Διαβάζουμε;

γράφει η Ζωή Ρηγοπούλου

Εχθές, η Έλενα Ακρίτα έβαλε ένα πολύ ενδιαφέρον και όμορφο θέμα στο facebook. Να γράψουμε λέει, την πρώτη επαφή μας με το βιβλίο. Το οποιοδήποτε βιβλίο. Παιδικό σίγουρα, αφού θα μιλούσαμε για την πρώτη μας επαφή.

Σαν βιβλιοφάγος που είμαι ενθουσιάστηκα! Θυμήθηκα ότι η πρώτη μου επαφή ήταν πριν μάθω ανάγνωση. Η γιαγιά μου διάβαζε κάθε βράδυ σελίδες απ’ τον Όλιβερ Τουίστ. Μέχρι να τελειώσει το βιβλίο δεν ξέρω πόσο χρόνο μας πήρε, ξέρω όμως ότι περίμενα πώς και πώς να φτάσει η ώρα του ύπνου για να μάθω τι απέγινε ο συνομήλικος μου. Και μην βιαστείτε να βγάλετε πρόχειρα συμπεράσματα, ότι τάχα η οικογένεια μου είχε μόρφωση ή οικονομική άνεση. Η γιαγιά μου είχε έρθει 10 χρονών από τη Μικρά Ασία με τη μαμά της, τα τέσσερα αδέλφια της, το ούτι και το καναρίνι. Ίσα που είχε προλάβει να μάθει να διαβάζει πριν σκοτωθεί ο πατέρας της και ξεριζωθούν για να έρθουν στην Ελλάδα. Αλλά η αγάπη της για τα γράμματα ήταν μεγάλη. Και μου την μετέδωσε. Από τότε που έμαθα ανάγνωση, δεν έχω σταματήσει να διαβάζω.

Γι’ αυτό και το θέμα που έβαλε η Έλενα πολύ με ιντριγκάρισε. Διαβάζουμε οι Έλληνες; Κι αν διαβάζουμε, πόσοι διαβάζουμε; Και τι; Δεν θα ξεχάσω μια τηλεοπτική διαφήμιση πριν χρόνια, ρούχα διαφήμιζε νομίζω. Ήταν μια μεγάλη βιβλιοθήκη, νόμιζες ότι ήταν πήχτρα στο βιβλίο, και μόλις ο κύριος έβγαζε ένα από τη θέση του, έβλεπες ότι ήταν κουτί για πουκάμισα! Σαφές το μήνυμα, τι να την κάνεις την ανάγνωση όταν προτεραιότητα είναι η εμφάνιση!!!

Με μεγάλη χαρά, είδα το ερώτημα της Έλενας να βρίσκει πολλούς αποδέκτες. Γυναίκες στην πλειοψηφία τους. Παρήγορο, σκέφτηκα. Οι μάνες έχουν τον πρώτο λόγο στην ανατροφή των παιδιών. Βέβαια, αρκετές απ’ αυτές δεν είμαστε και στην πρώτη νιότη! Και αναρωτήθηκα, πόσοι νεότεροι διαβάζουν αλήθεια σήμερα; Και μην ακούω ότι τάχα φταίει το διαδίκτυο που μας πήρε το χρόνο και τα μυαλά!

«Το διαδίκτυο φταίει που δεν έχουμε σχέσεις. Το διαδίκτυο φταίει που δεν μιλάμε καλά τη γλώσσα μας. Το διαδίκτυο φταίει που γεμίσαμε φασίστες» Σαν να λέμε ότι φταίει η ανακάλυψη της φωτιάς που γεμίσαμε εμπρηστές.

Αν σ’ αρέσει να διαβάζεις, και στο λεωφορείο το στριμώχνεις και την ώρα που θηλάζεις το χωράς. Γιατί όταν λέμε ότι σε τούτη τη χώρα όλα τα προβλήματα γεννήθηκαν απ’την έλλειψη παιδείας, αυτήν την παιδεία εννοούμε. Όχι την υποχρεωτική, με τα φροντιστήρια και την παπαγαλίστικη εκμάθηση. Την παιδεία εκείνη που σου ανοίγει το μυαλό και σε κάνει να σκέφτεσαι. Να σκέφτεσαι μόνος σου. Χωρίς δεκανίκια. Χωρίς πατρονάρισμα. Χωρίς ινστρούκτορες, χωρίς κόμματα. Και αυτή η ελεύθερη σκέψη μόνο διαβάζοντας κατακτιέται. Τι λέτε λοιπόν, διαβάζουμε;

Ή μάλλον, είστε να διαβάζουμε;