Η εγκυμοσύνη μου ήταν η πιο ψυχοφθόρα και μοναχική περίοδος της ζωής μου!
Η δικη μου εγκυμοσυνη εξελιχθηκε οχι και τοσο καλα οσο ειχα φανταστει…
Μετα απο λιγους μηνες εγγαμου βιου κι αφου ο συζηγος με πιεζε με το που παντρευτηκαμε να κανουμε ενα παιδακι, αφεθηκα και το καλο δεν αργησε να γινει… Με το που εμαθα οτι ειμαι εγκυος, σταματησα απο τη δουλεια καθοτι εργαζομαι σενα δυσκολο χωρο και αποφασισα να το απολαυσω μεχρι τη τελευταια μερα! Κι εκει λοιπον ξεκινουν οι ναυτιες (ευτυχως δεν ειχα εμετους), οι ζαλαδες, η αδυναμια, η κουραση… Κι ολα αυτα μεχρι να κλεισω τον 3ο μηνα.
Εν τω μεταξυ η μοναξια και η βαρεμαρα μου ειχαν χτυπησει για τα καλα την πορτα, καθως συγγενεις και φιλοι μενουν στην επαρχια. Ημουν ομως σε θεση να κανω τις βολτουλες μου, χωρις να εξαρταμαι απο καποιον. Κι εκει που αρχιζε να ανοιγει η ορεξη και να απολαμαβανω ταβερνακια και τα σχετικα, σκαει μυτη στον 5ο μηνα ο διαβητης κυησης!!! Φρικαρα!!
Επισκεψη σε διαβητολογο, αυστηρη διαιτα και 4 τσιμπηματα ημερησιως. Οτι ειχε μπει το καλοκαιρακι… Ψυχολογια μηδεν. Αλλα πειστηκα οτι θα το συνηθησω…
Εκει στον 5ο ερχισαν και οι μυικοι πονοι στην πλατη αλλα και στα ποδια… υπεφερα! Δεν μπορουσα να κατσω σε καρεκλα και ξυπναγα το πρωι με αφορητους πονους απο τους γοφους μεχρι τα κατω ακρα. Να προσθεσω δε οτι ο γιατρος μου τα εβλεπε ολα φυσικα
κι αναμενομενα και οτι με το που εμεινα εγκυος ειχα δυνατους πονους περιοδου και μεσης και αρχισα να πινω τα utrogestan με τις χουφτες, με αποτελεσμα να εχω ενα σωρο παρενεργειες και να μη μπορω να ηρεμησω με τιποτα -μεχρι και τον 3ο μηνα.
Και απο τον 6ο αρχιζει το μαρτυριο των συσπασεων, στην αρχη δεν εδωσα σημασια γιατι δεν ημουν και πολυ σιγουρη αν οντως κανω, συνεχιστηκαν ομως και αρχισε το μαρτυριο yutopar!!!!
Ταχυκαρδια απιστευτη… Στον 7ο λοιπον αρχιζουν οι ζαλαδες και οι λιποθυμιες, πιεση στον πατο!!! Δεν πηγαινα πουθενα χωρις την παρουσια του αντρα μου.
Κλεινοντας τωρα τον 8ο, το αμνιακο και το βαρος του παιδιου ειναι πανω απο το φυσιολογικο και με ετοιμαζουν για ινσουλινη… Η ψυχολογια εχει πιασει πατο και εγω μετραω αντιστροφα για να ελευθερωθω. Περιμενω πως και πως να παρω στην αγκαλια μου το πλασμα που μου χει κανει τη ζωη δυσκολη (με την καλη εννοια)
Η εγκυμοσυνη μου τελικα ηταν η πιο ψυχοφθορα και μοναχικη περιοδος της ζωης μου, οσο κι αν αυτο ακουγεται περιεργο! Πιστευω ομως στο τελος οτι θα δικαιωθω και θα τα ξεχασω ολα! Καλη δυναμη σε εκεινες που περνουν πολυ πιο δυσκολα απο μενα… Να εχουν υγεια τα πλασματακια τους!
μαμά Βασιλική
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
2εγκυμοσυνες...Η πρωτη 25ετων...Δε καταλαβα τιποτα εκτος απο 4-5ναυτίες συνολικά.. Η 2η....34ετων.Μεγάλη χαρα αλλα και φοβος να πανε ολα καλα γιατι μετα απο τοσα χρονια εμεινα εγκυος..Πολλοι πονοκεφαλοι ως τον 5ο...5εβδομαδων:Αποκολληση κ utrogestan...Oλα καλα.Για λιγο... Αυχενικη:Ελλειψη ρινικου οστου..Σοκ. Εκανα τροφοβλαστη.1μηνα αγωνιας για τα αποτελεσματα.Τελικα ολα οκ για συνδρομο down...αλλα εμφανιστηκε ενα αλλο θεμα με αλλη τρισωμια...Κλαμα αγχος και Αμνιοπαρακεντηση εκ νεου ...αλλον1μηνα να βγουν τα αποτελεσματα..Αργησα να χαρω την 2η εγκυμοσυνη μου...Απο τον 7ο και μετα..Αλλα χαλάλι...Εχω μια πανεμορφη ξανθουλα που με εκανε να τα ξεχασω ολα...
Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από όλα δεν ήταν η τρελή ζέστη που έφαγα με το περσινό καλοκαίρι...ούτε το ότι το πρώτο τρίμηνο έχασα 3 κιλά γιατί είχα αναγούλες, αλλά δεν έκανα εμμετό να ανακουφιστώ και έτσι δεν μπορούσα να φάω...Ήταν η απίστευτα άσχημη διάθεση λόγω Utrogestan...Στις παρενέργειες έλεγε μέχρι κατάθλιψη αν θυμάμαι...και κάθε φορά που τα σταματούσα για μια δυο μέρες ίσιωνα και μετά πάααααααλι κλάματα...Μέχρι που μου είπε ο καλός ο γιατρούλης μου "καλά, ακόμα τα παίρνεις;" (κρίμα που δεν έρχονται με οδηγίες προς ναυτιλομένους)... Εννοείται ότι το παιδί επισκιάζει όλα αυτά που πέρασες...με την καλή έννοια...Θυμάσαι απλά πως τα πέρασες...όχι πως ήταν...όπως και τους πόνους της γέννας! Με το καλό το μωράκι σου, με έναν πόνο και στην αγκαλιά σου να το χαρείς!
Γλυκό μου κορίτσι να'ξερες τι μου θυμισες! Αποκολληση κ αίμα στον 3ο μηνα,utrogestan επερνα κ εγω γιατι με δυο αποβολες στο ιστορικο μου φοβομουν πολυ!συσπασεις κ εγω απο τον 4ο μήνα κ επερνα yotopar μεχρι να γεννήσω!ανεβασμενα λευκά στις 27.000 αντιβιωσεις για να πεσουν!λογω των αποβολών ειχα κανει σειρα απο εξετασεις κ αφου εγιναν γνωστα τα προβληματα εκανα ενεσεις ηπαρινης λογω θρομβοφιλίας σε καθημερινη βάση κ κορτιζόνη επισης καθημερινά λόγω αυξημένων αντιπυρηνικων, ή να το πω απλά αυξημενη αμυνα οργανισμου! Με ταχυκαρδιες απιστευτες που με στειλανε 3φορες στο κεντρο υγειας κ δυο στο νοσοκομειο.. Με τσιμπιμένο σακχαρο κ εγω στον 7ο κ μεγαλη προσοχη στη διατροφή και με πίεση στο 17 επισης απο τον 7ο μηνα.τελικως γεννησα με προγραμματισμενη καισαρικη λογω πιεσης κ ολα κυλισαν μια χαρά, η κουκλιτσα μου γεννηθηκε στην 36η εβδομαδα με πολλα,πολλά μαλλιά (ετσι εξηγηθηκαν κ οι τοσες καούρες οπως μου ειπαν) κ τώρα ειναι 20 μηνών και μας τρελενει! Με το καλό σου εύχομαι κ μόλις γεννησεις δε θα θυμάσαι τιποτα απο ολα αυτα!
Αχχχ μαμα Βασιλικη..δυο εγκυμοσυνες ειχα..η μια χειροτερη απο την αλλη!!! Κι εγω τα utrogestanκαι τα yuotopar με τους κουβαδες τα επαιρνα..και σακχαρο εκανα και ινσουλινες εκανα και ξαπλωνα σχεδον σε ολη τη διαρκεια και τις δυο φορες και στο τελος εβαλα και 5 φιαλες αιμα για να παω να γεννησω γιατι ο αιματοκριτης μου ειχε πιασει πατο!!! που θελω να καταληξω; τα ξεχασα ολα!!!! το ξερω ειναι δυσκολο αυτο που περνας τωρα, σε καταλαβαινω απολυτα..αλλα να σαι σιγουρη πως μολις αντικρυσεις το μωρακι σου πρωτη φορα ολα αυτα θα μεινουν στο πισω μερος του μυαλου σου..υπομονη λοιπον, λιγο εμεινε, τα καλυτερα ερχονται!!!
Βασιλοκουλα μου, εγώ ειμαι στον 7ο και τον περισσότερο καιρο ειμαι στο κρεβάτι...μονο στον γάμο μου κατάφερα να ειμαι εντάξει! Πόνους και κλάμα να δεις αλλα ονειρεύομαι το μωράκι μου που θα το κρατήσω αγκαλίτσα και όλα τα ξεχνάω! Και από μοναξιά....πολυ να ξερεις! Πάρε διάβασε ή κατι αλλο που να 'σαι στο κρεβάτι και όλα καλα θα πανε :)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ ΚΙ ΑΣ ΜΗ ΜΕ ΞΕΡΕΤΕ...Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΗΔΗ ΠΟΛΥ ΚΑΘΩΣ ΜΕΤΡΑΩ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ!ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΜΟΛΙΣ 9 ΚΙΛΑ,ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΣΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΠΟΥ ΤΡΑΒΗΞΑ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΩ ΟΛΑ ΜΕΤΑ!!!!ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΔΑ ΚΑΜΙΑ 5ΟΑΡΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ!!!ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑ ΒΓΕΙ ΑΠΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΘΩΣ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΟΙ ''ΦΙΛΕΣ'' ΜΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΠΑΝΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΤΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΙ ΕΓΩ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΛΑ ΗΛΙΟ ΕΞΩ...ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΦΙΛΕΣ ΟΣΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΝΟΜΙΖΑ!!!ΧΑΛΑΛΙ ΟΜΩΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ,ΧΑΛΑΛΙ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ.ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Σκεψου οτι σε λιγο θα κρατησεις το μωρακι σου,ολα φυσιολογικα στα λενε οι γιατροι σου απλα η ψυχολογια ειναι χαλια και σε καταλαβαινω απολυτα,εγω μπηκα στο εκτο και τραβιεμαι με θρομβοφιλια,νιωθω λες και με δερνουνε παντου,ποναω,υποφερω αλλα το υπομενω!Σκεψου το σαν θαυμα γιατι ετσι ειναι!Στο λεει μια γυναικα που ολοι οι γιατροι λεγανε πως ποτε δεν θα κανει παιδι.Κουραγιο κοπελα μου και με το καλο!
ολες τα ιδια λεμε και μετα τα ξεχναμε! Στο τελος εισαι, προχωρα ολοταχως και μην αγχωνεσαι! Η φυση σε προετοιμαζει για να αντεξεις τα ...μετα! Καλη επιτυχια και υπομονη, τελειωνει συντομα. Κοιτα να ξεκουραζεσαι, να κοιμασαι, και να βλεπεις αηδιες στην τηλεοραση.
με το καλό κοριτσάκι μου να πάρεις τοπ μωρούλι σου αγκαλιά και να συνέρθεις. δυστυχώς η περίοδος της εγκυμοσύνης έχει ευχάριστες σκέψεις (τον ερχομό του μωρού) αλλά καμιά φορά παραζορίζει το πράγμα ως προς τις σωματικές επιπτώσεις. σιδερένια και μέ ένα γερό μωρό!
Με το καλό να κρατησεις αγκαλια το μωράκι σου! Κάπου εκεί όταν δεις δυο μισάνοιχτα κ ζαρωμένα ματάκια θα τα ξεχάσεις όλα!
Όταν 2 1/2 μηνών έγκυος,μου είπαν ότι έχω διαβήτη κύησης και έπρεπε να αρχίσω αμέσως ινσουλίνη,θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.Η γιατρός μου είπε να μην ανησυχώ,αυτό δεν έχει να κάνει με το παιδί,το παιδί θα είναι μια χαρά και όλα θα τελειώσουν με τη γέννηση. Πράγματι,όλα ξεχνιούνται με την γέννηση,το μόνο που σε ενδιαφέρει να είναι το παιδί γερό,να τρώει,να μεγαλώνει σωστά.. Κάθε μάνα ακολουθεί το δικό της δύσκολο δρόμο στην εγκυμοσύνη και μετά.Όσο και αν την βοηθησουν οι γύρω της,μόνη της πρέπει να βρει τη δύναμη να συνεχίσει! Μην όλα θα πάνε καλά,καλή λευτεριά!!!
Αχ κοριτσι τι μου θυμησες!!!!Εμετους μεχρι να γεννησω και 4 τσιμπηματα κι εγω!!!Μολις γεννησεις θα τα ξεχασεις ολα και θα σταματησουν και ολα!!!Ουτε εμετους ουτε ζαλαδες ουτε τσιμπηματα!!!Και τοτε θα χαρεις το παιδακι σου και θα σκεφτεσαι δε γ@#$%^ οσα περασα,κοιτα τι εφερα στον κοσμο!!!!!!!
θα τα ξεχασεις,ΣΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!ετσι μου ειχε πει κι εμενα η κουμπαρα μου!9 μηνες εμετοι..δεν περιγραφω αλλο! δικαιωθηκα ομως!!
Αντε βρε!!!ολα καλα θα πανε μεχρι τελος και θα ειναι ολα αυτα μια αναμνηση!!!! και εγω τα εχω αυτα!αλλα μην πτοεισαι!!!!και εγω μοναχουλα μου εδω ο συζηγος επαγγελματικα ταξιδια συνεχεια και δεν ηθελα να ταλαιπωρισω κανεναν ουτε τους γονεις μου κανεναν!!!!να εισαι δυνατη και ψυχραιμη!υπαρχουν και χειροτερα θα λες και θα περνεις κουραγιο και δυναμη!!!ολα καλα!!!!αισιοδοξη να εισαι!!! πανω κατω τα ιδια εχουμε!!!!ολα καλα θα πανε!!!!χαλαλι τους δεν πειραζει!!!!!Με το καλο να υποδεχθεις το μωρακι σου!!!!!!!! ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ!!!!!!!!!
ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΓΕΡΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΕΣΥ.. ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΣΙΜΠΙΟΜΟΥΝ, ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ,ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΤΗΝ +ΠΛΕΥΡΑ,ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΕ ΦΟΡΜΑ...ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ..ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ!!!!!! ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΧΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!
Exw akousei foveri kopela, me ligotera themata, na leei: einai to pio dyskolo pragma pou exw kanei pote. Episis des tin tainia: what to expect when expecting. Perigrafei me humor poso diaforetika mporei na niwthoun oi gynaikes stin egkumosyni. Ola tha pane kala!
Όλα θα πανε καλά! Κ εμένα πάντςσ δε μου φαίνεται παράλογος ο τρόπος που νιώθεις, ειδικά δεδομένων των δυσκολιών. Να σκεφτεις έχω ακούσει φοβερή κοπέλα που δεν είχε ιδιαίτερα θέματα στην εγκυμοσύνη της, να λέει: είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στην ζωή μου, τα έχω παίξει. Επίσης αξίζει να δεις το: What to expect when you are expecting, το οποίο με χιουμοριστικό τρόπο (και γνωστές ηθοποιούς) περιγράφει πόσο διαφορετικά μπορεί να νιώθει η κάθε γυναίκα στην εγκυμοσύνη της. Με το καλό να δεχτείς το μωράκι σου, και εύχομαι όλα καλά, και μη μασάς, θα φτιάξουν όλα. :-)
Βγάλε τις ινσουλινες και πρόσθεσε στην όλη φάση ανεξέλεγκτες, βασανιστικές, καθημερινές φοβίες και περιγράφεις πάνω κάτω την κατάσταση μου. Στην οποία δεν ήμουν μακρια από τους φίλους μου, απλά αυτοί προτιμησαν παραλίες και μπαράκια....Αξίζει κούκλα don't worry! Μετά θα τα διηγείσαι ξαλαφρωμένη...