Βλέπω στο δρόμο μητέρες και βουρκώνω…
Πολυ καιρο παρακολουθω τη σελιδα σας. Απο μικρη ενα ονειρο ειχα: να γινω μητερα. Πηρα την αποφαση να γραψω την ιστορια μου, γιατι διαβασα μια ιστορια παρομοια, με μια κοπελα που την παρατησε ο συντροφος της.
Ημουν 4 χρονια με καποιον και τελικα με πολυκυστικες και παντα -εκτος απο δυο φορες- προφυλαξη, εμεινα εγκυος. Αυτος ουτε να το ακουσει. Εγω αποφασισα να το κρατησω. Τελικα με δικα μου παρακαλια (γιατι ζω σε μια κλειστη κοινωνια) αρραβωνιαστηκαμε.
Ετοιμασαμε τις αδειες γαμου και μου ειπε οτι θα μεινουμε με τους γονεις του. Το δεχτηκα.
Η μητερα του ανακατευοταν στα παντα. Δεν εβρισκα ηρεμια πουθενα. Λογομαχησαμε ενα βραδυ και μπηκε στο δωματιο και με εδιωξε. Αυτος τιποτα. Εφυγα και μετα αρχισα να τον παρακαλαω να τα βρουμε, γιατί «τι θα πει ο κοσμος». Ουτε καν τον αγγιζαν τα παρακαλητα μου. Η μανα του με εδιωχνε. Ενω ηταν η πρωτη και μοναδικη μου ολοκληρωμενη σχεση, μεχρι που μου ειπε «Και πού ξερω οτι το παιδι ειναι δικο μου;«
Μολις το ακουσα αυτο, μου ηρθε αιμορραγια στον εκτο μηνα και γεννησα δυστυχως ενα μωρακι νεκρο.
Νομιζα οτι θα τα καταφερω μονη μου και δεν πηγα ποτε σε ψυχολογο.
Παντρευτηκα τελικα με ενα πολυ καλο παιδι και κατευθειαν αγορασαμε σπιτι και βαλαμε πολλα χρεη. Περιμεναμε παιδακι και τιποτα… Τελικα ο αντρουλης μου εχει θεμα με το σπερμα και ετσι δυστυχως για εμενα η μητροτητα ειναι πλεον ενα απιαστο ονειρο. Γιατι και να ειχα χρηματα, δε θα εκανα εξωσωματικη διοτι μου εχουν μεινει παρα πολλες φοβιες απο το μωρο που εχασα.
Ειμαι απελπισμενη, τα χρονια περνανε, τα οικονομικα μας χειροτερευουν, εγω μεγαλωνω και ειναι πολυ αδικο ο πρωην να χαιρεται πλεον το παιδι του με ολα αυτα που μου εκανε και εγω να μην μπορω.
Βλεπω στο δρομο μητερες και βουρκωνω.
Για μενα ειναι ενα απιαστο ονειρο…
Z.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ θα σου πω ένα πράγμα πριν από ο,τιδήποτε άλλο: ΣΚΑΣΙΛΑ σου τι κάνει ο άλλος...Μην ασχολείσαι με αυτόν! Εξάλλου πιστεύω ακράδαντα ότι για ό,τι μας συμβαίνει υπάρχει κάποιος λόγος! Οχι του στυλ τιμωρία κλπ... Ο καθένας μας έχει προδιαγεγραμμένη πορεία.Σαφώς και το παιδάκι είναι όνειρο κάθε ανθρώπου. Νομίζω όμως ότι όλοι έχουμε και άλλα όνειρα! Εχουμε και άλλες χαρές στην ζωή μας. Δεν πρέπει να τις αγνοούμε. Πρέπει να τις ρουφάμε έως την τελευταία σταγόνα.Αγάπη με τον άνθρωπό σου και κατανόηση. Σκέψου και εκείνον που έχει το θέμα τι θα σκέφτεται, πώς θα νιώθει να σε βλέπει έτσι. Επιπλέον άσε τις φοβίες...Και μια γνωστή μου πέθανε 6 μηνών το μωρό της, το γέννησε κανονικά αλλά νεκρό. Και μετά από 3 χρόνια έκανε μια κόρη μούρλια!!!!!! Κι εγώ πριν την μικρή μου απέβαλα... Δεν σημαίνει κάτι. Κοίτα την ζωή σου με τον άντρα σου και χαλάρωσε και ΟΛΑ θα γίνουν. Ηρεμία και άσε τα βουρκώματα. Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να κλαίμε... Μόνο χαμόγελο και αισιοδοξία!!!!!
Να μην το βαλεις κατω ΠΟΤΕ!!!! και εγω εχω περασει απο 40 κυματα, αλλα δεν εγκατελειψα το ονειρο. πριν απο περιπου 2 χρονια γεννησα και εγω ενα μωρακι και μετα απο λιγες μερες το χασαμε. πριν απο κατι μηνες ειχα και μια παλλιωδρομη. τωρα περιμενουμε διδυμα!!! εφοσον αγαπιεστε με τον αντρουλη σου θα βρειτε τον τροπο. να μην φοβασε καθολου την εξωσωματικη γιατι θα σας βοηθησει. εαν μπορειτε να μαζεψετε καποια χρηματα και οταν θα ειστε ετοιμοι και οικονομικα και ψυχολογικα να κανετε το μεγαλο βημα. ειμαι σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα και τα ονειρα σας θα γινουν πραγματικοτητα. σας το ευχομαι ολοψυχα!!! φιλια!!!
Μην χανεις τις ελπιδες σου,αν πραγματικα θες να αποκτησεις παιδακι πρεπει να το παλεψεις... και σιγουρα καποια στιγμη θα γινει αυτο που τωρα νομιζεις οτι ειναι ενα απιαστο ονειρο.Παλεψε με ολες σου τις δυναμεις και με οτι εναλλακτικες μπορει να υπαρχουν για να το αποκτησεις... Μην το βαλεις κατω,οταν με το καλο τα καταφερεις θα δεις οτι στην πραγματικοτητα η μητροτητα ειναι κατι τεραστιο που ακομη και τωρα που θες πολυ ενα παιδακι δεν μπορεις να το καταλαβεις.ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ.... ΑΞΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!
Αντε καλε που ειναι απιαστο ονειρο!σιγα! Αν ψαξεις αναμεσα στα γραμματα των μαμαδων,θα βρεις ενα μιας κοπελας που εκανε 2 κορουλες απο τραπεζα σπερματος και τις λατρευει και αυτη και ο αντρας της.Μπορεις να γινεις μανουλα,απλα θα γινει λιγο διαφορετικα και θελει καμποσο κουραγιο και υπομονη που αξιζει ολο τον κοπο του κοσμου! Το μωρακι που εχασες-κριμα...δεν το συζητω-ηταν θελημα Θεου να γινει γιατι ο αχρηστος που το κανες δεν σου αξιζε για πατερας του παιδιου σου(ο καταραμενος....).Τωρα βρηκες τον ανθρωπο σου και μαζι θα γινεται γονεις! Δωσε δυναμη στον εαυτο σου και τραβα μπροστα....θα τα καταφερεις!!
εγω το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι το θαυμα της ζωης αργα η γρηγορα ερχεται αρκει να μην τα παρατας!!!!! το δικο μου θαυμα ηρθε μετα απο 4 σπερματεγχυσεις,3 εξωσωματικες και ολα αυτα μετα απο 7 χρονια προσπαθειας ουτε μια στιγμη δεν σκεφτηκα να το βαλω κατω...ναι κουραστηκα σωματικα,ψυχολογικα και οπως πολλοι οικονομικα διαλυθηκα..κουραστηκα να βλεπω χοριακες 0000.αλλα πιστεψε με δεν υπαρχει στον κοσμο καλυτερη ανταμοιβη.και πλεον υπαρχουν κεντρα που βοηθανε και ανθρωπους που δεν εχουν την δυνατοτητα να κανουν εξωσωματικη.και εγω ειχα μια εγκυμοσυνη ολη στο κρεβατι με κινδυνο να τα χασω απο την 10η εβδομαδα αλλα και παλι δεν το εβαλα κατω.....αυτο που θελω να σου περασω ειναι οτι μονο με την δυναμη της θελησης να γινεις μανουλα θα τα καταφερεις.καταφερα να γεννησω μετα απο εξωσωματικη με το ιδιο ακριβως προβλημα με σενα διδυμα με βαρος 2700 η μια και η αλλη 3200 οι γιατροι δεν με πιστευαν οτι μπορεσα να φτασω εκει...και γεννησα στις 36 εβδομαδες.ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ!!!!!!