Αισθάνομαι ευγνώμων που την είχα στη ζωή μου
Δεκαεπτά χρόνια κλείνουν σήμερα απο τότε που έγινα για πρώτη φορά μητέρα! Κι έγινα μητέρα όχι επειδή έτυχε ή έπειτα απο μια νύχτα πάθους ή όπως τέλος πάντων συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκες. Έγινα μητέρα μετά απο 6 χρόνια συνεχούς ταλαιπωρίας με φάρμακα, με επεμβάσεις, με αποτυχημένες προσπάθειες, με φοβερό άγχος, με επιμονή όμως και με μοναδικό στόχο και πόθο να σφίξω ένα παιδί στην αγκαλιά μου.Όσοι ήταν κοντά μου εκείνο το διάστημα ξέρουν…
Κι αξιώθηκα τελικά τη μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου! Ήρθε σαν χριστουγεννιάτικο δώρο η Νίκη μου, το κοριτσάκι μου! Πως να περιγράψω την πλημμύρα των συναισθημάτων της πρώτης επαφής μας, το μεγαλείο που αισθάνθηκα όταν την κράτησα στα χέρια μου, όταν άνοιξε τα ματάκια της, όταν άγγιξε για πρώτη φορά το στήθος μου, την ανάσα, το κλάμα της, τη μυρουδιά της, ένα ολόκληρο θαύμα στα χέρια μου! Ένιωθα ότι κατάφερα το δυσκολότερο και σημαντικότερο »έργο» στον κόσμο! Μια »καινούρια ζωή», μια ζωή κομμάτι απο μένα και τον αγαπημένο μου. Αίμα απ’ το αίμα μας, ανάσα απ’ την ανάσα μας, σάρκα απ’ τη σάρκα μας, η »απόλυτη ευτυχία» που μπορεί να μην κράτησε πολύ, όμως η αξία της στη ζωή μας είναι ανεκτίμητη….
Δυστυχώς δεν μπορώ να ευχηθώ στο παιδί μου »χρόνια πολλά», ούτε »να τα εκατοστήσει», έχει περάσει πριν απο καιρό στην αιωνιότητα… Αυτό όμως δεν αλλάζει την ιδιότητά μου σαν »μάνα», δεν με εμποδίζει να θυμάμαι και να χαίρομαι για όσα μου έδωσε, να αισθάνομαι ευγνώμων που είχα στη ζωή μου ένα τόσο ξεχωριστό πλάσμα, ένα παιδί διαφορετικό απο τα άλλα… Έναν » Άγγελο»!
μαμά Έφη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΩ,ΜΟΝΟ ΔΙΑΒΑΖΩ. αυτό με ξεπέρασε. Σε μερικούς ανθρώπους ,συνήθως καλούς τίποτα δεν δίνεται εύκολα στη ζωή.Ελπίζω να έχεις ή να κάνεις κι άλλο παιδί πιο τυχερό και να γίνεις γιαγιά να το χορτάσεις και να φύγεις πρώτη από τη ζωή όπως θα έπρεπε. Θυμήθηκα μια μαμά από το ογκολογικό ΕΛΠΙΔΑ που μετά από 10 εξωσωματικές αν δεν κάνω λάθος έκανε 2 κοριτσάκια δίδυμα που στα 3 τους χρόνια αρρώστησαν και τα 2 μαζί από λευχαιμία. Μέχρι πρόσφατα,περίπου έναν χρόνο ήταν καλά.Τώρα πρέπει να είναι 6-7 χρονών.Δενείδα ποτέ αυτή την γυναίκα χωρίς χαμόγελο. Δεν μπορώ να πιστέψω γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή,αλήθεια! Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι πρέπει να είσαι κι εσύ-έτσι δειχνεις,χαμογελαστή... Να είσαι πάντα καλά στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου... Someone...
Συγκλονιστηκα.Μανουλα μου.......σημερα εγινε μολις 1 ετους η κορη μου,η Νικη.Και παρα τα οσα δυσκολα περναω-στεναχωριες-δυσκολιες-χωρισμους -πικριες,ξερω οτι πρεπει να χαιρομαι την καθε μερα,το καθε λεπτο μαζι της........χαστουκι ηταν το γραμμα σου,σε μενα την αχαριστη.....σου ευχομαι να ζησεις κ αλλες στιγμες αγαπης και ευτυχιας.Σου ευχομαι να αγαπηθεις πολυ κ να αγαπησεις....και αν πιστευεις σε κατι,καπου...τοτε σιγουρα να ξερεις οτι η ανταμωση δεν ειναι μακρια.
Και ειμαστε κ εμεις που γκρινιαζουμε επειδη ξυπνανε την νυχτα...Οτι κ να πω ειναι λιγο,υγεια σε ολους κ καλες γιορτες...εισαι Μανα με "Μ"κεφαλαιο!