Να μην το βαλεις κατω ΠΟΤΕ!!!! και εγω εχω περασει απο 40 κυματα, αλλα δεν εγκατελειψα το ονειρο. πριν απο περιπου 2 χρονια γεννησα και εγω ενα μωρακι και μετα απο λιγες μερες το χασαμε. πριν απο κατι μηνες ειχα και μια παλλιωδρομη. τωρα περιμενουμε διδυμα!!! εφοσον αγαπιεστε με τον αντρουλη σου θα βρειτε τον τροπο. να μην φοβασε καθολου την εξωσωματικη γιατι θα σας βοηθησει. εαν μπορειτε να μαζεψετε καποια χρηματα και οταν θα ειστε ετοιμοι και οικονομικα και ψυχολογικα να κανετε το μεγαλο βημα. ειμαι σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα και τα ονειρα σας θα γινουν πραγματικοτητα. σας το ευχομαι ολοψυχα!!! φιλια!!!

Αντε καλε που ειναι απιαστο ονειρο!σιγα! Αν ψαξεις αναμεσα στα γραμματα των μαμαδων,θα βρεις ενα μιας κοπελας που εκανε 2 κορουλες απο τραπεζα σπερματος και τις λατρευει και αυτη και ο αντρας της.Μπορεις να γινεις μανουλα,απλα θα γινει λιγο διαφορετικα και θελει καμποσο κουραγιο και υπομονη που αξιζει ολο τον κοπο του κοσμου! Το μωρακι που εχασες-κριμα...δεν το συζητω-ηταν θελημα Θεου να γινει γιατι ο αχρηστος που το κανες δεν σου αξιζε για πατερας του παιδιου σου(ο καταραμενος....).Τωρα βρηκες τον ανθρωπο σου και μαζι θα γινεται γονεις! Δωσε δυναμη στον εαυτο σου και τραβα μπροστα....θα τα καταφερεις!!

Έχω περάσει το ίδιο μαρτύριο με εσένα και ξέρω πόσο οδυνηρό είναι να χάνεις το μωρό σου.Το πρώτο βήμα για να προχωρήσεις μπροστα είναι να αφήσεις ελεύθερο τον εαυτό σου να ονειρευτεί...Πέρασα πάρα πολλά ,άργησα να συνέλθω πήρα ψυχολογική βοήθεια που με βοήθησε πάρα πολύ(αν και την περίοδο εκείνη πίστευα πως τίποτε δεν μπορεί να βοηθήσει.)Στη δεύτερη εγκυμοσύνη είχα προβληματα ,έμεινα στο κρεβάτι ,αλλά πίεσα τον εαυτό μου να σκεφτεται θετικά...Γέννησα φυσιολογικά το γιό μου και ευγνομωνώ κάθε μέρα το Θεό για το δώρο που μου χάρισε.Δε θα σου πω ψέματα ποτέ δε κλείνει η πληγή της απώλειας του μωρού μου ,όμως πιστεύω οτι έχουμε ένα αγγελάκι και μας προστατεύει.Ο δεύτερος γιός μου ,μου δίνει δύναμη και χαίρομαι που ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ!!!Υπάρχουν δημόσια νοσοκομεία που παρέχουν ψυχολογική βοήθεια και επίσης σε οτι αφορά την εξωσωματική πρέπει να το αποφασίσετε!Όταν το θέμα είναι στο σπέρμα, οι γιατροί δίνουν πολλες πιθανότητες επιτυχίας. Πίστεψε οτι μπορείς να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα,κράτα το χέρι το άντρα σου και προχωρήστε μπροστά.Είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις!!!ΤΟ ΟΝΕΙΡΌ ΣΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ!

λοιπον θα τα γραψω με δυο λογια....εχω αυτοανοσο απο τα 14 μου,εχω κανει απειρα χειρουργεια και για να μεινω εγκυος πρεπει να μεινω τουλαχιστον 6μηνες εκτος θεραπειας,βαλε και μεχρι να συλλαβεις,βαλε και το 9μηνο της εγκυμοσυνης και βαλε και τους μηνες που θα θηλασεις....μεγαλο διαστημα με φοβερους πονους!εκανα λοιπον ενα κοριτσακι που σημερα ειναι 2ετων.Τον Αυγουστο θα γεννουσα και ενα αγορακι αλλα στις 37 εβδομαδες κυησης το εχασα.Γεννησα και εγω ενα μωρακι πεθαμενο οπως εσυ.....εγω ομως στον 9μηνα......νομιζεις οτι θα το βαλω κατω?οχι βεβαια,παντα ηθελα δυο παιδακια....ε θα τα κανω!γυρισα στη θεραπεια μου τωρα γιατι η υγεια μου εχει χειροτερεψει πολυ-απο το μεγαλο διαστημα διακοπης φαρμακων-,εβαλα μπρος να χασω τα 20κιλα που εχω μαζεψει απο τις 2 εγκυμοσυνες και την πολυ κορτιζονη που πηρα,ξεκινησα παλι γυμναστικη....και μολις ειμαι ετοιμη θα διακοψω και παλι για να ξεκινησω προσπαθειες για μωρο!μη διανοηθεις να τα παρατησεις,κοιτα μπροστα και ολα θα ερθουν οπως τα θες.παλεψε ομως γι'αυτα,μην αφηνεσαι!μην ασχολησε με το αν ο πρωην σου εχει παιδι,δικαιουσαι να εχεις και συ,και ενα και δυο παιδια,κανε κατι ομως γι'αυτο!περιμενουμε ευχαριστα συντομα!

Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάρτηση και ως γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε να κάνει παιδιά έχω να πω τα εξής: Καταρχήν δεν υπάρχουν βιολογικοί λόγοι για τους οποίους δεν μπορείτε να γίνετε γονείς. Αυτό για το σπέρμα που γράφεις είναι κάτι αντιμετωπίσιμο και μάλιστα πολύ εύκολα! Επίσης να πω πως πολλές φορές η ζωή διαψεύδει τα εργαστήρια! Στην δική μου περίπτωση έχει συμβεί και αυτό και πέρα απο τις αποβολές τώρα έχω δυο παιδάκια. Νομίζω ότι το θέμα σου είναι καθαρά ψυχολογικό. Νομίζω ότι πρέπει να αποτανθείς σε κάποιον ειδικό αρχικά για ψυχολογική υποστήριξη. Και επειδή αναφέρεις το οικονομικό, αρκετά δημόσια νοσοκομεία έχουν τέτοιες υπηρεσίες. Επίσης σε αρκετούς δήμους υπάρχουν ψυχολόγοι, κοιταξέ το και στον δικό σου. Απο εκεί και πέρα ένας καλός γυναικολόγος ξέρει καλύτερα να σε κατευθύνει, για το αν θα χρειαστείτε εξωσωματική ή όχι μόνο εκείνος γνωρίζει. Ξέρω ότι οι τιμές που ακούγονται είναι πανάκριβες όμως από τον περίγυρο γνωρίζω και πιο οικονομικά κέντρα και γνωρίζω και περίπτωση κοπέλας που έκανε εξωσωματική στο νοσοκομείο έλενα δίνοντας ελάχιστα χρήματα. Τέλος υπάρχει και η αναδοχή και η υιοθέσια που σίγουρα έχουν τις δυσκολίες τους αλλά υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γονείς της καρδιάς στο διαδίκτυο που τα κατάφεραν, γιατί οχι και εσείς; Αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως είναι κρίμα και άδικο να μπορείτε να γίνετε γονείς, να το θέλετε τόσο πολύ και ναμην το κυνηγήσετε με κάθε τρόπο.

Κι εγω θα σου πω περίπου τα ίδια με τις υπόλοιπες κοπέλες...για αρχή ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ και ΜΟΝΟ! Τον πρώην ξέχασε τον καλή μου...διέγραψε τον επιτέλους....έπειτα συγκεντρώσου στο σπιτικό σου, μιλά με τον άντρα σου, αυτός τι λεεί? τι θέλει? και προς ΘΕου μην παραιτεισαι, εφόσον ακόμα δεν το έχεις παλέψει αρκετά, υπάρχουν τοοοοοσα περιθώρια για εσένα ακόμα. Μιλάς λοιπόν με σύζυγο, με ένα καλο γυναικολόγο και προχωράς! Εγω σου στέλνω θετική ενέργεια και πολλές-πολλές ευχές!

Το θεσμό της αναδοχής τον έχεις ακούσει? Οι διαδικασίες είναι πολύ πιο γρήγορες από την υιοθεσία, σου δίνουν λίγα χρήματα κάθε μήνα για το μεγάλωμα του παιδιού και ουσιαστικά το μεγαλώνεις εσύ το παιδάκι. Λένε πως πολλά παιδιά παραμένουν με τους ανάδοχους γονείς και μετά την ενηλικίωση από δική τους επιλογή. Το παιδί το αγαπάς μεγαλώνοντάς το. Στο λέω με τεράστια ειλικρίνεια ότι τα δικά μου παιδιά τα αγαπάω περισσότερο όσο μεγαλώνουν λόγω των όσων έχουμε περάσει μαζί. Όταν τα πήρα αγκαλιά βρέφη πιο πολύ ένιωθα περιέργεια και αγωνία για αυτό το μωρό που έβλεπα πρώτη φορά παρά την αγάπη που νιώθω τώρα. Άρχισα να λέω το παιδί μου, μετά από 3 χρόνια που ήμασταν μαζί. Στην αρχή τα έλεγα με τα ονόματά τους. Όσο μεγάλωναν άρχισα να βάζω το μου, γιατί η σχέση μας γινόταν όλο και πιο δυνατή. Η γέννα σε σχέση με αυτά που μας ένωσαν στη συνέχεια ήταν μια πολύ μικρή εμπειρία. Κάθε χρόνο στα γενέθλιά τους δε μου έρχονται στιγμές της γέννησης τους στο μυαλό, αλλά όλες οι στιγμές που περάσαμε τον προηγούμενο χρόνο μαζί. Αλήθεια στα λέω όλα αυτά, δεν έχω καμία διάθεση να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Επίσης αν δε βρεις το τέλειο παιδί, μη φοβηθείς να το αναλάβεις. Και τα δικά μας δεν είναι όλα τέλεια, αλλά και τα τρεξίματα και η έξτρα βοήθεια που χρειάζονται σε σχέση με άλλα είναι μέρος των εμπειριών που μας ενώνουν όλο και περισσότερο μαζί τους. Εξωσωματική κι εγώ δε θα έκανα γιατί είμαι πάρα πολύ φοβιτσιάρα και γιατί το αποτέλεσμα δε διαφέρει πολύ από όλα τα παραπάνω που σου έγραψα. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο πάλι ένα παιδί μεγαλώνεις.

Γιατι δεν θες να κανεις εξωσωματικη; Και εγω την κορη μου με εξωσωματικη την έκανα και είχε ο άντρας μου πρόβλημα με το σπερμα. Με την πρώτη φορα και τωρα εχω ενα θαυματακι 18 μηνων και σε λιγο καιρο πρώτα ο θεός θα προσπαθησω και για το δευτερο! Γιατι κοπέλα μου γλυκιά φοβάσαι; Ασε το παρελθόν και κοιτα μονο μπροστα!

Σα δε ντρεπονται κατι αλητες που θελουν να λεγονται και αντρες. Εναν τετοιον ευτυχως ξεφορτωθηκα κι εγω πριν 2 χρονια με μωρο τοτε 11μηνων. Μενει με τη μανα του εκτος Αθηνων,ταχα μου ταχα μου οτι ενδιαφερεται για το παιδι, οτι του λειπει κι αποψε που ηταν να μιλησουν στο τηλεφωνο, του εστειλα μηνυμα οτι η μικρη ανεβασε πυρετο και ειναι στο κρεβατι εξαντλημενη, του ειπα οτι ηρθε η παιδιατρος κλπ. Μην πεις οτι ενδιαφερθηκε-ετσι για τους τυπους-να μου πει να τον ενημερωνω για οτι νεοτερο. Αφαντος! Ουτε να με ρωτησει τι φαρμακα παιρνει, θα φοβαται μηπως του ζητησω τα λεφτα των φαρμακων!

Τίποτα δεν είναι "άπιαστο όνειρο" κορίτσι μου γλυκό, αρκεί να το βάλεις στο μυαλό σου! Για όλα υπάρχουν λύσεις! Γιατί δεν σκέφτεστε την υιοθεσία για παράδειγμα; Όσο για το παρελθόν, είναι πολύ κρίμα που πέρασες ό,τι πέρασες, αλλά έχω την εντύπωση (ή μάλλον τη βεβαιότητα) ότι με αυτόν τον άνθρωπο (και τη μάνα του) θα ζούσατε δυστυχισμένοι, κι εσύ και το παιδί σας... Το καταλαβαίνω ότι πόνεσες πολύ, αλλά ίσως σας φύλαξε ο Θεός από μια πραγματικά δυστυχισμένη ζωή. Δόξα τω Θεώ, έχεις τον αντρούλη σου τώρα, μην το βάζεις κάτω. Συζήτησέ το μαζί του και θα δεις ότι αν εσείς είστε ενωμένοι και αγαπημένοι, όλα τα άλλα θα γίνουν.

ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΛΥΚΟ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΝΑ ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.ΕΙΜΑΙ 38 ΕΤΩΝ.ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ.ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ 4 ΦΟΡΕΣ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ.ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΟΠΟΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΗΤΕΡΑ.ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ 3.ΟΟΟ.ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ??ΤΟΛΜΗΣΕ ΤΟ..ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΥΟΔΩΘΗΚΑΝ..