Μια νέα αρχή!

Ειμαι η Γεωργια και ειμαι 29 χρονων. O αντρας μου ειναι 40.

Θελησα να σας γραψω και εγω την ιστορια μου, μιας και θα ηθελα να ευχαριστησω τον αντρουλη μου… Τον υπεροχο ανθρωπο που με σεβαστηκε και με αγαπησε για αυτό που ειμαι..

Από μικρη ονειρευομουν ποτε θα γινω μανα, ποτε θα κανω οικογενεια… Αλλα ηθελα να εχω και την καριερα μου. Στη καριερα μου τα καταφερα αρκετα καλα. Σπουδασα, αλλα παρραληλα ειχα αναλαβει και ένα ταξιδιωτικο γραφειο. Εγινα στο ειδος των τουριστικων… μαστερ που λενε, παρολο που οι σπουδες μου ηταν σε άλλο αντικειμενο -που κλασσικα όπως οι περισσοτεροι νεοι, απλα εχω το πτυχειο μου στον τοιχο..!

Γνωρισα λοιπον το τοτε αγορι μου..! Ημασταν μαζι 4 ½ χρονια… Και αν και τον αγαπησα τοσο πολύ, ηταν μια σχεση που δεν προχωρησε.

Χωρισαμε τον Νοεμβρη του 2011. Κλαμα κακο εγω… Στα πατωματα… Να μην τρωω, να μην πινω και γενικα μια ζωντανη νεκρη, μιας και μου στοιχισε πολύ ο χωρισμος μας…

Ας ερθουμε όμως στην Αρχη της ζωης μου, του ονειρου μου, της υπαρξης μου!!

1/1/2012 γνωρισα τον αντρα μου, αυτόν τον υπεροχο ανθρωπο, που παρολο που οι δυσκολιες της ζωης θα επρεπε να τον ειχαν κανει παραξενο και μουτζουφλη, αυτος ηταν η χαρα της ζωης! Από το πρωτο λεπτο μαζι του. Δεσαμε τοσο μα τοσο πολύ. Του ειπα τα παντα… Ποια ημουν, τι ειχα κανει και τι περνουσα στην παρουσα φαση… Ημασταν σε ένα μεζεδοπωλειο και ενώ ολοι χορευαν, επιναν, ετρωγαν, εμεις ημασταν σαν να ειμασταν μονοι… Μου ειπε ολη του την ζωη και αυτος… Ότι ειχε παντρευτει επειδη το ηθελαν οι γονεις του στα 24, ότι πηρε μια γυναικα που δεν αγαπουσε, αλλα ουτε αυτην τον αγαπουσε… Ότι εκαναν δυο παιδια, γιατι επρεπε… Και ότι όταν τα παιδια ηταν 3 και 5 χρονων, αυτή αυτοκτονησε! Πηρε το αυτοκινητο και εβαλε μεσα τα παιδια και προσπαθησε να τους σκοτωσει… αλλα τα παιδια μας ειχαν Αγιο..!!  Εγω επεσα από τα συννεφα, γιατι ηξερα την περιπτωση, μιας και μενουμε στην ιδια πολη, αλλα ποτε δεν ειχαμε συναντηθει…

Εκεινο το βραδυ τα ειπαμε όλα… ΜΑ όλα!!!

Και ειπαμε ότι θα κανονισουμε να πιουμε καφε τις επομενες μερες. Γιατι εκεινο το βραδυ όπως και να το κανουμε ειχε πολλή φασαρια, άσε που ειχε ξημερωσει..!!

Να σας πω επισης ότι ηταν φιλος της μαμας μου και ειχαμε βγει ολοι μαζι για την Πρωτοχρονια…

Περνουσαν λοιπον οι μερες και με πηρε τηλεφωνο. Εγω όμως ενοιωθα καπως… Δεν ξερω, σαν να φοβομουν να βγουμε, σαν να φοβομουν να τον ξαναδω… Του ειπα όχι. Μετα με ξαναπηρε. Παλι του αρνηθηκα τον καφε. Ε την τριτη φορα που με πηρε, δεν γινοταν.. Επρεπε να πιουμε καφε… Καμια φορα είναι σαν να καταλαβαινουμε τι θα συμβει και εχουμε έναν φοβο τι θα γινει… Ετσι και εγω…

Βεβαια να πω ότι λαχταρουσα να τον ακουσω στο τηλεφωνο… λαχταρουσα να τον δω αλλα φοβομουν παρα πολύ!!  Δεν ειχα να καταλαβει ότι ερωτευομουν. Δεν πιστευα ότι μπορουσα να ξαναερωτευθω μετα από ότι περασα… Αλλα όταν κανουμε σχεδια, ο Θεος γελαει… Και επισης ότι γραφει δεν ξεγραφει.

Και ετσι ηπιαμε τον πρωτο μας καφε… και  επειδη ντρεπομουν να παω μονη μου πηρα και μια ξαδελφη μου μαζι.

Ηπιαμε τον καφε μας, πηγαμε για φαγητο, πηγαμε και για ποτο… Στις 3 το μεσημερι εφυγα από το σπιτι της μαμας μου, στις 5 το πρωι γυρισα! Κλεισαμε ραντεβου και την επομενη μερα, αυτην την φορα πηγα μονη μου… Βγαιναμε μαζι 15 μερες… 15 μερες, που δεν με αγγιξε, που δεν εκανε ουτε μια κινηση, που με ειδε ντιρλα να μην μπορω να περπατησω, με σεβαστηκε..!!

Και ηρθε η μερα που η μαμα μου μου ειπε να φυγουμε να παμε Αθηνα για λιγες  μερες… Εκανε 30 χλμ να ερθει για 15 λεπτα να με δει και να γυρισει πισω στο σπιτι του… Ελιωσα..!!!

Όταν λοιπον ημουν στην Αθηνα, ο αντρουλης μου αποφασισε να παει κυνηγι στην Αλεξανδρουπολη με έναν φιλο του και την γυναικα του. Και μου ειπε λοιπον στο τηλεφωνο αν θελω να παω μαζι του για να μην είναι μονος… Εγω το σκεφτηκα καλα, το συζητησα και με την μαμα μου και ειπα οκ. Μετα από λιγες μερες ηρθαν και με πηραν από το σπιτι και πηγαμε με αυτοκινητο Αλεξανδρουπολη (να σας πω ότι ειμαστε από Κρητη)..

Ε δεν θελαμε τιποτα άλλο… Μετα από δυο μερες με πολύ συνειδητοποιηση τα φτιαξαμε.. Όταν γυρισαμε εγω δεν εμεινα Αθηνα, συνεχισα με τον αντρουλη μου για την πολη μας…

Περασαμε δυο υπεροχους μηνες σχεσης. Και μου λεει «Αντε  να παμε να σου γνωρισω τον αδελφο μου…»  Πηγαμε… Αλλα Μαζι με τον Αδελφο του, γνωρισα την μαμα του, τον μπαμπα του, τις αδελφες του… και φυσικα τις κορες μας!!!

Μεσα σε 4 μερες Αρραβωνιαστηκαμε και μετα από 6 μηνες παντρευτηκαμε… 10/11/2012

Η ζωη μας πηρε νοημα. Και τωρα περιμενουμε και το δικο μας μωρακι, την Κορακλα μας όπως  λεω εγω…

Οι μικρες στην αρχη με κοιταζαν καπως το πρωτο βραδυ, μετα όμως γιναμε οι καλυτερες φιλες… Αλλα και η καλυτερη οικογενεια! Τις λατρευω και με λατρευουν..

Δεν θα πω ψεματα… Στην αρχη οι γονεις μου και η οικογενεια μου φρικαραν… Μουρμουριζαν και ελεγαν διαφορα.. Δεν μπορουσαν να διανοηθουν ότι  εγω το μπουμπουκι τους, μοναχοπαιδι, μοναχοεγγονι θα παντρευομουν έναν ανθρωπο 11 χρονια μεγαλυτερο μου με δυο παιδια… Και δεν πιστευαν ότι θα τα καταφερνα.. Με τον καιρο όμως ειδαν ότι ειμαι ευτυχησμενη και ηρεμησαν.

Με τον πασα μου εχουμε περασει αρκετα κι ας μην μετραμε πολλα χρονια. Εχουμε χασει ηδη δυο μωρακια, το πρωτο σε μεγαλη εβδομαδα. Εχουμε περασει πολλή κατινια από το σοι της πρωην του, που με βριζουν και κανουν διαφορα… Και μεταξυ μας, ποτε εχουμε τα πανω μας και τα κατω μας. Όμως αυτό δεν το αλλαζω με τιποτα. Ηταν γραφτο να ερθω εδώ και να γινουμε οικογενεια… Ηταν γραφτο να γνωριστουμε και το ξεραμε από το πρωτο λεπτο… Ισως να επρεπε να περασουμε όλα αυτά πριν γνωριστουμε ώστε να ειμαστε ετσι μαζι και να αντεχουμε…

Τον αγαπαω και τον λατρευω παρα μα παρα πολύ,όπως και αυτος εμενα και αυτό δεν θα αλλαξει ποτε…

Το παν μεσα σε μια σχεση ειναι ο σεβασμος, η εμπιστοσυνυνη, η κατανοηση και η αγαπη… Εμεις τα εχουμε και ευχομαι να τα εχουμε μεχρι τελους!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com