Πόνεσα μα… τα καταφέραμε!!
Ερχομενοι στο σπιτι λαμβανω την οδηγια απο τον παιδιατρο να θηλαζω 15λεπτα απο τον ενα μαστο και 15 απο τον αλλο, γιατι περισσοτερη ωρα δεν εχει αναγκη το μωρο και με αυτον τον τροπο δε μου κανει και μεγαλο προβλημα στις θηλες!
Εγω με κλαματα επικοινωνω με το τμημα μητρικου θηλασμου του Μητερα, μιας και δε μπορουσα να δεκτω οτι δε παιρνει βαρος λογω κακης ποιοτητας ή λιγοστης ποσοτητας γαλακτος (το γαλα λερωνε ολα μου τα ρουχα και εσταζε στο πατωμα ολη μερα) και τα κοριτσια προτεινουν να το παλεψω και σε τρεις μερες να ζυγισω το μωρο. Σε τρεις μερες το μωρο ειχε παρει 300γρ!!!
Περναει ακομα μια εβδομαδα και εκει που τα νευρα μου ειχαν γινει πια κουρελια και η κουραση μου ειχε χτυπησει κοκκινο… ΘΑΥΜΑ!!!
Ο μικρος μου ειναι σχεδον 3 μηνων ειναι 5μιση κιλα, με βαρος γεννησης 3260 και εξοδου απο το μαιευτηριο 3κιλα και μες στην καλη χαρα. Γελαει, στηριζει κεφαλι, εχει στρουμπουλεψει, κανει φωνουλες, χαρες, ψηλωνει, μεγαλωνει, πινει γαλατακι και αφηνει το στηθος να μπει «αγκου» και συνεχιζει..! Το πρωι ανα 4 ωρες περιπου, το απογευμα κανει ενα 6ωρο φαγητου και αλλο ενα τη νυχτα!!! Και ολα αυτα μονο με το γαλατακι της μαμας του!!!
Ο αποκλειστικος μητρικος θηλασμος δεν ειναι ευκολη υποθεση, ουτε και δυσκολη..! Θεωρω εγω προσωπικα ομως οτι ειναι το μονο δωρο που μπορω να κανω στο παιδακι μου για ολη του τη ζωη!!! Ημουν απο την εγκυμοσυνη παραπανω απο αισιοδοξη οτι θα θηλασω. Τα κλισε του τυπου «Δεν ειχα γαλα«, «Δε του εφτανε..» κτλ τα ακουω λιγο βερεσε καλως ή κακως. Ολες οι μανουλες, εκτος απο ενα μικρο ποσοστο λογω εξαιρετικων προβληματων υγειας, μπορουν να θηλασουν. Υπομονη, επιμονη, θεληση, συχνο πιασιμο του μωρου στο στηθος, και ολα θα πανε καλα!!!
Ζητω συγνωμη για το μεγαλο κειμενο και στελνω ολη μου τη θετικη ενεργεια σε οσες μανουλες εχουν κοινα προβληματα θηλασμου με μενα, να μην το βαλουν κατω.
Μαμα Μινα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που να αμφισβητεί πόσο καλό κάνει το μητρικό γάλα , αναγράφεται σε όλες τις συσκευασίες παιδικού γάλακτος "η καλύτερη επιλογή μετά το μητρικό γάλα". Σκοπός μας είναι να πούμε πόσο καλύτερες μαμάδες είμαστε εμείς που θηλάσαμε, πόσο το προσπαθήσαμε και άρα πόςο αγαπάμε το ζουζουνάκι μας περισσότερο από την άλλη μαμά; Αυτό το εγκώμιο θα βοηθήσει σε τίποτα μια νέα μαμά που προσπαθεί να βρει τους ρυθμούς του μωρού της, ή την σωστή θέση για να φάει το μωρό της; Ξέρεις κοπέλα μου εσύ που τα λες όλα τόσο εύκολα, τη ζωή της κάθε μιας από εμάς; Κατάφερες αυτό που ήθελες και μπράβο σου!!Έχεις βάλει στόχο να καταρακώσεις τις άλλες μανούλες, αν ναι νομίζω είσαι σε καλό δρόμο. Αν σε διάβαζα όταν το προσπαθούσα στην αρχή και πίστεψε με με πιο δύσκολες συνθήκες από τις δικές σου, πιο εύκολες όμως από κάποιες άλλες, δεν θα ήταν και ο,τι καλύτερο για την ψυχολογία μου. Ας σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο τώρα που γίναμε μαμάδες, ας μάθουμε να σεβόμαστε την επιλογή του καθενός καισαρική, φυσιολογικός, μπουκάλι, στήθος .... Και αν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε και μπορούμε ας το κάνουμε έμπρακτα! Και ναι θήλασα, πριν με κρίνετε και αποκλειστικά. Το πόσο, δεν θα το πω τώρα,μπορούμε να οργανώσουμε έναν διαγωνισμό της πιο άξιας μαμάς, να δοθούν και μερικοί τίτλοι , έτσι μήπως και ησυχάσουν μερικές που περιμένουν εναγωνίως αποδοχή!
mpravo sou kopela mou.egw thilasa thn korh mou 6 mhnes k tous 3,5 mhnes upefera apo ton pono k telika eixa mukhtes stis thiles...ax ti dyskolaaaaa otan to skeftomai anatrixiazw perasa polu dyskolaaaa
Μαμά Μίνα, πραγματικά η ιστορία σου είναι μια ελπίδα. Από τα άπειρα άρθρα και ιστορίες που έχω διαβάσει πια για το θηλασμό σπανίως οι θηλάζουσες με μύκητες στις θηλές καταφέρνουν να διατηρήσουν τον αποκλειστικό θηλασμό. Δυστυχώς είμαι πια κι εγώ βέβαιη ότι αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα, αλλά δεν είχα την τύχη να διαγνωστώ εγκαίρως. Μετά από έναν καλό τοκετό ξεκίνησα το ταξίδι του αποκλειστικού θηλασμού ευοίωνα και το μωράκι μου άρχισε να παίρνει αμέσως βάρος. Πετούσα στα σύννεφα. Όμως μια βδομάδα αργότερα άρχισε ο πόνος (πρώτα στον έναν μαστό και μετά και στους δύο) που ποτέ δε θα μπορέσω να ξεχάσω. Έκανα υπομονή, χρησιμοποιούσα λανολίνη και αργότερα σοδόνερο, κοχύλια για αερισμό (ήταν και καταχείμωνο) κ.τ.λ. Ο πόνος όμως συνεχιζόταν και ήταν ο φρικτότερος που έχω ζήσει (αντίστοιχος ακρωτηριασμού διάβασα αργότερα σε ένα άρθρο). Ο κάθε επόμενος θηλασμός μου προκαλούσε πια τρόμο, φώναζα, ούρλιαζα, έκλαιγα, βογκούσα. Κανένας πια στο σπίτι δεν άντεχε να με ακούει, παρά μόνο η μητέρα μου μου χάιδευε τα μαλλιά και μου έλεγε "Μη φωνάζεις παιδί μου, σε κοιτάει το μωρό..." Έλεγα μέσα μου "κρίμα να την αποκόψω τόσο γάλα που έχω" και όντως το γάλα έτρεχε ποτάμι. Όμως δε χρησιμοποιούσα ακόμα θήλαστρο για να εδραιώσω το θηλασμό. Έτσι επικοινώνησα με το κέντρο όπου είχα παρακολουθήσει σεμινάριο θηλασμού και ζήτησα μια σύμβουλο θηλασμού. Δυστυχώς όμως η σύμβουλος δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση και μας αποπροσανατόλισε πλήρως (ή την εκτίμησε και δεν μου το είπε, με την απορία θα μείνω). Έτσι έφτασα να σαραντίζω και να θηλάζω αποκλειστικά με φοβερό πόνο αλλά και αιμορραγία θηλών. Οι αντοχές μου πια είχαν μειωθεί και η ψυχολογία μου είχα φτάσει στο ναδίρ. Τις επόμενες 15 μέρες έγινε φανερό ότι ήταν πια αδύνατο να θηλάζω ελεύθερα λόγω του πόνου, ανακουφίστηκα κάπως με μια νέα κρέμα και τις ψευδοθηλές, αλλά η παραγωγή μου μειώθηκε, το παιδί δεν έπαιρνε πια το αναμενόμενο βάρος και με το θήλαστρο πονούσα σχεδόν εξίσου. 3 μέρες πριν να επιστρέψω στη δουλειά (part time τότε) βρέθηκα μπροστά σε πολλαπλό αδιέξοδο και κυρίως με ένα παιδί που πεινούσε και δεν έβρισκε πια γάλα παρά τις συνεχείς μαλάξεις. Κι έτσι ξεκινήσαμε μεικτή διατροφή. Ένα άσπρο σημαδάκι είχε εμφανιστεί ήδη πάνω στα ούλα της μικρής κι όλοι νομίζαμε ότι θα έβγαζε δόντι, αλλά δεν ήταν έτσι. Πήρε σχεδόν άλλους 4 μήνες για να εξαλειφθεί εντελώς ο πόνος και η αιμορραγία. Στον έκτο μήνα, μαζί με τα στερεά επαναγαλάκτιζα, αντί να απογαλακτίζω! Η πιτσιρίκα ήταν 10 μηνών όταν έπεσα πάνω σε ένα άρθρο για τη μυκητίαση θηλών κι έπαθα σοκ! Όλα όσα είχα ζήσει εξηγούνταν ένα προς ένα με λεπτομέρειες. Ήταν όμως πια αργά. Με παρηγορεί ότι μικρή μου αποθήλασε εντελώς ομαλά στους 18,5 μήνες και ότι διαθέτει ένα λευκό βιβλιάριο υγείας παρόλο που πάει στον παιδικό από 21 μηνών. Με παρηγορεί ότι κι εγώ πρόλαβα να απολαύσω το θηλασμό για ένα χρόνο. Επίσης εύχομαι όλα αυτά τα κείμενα να βοηθήσουν κάποια νέα μανούλα. Μαμά Μίνα, καλή ανατροφή!
πραγματικα σε νοιωθω..ο πονος δε περιγραφεται..εσυ ησουν ακομα πιο πεισματαρα απο εμενα να θηλασεις τοσους μηνες με τοσο πονο!!! Ρωτουσα και εγω τους παντες. Επαιρνα ολων τη γνωμη και στο τελος εκανα αυτο που μου φαινοταν πιο σωστο. Για τη λυση του μελανιου δε μου το προτεινε κανεις..ουτε ο γιατρος μου, ουτε οι συμβουλοι. το βρηκα μονη μου σε καποιο φορουμ και ρωτησα τη μανα μου (θα γελασεις, ειναι κτηνιατρος), το χρησιμοποιουσε στα ζωα με μυκητες κατα κορον και μου λεει βαλτο, θα σωθεις!!! Μικρα μου λεει εσενα και την αδελφη σου αυτο βαζαμε στα συγκαματα, γτ οι μυκητες εκτος απο το στομα του μωρου κανουν και φοβερο συγκαμα. Ο δικος μου ευτυχως δεν ειχε τιποτα απο αυτα. Δε ξερω γιατι δε μου το προτειναν ποτε, ισως γτ κ αυτο οπως ολα τα φαρμακα εχει τα αρνητικα του.. και εγω το πηρα χαμπαρι εγκαιρως γτ μου ελεγαν ολοι ο θηλασμος δεν πονα..λεω για να ποναω κατι τρεχει..ή βαζω το μωρο λαθος ή κατι αλλο..Εβαλα θηλαστρο και επινα τσαι απο φυτικα βοτανα να μη χασω την παραγωγη και προσευχομουν, δεν κοιμομουν παρα μισαωρα ανα γευμα, ρακος, αλλα ξεμπλεξα ευτυχως. Απο ο,τι καταλαβαινω και οι δικοι σου κοποι λοιπον βρισκουν αντικρυσμα οπως καθε κοπος που γινεται με αγαπη πανω απο το προσωπικο συμφερον. πριν αποκτησω τον μικρουλη μου ελεγα πως δεν ειμαι ανθρωπος που αντεχει τον πονο και ουτε εχω υπομονη. πραγματικα ποσα μπορει να αναθεωρησουμε στη ζωη δε θα μαθω ποτε μαλλον..!! Να σου ζησει μαμα Ελπιδα να ειστε παντα καλα!!!
Μήνα, εμένα μου το πρότειναν το μελάνι για τα συγκάματα αλλά μου είπε η παιδίατρος και η φαρμακοποιός να το χρησιμοποιώ μόνο σε πολύ-πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ρώτησα γιατί, αλλά απάντηση σαφή δεν πήρα.
συμφωνα με ανα αρθρο που διαβαζσα, ελεγε οτι ευθυνεται για καρκινογενεσεις. ο γυναικολογος μου (ειναι φανατικος κατα των φαρμακων) μου ειπε να το βαλω αλλα να ξεπλενω πολυ καλα τη θηλη πριν το θηλασμο. οι μαιες στο τμημα μητρικου στο μητερα μου ειπαν αφοβα να το βαλω. τι να πω, καρκινογενεσεις κανουν πολλα, ευχομαι να μην εκανα λαθος που το χρησιμοποιησα. ξερω μονο οτι αυτο με απαλλαξε, τιποτα αλλο, ουτε διατροφη, ουτε κρεμες, ουτε η καλη υγιεινη.
Δε θελω να παρεξηγηθω, ειπα και στο αρθρο καθε μαμα επιλεγει το σωστο για το παιδι της και καλο ειναι να το υπερασπιζεται μεχρι τελους. Οι δηλωσεις του τυπου "Δεν εχω γαλα.." κτλ προκυπτουν συνηθως επειτα απο τη γνωμη καποιου παιδιατρου ή οποιουδηποτε τελοσπαντων προσπαθει να μας πεισει οτι η δικη του γνωμη ειναι η καλυτερη και να θυμαστε οτι οι περισσοτεροι γιατροι τεινουν προς τη φορμουλα γιατι ειναι απλα τα πραγματα για αυτους και λιγοτερη η ευθυνη απο το να τους ζαλιζουμε με προβληματα θηλασμου! Εσεις θα κρινετε τι ειναι σωστο για το παιδι σας και για εσας. Πολυ σωστα το παλεψες Αλικη, και δε νομιζω οτι πρεπει να αισθανεσαι αδικημενη. Ο καθενας εχει τα δικα του ορια αντοχης και ανοχης και οταν τα ξεπερναμε δεν ειναι παντα καλο. Εγω ειχα σκοπο να μοιραστω την ιστορια μου γιατι απλα ισως βοηθησει καποιες μαμαδες που το παλευουν και νοιωθουν να χανουν, οχι για να κρινω οσες διαλεγουν φορμουλα, αλλωστε δε θεωρω οτι η φορμουλα ειναι ο ευκολος δρομος (λογω αποστειρωσεων, χρηματων και επιπτωσεων στο μωρο και για πολλους ακομα λογους..)