Βλέπω στο δρόμο μητέρες και βουρκώνω…
Πολυ καιρο παρακολουθω τη σελιδα σας. Απο μικρη ενα ονειρο ειχα: να γινω μητερα. Πηρα την αποφαση να γραψω την ιστορια μου, γιατι διαβασα μια ιστορια παρομοια, με μια κοπελα που την παρατησε ο συντροφος της.
Ημουν 4 χρονια με καποιον και τελικα με πολυκυστικες και παντα -εκτος απο δυο φορες- προφυλαξη, εμεινα εγκυος. Αυτος ουτε να το ακουσει. Εγω αποφασισα να το κρατησω. Τελικα με δικα μου παρακαλια (γιατι ζω σε μια κλειστη κοινωνια) αρραβωνιαστηκαμε.
Ετοιμασαμε τις αδειες γαμου και μου ειπε οτι θα μεινουμε με τους γονεις του. Το δεχτηκα.
Η μητερα του ανακατευοταν στα παντα. Δεν εβρισκα ηρεμια πουθενα. Λογομαχησαμε ενα βραδυ και μπηκε στο δωματιο και με εδιωξε. Αυτος τιποτα. Εφυγα και μετα αρχισα να τον παρακαλαω να τα βρουμε, γιατί «τι θα πει ο κοσμος». Ουτε καν τον αγγιζαν τα παρακαλητα μου. Η μανα του με εδιωχνε. Ενω ηταν η πρωτη και μοναδικη μου ολοκληρωμενη σχεση, μεχρι που μου ειπε «Και πού ξερω οτι το παιδι ειναι δικο μου;«
Μολις το ακουσα αυτο, μου ηρθε αιμορραγια στον εκτο μηνα και γεννησα δυστυχως ενα μωρακι νεκρο.
Νομιζα οτι θα τα καταφερω μονη μου και δεν πηγα ποτε σε ψυχολογο.
Παντρευτηκα τελικα με ενα πολυ καλο παιδι και κατευθειαν αγορασαμε σπιτι και βαλαμε πολλα χρεη. Περιμεναμε παιδακι και τιποτα… Τελικα ο αντρουλης μου εχει θεμα με το σπερμα και ετσι δυστυχως για εμενα η μητροτητα ειναι πλεον ενα απιαστο ονειρο. Γιατι και να ειχα χρηματα, δε θα εκανα εξωσωματικη διοτι μου εχουν μεινει παρα πολλες φοβιες απο το μωρο που εχασα.
Ειμαι απελπισμενη, τα χρονια περνανε, τα οικονομικα μας χειροτερευουν, εγω μεγαλωνω και ειναι πολυ αδικο ο πρωην να χαιρεται πλεον το παιδι του με ολα αυτα που μου εκανε και εγω να μην μπορω.
Βλεπω στο δρομο μητερες και βουρκωνω.
Για μενα ειναι ενα απιαστο ονειρο…
Z.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ θα σου πω ένα πράγμα πριν από ο,τιδήποτε άλλο: ΣΚΑΣΙΛΑ σου τι κάνει ο άλλος...Μην ασχολείσαι με αυτόν! Εξάλλου πιστεύω ακράδαντα ότι για ό,τι μας συμβαίνει υπάρχει κάποιος λόγος! Οχι του στυλ τιμωρία κλπ... Ο καθένας μας έχει προδιαγεγραμμένη πορεία.Σαφώς και το παιδάκι είναι όνειρο κάθε ανθρώπου. Νομίζω όμως ότι όλοι έχουμε και άλλα όνειρα! Εχουμε και άλλες χαρές στην ζωή μας. Δεν πρέπει να τις αγνοούμε. Πρέπει να τις ρουφάμε έως την τελευταία σταγόνα.Αγάπη με τον άνθρωπό σου και κατανόηση. Σκέψου και εκείνον που έχει το θέμα τι θα σκέφτεται, πώς θα νιώθει να σε βλέπει έτσι. Επιπλέον άσε τις φοβίες...Και μια γνωστή μου πέθανε 6 μηνών το μωρό της, το γέννησε κανονικά αλλά νεκρό. Και μετά από 3 χρόνια έκανε μια κόρη μούρλια!!!!!! Κι εγώ πριν την μικρή μου απέβαλα... Δεν σημαίνει κάτι. Κοίτα την ζωή σου με τον άντρα σου και χαλάρωσε και ΟΛΑ θα γίνουν. Ηρεμία και άσε τα βουρκώματα. Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να κλαίμε... Μόνο χαμόγελο και αισιοδοξία!!!!!
Να μην το βαλεις κατω ΠΟΤΕ!!!! και εγω εχω περασει απο 40 κυματα, αλλα δεν εγκατελειψα το ονειρο. πριν απο περιπου 2 χρονια γεννησα και εγω ενα μωρακι και μετα απο λιγες μερες το χασαμε. πριν απο κατι μηνες ειχα και μια παλλιωδρομη. τωρα περιμενουμε διδυμα!!! εφοσον αγαπιεστε με τον αντρουλη σου θα βρειτε τον τροπο. να μην φοβασε καθολου την εξωσωματικη γιατι θα σας βοηθησει. εαν μπορειτε να μαζεψετε καποια χρηματα και οταν θα ειστε ετοιμοι και οικονομικα και ψυχολογικα να κανετε το μεγαλο βημα. ειμαι σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα και τα ονειρα σας θα γινουν πραγματικοτητα. σας το ευχομαι ολοψυχα!!! φιλια!!!
Μην χανεις τις ελπιδες σου,αν πραγματικα θες να αποκτησεις παιδακι πρεπει να το παλεψεις... και σιγουρα καποια στιγμη θα γινει αυτο που τωρα νομιζεις οτι ειναι ενα απιαστο ονειρο.Παλεψε με ολες σου τις δυναμεις και με οτι εναλλακτικες μπορει να υπαρχουν για να το αποκτησεις... Μην το βαλεις κατω,οταν με το καλο τα καταφερεις θα δεις οτι στην πραγματικοτητα η μητροτητα ειναι κατι τεραστιο που ακομη και τωρα που θες πολυ ενα παιδακι δεν μπορεις να το καταλαβεις.ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ.... ΑΞΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!
Αντε καλε που ειναι απιαστο ονειρο!σιγα! Αν ψαξεις αναμεσα στα γραμματα των μαμαδων,θα βρεις ενα μιας κοπελας που εκανε 2 κορουλες απο τραπεζα σπερματος και τις λατρευει και αυτη και ο αντρας της.Μπορεις να γινεις μανουλα,απλα θα γινει λιγο διαφορετικα και θελει καμποσο κουραγιο και υπομονη που αξιζει ολο τον κοπο του κοσμου! Το μωρακι που εχασες-κριμα...δεν το συζητω-ηταν θελημα Θεου να γινει γιατι ο αχρηστος που το κανες δεν σου αξιζε για πατερας του παιδιου σου(ο καταραμενος....).Τωρα βρηκες τον ανθρωπο σου και μαζι θα γινεται γονεις! Δωσε δυναμη στον εαυτο σου και τραβα μπροστα....θα τα καταφερεις!!
εγω το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι το θαυμα της ζωης αργα η γρηγορα ερχεται αρκει να μην τα παρατας!!!!! το δικο μου θαυμα ηρθε μετα απο 4 σπερματεγχυσεις,3 εξωσωματικες και ολα αυτα μετα απο 7 χρονια προσπαθειας ουτε μια στιγμη δεν σκεφτηκα να το βαλω κατω...ναι κουραστηκα σωματικα,ψυχολογικα και οπως πολλοι οικονομικα διαλυθηκα..κουραστηκα να βλεπω χοριακες 0000.αλλα πιστεψε με δεν υπαρχει στον κοσμο καλυτερη ανταμοιβη.και πλεον υπαρχουν κεντρα που βοηθανε και ανθρωπους που δεν εχουν την δυνατοτητα να κανουν εξωσωματικη.και εγω ειχα μια εγκυμοσυνη ολη στο κρεβατι με κινδυνο να τα χασω απο την 10η εβδομαδα αλλα και παλι δεν το εβαλα κατω.....αυτο που θελω να σου περασω ειναι οτι μονο με την δυναμη της θελησης να γινεις μανουλα θα τα καταφερεις.καταφερα να γεννησω μετα απο εξωσωματικη με το ιδιο ακριβως προβλημα με σενα διδυμα με βαρος 2700 η μια και η αλλη 3200 οι γιατροι δεν με πιστευαν οτι μπορεσα να φτασω εκει...και γεννησα στις 36 εβδομαδες.ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ!!!!!!
Έχω περάσει το ίδιο μαρτύριο με εσένα και ξέρω πόσο οδυνηρό είναι να χάνεις το μωρό σου.Το πρώτο βήμα για να προχωρήσεις μπροστα είναι να αφήσεις ελεύθερο τον εαυτό σου να ονειρευτεί...Πέρασα πάρα πολλά ,άργησα να συνέλθω πήρα ψυχολογική βοήθεια που με βοήθησε πάρα πολύ(αν και την περίοδο εκείνη πίστευα πως τίποτε δεν μπορεί να βοηθήσει.)Στη δεύτερη εγκυμοσύνη είχα προβληματα ,έμεινα στο κρεβάτι ,αλλά πίεσα τον εαυτό μου να σκεφτεται θετικά...Γέννησα φυσιολογικά το γιό μου και ευγνομωνώ κάθε μέρα το Θεό για το δώρο που μου χάρισε.Δε θα σου πω ψέματα ποτέ δε κλείνει η πληγή της απώλειας του μωρού μου ,όμως πιστεύω οτι έχουμε ένα αγγελάκι και μας προστατεύει.Ο δεύτερος γιός μου ,μου δίνει δύναμη και χαίρομαι που ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ!!!Υπάρχουν δημόσια νοσοκομεία που παρέχουν ψυχολογική βοήθεια και επίσης σε οτι αφορά την εξωσωματική πρέπει να το αποφασίσετε!Όταν το θέμα είναι στο σπέρμα, οι γιατροί δίνουν πολλες πιθανότητες επιτυχίας. Πίστεψε οτι μπορείς να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα,κράτα το χέρι το άντρα σου και προχωρήστε μπροστά.Είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις!!!ΤΟ ΟΝΕΙΡΌ ΣΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ!
έχουν δίκαιο όλες οι μανούλες για αυτα που γράφουν,μην εγκαταλείπεις το όνειρο σού,πήγενε σε ένα γιατρό ειδικό για την υποβοηθούμενη αναπαρ να ακούσεις τι θα που πει.υπάρχουν κ πολλά καλά δημ νοσοκομεία που κάνουν με μικρό κόστος.αν το αφήσεις μια μέρα θα το μετανιώσεις.εύχομαι σύντομα να γίνεις μανούλα!
λοιπον θα τα γραψω με δυο λογια....εχω αυτοανοσο απο τα 14 μου,εχω κανει απειρα χειρουργεια και για να μεινω εγκυος πρεπει να μεινω τουλαχιστον 6μηνες εκτος θεραπειας,βαλε και μεχρι να συλλαβεις,βαλε και το 9μηνο της εγκυμοσυνης και βαλε και τους μηνες που θα θηλασεις....μεγαλο διαστημα με φοβερους πονους!εκανα λοιπον ενα κοριτσακι που σημερα ειναι 2ετων.Τον Αυγουστο θα γεννουσα και ενα αγορακι αλλα στις 37 εβδομαδες κυησης το εχασα.Γεννησα και εγω ενα μωρακι πεθαμενο οπως εσυ.....εγω ομως στον 9μηνα......νομιζεις οτι θα το βαλω κατω?οχι βεβαια,παντα ηθελα δυο παιδακια....ε θα τα κανω!γυρισα στη θεραπεια μου τωρα γιατι η υγεια μου εχει χειροτερεψει πολυ-απο το μεγαλο διαστημα διακοπης φαρμακων-,εβαλα μπρος να χασω τα 20κιλα που εχω μαζεψει απο τις 2 εγκυμοσυνες και την πολυ κορτιζονη που πηρα,ξεκινησα παλι γυμναστικη....και μολις ειμαι ετοιμη θα διακοψω και παλι για να ξεκινησω προσπαθειες για μωρο!μη διανοηθεις να τα παρατησεις,κοιτα μπροστα και ολα θα ερθουν οπως τα θες.παλεψε ομως γι'αυτα,μην αφηνεσαι!μην ασχολησε με το αν ο πρωην σου εχει παιδι,δικαιουσαι να εχεις και συ,και ενα και δυο παιδια,κανε κατι ομως γι'αυτο!περιμενουμε ευχαριστα συντομα!
αγαπητή Ζ, απ'ότι βλέπεις οι περισότερες εδώ σου λένε το ίδιο "να μιλήσεις με έναν ειδικό" να λύσεις πρώτα τα δικά σου θέματα και θα έρθει το παιδάκι. είχα μήνει έγκυος στα 26 με τον έρωτα της ζωής μου η μάνα του όπως και η μάνα μου κάνανε τα αδύνατα δυνατά να μας χωρίσουν απλά επειδή δεν συμπαθούσαν η μία την άλλη τελικά απο την στεναχώρια και την πίεση απέβαλα και εκείνος 4 μήνες μετά σκοτώθηκε με την μηχανή... ήμουν ράκος ο χρόνος όμως είναι ο καλυτερος γιατρός τελικά στα 32 μου έκανα τον γιο μου με εναν άνθρωπο που πιστευα οτι τον ήξερα αλλά έκανα λάθος, πήρα διαζύγιο και μεγαλώνω το παιδακι μου μόνη μου... εμπόδια θα συναντάς συνεχώς μπροστά σου αρκεί να καταφέρνεις να τα προσπερνάς αυτή είναι και η ουσία στην ζωή να έχει αλατοπίπερο... αγάπησε τις δυσκολίες που σου προσφέρει η ζωή και θα τα καταφέρεις!!!
Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάρτηση και ως γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε να κάνει παιδιά έχω να πω τα εξής: Καταρχήν δεν υπάρχουν βιολογικοί λόγοι για τους οποίους δεν μπορείτε να γίνετε γονείς. Αυτό για το σπέρμα που γράφεις είναι κάτι αντιμετωπίσιμο και μάλιστα πολύ εύκολα! Επίσης να πω πως πολλές φορές η ζωή διαψεύδει τα εργαστήρια! Στην δική μου περίπτωση έχει συμβεί και αυτό και πέρα απο τις αποβολές τώρα έχω δυο παιδάκια. Νομίζω ότι το θέμα σου είναι καθαρά ψυχολογικό. Νομίζω ότι πρέπει να αποτανθείς σε κάποιον ειδικό αρχικά για ψυχολογική υποστήριξη. Και επειδή αναφέρεις το οικονομικό, αρκετά δημόσια νοσοκομεία έχουν τέτοιες υπηρεσίες. Επίσης σε αρκετούς δήμους υπάρχουν ψυχολόγοι, κοιταξέ το και στον δικό σου. Απο εκεί και πέρα ένας καλός γυναικολόγος ξέρει καλύτερα να σε κατευθύνει, για το αν θα χρειαστείτε εξωσωματική ή όχι μόνο εκείνος γνωρίζει. Ξέρω ότι οι τιμές που ακούγονται είναι πανάκριβες όμως από τον περίγυρο γνωρίζω και πιο οικονομικά κέντρα και γνωρίζω και περίπτωση κοπέλας που έκανε εξωσωματική στο νοσοκομείο έλενα δίνοντας ελάχιστα χρήματα. Τέλος υπάρχει και η αναδοχή και η υιοθέσια που σίγουρα έχουν τις δυσκολίες τους αλλά υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γονείς της καρδιάς στο διαδίκτυο που τα κατάφεραν, γιατί οχι και εσείς; Αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως είναι κρίμα και άδικο να μπορείτε να γίνετε γονείς, να το θέλετε τόσο πολύ και ναμην το κυνηγήσετε με κάθε τρόπο.
Εχεις περάσει δύσκολα, όντως.Ως μαμά όμως που έχει ένα παιδάκι με φυσιολογική σύλληψη μετά απο 5 εξωσωματικές, έχω να σου πω ότι Αν πραγματικά θέλεις να γίνεις μαμά ο τρόπος θα βρεθεί. Μη την φοβάσαι την εξωσωματική , δεν κινδυνεύεις να χάσεις μωράκι εξαιτίας της. Εφόσον μείνεις έγκυος είσαι σαν όλες τις άλλες μανούλες. Με τους ίδιους κινδύνους και τα ίδια ποσοστά τελειόμηνης κύησης. Ενημερώσου , βρες ένα καλό γιατρό να πορευτείς. Και προπάντων μην αφήνεις τα χρόνια να περνούν. Τα ωάρια των γυναικών γερνάνε, και οι πιθανότητες σύλληψης -με οποιδήποτε τρόπο- μειώνονται γεωμετρικά μετα τα 38
Κι εγω θα σου πω περίπου τα ίδια με τις υπόλοιπες κοπέλες...για αρχή ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ και ΜΟΝΟ! Τον πρώην ξέχασε τον καλή μου...διέγραψε τον επιτέλους....έπειτα συγκεντρώσου στο σπιτικό σου, μιλά με τον άντρα σου, αυτός τι λεεί? τι θέλει? και προς ΘΕου μην παραιτεισαι, εφόσον ακόμα δεν το έχεις παλέψει αρκετά, υπάρχουν τοοοοοσα περιθώρια για εσένα ακόμα. Μιλάς λοιπόν με σύζυγο, με ένα καλο γυναικολόγο και προχωράς! Εγω σου στέλνω θετική ενέργεια και πολλές-πολλές ευχές!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ.ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΖΗΛΕΥΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΣΟΥ ( ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΛΛΑ - ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ). ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΟΝΕΙΣ. ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ,ΜΕΤΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ( Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΟΥ ΜΗΠΩΣ ΧΑΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ). ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. ΑΛΛΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΙΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ. ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΑΣ ΒΓΕΙ.
Το θεσμό της αναδοχής τον έχεις ακούσει? Οι διαδικασίες είναι πολύ πιο γρήγορες από την υιοθεσία, σου δίνουν λίγα χρήματα κάθε μήνα για το μεγάλωμα του παιδιού και ουσιαστικά το μεγαλώνεις εσύ το παιδάκι. Λένε πως πολλά παιδιά παραμένουν με τους ανάδοχους γονείς και μετά την ενηλικίωση από δική τους επιλογή. Το παιδί το αγαπάς μεγαλώνοντάς το. Στο λέω με τεράστια ειλικρίνεια ότι τα δικά μου παιδιά τα αγαπάω περισσότερο όσο μεγαλώνουν λόγω των όσων έχουμε περάσει μαζί. Όταν τα πήρα αγκαλιά βρέφη πιο πολύ ένιωθα περιέργεια και αγωνία για αυτό το μωρό που έβλεπα πρώτη φορά παρά την αγάπη που νιώθω τώρα. Άρχισα να λέω το παιδί μου, μετά από 3 χρόνια που ήμασταν μαζί. Στην αρχή τα έλεγα με τα ονόματά τους. Όσο μεγάλωναν άρχισα να βάζω το μου, γιατί η σχέση μας γινόταν όλο και πιο δυνατή. Η γέννα σε σχέση με αυτά που μας ένωσαν στη συνέχεια ήταν μια πολύ μικρή εμπειρία. Κάθε χρόνο στα γενέθλιά τους δε μου έρχονται στιγμές της γέννησης τους στο μυαλό, αλλά όλες οι στιγμές που περάσαμε τον προηγούμενο χρόνο μαζί. Αλήθεια στα λέω όλα αυτά, δεν έχω καμία διάθεση να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Επίσης αν δε βρεις το τέλειο παιδί, μη φοβηθείς να το αναλάβεις. Και τα δικά μας δεν είναι όλα τέλεια, αλλά και τα τρεξίματα και η έξτρα βοήθεια που χρειάζονται σε σχέση με άλλα είναι μέρος των εμπειριών που μας ενώνουν όλο και περισσότερο μαζί τους. Εξωσωματική κι εγώ δε θα έκανα γιατί είμαι πάρα πολύ φοβιτσιάρα και γιατί το αποτέλεσμα δε διαφέρει πολύ από όλα τα παραπάνω που σου έγραψα. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο πάλι ένα παιδί μεγαλώνεις.
Πρώτα από όλα σου εύχομαι να ζήσεις το όνειρο σου και να μπορέσεις να κρατήσεις ένα δικό σου μωρό στην αγκαλιά σου. Για να γίνει αυτό όμως πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσεις να ασχολείσαι με όλους τους υπόλοιπους, να κοιτάξεις μέσα σου, να πάρεις δύναμη και να προχωρήσεις. Είναι λάθος να μοιρολογούμε ρίχνοντας ευθύνη σε άλλους.... λες ότι είχες πολυκυστικές ωοθήκες... και δεν πήρατε προφύλαξη μόνο 2 φορές.... ούτε οι 2 φορές είναι λίγες (και με μία μπορείς να μείνεις έγκυος) ούτε οι πολυκυστικές σημαίνουν ότι δεν μπορείς να κάνεις παιδί, το παιδί όμως ήρθε.... γράφεις ότι τον παρακαλούσες γιατί - τι θα πει ο κόσμος! Θα το καταλάβαινα να πεις ότι τον παρακαλούσες να κάνετε μία προσπάθεια γιατί τον αγαπούσες και για το παιδάκι σας αλλά για το τι θα πει ο κόσμος; και τέλος γιατί συγκρίνεις το ότι απολαμβάνει το δικό του παιδί - που στο κάτω κάτω και πολύ καλά κάνει - ενώ εσύ δεν έχεις; Δηλαδή αν δεν είχε εκείνος θα είχες εσύ; Μην ασχολείσαι με εκείνον... άσε πίσω το παρελθόν και χαλάρωσε, γιατί τώρα πια υπάρχουν πολλές μέθοδοι για να μείνει έγκυος μια γυναίκα, μόνο αυτό να σκέφτεσαι, ότι θα τα καταφέρεις και μην απογοητεύεσαι... και σου εύχομαι σύντομα να συμπληρώσεις το κείμενο με τα ευχάριστα!
Μπορω να σε καταλαβω για τον πονο κ τον θυμο που νιωθεις, γιαυτους που σταθηκαν αιτια να χασεις το μωρακι σου, εχω χασει κ εγω ενα μωρακι κ μπορω να σε νιωσω. Ομως πρεπει να προχωρισεις την ζωη σου να ξεχασεις οτι σε ποναει κ το οτι εκεινος αποκτησε παιδακι κ το χαιρετε δεν θα επρεπε να σε κανει να νιωθεις θυμο. Ειναι ενας ανθρωπος που εσυ επελεξες κ σιγουρα κανατε κ οι δυο σας τα λαθοι σας. Το να εμενε για το τι θα πει ο κοσμος μαζι σου δεν το θεωρω σωστο. Το να εμενε κοντα σου για την αγαπη σας κ για να προσπαθησετε να μεγαλωσετε το παιδι που περιμενατε μαζι με αγαπη θα το καταλαβαινα. Εχω κ εγω πολυκυστηκες κ εμεινα με την πρωτη φορα εγκυος. Την δευτερη φορα το μωρακι μου δεν τα καταφερε πονεμενη ιστορια κ για εμενα. Μετα εμεινα αλλες δυο φορες εγκυος. Εχω αποκτησει τρια παιδιααυτο οποτε το θεμα με τις πολυκυστηκες δεν ειναι μεγαλο προβλημα. Τωρα οσο για το θεμα του προβληματος του αντρα σου η επιστημη κανει θαυματα κ ενας καλος γιατρος-ανθρωπος μπορει να σε κανει να πιστεψεις παλι σε αυτο το ονειρο κ να το κανεις πραγματικοτητα. Ευχομαι ολοψυχα πρωτα να μπορεις να βρεις την ηρεμια κ την γαληνη κ μετα να βγει το ονειρο σου αληθινο!!!!!!!!!!!
Koukla mou glukia ola gia kapoio logo sumvainoun....se 2 mhnes tha gennousa ponesa kai gw alla ola gia kapoio logo sumvainoun...afou o suntrofos sou aksizei polemiste to.upomoni kai epimoni....eimai 32 kai pleon!den anxonomai gia tipota!mh skeftesai oute hlikia oute ton kosmo mono ti psixi sou ti laxtaraei...vale to stoxo me agapi kai tha kerdiseis
Από ότι λένε χωρίς να έχω ασχοληθεί με το θέμα. Όταν ο άντρας έχει τέτοια θέματα συνήθως λύνονται. Οπότε γύρνα όλους τους γιατρούς. Μην μείνεις μόνο σε 2-3 γνώμες. Φυσικά υπάρχουν και οι υιοθεσίες. Και καλό είναι από τώρα να το κοιτάς γιατί θέλουν και 2 χρονάκια να γίνουν. Εύχομαι σύντομα να έχει καλά νέα.
Προσπαθησε να νικησεις ολες τις φοβιες σου και ΠΡΟΧΩΡΑ!!!
Γιατι δεν θες να κανεις εξωσωματικη; Και εγω την κορη μου με εξωσωματικη την έκανα και είχε ο άντρας μου πρόβλημα με το σπερμα. Με την πρώτη φορα και τωρα εχω ενα θαυματακι 18 μηνων και σε λιγο καιρο πρώτα ο θεός θα προσπαθησω και για το δευτερο! Γιατι κοπέλα μου γλυκιά φοβάσαι; Ασε το παρελθόν και κοιτα μονο μπροστα!
Αγαπητή Ζ ,συνηθως διαβάζω πολλές ιστορίες γυναικών εδώ και δν σχολιάζω ποτέ ,όμως στην δική σου ιστορία νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σου τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν διαβαζοντάς την...Ίσως να φανώ σκληρή ή ακαρδή ή ακόμα οτι μιλάω εκ του ασφαλούς ομως καλή μου με ανατρίχιασες...Τι παει να πει ειναι αδικο που αυτος χαιρεται το παιδι του και εσυ οχι? Σίγουρα η κατασταση που περιέγραψες ειναι πολυ δύσκολη και οδυνηρή για οποιαδήποτε γυναίκα ομως και εσυ προχωρησες στην ζωη σου ετσι δν ειναι? Αν τα πραγματα ηταν διαφορετικα και ειχες την δυνατοτητα να προσπαθησεις να κανεις ενα παιδακι θα το εβλεπες το ιδιο? Αν απο την αλλη ειχε εκεινος καποιο προβλημα και εσυ την οικογενεια σου, θα σκεφτοσουν, καλα να παθει ? Ειναι πολυ ασχημο νομιζω να γεμιζουμε τις ψυχές μας τοσο αρνητικα συναισθηματα και να τις μαυριζουμε, μονο να χασουμε εχουμε και τπτ αλλο..Ισως να μιλαγες τελικα με καποιον ειδικο γιατι πιστεύω πωσ κουβαλας πολλα μεσα σου για καιρο..Ευχομαι ολα να σου πανε καλα και αποκτησεις το παιδακι σου οπως το εχεις ονειρευτει και αν παλι οχι οταν καταφερεις να βγεις λιγο απο το εγω σου ισως να δεις πως η μητροτητα για πολλες γυναικες δν ερχεται μονο με το να γεννησουν ενα παιδι αλλα με το να το αγαπησουν και να του προσφερουν και αυτες ειναι μανουλες της καρδιας . Να σε καλα...
Σα δε ντρεπονται κατι αλητες που θελουν να λεγονται και αντρες. Εναν τετοιον ευτυχως ξεφορτωθηκα κι εγω πριν 2 χρονια με μωρο τοτε 11μηνων. Μενει με τη μανα του εκτος Αθηνων,ταχα μου ταχα μου οτι ενδιαφερεται για το παιδι, οτι του λειπει κι αποψε που ηταν να μιλησουν στο τηλεφωνο, του εστειλα μηνυμα οτι η μικρη ανεβασε πυρετο και ειναι στο κρεβατι εξαντλημενη, του ειπα οτι ηρθε η παιδιατρος κλπ. Μην πεις οτι ενδιαφερθηκε-ετσι για τους τυπους-να μου πει να τον ενημερωνω για οτι νεοτερο. Αφαντος! Ουτε να με ρωτησει τι φαρμακα παιρνει, θα φοβαται μηπως του ζητησω τα λεφτα των φαρμακων!
ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΦΟΒΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕΣ ΚΑΙ ΛΙΓΑ. αΝ ΜΠΟΡΟΎΣΕΣ ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΈΛΕΓΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ. ΔΕΝ ΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΑΛΛΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ. ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΙ Η ΛΕΝΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΚΈΦΤΕΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΕΣ.. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΣΕ ΔΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ . ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟ ΟΣΟ ΕΣΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ. ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΠΑΛΕΨΕ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ
Τίποτα δεν είναι "άπιαστο όνειρο" κορίτσι μου γλυκό, αρκεί να το βάλεις στο μυαλό σου! Για όλα υπάρχουν λύσεις! Γιατί δεν σκέφτεστε την υιοθεσία για παράδειγμα; Όσο για το παρελθόν, είναι πολύ κρίμα που πέρασες ό,τι πέρασες, αλλά έχω την εντύπωση (ή μάλλον τη βεβαιότητα) ότι με αυτόν τον άνθρωπο (και τη μάνα του) θα ζούσατε δυστυχισμένοι, κι εσύ και το παιδί σας... Το καταλαβαίνω ότι πόνεσες πολύ, αλλά ίσως σας φύλαξε ο Θεός από μια πραγματικά δυστυχισμένη ζωή. Δόξα τω Θεώ, έχεις τον αντρούλη σου τώρα, μην το βάζεις κάτω. Συζήτησέ το μαζί του και θα δεις ότι αν εσείς είστε ενωμένοι και αγαπημένοι, όλα τα άλλα θα γίνουν.
Δε ειναι λιγα αυτα που σου τυχανε αλλα μην το βαζεις κατω...μην σκεφτεσε το παρελθον....οτι εγινε εγινε κοιτα μπροστα στη ζωη σου με τον αντρα σου!!!!!πανε σε εναν ψυχολογο και αυτος θα σε βοηθησει για να τα βρεις με τον εαυτο σου!!!!!Οσο για το θεμα του παιδιου σκεψου την υιοθεσια η και να γινεις εθελοντρια μανα σε καποιο σπιτι!!!!Δυναμη και σηκω ξανα στα ποδια σου.....ξεκινα την ζωη σου απο την αρχη με τον αντρα σου ....με νεους στοχους.... και ολα θα πανε καλα!!!!!!!
ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΛΥΚΟ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΝΑ ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.ΕΙΜΑΙ 38 ΕΤΩΝ.ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ.ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ 4 ΦΟΡΕΣ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ.ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΟΠΟΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΗΤΕΡΑ.ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ 3.ΟΟΟ.ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ??ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ..ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΥΟΔΩΘΗΚΑΝ..
Μηπως εχει ερθει ο καιρος να διωξεις του δαιμονες του παρελθοντος κ να κοιταξεις μπροστα?