Η μαμά που θεώρησαν πως προσβάλλει τις γυναίκες
What’s your excuse? (Εσύ, τι δικαιολογία έχεις;)
Μ’ αυτή την εικόνα, που ανέβασε στο Facebook μαζί με την παραπάνω φράση, η 32χρονη μαμά Maria Kang βρέθηκε στο στόχαστρο των πυρών μανιασμένων χρηστών της σελίδας, που την κατηγορούσαν πως αποτελεί «ντροπή για τις γυναίκες».
Κανείς δεν της χαρίστηκε.
Η Maria, από την Καλιφόρνια, θέλησε με αυτή τη φωτογραφία να προωθήσει μία υγιή εικόνα για το σώμα κάθε γυναίκας. Η μαμά των 3 μικρών αγοριών, ηλικίας από 8 μηνών έως και 3 ετών, επιδείκνυε το καλογυμνασμένο της κορμί, ρωτώντας το κοινό «ποια είναι η δικαιολογία» τους, για να μην είναι κι αυτοί το ίδιο γυμνασμένοι.
«Σκέφτηκα πως αν κάποιος στην προσπάθειά του να είναι σε φόρμα μπορεί να ξεπεράσει απίστευτες δυσκολίες, γιατί όχι και γω;» λέει η Kang, που εργάζεται περιστασιακά ως μοντέλο και σύμβουλος φυσικής κατάστασης, αλλά κατά βάση είναι επιχειρηματίας.
Παρόλο που ορισμένοι άφησαν κολακευτικά σχόλια στη φωτογραφία, πολλοί δεν άντεξαν στην ιδέα πως οι πολυάσχολες μαμάδες φαντάζουν αδικαιολόγητες αν δεν έχουν τόσο καλλίγραμμο σώμα όπως η Maria.
Κι έτσι, στα έκπληκτα μάτια της, η εικόνα διέρρευσε στο διαδίκτυο και βρέθηκε αντιμέτωπη με κατηγορίες αγνώστων που την αποκαλούσαν bully και της έλεγαν πως κοροϊδεύει όσους έχουν περιττά κιλά.
«Δεν νομίζω πως κινητοποιεί τους ανθρώπους όσο νομίζεις, είναι απλά φιλάρεσκη και τρίβει την εικόνα αυτή στη μούρη πολλών γυναικών στο Facebook μόνο και μόνο για να τις πειράξει ή να τις κοροϊδέψει», ανέφερε ένα σχόλιο.
«Μάλιστα… Είμαι σίγουρη πως έχει μια νταντά να φέρνει βόλτα όλο το σπίτι όσο αυτή γυμνάζεται όλη μέρα», έλεγε ένα άλλο.
«Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως δεν προσέβαλες απλά κόσμο, αλλά τον πλήγωσες κι όλας. Πρώτον: πολλές από εμάς έχουμε ραγάδες μετά την εγκυμοσύνη… πολλές ραγάδες! Δεύτερον: Τρέχω. Τρέχω ακόμη και μαραθώνιους, αλλά δεν μοιάζω με αθλήτρια. Άνθρωποι σαν και σένα που ανεβάζουν φωτογραφίες όπως αυτή με κάνουν να θέλω να βάλω τα κλάματα, γιατί ξέρω πως χωρίς πλαστική δεν πρόκειται να χάσω το κρεμασμένο μου δέρμα και δεν πρόκειται να σου μοιάξω. Ξέρεις ποια είναι η δικαιολογία μου; Δεν έχω τα δικά σου γονίδια!», ένα τρίτο.
Η Kang είχε αποφασίσει να μην απαντήσει στις κατηγορίες μέχρι που δέχτηκε ένα προσωπικό email το οποίο την πλήγωσε.
«Έλεγε πως θα έπρεπε να ντρέπομαι και να κατεβάσω τη φωτογραφία προφίλ μου από το Facebook. Έλεγε πως είμαι ντροπή για τις γυναίκες. Αυτό με πλήγωσε βαθύτατα», είπε η Kang στην εκπομπή Good Morning America.
Η «απολογία» της Kang στο Facebook ήρθε με μία καινούρια ανάρτηση που έγραφε:
«Λυπάμαι που εξέλαβαν κάποιοι τη φωτογραφία με τόσο αρνητικό τρόπο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, για το πόσο δυσκολεύτηκα με τα γονίδιά μου, για τη διατροφική διαταραχή που είχα, για το πώς τα έβγαζα όλα πέρα μόνη μου διευθύνοντας δύο επιχειρήσεις, χωρίς να έχω νταντά, για το πως δεν είμαι λεπτή από φυσικού μου και δεν εργάζομαι σαν personal trainer. Δεν θα αναφέρω καν το ότι αντιστάθηκα στις λιγούρες που είχα για παγωτό, για πατάτες τηγανητές και σοκολάτα όσο ήμουν έγκυος, ούτε και θα χρησιμοποιήσω την κοιλιά μου σα δικαιολογία να παραμείνω αδρανής (και αγύμναστη)».
«Αυτό που θα πω είναι το εξής. Δεν φταίω ΕΓΩ για το πώς το βλέπεις εσύ. ΕΣΥ φταις. Το πρώτο βήμα για να μπορέσεις να αλλάξεις τη ζωή σου, το σώμα και τη μοίρα σου είναι να αλλάξεις τις σκέψεις σου. Δεν τις δημιούργησα εγώ. Εσύ τις δημιούργησες. Αν λοιπόν συνεχίζεις να «μισείς» αυτή την εικόνα, να μάθεις να συνηθίζεις στην ιδέα πως θα μισήσεις και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή σου. Μπορείς να κατηγορείς και να παραπονιέσαι ή να προσπαθήσεις να καταλάβεις πώς έχουν τα πράγματα, και να αλλάξεις τις σκέψεις που δημιουργούν όλα αυτά τα αρνητικά λόγια».
«Η παχυσαρκία και τα άτομα που παλεύουν με ασθένειες που προκάλεσαν στην υγεία τους έχουν κυριολεκτικά «μεγαλύτερα» θέματα να αντιμετωπίσουν από τη φωτογραφία μου. Ίσως είναι καιρός να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε το πώς μπορεί κάποιος να νιώσει και να του το πούμε στα ίσια».
Στην daily mail η Maria αναφέρει πως έχει κι αυτή ραγάδες και το δέρμα της είναι επίσης χαλαρό σε σημεία αλλά τα «σημάδια» αυτά της δίνουν τη δύναμη να «συνεχίσει να αγωνίζεται» και να «μην το βάλει κάτω».
«Η μητρότητα είναι υπέροχη και μπορεί να σε κάνει καλύτερη!» προσθέτει.
Στην καθημερινότητά της γυμνάζεται πέντε με έξι μέρες την εβδομάδα, προσπαθώντας να πηγαίνει στο γυμναστήριο ως τις 6μιση το πρωί, και μετά επιστρέφει σπίτι να ταΐσει, καθαρίσει και να παίξει με τους γιους της.
«Ήθελα να εμπνεύσω τους ανθρώπους. Ήθελα να πω «Ξέρω πως νομίζεις ότι δεν έχεις χρόνο επειδή έχεις παιδιά. Αλλά αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορείς και συ», λέει.
[divider]
Εσείς τι λέτε; Μία εικόνα σαν κι αυτή εμπνέει ή αποθαρρύνει;
Της βγάζω το καπέλο, της μανούλας. Πέρα ότι είναι κορμάρα, μπράβο της γιατί έβαλε ένα στόχο και βρήκε τον τρόπο να τον επιτεύξει. Και βασικά ασχέτως του σώματός της, την χαίρομαι περισσότερο γιατί αθλείται!!!! Πόσες από εμάς αθλούνται; Και βασικά πόσες από εμάς μπορούμε να πούμε ότι τα παιδιά μας βλέπουν να αθλούμαστε; Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος τα στέλνουμε σε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, τέννις κλπ αλλά όταν εμείς, που είμαστε το πρότυπο των παιδιών μας, δεν αθλούμαστε τι παράδειγμα δίνουμε; Αν δε δώσουμε εμείς το παράδειγμα, πως τα παιδιά μας μετά να αγαπήσουν την άθληση και πώς θα καταλάβουν ότι η άθληση δεν έχει όριο ηλικίας. Όλοι μπορούν να κάνουν κάποιου είδους άθλησης. Και όσον αφορά το χρόνο, αν θέλουμε πραγματικά τον βρίσκουμε. Από προσωπική εμπειρία, μετά το λύκειο (που ας μη γελιόμαστε, η γυμναστική στο σχολείο τοτε τουλάχιστον ήταν ελλιπέστατη και βαρετή μέχρι αηδίας), δεν ασχολήθηκα και πολύ με τη γυμναστική. Που και που κανένα γυμναστήριο και αυτό μου έμοιαζε κάτεργο (καλύτερος δεν ήταν ένας γύρος και τηλεόραση;;;; πολύ!). Ποτέ δεν ήμουν λεπτή πέρα από ένα διάστημα 3 χρόνων που το πάλεψα πολύ. Δύο παιδιά μετά και συν 20 κιλά και ενώ έλεγα δε με νοιάζει γιατί έχω τα ζουζουνια μου, ούτε και ο άντρας μου με πίεσε, κάπου με έτρωγε αλλά δεν μπορούσα άλλο δίαιτα. Τελικά με μία φίλη ξεκινήσαμε για την πλάκα μας τρέξιμο, για μισή ώρα ανά δύο μέρες στις 5 το πρωι. Παλαβή απόφαση ακούγεται αλλά τελικά ήταν η καλύτερη. Να μην πολυλογώ, κιλά πολλά δεν έχασα αλλά το σώμα μου άλλαξε. Εθιστήκαμε με το τρέξιμο και καταλήξαμε να τρέξουμε μισό μαραθώνιο μετά από 6 μήνες. Αλλά με την άθληση άλλαξε και κάτι με τα παιδιά μου. Καταρχήν είχα περισσότερη αντοχή για να παίζουμε μαζί κυνηγητό, κρυφτό, κλέφτες κι αστυνόμους. Παλιά απλά καθόμουν στην άκρη και τα κοιτούσα ή πιάναμε την κουβέντα με άλλες μαμάδες. Τώρα είμαι από τις παλαβές μαμάδες που τρέχουν μαζί με τα παιδιά, και σκαρφαλώνω μαζί τους και παίζω μαζί τους. Τώρα η άθληση θεωρείται κομμάτι της ζωής μας. Δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας αλλά είναι απαραίτητο.
Μπραβο της!!!! Ειναι ενα καλο παραδειγμα για να δουν καποιες πως η μητροτητα δεν ισοδυναμε ουτε με το παχος ουτε με την ασχημια! Εκτος απο κουκλαρα περναει και το μηνυμα στα παιδια της να σεβονται και να αγαπουν τον εαυτο τους! Τα υπολοιπα ειναι δικαιολογιες.... αρα ειναι και σωστη μανα!!!!
Απλά εξαιρετική!οποιος μπορεί ας το κάνει.οποιος δεν μπορεί δεν έγινε και τίποτα.
Καταλαβαινω το point που ηθελε (μαλλον) να δειξει η κοπελα αυτη, αλλα νομιζω οτι ειναι αδικο. Τις προαλλες η Ολιβια δημοσιευσε ενα αρθρο για το σκεμπεδακι της καισαρικης που δεν φευγει. Σιγουρα αν πλακωθεις στα γυμναστηρια και στις διατροφες θα κανεις ενα ωραιο σωμα ξανα (οχι το ιδιο με προ εγκυμοσυνης, θεωρω). Πριν κανω τα παιδια μου ειχα ενα τελειο και καλογυμνασμενο σωμα γιατι ημουν αθλητρια του Βολλευ απ τα 13 και εκανα και πολυ γυμναστηριο. Ενω μετα απο 2 απανωτες εγκυμοσυνες εχω επανελθει στα κιλα μου το σωμα δεν ειναι το ιδιο. Γραφτηκα σε καποια φαση στο γυμναστηριο, αλλα η κουραση μου ηταν τοσο μεγαλη που μετα βιας καταφερα να παω 3 φορες ολο το μηνα, κι αυτο με την ψυχη στο στομα..Δεν ειμαι πια ανεμελη οπως πριν με τον απλετο ελευθερο χρονο, αλλα και στη ζωη μου εχω πια αλλες προτεραιοτητες. Δεν τρελλαινομαι πια αν δεν διακρινονται οι κοιλιακοι μου, προτιμω ν αφιερωσω τον ελαχιστο ελευθερο χρονο μου στα παιδια μου, ή αν ειμαι μονη μου να ριξω εναν υπνακο που ΤΟΣΟ εχω στερηθει..Οποιες μαμαδες μπορουν, κι εχουν χρονο και βοηθεια να τους κρατανε τα παιδια καλα κανουν..μακαρι να μπορουσαμε ολες. Και εχω και μια αλλη απορια : πες οτι η κοιλια επανερχεται με διατροφη και γυμναστικη, τι γινεται ομως με το στηθος? Θηλασα για πολλους μηνες τα αγορια μου, κι ενω ειχα ενα στηθος που καμαρωνα, τωρα πια εχει γεμισει ραγαδες κι εχει κρεμασει. Δεν νομιζω οτι επανερχεται ποτε χωρις πλαστικη.. Ενδιαφερθηκα σε καποια φαση, γιατι ειναι το μονο σημειο για το οποιο νιωθω πραγματικα ασχημα, αλλα λεει οτι θελει νοσηλεια μιας μερας, μετα 1 μηνα να μην σηκωνεις βαρος... αυτα δεν ειναι για μας τις μανουλες! ποιος εχει χρονο για τοση ξεκουραση? Μαμαδες, γραψτε ενα αρθρο και για το στηθος..ειναι ενα αγκαθι που μας ποναει το θεμα αυτο!