Ένα μαυρισμένο μάτι!
Παρακολουθώ εδώ και μήνες τον ριψοκίνδυνο γιο μας και από μέσα μου πάντα λέω «Τώρα θα χτυπήσει, δεν μπορεί» και όμως ο άτιμος πάντα μα πάντα τελειώνει το ακροβατικό με επιτυχία. Μόνο που χθες το βράδυ, μία κάπως άτσαλη τούμπα του μαύρισε/έπρηξε το ματάκι του και έτσι είναι τώρα σαν τον Ρόκυ μετά από 3 γερές μπουνιές.
Βραδινή εκδρομούλα στο Παίδων, δώστου έλεγχο και ξανά έλεγχο με μία κάπως αβέβαιη απάντηση ότι το μάτι φαίνεται ok, αλλά για κάθε σιγουριά πρέπει να ελεγχτεί ξανά, πρωινή επίσκεψη σε οφθαλμίατρο και σχέδια για μια ακόμα βυθοσκόπηση ίσως με νάρκωση, έτσι για να αποκλείσουμε το 1 στα 1000, τηλέφωνο σε ιδιωτικό κέντρο για ενημέρωση «θα σας καλέσουμε σε λίγο να σας ενημερώσουμε για την τιμή και το πότε μπορεί να γίνει», όσο πήραν εσάς, πήραν κι εμένα.
4 χρόνια τώρα το έχω δει το θέμα: να παρακαλάμε τα παιδιά μας να είναι καλά, όχι μόνο γιατί ΠΡΕΠΕΙ όλα τα παιδάκια να είναι καλά, αλλά γιατί δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούμε σύντομα να τους παρέχουμε την ιατρική βοήθεια που ίσως χρειαστούν. Μπαίνεις στο Παίδων και βρίσκεσαι μπροστά στο χάος, το προσωπικό στην πλειοψηφία του -όσες φορές έχω πάει- κάνει υπεράνθρωπη προσπάθεια (σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι όχι και τόσο καλοί, αλλά αυτά υπάρχουν παντού). Είμαστε και εμείς ως λαός φουριόζοι και εαυτούληδες, καταλαβαίνω το άγχος των γονιών, όλοι τα παιδιά μας πάνω απ’ όλα βάζουμε, όμως έχω δει τόσο άσχημες αντιδράσεις που ήθελα να βάλω τα κλάματα.
Και αν πρόκειται και για κάτι σπανιότερο, κάποιο σύνδρομο ας πούμε, δεδομένου ότι είμαστε και μικρή χώρα, εκεί να δεις δυσκολίες και τρέχα από εδώ, τρέχα από εκεί, ερωτήσεις χωρίς σαφή απάντηση, τεράστιοι χρόνοι αναμονής αν πας δημόσια και το ένα 80αρι (στην φτηνότερη) μετά το άλλο αν πας ιδιωτικά.
Και μετά πάμε σε όλους εκείνους τους γονείς που περνούν τον εφιάλτη του καρκίνου, να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την σκέψη στο παιδάκι σου που περνά αυτό το ρημάδι. «Έχουμε άξιους γιατρούς», μου έλεγε μια μανούλα τις προάλλες, «λεφτά λείπουν… Προσωπικό λείπει… Σεντόνια… Μαξιλάρια…» Και πόσα άλλα.
Και αν είσαι και σε μια όχι και τόσο μεγάλη πόλη ή χωριό… άστα…
Δεν θα επεκταθώ άλλο προς το παρόν. Τέλος του χρόνου, ας μην μαυρίζουμε την καρδιά μας. Εμείς με το μαυρισμένο μας ματάκι κάνουμε μια ευχή: ΓΕΡΑ να είναι τα παιδάκια μας. ΓΕΡΑ. Και τυχερά.
Και εσύ, μικρέ μου… Ήρεμα… Καλό μου γενναίο μου αγοράκι 🙂
Καλησπερα και Χρονια πολλα σε ολους!!!! Περαστικα !!! Χθες ειχα και εγω ενα περιστατικο η μικρη μου 16μηνων παραπατησε και χτυπησε επιφανειακα στο τζακι και χτυπησε στο κεφαλι λιγο πιο πανω απο το δεξι το ματακι.... Η πληγη ηταν πολυ μικρη μια γρατσουνια να σας δωσω να καταλαβετε αλλα ετρεχε πολυ αιμα ..... Μειναμε ψυχραιμοι και τη πηγαμε στο ΜΗΤΕΡΑ μας ειπαν οτι εχει παιδιατρικη κλινικη και πηγαμε αμεσως εκει ξερω τα 80€ με το καλησπερα σας τελικα καναμε 3 ραματα γιατι αν δεν καναμε μας ειπαν οτι θα εμενε μια ουλη και με τα ραματα θα αφησει ενα πολυ μικρο σημαδακι... Καναμε και ακτινογραφια εννοειτε γιατι χτυπησε κεφαλι και προληπτικα το κοιταξαμε και αυτο .... Ευτυχως ολα καλα τιποτα 3 ραματακια η μικρη μου ειναι καλα η ορεξη της απλα φοβερη..... Απλα θελουν προσοχη ...... Εεεε κοριτσια θα πεσουν θα χτυπησουν τι να κανουμε μες το προγραμμα!!!!
και εμείς χθες βράδυ στο παίδων Ολίβια..τρεις ώρες αναμονή με 40 πυρετό κ άλλες δύο να βγουν τα αποτελέσματα.απίστευτο μου φαινόταν.ταλαιπωρία μεγάλη.ο Θεός να προστατεύει όλα τα παιδάκια να είναι γερά .περαστικά σας κ περαστικά μας..
Και εμείς το Σάββατο παρόμοιο περιστατικό. Χτύπημα στο κομοδίνο. Κατω απο το φρύδι στο κόκκαλο. Εγω τέρας ψυχραιμίας, είχα κρυφτεί μεσα στη κουζίνα και πεταγα στον αντρα μου απο μακριά γαζες και οξυζενε. Στην εικόνα του αίματος μπορω να λυποθημησω. Μετα απο συνομιλία με τον κουνιαδο μου που ειναι γιατρός και μου ειπε για τα ράμματα αποφάσισα να ΜΗΝ του κανω. Ναι ναι, δεν μπορούσα. Δεν το σήκωνε η ψυχή μου. Τώρα πάμε καλυτερα, δόξα το Θεό, με λίγη αντιβιοτικη κρέμα. Περαστικά στο παιδάκι σου και υγεία σε ολους μας και σε ολα τα παιδάκια του κόσμου. Όσο για το παίδων....ο Θεος να μας λυπηθει να μη μπουν ποτε τα παιδάκια μας μεσα εκεί. Σου δίνει έντονα την αίσθηση της φτώχειας!
Ελένη μου δεν κάνουν πάντα ράμματα. Εμείς είχαμε πάει για μια πληγή που έτρεχε πολύ αίμα και μας είπε ο γιατρός πως αν ηταν λίγα χιλιοστά μεγαλύτερη θα έκανε υποχρεωτικά ράμματα. Επειδή το συγκεκριμένο παιδί δε συνεργαζόταν (τι πρωτότυπο!) δεν του έκανε και είπε να το ξαναπάμε την άλλη μέρα για έλεγχο. Αλλά κατάλαβα πως από κάποιο βάθος και πάνω κάνουν υποχρεωτικά για να κλείσει η πληγή.
Xronia polla kai panta YGEIA!!! Euxomai na einai perastika kai ola na pane kala!!! Auto to agxos me ta akrovatika to exw kai egw.....polu agxos!!! Mexri twra (ftou ftou) tin exoume glutwsei!! YGEIA KAI PALI YGEIA SE OLA TA PAIDAKIA THS GHS!!!!!!! ♥
perastika eftihos na les me toso ,,,,,,,,,,,,poli prosoxh thelun,alla ama einai na ginei to kako tha ginei .Kai oson afora ta nosokomeia eheis apolito dikio kai emena me fovizei apistefta i idea tu nosokmeio sto th antapokrisi tha exoume apo tus giatrus ekei,,,,,(xamos apo igeia eimaste poli piso)