Μήπως αυτό το ρηλάξ παραείναι υπερβολικό για ένα μωρό;
Η Fisher Price ήταν η πρώτη εταιρεία βρεφανάπτυξης που έφερε τα μωρά πιο κοντά στην τεχνολογία της εποχής: κατασκεύασε αρχικά μια ανθεκτικη θήκη-παιχνίδι για το iPhone, ώστε να παίζει το μωρό με το κινητό των γονιών χωρίς να το σαλιώνει/σπάει/χαλαει. Στη συνέχεια πρόσθεσε στην γκάμα της και άλλα παιχνίδια στα οποία μπορούσες να ενσωματώσεις το iPad. Ταυτόχρονα άρχισε να προσφέρει διάφορες εφαρμογές για μωρά και μικρά νήπια μέσω του App Store, οι περισσότερες ομολογουμενως αρκετά καλές.
Tώρα πήγε ένα βήμα πιο πέρα και αυτή τη φορά η αρνητική αντίδραση ειναι ακόμα εντονότερη. Δικαιολογημένα, θα έλεγα.
Παρουσιάσε λοιπόν ένα νέο ρηλάξ, στο οποίο μπορείς να τοποθετήσεις το iPad σου απέναντι από το μωρό -στη θέση που κανονικά βρίσκεται ένας καθρέφτης για να χαζεύει το μωρό τη φατσούλα του.
Υπερβολικο; Υπερβολικότατο για μένα. Είναι σαν να ωθείς κάποιον να κάνει, αυτό ακριβώς που δεν θα έπρεπε να κάνει: να παρκάρει το παιδί του μπροστά σε μια οθόνη. Λίγο πολύ όλοι κάποιες στιγμες καταφεύγουμε σε αυτό για να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε κάποια δουλειά που επείγει (για άλλους βέβαια είναι ψωμοτύρι). Αλλά το μωρό; Χρειάζεται το μωρό να απασχοληθεί μπροστά σε ένα iPad από τόσο μα τόσο μικρό;
Η ίδια η Fisher Price βέβαια δίνει προτάσεις για το τι θα μπορούσε να βλέπει το μωρό ανάλογα με την ηλικία του. Στα πολύ μωρά, ας πούμε, προτείνει να βάζουμε να βλέπουν ασπρόμαυρα σχέδια που μαγεύουν ολα τα πολύ μωρά. Αλλά και πάλι… Πρέπει να τα βλεπουν σε μια οθόνη; Αν τυπώσεις στον εκτυπωτή ένα ασπρόμαυρο σπιράλ και το κολλήσεις απέναντι από ένα μωρό, θα το χαζεύει ώρα πολλή. Γιατί να βάλεις το iPad;
Δεν ξέρω… Είμαι άνθρωπος που λατρεύω την τεχνολογία και ναι, τη χρησιμοποιώ και για τα παιδιά μου. Για τον μικρό, 14 μηνών, όχι ακόμα και τόσο πολύ, άλλωστε δεν δείχνει ενδιαφέρον προς το παρον, αλλά η κόρη μου π.χ. έχει βοηθηθεί πολύ στην ομιλία της με κάποιες εφαρμογές που παίζουμε. Το προστατευτικο κάλυμμα για το iPhone, ας πούμε, το είχα βρει τότε πολύ καλή ιδέα.
Το μωρό αραχτό απέναντι από την οθόνη όμως δεν μου αρέσει… Οπως δεν μου αρέσει και το μωρό αραχτό απέναντι από την τηλεόραση… Από την άλλη ίσως πρέπει να αποδεχτώ ότι κατά εκει παει πια το πράγμα γενικώς…
Τις σκέψεις σας….
Ναι, συμφωνώ, είναι κατάντια και έγκλημα. Είναι χιονοστιβάδα πια όλο αυτό το κακό με τη χρήση και την κατάχρηση πλέον της τεχνολογίας από ολοένα και μικρότερα παιδιά αλλά και μωρά. Ένα μωρό όπως και ένα παιδί πρέπει να κινείται, να αγγίζει, να αλληλεπιδρά με ανθρώπους,με τον εαυτό του, με ζώα, με πραγματικά αντικείμενα και όχι εικονικά, να ζει και οχι να χαζεύει, όχι να νεκρώνεται μπροστά σε μια οθόνη, σε μια περίοδο που πρέπει να αναπτυχθεί, να κινηθεί, να δοκιμάσει, να αγγίξει, να μυρίσει, να αντικρύσει πραγματικούς ανθρώπους, να επικοινωνήσει,να μιλήσει (αναλόγα με την ηλικία του) και όχι να αποκοιμηθεί και να "ηρεμήσει" μπροστά σε μια οθόνη.
Εγώ πάντως που έχω 5 παιδιά, που συχνά νιώθω πολύ κουρασμένη, που το 5ο μας είναι ακόμα μωρό, που εργάζομαι, που δεν έχω καμία μα καμία άλλη βοήθεια παρά μονο τον υπερπολύτιμο άντρα μου, ΔΕΝ πρόκειται να πάρω ποτέ αυτήν την αηδία, γιατί θεωρώ έγκλημα αυτού του είδους την έκθεση ενός μωρού μπροστά σε μια οθόνη. Όλοι οι ειδικοί θεωρούν προβληματική την παρακολούθηση ηλεκτρονικής εικόνας από μωρά κάτω των τριών ετών. Ναι, έχω αφήσει το παιδί μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ να δει την Πέππα το γουρουνάκι για να κάνω μια επείγουσα δουλειά, αλλά αυτό το ρηλάξ είναι κατάντια.
Θα εχει τοσα χρονια να καθεται μπροστα σε οθονες γενικα....γιατι πρεπει να γινει αυτό από κουνια;;;εμεις τι παθαμε που στα χρονια μας δεν είχαμε ουτε τηλεοραση;;;;
Για τα σημερινά δεδομένα είναι υπερβολική μια τέτοια αγορά, όμως αν είχε κυκλοφορήσει λίγα χρόνια πριν πολλοί θα το αγόραζαν είτε για φιγούρα είτε και γιατί θα τους φαινόταν χρήσιμο. Νομίζω ότι τώρα πια έχουμε απλοποιήσει τις αγορές μας, τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ στον κύκλο μου. Για το θέμα της χρήσης τεχνολογίας θα έλεγα ότι απλά χρειάζεται λίγο μέτρο. Δεν θα αφήσω το παιδί μέσα όλη μέρα μπροστά στον υπολογιστή , αλλά σίγουρα θα στραφώ σε αυτόν όταν πρέπει να το απασχολήσω και έχω στερέψει από ιδέες ... και αντοχή!
Tο ένα και μοναδικό βρεφικό αντικείμενο που φτούρισε σε εμάς ήταν το relax της fisher price κουνιστή καρέκλα. Δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο (εκτός από μια δόνηση που δεν τη χρησιμοποιήσαμε σχεδόν καθόλου), αλλά είναι σαν κουνιστή καρέκλα και τους άρεσε να κάνουν κούνια. Και μπορεί και το πολύ μικρό μωρό να κάνει μόνο του κούνια σε αυτό. Άσε που νανουρίζονταν με τη κούνια και κοιμόντουσαν. Όταν ήταν πολύ μικρά και δεν μπουσουλούσαν ακόμη με το κούνα-κούνα καταφέρνανε να μετακινούνται με το relax μέσα στο σπίτι. Στο σαλόνι τα άφηνες στην κουζίνα τα έβρισκες. Το εγκατέλειψαν 2 χρονών. Κάνει και για μέχρι τα 5 νομίζω, αλλά το βαρέθηκαν κάποια στιγμή. Αυτό είναι για όποιον ενδιαφέρεται (http://www.fisher-price.com/en_US/brands/babygear/products/78523), κόστος: 50 ευρώ πριν από 3 χρόνια. Το δικό μας δε χαρίζεται γιατί πια σκίστηκε το ύφασμα με το τόσα κουνήματα που έφαγε. Τηλεόραση λογοθεραπεύτρια μας είπε να την αποφεύγουμε, εκτός αν παρακολουθούμε μαζί κάποιο παιδικό και το συζητάμε ταυτόχρονα. Είναι δύσκολο να την αποφύγουμε γιατί τρελαίνονται με παιδικά βιντεάκια του youtube, όπως και πάρα πολλά παιδιά. Προσπαθούμε τουλάχιστον να την περιορίζουμε. Σε μωρό δε θα έβαζα κάτι τέτοιο σαν τη φωτογραφία γιατί αρκούν πολύ πιο απλά πράγματα για να διασκεδάσει. Το relax που είχαμε εμείς το θεωρώ (και το είδα και στην πράξη) πιο διασκεδαστικό από της φωτογραφίας. Άλλωστε τα περισσότερα μωρά λατρεύουν το κούνημα. Σκέψου πόσο τέλειο είναι να μπορούν να το κάνουν και μόνα τους.
Ο δικός μου μπομπιρας, 2 ετών τωρα, πρώτα ειπε μαμα και μετα αιπατ (iPad). Προσπαθώ να μην ειμαι καθόλου μπροστά σε μια οθόνη οποτε ειμαστε στον ίδιο χώρο. Ολα τα μικρα μιμούνται τους μεγάλους και πρέπει να ειμαστε 10 φορές προσεκτικοί. Χρησιμοποιούσα παρα πολυ το iPad για να διαβάζω βιβλία. Φυσικα το παιδι δεν καταλαβαίνει τι κάνω. Τους τελευταίους μήνες επίτηδες αγόρασα βιβλία (Σε χαρτι). Πλέον αρχισε να "διαβάζει" τα δικα του και έμαθε και την λέξη "βιβιο! Βγαίνοντας έξω για βόλτα, παντα του παίρνω ενα βιβλίο μαζι να απασχοληθει και παντα, ( στα κρυφά), και το iPad για περίπτωση "έκτακτης ανάγκης"! Οπως προεγραψα, τα παιδια μιμούνται. Το οτι ο γιος μου ανοίγει κινητά, χειρίζεται αιπατ, λάπτοπ, κοκ, δεν το παινευομαι. Το να αποβλακωνεται μπροστά σε μια οθόνη δεν ειναι το καλύτερο μου. Ξέρει να φτιάχνει παζλ στον υπολογιστή και οχι με τα χεράκια του. Οσο για το ριλαξ....έλεος!
Η τηλεοραση επιτρεπεται αποτα 2 χρονια και μετα.και αν καποιος αφηνει τη τηλεοραση να παιζει ας ειναι τουλαχιστον τα ζουζουνια για παραδειγμα.
Απλα τραγικο!!! Θα θελα να ξερα ποιος θα το παρει!;!;!
Εγώ θυμάμαι ότι το μωρό μου κάθισε στο ρηλάξ μόνο για τρεις-τέσσερις μήνες. Μετά δεν στεκόταν εκεί με τίποτα. Ήθελε αγκαλιά, ήθελε να γυρίσει, έκλαιγε.. δεν το ήθελε με τίποτα. Ευτυχώς που δεν το είχα αγοράσει γιατί θα ήταν περαμένα λεφτά. Αλλά και η αδελφή μου που μου το έδωσε, το δικό της μωρό που ήταν και πιο ζωηρό, ζήτημα να κάθισε δυο μήνες εκεί. Ίσως άλλα να κάθονται περισσότερο. Αλλά πάνω από 8μηνο κάθεται κανένα?? Και αναρρωτιέμαι: πως ένα μωρό τόοοοοσο μικρούτσικο θα παρακολουθεί οτιδήποτε στο iPad? Άσε που δεν επιτρέπεται. Ο παιδίατρός μου, μου είχε πει, ΟΧΙ κατηγορηματικό σε οθόνες, τηλεοράσεις κλπ μέχρι 6 μηνών!
Δεν μου αρέσει να διαβάζω και να ακούω ότι όταν το παιδί βλέπει τηλεόραση ή ασχολείται με τον υπολογιστή πρόκειται περί "αράγματός" του... Θεωρώ ότι ναι και αυτό πρέπει να γίνεται, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί ένα παιδάκι να μάθει και από την τηλεόραση/dvd κλπ και από τους υπολογιστές και βρίσκω θετικό να μαθαίνει πράγματα όχι μόνο απευθείας από τους γονείς αλλά και από άλλα μέσα... πάντα με μέτρο και πάντα με την προσοχή των γονέων... προσωπικά δεν θα αγόραζα το συγκεκριμένο ριλάξ λόγω κόστους και όχι γιατί θεωρώ ότι θα "βλάψει" το παιδί...
Κοίτα, να σου πω. Οντως ενα τοσο μικρο μωρο που καθεται στο ριλαξ ειναι χαζομαρα να του βαζεις ipad. Εμενα μια χαρα απασχολουταν με τα παιχνιδακια που ειχε το ριλαξ και το γυμναστηριο. Τωρα, σε μεγαλυτερη ηλικια, 1 ετους, στις διακοπες, ειχαμε παρει το ipad της αδελφης μου που εχει κατι ωραιες εφαρμογουλες και παιζαμε. Μη φανταστεις οτι επαιζε και πολυ, κανα 2-3 λεπτα. Τηλεοραση δε βαζουμε σπιτι, και το μονο που μπορει να κατσει να βλειπει ειναι οι τιτλοι αρχης της Ντορας, και οι τιτλοι τελους του Μπομπ Σφουγγαρακη, μαλλον γιατι του αρεσει η μουσικη. Το μονο που εχει φαει κολλημα ειναι κατι μισαωρες εκπομπες που εχουμε στο computer, το baby einstein, που εχει κατι εικονες για μωρα, η που μαθαινει αριθμους και τετοια. Παντως γενικα, αν κρινω απο τον δικο μου, σε πολυ μικρη ηλικια στα μωρα αρεσουν οι οθονες και τα κουμπια. Κι ετσι αρχιζει το πανηγυρι. Απο τα κινητα μας που επεμενε να τα παρει, και τους υπολογιστες που επεμενε να πιανει το πληκτρολογιο και να κοιταει τι θα γινει στην οθονη αν πατησει τα πληκτρα. Πιστευω πως ο,τι βλεπει να κανουν οι γονεις, αυτο θα κανει και το παιδακι. Επειδη ο μπαμπας μας δουλευει σπιτι, ειχε παντα ενδιαφερον το παιδι να δει τι παιζει με τον υπολογιστη. Κι οσο υπαρχουν υπολογιστες στο σπιτι, τοσο περισσοτερο θα δειχνουν τα παιδια ενδιαφερον γι αυτους. Οπως το ειπες, ειναι λιγο αναποφευκτο, αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα το προκαλουμε κιολας.
το πρώτο παιδικό που έβαλα του πιτσιρικά μου να δει (σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία από το μπομπιρά σου, καπου 18μ) ήταν ο pocoyo, 7λεπτα επεισοδια ενός animation φτιαγμένο από μπαμπα νηπίου. έχει απλές εικόνες, ζωηρά χρώματα και μαθαίνει πραγματάκια στα παιδιά. ειναι στα ισπανικά αλλά το στόρι τα πιτσιρίκια το καταλαβαίνουν, μπορείς να του εξηγείς και εσύ. εγώ του τα έβαζα στον υπολογιστή, οπότε είχε την ικανοποίηση οτι κάτι μαστόρευε και αυτός στο πολυπόθητο μηχανάκι και το μετατρέπαμε σε εκπαιδευτική ωρα. ψάξε τον αν θες :)