Ο ιμάντας στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών είχε αρχίσει να γυρίζει…
Οι βαλίτσες των επιβατών στην πτήση από Αθήνα εμφανίζονταν μία μία.
Άλλες σε καλή και άλλες σε κακή κατάσταση.
Οι επιβάτες τις απέσυραν φορτώνοντάς τις στα καροτσάκια.
Η δική μου είχε λίγο καθυστερήσει.
Έφτασε προς το τέλος.
Απομακρύνοντας την από τον ιμάντα διαπίστωσα ότι… έσταζε.
Αμάν το λάδι!! Ηταν η πρώτη σκέψη…
Έσυρα τη βαλίτσα προς την τουαλέτα, «λαδώνοντας» την αίθουσα του αεροδρομίου.
Με περίμενε μία μεγάλη έκπληξη!!!
Όλα τα ρούχα ήταν ποτισμένα με λάδι, το ίδιο και η βαλίτσα μέσα–έξω.
Το λάδι, ωστόσο, ήταν άθικτο.
Τα ντολμαδάκια!!!
Το μπόλ ήταν ανοικτό και τα ντολμαδάκια σκορπισμένα!!!
Τα έφτιαξε η γιαγιά το πρωί για να είναι φρέσκα…
Προορισμός τους το παιδί στις Βρυξέλλες που σπουδάζει.
Χρησιμοποίησα χαρτί τουαλέτας για να ταμπονάρω τη βαλίτσα και να μειώσω τη ροή του λαδιού, χωρίς μεγάλη επιτυχία και αποφάσισα να συνεχίσω.
Η διαδρομή μου «καταγράφονταν» από σταγόνες λαδιού…
Αφού «λάδωσα» το αεροδρόμιο, το ταξί, τη βαλίτσα, αλλά και το σπίτι του παιδιού, πέταξα τη βαλίτσα, όλα τα ρούχα που ήταν μέσα και φυσικά τα ντολμαδάκια…
Μία «λαδερή» εμπειρία από κάποια Ελληνίδα μάνα που πάει να επισκεφθεί το παιδί της στο εξωτερικό.
Ιστορική απόφαση! Την επόμενη φορά δεν θα πάρω ντολμαδάκια!!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κι εγώ ως φοιτήτρια εξωτερικού, κάποτε, είχα ανάλογη εμπειρία. Εκτός από τη βαλίτσα με τα ρούχα με φόρτωνε η μαμά μου πάντα και με μια τσάντα ταξιδίου γεμάτη φαγητά. Και μια από τι πολλές φορές που περίμενα τις αποσκευές μου, βλέπω πάνω στον ιμάντα ανάμεσα στις βαλίτσες... μανταρίνια, πορτοκάλια…. Άρχισαν κάποιοι να γελούν, γέλασα κι εγώ σκεπτόμενη ότι υπάρχουν και χειρότερα…. μέχρι που εμφανίστηκε η τσάντα μου σκισμένη και τα διάφορά από μέσα να σκορπίζονται…….. κι όταν κατακόκκινη πήγα να την πάρω, με πλησίασε ένας ηλικιωμένος κύριος και με ρώτησε σε σπαστά ελληνικά «Ελληνίδα ε?... θυμήθηκα τη μάνα μου…»
Τελικά όσα χρόνια κι αν περάσουν Ελληνίδα μάνα είναι μία!!!!! Κι εμείς σίγουρα τα ίδια θα κάνουμε, κι ας μη μαγειρεύουμε όπως εκείνες!!!!!
χαχαχχαχαχχαχαχ!!!
μια συμβουλη απο καποια που ζει χρονια στο εξωτερικο: ο μονος τροπος για να μεταφερεις τα φαγητα της γιαγιας ειναι να τα μεταφερεις κατεψυγμενα!!Το κανω χρονια + με επιτυχια :)
Κι εγώ ως φοιτήτρια εξωτερικού, κάποτε, είχα ανάλογη εμπειρία. Εκτός από τη βαλίτσα με τα ρούχα με φόρτωνε η μαμά μου πάντα και με μια τσάντα ταξιδίου γεμάτη φαγητά. Και μια από τι πολλές φορές που περίμενα τις αποσκευές μου, βλέπω πάνω στον ιμάντα ανάμεσα στις βαλίτσες... μανταρίνια, πορτοκάλια…. Άρχισαν κάποιοι να γελούν, γέλασα κι εγώ σκεπτόμενη ότι υπάρχουν και χειρότερα…. μέχρι που εμφανίστηκε η τσάντα μου σκισμένη και τα διάφορά από μέσα να σκορπίζονται…….. κι όταν κατακόκκινη πήγα να την πάρω, με πλησίασε ένας ηλικιωμένος κύριος και με ρώτησε σε σπαστά ελληνικά «Ελληνίδα ε?... θυμήθηκα τη μάνα μου…» Τελικά όσα χρόνια κι αν περάσουν Ελληνίδα μάνα είναι μία!!!!! Κι εμείς σίγουρα τα ίδια θα κάνουμε, κι ας μη μαγειρεύουμε όπως εκείνες!!!!!
το σύμβολο της Ελληνικής οικογένειας... το ταπερ!!!!!!!!!!!
τέλειο σχόλιο! πολύ έξυπνο!
Χαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!! Καλό!!!!! Στείλε τη μαμά να της κάνω σεμινάρια. Εχω ειδικότητα.
κάτι μου θυμίζει ,,,κάτι μου θυμίζει!!!
χαχαχχαχαχχαχαχ!!! μια συμβουλη απο καποια που ζει χρονια στο εξωτερικο: ο μονος τροπος για να μεταφερεις τα φαγητα της γιαγιας ειναι να τα μεταφερεις κατεψυγμενα!!Το κανω χρονια + με επιτυχια :)