Ήθελε να κάνουμε παιδί και μετά το… μετάνιωσε!
Είμαι 33 ετών. Είμαι αρραβωνιασμένη εδώ και 3.5 μήνες περίπου (συνολικά είμαστε μαζί 6-7 μήνες). Εκείνος είναι 42 ετών. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα με τον σύντροφό μου: έρωτας, εμπιστοσύνη και πολύ συνειδητά αποφασίσαμε να κάνουμε και παιδάκι.
Είμαι έγκυος στο παιδάκι μου 10 εβδομάδων. Από τη μέρα που το μάθαμε, εκείνος απ’ ότι φαίνεται μάλλον δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Έβγαζε νεύρα πολλά και άρχισε με το παραμικρό και χωρίς ουσιαστικό λόγο τους τσακωμούς, χωρίς να συζητά παρά μόνο να σπάει πράγματα μέσα στο σπίτι, κάτι το οποίο φυσικά με τρομάζει πολύ. Δεν ασκεί βία πάνω μου, τουλάχιστον όχι σωματική.
Μετά από έναν τσακωμό και μιας εξαφάνισής του 20 ημερών (να σημειώσω ότι στον γυναικολόγο πήγα μόνη μου 2 φορές, ενώ ήξερε ότι είχαμε ραντεβού), με κάλεσε χθες και μου είπε ότι εμείς οι δυο δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και ότι απλά θα αναλάβει τις ευθύνες του. Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά μου ήρθαν πολύ ξαφνικά, γιατί νόμιζα ότι είχαμε αγάπη μεταξύ μας.
Δεν ξέρω αν τον θέλω στη ζωή μου. Πήρε απόφαση να κάνουμε παιδί χωρίς να είναι έτοιμος. Πήρε ανώριμα κατά τη γνώμη μου απόφαση για δυο ζωές. Αυτό είπα και σε κάποιους συγγενείς τους που με κάλεσαν, ότι πήρε μια απόφαση να μεγαλώσω μόνη μου ένα παιδί εκτός γάμου και μια απόφαση για τη ζωή του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Έτσι κιόλας με κάλεσε να μου πει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες. Του είπα να τα πούμε από κοντά και όχι από το τηλέφωνο αυτό. Δεν ξέρω τι προθέσεις έχει. Πολύ πιθανόν να θέλει να ξαναείμαστε μαζί (εφόσον του το πω εγώ βέβαια, λόγω εγωισμού). Εγώ πλέον δεν ξέρω αν μπορώ να εμπιστευτώ αυτό τον άνθρωπο. Το παιδάκι το θέλω, αλλά μου φαίνεται λίγο βουνό να το μεγαλώσω μόνη μου. Δουλειά έχω, αλλά όχι με πολλά χρήματα. Και η οικογένειά μου μπορεί να με στηρίξει, όχι οικονομικά, αλλά ψυχολογικά, αλλά… φτάνει αυτό;
Να είμαι ξανά με αυτό τον άνθρωπο για το παιδί; Σε κάθε δυσκολία θα είναι δίπλα μου ή θα εξαφανίζεται; Δεν ξέρω ειλικρινά…
Νιώθω προδωμένη, νιώθω ότι κατάπια ένα ωραίο παραμύθι. Ντρέπομαι για το τι θα πει ο κόσμος, αν μεγαλώσω ένα παιδί μόνη μου και δεν ξέρω αν τον θέλω στη ζωή μου να έχει γνώμη σε ότι αφορά το παιδί μου. Μέχρι και να μην κρατήσω το παιδί μου πέρασε από το μυαλό, αλλά αυτό το παιδί το θέλω πάρα πάρα πολύ….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αγαπητή φίλη αν και διαβάζοντας την ιστορία σου σκέφτηκα ότι ίσως το διάστημα που είσαστε μαζί είναι σίγουρα λίγο για αποφάσεις ζωής,από την άλλη σκέφτομαι ότι μια έγκυος κοπέλα δεν έχει ανάγκη να ακούσει στην παρούσα φάση ''ας πρόσεχες'' που έχουμε κάνει σαν κοινωνία ψωμοτύρι.Το σίγουρο είναι ότι για 42χρονος είναι ανώριμος.Παίρνει αποφάση όπως πολύ σωστά είπες για δύο ζωές χωρίς να τα έχει ζυγίσει καλά.Κακό του κεφαλιού του και εννοείται ότι αν ξαναείστε μαζί πρέπει να είσαι πολύ προσεχτική στις κινήσεις σου όχι για εσενα μονο αλλα για το πλασματακι που εχεις μεσα σου.Τι σοι πατερας θα ειναι αυτος ο ανθρωπος?Θα πω κατι και ας ακουστει παρα πολυ σκληρο.Μερικοι ανθρωποι δεν κανουν για γονεις.Δεν λεω οτι ο αντρας σου ειναι εντος αυτης της κατηγοριας αλλα αν ειναι,καλυτερα να το ξερεις απο τωρα ωστε να παρεις αποφασεις και για τους δυο σας(εσενα και του μωρου σου).
Μόλις σου έγραψα περι ανωριμότητας αισθάνθηκα λίγο άσχημα γιατί σε άλλη περίπτωση ήμουν πιο συγκαταβατική. Το ότι είναι ανώριμο να κάνεις παιδί με κάποιον που ξέρεις ελάχιστα δεν το συνειδητοποιείς αμέσως, αλλά μετά από καιρό που θα σταματήσεις να σκέφτεσαι σαν θύμα (τι σου έτυχε, πως σου φέρθηκε έτσι) και θα ασχολείσαι μόνο με το δικό σου μερίδιο ευθύνης. Τώρα είναι δύσκολο να το δεις έτσι. Στην άλλη ιστορία η κοπέλα έλεγε ότι έκανε λάθος, οπότε δε μου βγήκε να της πω αυτό το πράγμα που και τότε το πίστευα. Δεν είχε νόημα γιατί το ήξερε ήδη. Δεν έπρεπε να το πω ούτε σε σενα γιατί μόνη σου ξέρεις καλύτερα, αλλά μιας και στο είπα....να σου πω ότι θα το κάνεις πολύ πολύ ευκολότερο όσο πιο γρήγορα αναλάβεις εσύ την αποκλειστική ευθύνη για ό,τι έγινε. Όσο συνειδητοποιήσεις τα λάθη που έκανες τόσο καλύτερα θα μπορέσεις να τον διαχειριστείς από εδώ και στο εξής και τόσο καλύτερη στάση θα κρατάς απέναντι στους τρίτους που έχουν διάθεση να κουτσομπολεύσουν. Αν π.χ. γυρίσεις πίσω και δεις ότι δικιά του ήταν η αρχική ιδέα για το μωρό, μήπως υπάρχει πιθανότητα να ξέρει τα στραβά του και γι' αυτό να βιάστηκε τόσο, ώστε να σε μπλέξει πριν προλάβεις να τον γνωρίσεις και ίσως να τον χωρίσεις? Μήπως αν έγινε αυτό, πρέπει να είσαι διπλά επιφυλακτική σε ό,τι ακολουθεί από εδώ και μπρος (αναγνώριση του παιδιού, συγκατοίκηση και ό,τι άλλο μπορεί να σας προκύψει)? Αν μένεις στο πως σου φέρθηκε και ότι το μοναδικό σου λάθος ήταν ότι δεν προέβλεψες αυτή την κατάληξη, τότε σε περίπτωση που δείξει μετανιωμένος, σε πείσει, γυρίσει, να περιμένεις να σε ξαναταλαιπωρήσει στο μέλλον. Δεν είμαι υπέρ των χωρισμών με τον καλημέρα σας όταν υπάρχουν παιδιά και δε θεωρώ κακό να προσπαθήσεις μαζί του αν το θέλει κι αυτός. Όμως, για να μην ταλαιπωρηθείς πολύ σε μια τέτοια περίπτωση καλό είναι οι απόφασεις που θα παίρνεις από εδώ και στο εξής και θα αφορούν και αυτόν να τις παίρνεις πολύ συνειδητά και ξέροντας εκ των προτέρων πως ό,τι και να γίνει εσύ έχεις την αποκλειστική ευθύνη για τον εαυτό σου και το παιδί σου.
Μην ανησυχείς κοπέλα μου εμένα με άφησε όταν ήμουν 2μηνών και ξαναγύρισε όταν ήμουν8 μηνών πέρασα όλη την εγκυμοσύνη μόνη μου ευτυχώς είχα τους δικούς μου.Τώρα είμαστε μαζί μετά από πολλες δυσκολίες και ζόρια και πολύ υπομονή ....τον δέχτηκα έκανα πίσω είμαστε μαζί και έχει γίνει ο καλύτερος... Όλοι μου λέγανε να μην τον δεχτώ αλλά δεν μπορούσα να στερησω το παιδί απ το μπαμπά τους....Κάνε την προσευχή σου και εύχομαι να σου πάνε όλα καλα
Καταρχήν να σου πω συγχαρητήρια για την απόφασή σου να κρατήσεις το μωράκι. Επίσης να σου πω ότι δεν βιάστηκες. Στην ηλικία των 33 ετών ξέρουμε τι θέλουμε από τη ζωή μας, ξέρουμε τι άνθρωπο θέλουμε στο πλευρό μας, έχουμε φάει τα χαστούκια μας και γενικά παίρνουμε πιο γρήγορα αποφάσεις απ’όταν είμαστε σε μικρότερη ηλικία. Πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν λοιπόν στη φάση αυτή να προχωρήσουν γρήγορα και να κάνουνε παιδάκια. Το ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελες είναι απλά ατυχία και θα μπορούσε να συμβεί και με το να ήσασταν 10 χρόνια μαζί. Εγώ θα σου πρότεινα να μη βιαστείς με το τι θα κάνεις με τον πατέρα του παιδιού σου. Τον πατέρα τα παιδιά τον χρειάζονται. Είτε ως πατέρα και σύντροφο της μαμάς, είτε ως απλά πατέρα. Το ότι τρόμαξε ή λάκισε στην αρχή, δεν τον κάνει ανάξιο για πατέρα. Μην υποτιμάς τη σημερινή του άσχημη συμπεριφορά του, αλλά κι από την άλλη μην κλείνεις τη πόρτα. Δεν αποφασίζεις μόνο για σένα αλλά και για το παιδί σου. Ο χρόνος θα δείξει. Εσύ σκέψου θετικά για το μωράκι σου και προσευχήσου να έρθουν τα πράγματα όπως πρέπει να γίνουν για το καλύτερό σας. Όμως ότι κι αν γίνει ποτέ να μη ντραπείς για τις επιλογές σου. Να είσαι περήφανη κι εσύ και οι οικογένειά σου για αυτές! Να δεις ότι όλα θα πάνε καλά!!!
Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες . Η ιστορία αυτή είναι δική μου και θεωρώ σωστό να απαντήσω στα σχόλια σας . Σας ευχαριστώ πολύ όλες σας για την στήριξη σας και την πολύτιμη βοήθεια . Μου έχετε δώσει πολλή δύναμη . Δέχομαι και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά σχόλια διότι είμαι ένας άνθρωπος πολύ ειλικρινείς και προτιμώ τους ανθρώπους που θα μιλήσουν ειλικρινά χωρίς να μου χαϊδέψουν τα αυτιά . Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να κάνω κακό στο παιδάκι « μου »και λυπάμαι αν έδωσα αυτή την εντύπωση αλλά όταν συμβαίνουν όλα αυτά στην ζωή μου από την λάθος επιλογή μου ως προς τον σύντροφο μου είναι λογικό να σκεφτώ και κάτι τέτοιο . Είμαι 33 ετών , πολύ δυναμική και γενικώς ένας άνθρωπος που πολλοί φίλοι και συγγενείς έχουν στηριχθεί πάνω μου. Δυστυχώς συνέβη αυτό στη ζωή μου και για πρώτη φορά ένιωσα ότι έχει κολλήσει ο εγκέφαλος μου και δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτό το σοβαρό θέμα . Θέλω να τονίσω ότι στην ηλικία που είμαι δεν βιάστηκα να κάνω παιδί , είμαι αρκετά ώριμη και ικανή να μεγαλώσω ένα παιδί και σε αυτή την απόφαση βοήθησαν οι συνθήκες : όπως η ηλικία του συντρόφου μου ( 42 ) , η μέχρι τότε επικοινωνία που είχαμε , όπως και τα «θέλω μας» που έδειχναν να είναι κοινά και γενικώς η σχέση έδειχνε να είχε γερές βάσεις . Για μένα δεν παίζει ρόλο η διάρκεια μιας σχέσης σε αυτές τις ηλικίες . Τώρα με την άσχημη κατάληξη αυτής της σχέσης είμαι αναγκασμένη να βγάλω εις πέρας μία κατάσταση δύσκολη που από κοινού εγώ και εκείνος είχαμε πάρει . ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ . Όσον αφορά το τι θα πει ο κόσμος , Σας πληροφορώ ότι ειλικρινά δεν με απασχολεί τι θα πει για μένα . Αλλά τώρα δεν είμαι μόνη ………………….. σε λίγους μήνες θα υπάρχει και ένα παιδί και το σκέφτομαι πολύ ( μπαίνω στην ψυχολογία του ) πώς θα νιώθει σαν δακτυλοδεικτούμενο , γιατί θα είναι ………… . Έτσι θα σκεφτώ ακόμα και σαν την προγιαγιά μου ακόμα με το μυαλό και τις προκαταλήψεις που είχαν τότε . Τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι πιστεύω όλα γίνονται για κάποιον λόγο και πιστεύω πάντα για καλό . Ίσως ο ΘΕΟΣ ήθελε να βοηθήσει αυτό το παιδάκι να μεγαλώσει χωρίς την παρουσία ενός πατέρα που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι φωνάζει – να σπάει πράγματα – να βρίζει χωρίς λόγους και αιτίες και να το γλιτώσει από κάποιες άλλες χειρότερες καταστάσεις . Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται σε αυτή την κατάσταση αυτό που εγώ έκανα λάθος είναι ότι δεν μπόρεσα να προβλέψω πως θα « αποδειχθεί ο άλλος » . Όπως και να έχει , έχω αφήσει τον χρόνο να αποφασίσει την σχέση μου με εκείνον και να του δώσω λίγο χρόνο ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι θα γίνει πατέρας όπως επίσης μίλησα και με κάποιον δικηγόρο ώστε να με βοηθήσει να ξεμπλοκάρω λίγο . . . και αν χρειαστεί να ζητήσω και από κάποιον ειδικό βοήθεια θα το κάνω και αυτό . . . !!! Να είσαστε όλες καλά και σας ευχαριστώ πάρα πολύ . ;)
Όλα αυτά τα συναισθήματά σου είναι εντελώς φυσιολογικά. Άλλαξε η ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη. Ωστόσο, σε συγχαίρω για την απόφασή σου να κρατήσεις το μωράκι σου και πίστεψέ με, όταν αυτό γεννηθεί με το καλό, ίσως και τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο από την πλευρά του πατέρα. Ίσως να αγχώθηκε πολύ με την ιδέα του παιδιού και να πήρε επιπόλαια αυτή τη βιαστική απόφαση. Δώσε του λιγάκι χώρο και χρόνο να κατανοήσει πλήρως τις ευθύνες του και σε καμία περίπτωση μην τον βγάλεις από τη ζωή σου. Το παιδάκι σου θα θέλει πολύ και θα χρειάζεται τον πατέρα του μεγαλώνοντας. Είναι δύσκολο να μεγαλώνει κανείς μόνος του το παιδί του, αλλά όχι ακατόρθωτο. Έχεις την οικογένειά σου, η οποία θα σε στηρίξει σε οτιδήποτε και μέσα από το παιδί σου θα αντλείς περισσότερη δύναμη. Καλή εγκυμοσύνη και κάθε καλό στη ζωή σου!!!!
Αγαπητή φίλη. Ξέρω από προσωπική πείρα ότι πρέπει να περνάς δύσκολα. Είναι σκληρό στην πιο ωραία περίοδο της ζωής σου, που έπρεπε να ήταν μαγική για σένα, να περνάς όλη αύτη την ψυχολογική κακοποίηση. Έγινα πρόσφατα μητέρα και μεγαλώνω μόνη μου το αγοράκι μου (πράγμα που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα συνέβαινε σε μένα) και η συμβουλή μου είναι να το κρατήσεις, γιατί τα υπέρ είναι πολύ περισσότερα. Σίγουρα υπάρχουν προβλήματα οικονομικά, μιας και επέλεξα να μην έχω καμία σχέση με τον πατέρα του γιού μου. Το παιδάκι σου θα σου δίνει απίστευτη ενέργεια και χαρά που δεν θα σε αφήνει να σκέπτεσαι αρνητικά. Σημασία έχει να μεγαλώσεις ένα ισορροπημένο παιδί που θα μεγαλώσει χωρίς όλα αυτά που βίωσες εσύ, όλους αυτούς τους μήνες, και δεν είναι δική μας δουλειά να λύσουμε τα ψυχολογικά θέματα των λάθος ανθρώπων που από άγνοια επιλέξαμε. Μαρίνα
βρε καλη μου πως θες να εισαι με εναν ανθρωπο που σε κάθε δυσκολια λακίζει??? επίσης το παιδι το κάνατε μαζι.. δεν το ήθελε μονο αυτος το ήθελες και εσυ για να δεχτεις αφου το ήθελες λοιπόν και εχεις στήριξη μπορείς να το μεγαλωσεις και μονη σου. τι να πω μακάρι να σε φωτισει ο θεος να μαθεις απο τα λάθη σου και να εχεις μια καλη και τελειομηνη εγκυμοσυνη
ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Κ ΕΓΩ ΜΕ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΑΝΔΡΑ ΜΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΑΖΙ Κ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΠΕΛΑΓΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΑΣΗ ΜΕΧΡΗ ΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΔΙΩΞΑ(ΕΓΚΥΟΣ ΕΓΩ ΤΟΤΕ 6ΜΝΩΝ) ΦΑΝΤΑΣΟΥ....ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 3,5 ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ...ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΣΤΩΝ ΚΟΣΜΟ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΥΛΑ Κ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΛΟΣ Η ΚΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΑΡΤΟ ΟΣΟ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΑ ΜΠΩΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΛΑ ΘΑ ΜΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ...ΣΥΖΗΤΗΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΦ ΟΣΟΝ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ...ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ
Λοιπον σκεφτομαι πολυ πολυ ωρα αυτα που γραφεις . Αρχικα να πω οτι ειναι πολυ ασχημο να γραφονται ποστ τυπου επικρισης ειναι καιία ξεκαθαρα και πιστευω δδεν εχουν καμια θεση εδω περα. Μετα να πω οτι το μονο κοινο που εχουμε ειναι οτι ειμαι εγκυος και θελω να σου πω οτι ο ανθρωπος μπορει να αλλαξει η να δειξη το πραγματικο του προσωπο σε 10 χρονια η σε 5 μερες . Μην ξεχνιεσαι ομως η βια ειναι βια σε οποιαδηποτε μορφη της και σε σιγουρα το να σπαει πραματα αν μη τι αλλο ειναι βια και ενδειξη μη σεβασμου και αυτο δεν ξερω αν αλαζει Ξερω ανθρωπους που εχουν μεταμορφωθει και προς την καλη αλλα και την απαισια και απανθρωπη πλευρα λογω ενος παιδιου . Ειδικος δεν ειμαι μπορω να πω τι θα εκανα στην θεση σου.. Απο την στιγμη που εχεις τους γονεις σου διπλα σου οσο δυσκολο και να ειναι ζητα του να αναλαβει αρχικα τις οικονομικες ευθυνες και αν θελετε προσπαθειτε σιγα σιγα να ξεκινησετε απο την αρχη την σχεση σας αλλα απο μακρια οχι μεσα στο σπιτι. Ετσι για μενα και θα ειναι πιο ευκολα στο οικονομικο αφου δεν θα εισαι μονη σου και μια ελπιδα αν θελετε εχει η σχεση σου. Με το καλο το μωρακι σου και ευχομαι την καλυτερη εκβαση για εσενα κυριως γιατι κατα την ταπεινη μου αποψη αν δεν ειναι η μαμα καλα δεν ειναι κανεις ....
Κοριτσάκι μου με το καλό να κρατήσεις το μικρό σου στην αγκαλιά σου γερό και δυνατό. Σίγουρα τα προβλήματα είναι πολλά , σκέφτεσαι πολλά, όμως καλό είναι να εστιάσεις στην εγκυμοσύνη σου και στο μωρό γιατί αντιλαμβάνονται πολλά περισσότερα απ' όσο φαντάζεσαι. Ο κύριος ο οποίος είχε την τιμή..... έχει θεματάκια , μην κάνεις το λάθος να φέρεις στον κόσμο άλλον έναν τέτοιο άνθρωπο . Χάιδεψε την κοιλίτσα σου μίλα στο μωρό σου , είναι καλοδεχούμενο να του το λές. Μπορεί ο "μπαμπάς σας" να φοβήθηκε δώσε λίγο χρόνο (αν θέλεις να είσαστε μαζί, γιατί αυτό μόνο εσύ το ξέρεις) και μπορεί αυτό που με λόγια του λέτε εσείς να του το πει το μωρό με ένα χαμόγελο.
Μην μετανοιώνεις για το παιδί που θα έρθει στον κόσμο. Ούτε να κατηγορείς τον εαυτό σου για το λίγο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν σχέσεις χρόνων που όταν "σοβαρεύουν" διαλύονται και υπάρχουν σχέσεις ελάχιστου χρονικού διαστήματος που κρατάνε για πάντα. Δυστυχώς οι "ηθοποιοί" είναι πολλοί εκει έξω. Όμως ο συγκεκριμένος μου ακούγεται επικίνδυνος, οπότε καλύτερα να απομακρυνθείς. Αν όντως θέλει να αναλάβει ευθύνες, ας σε βοηθήσει οικονομικά. Όσο για τον κόσμο, μην δίνεις σημασία στο τι λέει και τι δεν λέει. Σημασία έχει η ευτυχία η δική σου και του παιδιού σου. Εξάλλου στις μέρες μας πολλές γυναίκες μεγαλώνουν μόνες το παιδί τους. Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά, ότι κι αν αποφασίσεις.
εχεις δικιο να εχεις αμφιβολιες αλλα να ξερεις οτι δεν πρεπει να εισαι με ενα ατομο μονο για το παιδι δεν θα ειναι κανενας ευτυχισμενος ετσι.σε καταλαβαινω απολυτα το πως νιωθεις κατι παρομιο μου συνεβει κ εμενα εμεινα 3 μηνων εγκυος μονη μου γιατι εφυγε ενα μηνα πριν τον γαμο κ κατι χειροτερο μετα απο δυο μερες πεθανε κ η μαμα μου.αλλα εχω την οικογενεια μου διπλα μου κ αυτο μου φτανει.θα μεγαλωσω μονη το παιδι μου γιατι με χρειαζεται τι χαρα μου δινει οταν με κοιταει με αυτα τα ματακια του κ μου χαμογελαει δεν θα μπορουσα να φανταστω οτι δεν θα το εχω στην ζωη μου.τωρα θα ζω μονο γιαυτο ετσι πρεπει να κανεις κ εσυ κ δεν θα μετανιωσεις ποτε γιαυτη σου την αποφαση.
Το να φέρεις στον κοσμο ενα παιδί ειναι ιερό πραγμα κ αφου ο θεός σου το έστειλε τοτε προχωρα μπροστά κ κοιτα το μέλλον, κανείς δεν πηγε χαμένος, καθε εμποδιο κ καλο λενε. Οσο για αυτον τον άνθρωπο δεν θα δεχόμουν ουτε να τον ξαναδω μετα απο ολα αυτα! Είναι επιλογή σου βέβαια το τι θα κάνεις αλλά να ξέρεις ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, γεννιέται κ αφου φερθηκε έτσι μια φορά να ξέρεις ότι θα το ξανακάνει, κ αργότερα θα έχεις και ένα παιδί που δεν είναι σωστό να βλεπει τετοιες καταστάσεις!
6 μηνες γνωριμιας δεν αρκουν για να κανεις παιδι με καποιον.... και τα 10 + χρονια διαφορας δεν ειναι οτι καλυτερο. μαζι πηρατε το μωρο στο λαιμο σας
Sygnwmh kiolas egw gnwrizomoun 2 mhnes me ton antra mou pleon prin meinw egkuos k apofasisame na krathsoume to paidi to opoio kata ta legomena sou phrame sto laimo mas...den metaniwse oute gia miso deuterolepto ton erxomo autou tou paidiou k an prin meinw egkyos mou fairotan san na eimai to kalytero pragma pou tou etyxe pote meta thn egkymosynh apla hmoun h gynaika ths zwhs tou...eimaste mazi pleon ena xrono h mpempa mas einai 2 mish mhnwn...auto to pragma pou exoun kapoioi anthrwpoi opws k esy na krineis xwris kan na exeis mpei sthn thesh tou allou einai apla lyphro...mhn krineis gia na mhn kritheis lene...ta deka xronia di afora den shmainoun apolytws tpt se ena zeugari pou se authn thn hlikia kserei k ti thelei k ti zhtaei apo thn zwh...poio to nohma loipon tou na spatalas xronia apo thn zwh sou k polutimes stigmes sta ypotithemena prepei k tois h8ikous fragmous pou anthrwpoi san k sena exoun kanwi anthrwpous san thn manoula auth na anarwtietai an einai swsto??? Euxomai loipon to paidaki sou an exeis na mhn mpei pote se auto ro dillhma gt pragmatika fovamai thn symvoulh pou tha tou dwseis...k kati teleutaiilas se mia eggyo gynaika ths opoias h psyxologia k oi ormones einai sto epakro....auto k mono arkei gia na eisai toulaxiston pio kosmia k eugenhs...kalhmera
Θα +φωνησω με τον χρονο γνωριμιας χωρις να θελω να κρινω καποια κοπελα...την γνωμη μου λεω...θεωρω πολυ λιγο το διαστημα αυτο για να αποφασισει να κανει παιδι ενα ζευγαρι...αλλο να ερθει απροσμενα..οκ τοτε... αλλο ομως να το αποφασισει συνειδητα...ετσι πιστευω..μπορει να κανω κ λαθος.. οσον αφορα την διαφορα ηλικιας, διαφωνω... εγω εχω 18 χρονια διαφορα με τον αντρα μου...(25-43) κ ειμαι πολυ ευτυχισμενη... ειμαστε 5 χρονια μαζι ,3 παντρεμενοι κ εχουμε μια μπεμπα 4 μηνων...Δεν θεωθω οτι παιζει ρολο η ηλικια αν εισαι ευτυχισμενος με τον συντροφο σου κ περνας καλα..
To paidai pou exeismesa s otan me to kalo vgei efoson. Theleis na ti krathseis den mporeis na fantasteis poso. Apistryth dunamh tha exeis xarh se ayto!!!!tha s allakseu olh s h zwh!tha exeis dunamh gia t panta egw lew na ton afhseis stjhn moira t mallon den hthele pragmatika paidi h ton ksafniase apisteyta h idea t paidiou apo thn stigmg p emeines!!exei diafora na to les k n to kaneis!"autos" einai gia ksulo 42xrinwn gomari mia zwh monos t twra tha thn moirazetai;; e oxi den ginetai....!
Θα ηθελα να σε βοηθησω κ γω με την εμπειρια μου οση ειναι αυτη...με τον αντρα μου ειμαι 8 χρονια μαζι στην αρχη ολα ηταν μελι γαλα μολις ομως εμεινα εγκυος κ ενω το θελαμε κ οι δυο...αλλαξε εντελως απεναντι μου καμια σχεση με τον αντρα που ηξερα,οποτε μην σκεφτεσαι οτι φταιει το οτι ησαστε λιγο καιρο μαζι,ενα αυτο.Κ το αλλα που θελω να πω ειναι οτι ενα παιδακι ειναι ευτυχια,ζωη κ αγαπη.Μη βαζεις τον εαυτο σου να σκεφτεται μηπως ειναι καλυτερα να το ριξω ΟΧΙ θα το μετανιωσεις...Μεγαλωσε το καρπο της αγαπης σου κ ας εισαι μονη κ να ξερεις πως κ στις δυσκολιες ο Θεος θα σου δωσει τοση δυναμη να ανταπεξελθεις κ θα δεις κ απο μονη σου ποση αγαπη θα λαβεις απο αυτο το πλασματακι κ ποσο ομορφη θα ειναι η ζωη σου απο εδω κ περα...Σου ευχομαι τα καλυτερα κ προχωρα μπροστα κ μην δινεις σημασια σε κανεναν τι λεει...εισαι ικανη να καταφερεις οτι θελεις....
Καλο κουραγιο μανουλα, πολυ δυσκολη η ιστορια σου και θα χρειαστεις πολυ δυναμη θεωρω.. Δεν θελω να σε κρινω, οπως πολλες εδω, κι εγω με τον αντρα μου γνωριζμασταν μονο 5 μηνες πριν αποφασισουμε να παντρευτουμε και να κανουμε παιδια, και αποδειχτηκε-και καθε μερα αποδεικνυεται αξιος και σωστος σε ολα του- απλα, θεωρω πως ησουν ατυχη, αυτα συμβαινουν και σε πολυχρονες σχεσεις, ξαφνικα ο ενας φρικαρει.. Επισης δεν θεωρω σκληρο να σου λενε τετοια στην κατασταση που εισαι, εγκυουλα, θα πρεπε να χαιρεσαι την φαση της ζωης σου, κι οχι να σου πεσουν τοσα προβληματα που να σκοτιζουν το μυαλο σου.. συμπασχω μαζι σου και σου ευχομαι τα καλυτερα! Νιωθω οτι δεν μπορω να σου πω τι να κανεις, οι αποφασεις ειναι δικες σου γλυκια μου, θα σου πω τι θα εκανα εγω σε αναλογη περιπτωση: Θα κρατουσα το παιδι-απλα να εχεις συναισθηση οτι ειναι δυσκολο πραγμα το μεγαλωμα ενος παιδιου και απαιτει πολλες, και διαρκεις θυσιες- αλλα με τιποτα δεν θα κρατουσα αυτο τον αντρα, αν ειναι ετσι πριν το παιδι, μετα που θα ειναι και πιο δυσκολη η κατασταση πως θα αντιδραει? το εργο της μανουλας ειναι υπεροχο, αλλα απαιτητικο, χρειαζεσαι ολη την ενεργεια και την καλη διαθεση για το παιδι σου, επικεντρωσου σ αυτο. Ειναι η δικη μου συμβουλη, ολα καλα να πανε, και ο,τι κι αν αποφασισεις να εισαι ευτυχισμενη!!
Θα πω ότι συνήθως συμφωνώ με κάποιες αξιολογότατες μανούλες εδώ μέσα, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα διαφωνήσω. Δεν ξέρω τι άνθρωπος είσαι και πως είναι εκείνος, δεν ξέρω τι συναισθήματα είχες στην φάση εκείνη και πως λειτουργείς σε ζητήματα καρδιάς. Είσαστε και οι δυο σε μια ηλικία που προφανώς ξέρετε ή ξέρατε τι θέλετε. Για κάποιους αυτό είναι αρκετό. Οπότε δεν μου αρέσει να το παίζω κριτής. Έχουμε διαβάσει και μάθει για ουκ ολίγες περιπτώσεις ανθρώπων που με λίγους μήνες σχέσης πήραν σημαντικότατες αποφάσεις (ναι και για παιδί) και επειδή η δική τους ιστορία ευόδωσε, τι, δεν έχει κριτική του στυλ "με τόσους μήνες που τον ήξερες τι πήγες κι έκανες;" Όπως σου είπα και αλλού...το παιδί εγώ θα το κράταγα, δεν θα με ένοιαζε ο κόσμος να ερχόταν ανάποδα από τα λόγια των άλλων, αν είχα στήριγμα θα το έπιανα και όσο για εκείνον...υπάρχουν πολλοί...καλύτεροι...αξιώτεροι...και πάνω απ'όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Ετσι ειναι τα παραμυθια. Δεν ξερεις παντα τι τελος θα εχουν. Δεν κανω κυρηγμα . Τα εχω κανει κι εγω αυτα. Ειναι μεγαλη ανωριμοτητα να κανεις παιδι με εναν ανθρωπο που δεν ξερεις η που ξερεις για χρονια αλλα χωρις να εχετε σχεση. Πηρες το ρισκο σου, η γνωμη μου ειναι πως πρεπει να συνεχισεις με την εγκυμοσυνη γιατι ηταν και δικη σου αποφαση. Να την υποστηριξεις μεχρι τελους αναλαμβανοντας την ευθυνη που εχεις.Το να σπαει πραγματα στο σπιτι δε μου φαινεται και πολυ καλο. Δεν το εχω ζησει, ομως, για να ξερω ποσο σοβαρο ειναι και αν ειναι απο αυτα που αλλαζουν η οχι.
ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ. ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΧΩΡΙΣΑΜΕ... ΜΕ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΟΥ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΥ, ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΟΛΙΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΑ... ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΣΑΙ Η' ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...
Παιζει και αυτο. Αλλα εσυ ησουν και 10 χρονια παντρεμενη...μεγαλη εμπειρια.Σιγουρα ηξερες καλυτερα ποια σημεια να προσεξεις απο μια γυναικα που δεν ειχε ξαναπερασει απο γαμο. Στη θεση της μπορει να παρατηρουσες μια λεπτομερεια που δε σου αρεσε και να της εδινες μεγαλυτερη σημασια. Μεγαλο πραγμα η εμπειρια
Για να καταλαβω...λες οτι σκεφτεσαι τι θα πει ο κοσμος ..δηλαδη αν ριξεις το παιδι ο κοσμος θα πει "μπραβο"??Και στην τελικη εχει πιο πολλη σημασια το τι θα πει ο κοσμος η τι θα πει ο Θεος?Η εκτρωση ειναι ΦΟΝΟΣ!Σκοτωνεις ενα ανθρωπινο πλασματακι (που εσυ δημιουργησες )και μαλιστα ΑΝΑΝΔΡΑ αφου αυτο δεν μπορει να αμυνθει και να προστατεψει τη ζωη του.Κανε οτι καταλαβαινεις με τον αρραβωνιαστικο σου αλλα ΜΗΝ διαννοηθεις καν να σκοτωσεις το παιδι σου.
συμφωνώ πολύ μαζί σου elina!! τα παιδιά είναι μικρά θαύματα πάντα!!! υπομονή σου εύχομαι και με το καλό να έρθει!!!
Ρε παιδιά! Επιλογή της ήταν να κάνει παιδί, ναι, αλλά όχι να το μεγαλώσει μόνη της. Αυτή δεν έκανε σε τίποτα πίσω, ο "δεύτερος" άνθρωπος της υπόθεσης είναι που άλλαξε γνώμη ξαφνικά! Προφανώς και ήταν λάθος να πάρουν τέτοια απόφαση μέσα σε 6-7 μήνες (έγινε όμως τώρα, πάει αυτό). Αλλά μην λέτε ότι ήταν επιλογή της κι ότι δεν είναι θύμα! Φυσικά και της φέρθηκε ο άνθρωπο αυτός πολύ άσχημα για τον απλούστατο λόγο ότι δύο ήταν που πήραν της απόφαση και τώρα είναι μόνη της στο να θέλει να αναλάβει ό,τι αποφασίστηκε από κοινού! Είναι σαν να λέμε πχ ότι μια κακοποιημενη απ΄το συζυγό της γυναίκα δεν είναι θύμα, επειδή αυτή φταίει που τον επέλεξε!!! Ε όχι! Φυσικά και μια γυναίκα που βρίσκεται σε τέτοια θέση έχει κάνει σφάλματα στην επιλογή συντρόφου κι ίσως σε μετέπειτα επιλογές αλλά αυτός που την κακοποιεί είναι ο κακός της υπόθεσης και ο θύτης! Ε, έτσι και σ'αυτή την ιστορία κι ας μην έχει απλώσει ο άνθρωπος χέρι πάνω της. Για να εξηγηθώ δεν συγκρίνω τον άνθρωπο αυτό με κάποιον που δέρνει την γυναίκα του, προς Θεού, πήρα ένα πιο ακραίο παράδειγμα για να εξηγήσω ότι τα σφάλματά μας δεν δικαιολογούν τέτοιες συμπεριφορές. Τώρα για το πρακτικό της υπόθεσης δεν μπορώ να είμαι πολύ χρήσιμη διότι δεν έχω βρεθεί σ'αυτή τη θέση (παρόλο που ένα ελαφρύ τραμπακουλο το παθαίνουν οι άντρες όταν έρχονται οι εγκυμοσύνες). Θα έλεγα ότι αν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ότι το παιδί το θέλεις ακόμα και μόνη σου πάρε λίγο χρόνο, έχεις καιρό μπροστά σου, για να δεις πώς διαγράφεται το μέλλον. 'Ασε λίγο καιρό και στον μπαμπά, μήπως καταλάβεις λίγο περισσότερο τι ακριβώς του συνέβη. Μίλα και μαζί του και με τους γονείς σου και με τηλεφωνικά κέντρα όπου μπορείς να βρεις συμπαράσταση και γυναίκες στην ίδια θέση μ'εσένα (δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, αλλες κοπέλες μπορείτε νε μας πείτε;). Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις με το μωρό αυτό είναι η προτεραιότητα. Προφανώς αυτή η απόφαση είναι δική σου, ότι και να σου πούμε εμείς εδώ ό,τι αισθάνεσαι θα κάνεις! Μία μόνο συμβουλή έχω εγώ. Μην σκέφτεσαι τη θα πει ο κόσμος διότι είναι κρίμα να κανονίσεις εσύ τη ζωή σου για την κάθε και τον κάθε κουτσομπόλη. Τα κουτσομπολιά θα κρατήσουν πόσο; 'Ενα χρόνο, δύο; Η απόφαση που θα πάρεις όμως, οποια και να'ναι, θα κρατήσει μια ζωή. Από'μένα ειλικρινά καλή δύναμη κι όλα να πάνε το καλύτερο δυνατό.
Είσαι πια μαμά και αυτό δεν αλλάζει. Με το καλό να έρθει!
μην συμπεριφερεσαι σαν να εισαι η αδικιμενη της υποθεσης ολο αυτο ηταν συνειδητη επιλογη σου! επιλεγοντας σε τοσο συντομο διαστημα τον πατερα του παιδιου σου δεν μου φαινεται τοσο παραλογη η καταληξη! ο πατερας φαινεται να συμπεριφερεται ωριμα μεσα στην ανωριμοτητα του ξεκαθαριζοντας τη θεση του και αναλαμβανοντας - εστω και θεωρητικα προς το παρον- τις ευθυνες του! νομιζω το καλυτερο θα ηταν να κανεις κι εσυ το ιδιο!
Εγω αγαπητη φιλη θα σου πω,να κανεις απλα αυτο που λεει η καρδια σου χωρις να σκεφτεις τον 'κοσμο' ,ηθικα κολληματα κτλ. Προφανως εκανες μια λαθος επιλογη σχετικα μ αυτον τον ανθρωπο που εμπιστευτηκες και καθως φαινεται,ο ανθρωπος αυτος,δεν κανει για να ειναι διπλα σου αρα μην το προσπαθεις κιολας γιατι μονο κακο θα κανεις.Το θεμα του παιδιου τωρα,ναι ειναι σοβαρο αλλα και παλι στο χερι σου! Ενα παιδι ειναι δωρο για μια γυναικα,ειναι κατι πολυ σημαντικο για το οποιο καποιες χρονια προσπαθουν και υπαρχουν και αλλες ομως που πραγματικα θεωρουν βουνο την διαδικασια να μεγαλωνεις μονη ενα παιδι-και κατ εμε δεν εχουν αδικο,ειναι οντως δυσκολο αρκετα,οταν δεν μπορεις εσυ με την δυναμη που διαθετεις,να σταθεις οπως πρεπει και να το απολαυσεις- .Εκει που καταληγω λοιπον ειναι, τσεκαρε τον εαυτο σου για το ποσο ετοιμος ειναι να βαλει στη ζωη του ενα παιδι,να αναλαβει τις ευθυνες και να χαραξει εναν καινουργιο,εντελως διαφορετικο δρομο.Αν νιωθεις ετοιμη και σιγουρη...μην σκεφτεσαι κανεναν και τιποτα!! ζηστο απλα! αν δεν νιωθεις ετοιμη και πνιγιεσαι....μην κρατησεις το παιδι γιατι θα κανεις μεγαλυτερο κακο στον εαυτο σου και κατα συνεπεια στο παιδι.Τα παιδια μας , μας θελουν δυνατους,χαρουμενους και ψυχολογικα καλα για να μεγαλωσουν σωστα. Ευχομαι να πανε ολα οπως πρεπει.
Ναι, κοίτα δεν το έκανε μόνος του ο σύντροφός σου αυτό. Μαζί το κάνατε. Δεν πήρε αυτός απόφαση μόνος του για κάτι. Κι εσύ συμμετείχες. Κι εσύ συμφώνησες να κάνετε παιδί. Είναι και δική σου ευθύνη όσο και δική του. Κι εδώ έρχεται η εύλογη απορία: πως αποφασίζεις εν μια νυκτί να κάνεις παιδί με έναν άγνωστο? Γιατί μη μου πεις ότι 7 μήνες σχέσης αρκούν για να γνωρίσεις κάποιον. Είμαι 12 χρόνια παντρεμένη και ακόμα ανακαλύπτω πράγματα στον σύντροφό μου που δεν ήξερα ότι είχε! Και αφού πήρες αυτή την απόφαση, τώρα πρέπει να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα.
Ειπα κι εγω, ειμαι η μοναδική "σκύλλα" εδω μέσα που θεωρεί λάθος να κατηγορείς τον άλλο για μια κοινή λάθος απόφαση και τα παρατράγουδα αυτής;
Λυπάμαι, αλλά συμφωνώ απόλυτα με την Ιωάννα1971. Μην θυματοποιείς τον εαυτό σου. Και δεν χρειάζεται να πάρεις τώρα κάποια απόφαση. Όσο γρήγορα του είπες "ναι", εξίσου γρήγορα λες/θες να πείς/ σκέφτεσαι και το "όχι". Βήμα- βήμα να το πάτε είναι η συμβουλή μου.
Λυπάμαι, αλλά θα συμφωνήσω. Δεν θέλω να σε κριτικάρω, ναι ήσασταν πολύ λίγο καιρό για να κρίνεις αν ήταν κατάλληλος υποψήφιος πατέρας, αλλά όλοι κάνουμε λάθη. Ωστόσο, ήταν συνειδητή σου απόφαση να κάνεις αυτή την επιλογή και δεν μπορείς να λες ότι εκείνος αποφάσισε για εσένα και το μωρό. Κάτι άλλο στο οποίο διαφωνώ μαζί σου είναι στο ότι ντρέπεσαι για το τι θα πει ο κόσμος. Δεν ξέρω σε τι είδους κοινωνία ζεις και δεν έχει σημασία γιατί δεν νοείται εν έτει 2014 μια νέα γυναίκα να βασίζει τις αποφάσεις της στο "τι θα πει ο κόσμος". Όσο δε για τα δύσκολα οικονομικά σου, θα μπορούσες να είσαι μαζί με τον όποιο πατέρα του παιδιού και να αντιμετωπίζατε τις ίδιες δυσκολίες (να έμενε πχ ο ένας άνεργος) Τι θα έκανες, θα έριχνες το παιδί; Όλοι ζούμε στην αβεβαιότητα πλέον, αλοίμονο αν αρχίσουμε να σκοτώνουμε τα παιδιά μας. Εν ολίγοις, αν το θέλεις πραγματικά και πιστεύεις ότι είσαι αρκετά δυνατή ώστε να ανταπεξέλθεις κράτησέ το. Αλλά να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να μην προσπαθείς να τον πείσεις (τον εαυτό σου) προβάλλοντας τέτοιου είδους δικαιολογίες ως λόγους για να μην κρατήσεις μια αθώα ψυχούλα.
ετσι ακριβως
υπαρχουν ακομα ανθρωποι που σκεφτονται οπως η γιαγια μου? "τι θα πει ο κοσμος?" αφου αντεξε η συντηριτικη και κατα τα χρηστα ηθη σε μικρη επαρχιακη πολη γιαγια μου να εχει single mum εγγονή πριν δεκα χρονια, ε μάλλον θα αντεξεις κι εσυ τωρα να εισαι μια. (αν το θες το παιδι , γιατι δεν εχω αυτη την αισθηση)
κοπελα μου ειναι πολυ ανωριμος για οικογενεια.δεν θελω να σε κρινω αν βιαστηκες να μεινει εγκυος μιας και η γνω ριμια σας ηταν τοσο συντομη. ακολουθησε της καρδια σου κι αν θες να κρατησεις αυτο το παιδι καντο χωρις αναστολες. ειναι κριμα να σκοτωσεις ενα πλασματακι που δεν φταιει σε τιποτα. ξερω ειναι δυσκολο να το μεγαλωσεις μονη σου αλλα αφου σε στηριζουν οι δικοι σου σκεψου το. οσο για τον κοσμο κλεισε τα αυτια σου και προχωρα τη ζωη σου με τα "θελω" σου κι οχι με τις κριτικες του κοσμου. ευχομαι να παν ολα καλα και να παρεις τη σωστη αποφαση για τη ζωη σου..........
Όχι γλυκιά μου...όχι !!!! Ούτε να το δια νοηθείς να σκοτώσεις το παιδάκι σου..την ψυχή της ψυχής σου!!! Έκανες " ένα λάθος" εμπιστεύτηκες έναν άνθρωπο που δεν άξιζε, πολύ σύντομα....αλλά και ποιος δεν κάνει λάθη και ποιος είναι σίγουρος ότι ο σύντροφός του θα είναι για πάντα έτσι όπως είναι στο πρώτο ραντεβού? Κανείς!! ή μήπως ήσασταν 18 χρονών και δεν ξέρατε τι σημαίνει οικογένεια? Μη τα βάζεις λοιπόν με τον εαυτό σου και μη φοβάσαι τι θα πει ο κόσμος..καλά θα κάνει να κοιτάει τις δικές του καμπούρες και όχι των άλλων! Εσένα λοιπόν προτεραιότητά σου είναι το παιδί σου. Για αυτό θα ζεις!!! Όσων αφορά τον " αρραβωνιαστικό σου", δυστυχώς είναι πολύ λίγοι οι άντρες που πραγματικά είναι συνειδητοποιημένοι με την ιδέα ότι θα γίνουν γονείς, οπότε με το που τους ανακοινώνεται η πραγματικότητα κάτι παθαίνουν και αλλάζουν μυαλά...δώσε του χρόνο λοιπόν να το επεξεργαστεί στον εγκέφαλό του, άσε του το περιθώριο να δούμε τι θα σου πει, πραγματικά τουλάχιστον είναι καλό που θέλει να υπάρχει έστω και στο προσκήνιο για το παιδί , και για το ζήτημα το αν θα πρέπει να εξακολουθείτε να είστε σύντροφοι, πραγματικά μην πιεστείς...άσε τον χρόνο να δείξει και την συμπεριφορά του...ιδανικά καλό είναι να δίνουμε μια 2η ευκαιρία, αλλά ειλικρινά δράσε όπως νιώθεις για να είσαι καλά και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά και μετά. Εμείς το μητρικό ένστικτο το έχουμε από φυσικού μας ενώ αυτοί όχι, δεν το δικαιολογεί αυτό αλλά τεσπα...δώσε του έναν χρόνο προσαρμογής κατά την ταπεινή μου γνώμη... Έχε πίστη και όλα καλά θα πάνε!!!
ΑΝ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ,ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ 100%ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ; ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ; Α!!! ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΕΡΘΩ ΣΠΙΤΙ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΩ!!! ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΕΧΕΤΕ;; ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΗ!!! ΜΗΝ ΠΤΟΕΙΣΑΙ!! ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΤΟΥΣ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ::ΓΙΑΤΙ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ;...ΜΗΠΩΣ ΟΤΑΝ ΚΛΑΨΕΙΣ Ή ΠΕΙΝΑΣΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ; ΟΧΙ ΕΣΥ,ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!!
Απ´ ο,τι φαινεται στο κειμενο σου ριχνεις τις ευθυνες χωρισμου στον πρωην συντροφο σου. Αλλα ειναι δυνατον μετα απο 6-7 μηνες σχεση να αποφασιζετε συνειδητα οπως λες να κανετε παιδι μαζι; Στους 6 μηνες ενα ζευγαρι ειναι ακομη στα μελια που λεμε, δεν εχει δοκιμαστει, αρα αν ημουν στη θεση σου θα ελεγα οτι εκανα ενα λαθος και πρεπει να αποφασισω τι θα κανω, οχι να επιρριπτω ευθυνες στον αλλο. Σορρυ για την αυστηροτητα, αλλα μου κανει εντπωση πως δεν αναφερεις πουθενα τη δικη σου ευθυνη, σε μια αποφαση που ειναι εντελως ανωριμη και απο τους δυο σας, και μου κανει ακομη μεγαλυτερη εντυπωση πως λες στα 33 σου χρονια τη φραση "νομιζα πως ειχαμε αγαπη μεταξυ μας" τη στιγμη που εισασταν μονο 6 μηνες μαζι. Η αγαπη θελει χρονο για να αναπτυχθει, κι αναπτυσσεται μεσα απο δυσκολιες και δοκιμασιες. Αν θελεις το παιδι, κρατησε το, και κρατα και επαφη με τον πατερα, αν θελει κι αυτος. Δεν εχεις δωσει λεπτομερειες για το συντροφο σου, αρα για τον πατερα εγω δεν μπορω να πω τιποτε αλλο παρα οτι αγχωθηκε απο την ανωριμη αποφαση του να κανει παιδι σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα και την εκανε με ελαφρα πηδηματακια. Αναμενομενο, αλλα οχι δικαιολογημενο, γιατι δεν ειναι κανενας εφηβος. θα πρεπει να το δεχθεις και να κοιταξεις τι θα κανεις με το παιδι. Στην τελικη ειναι συνεπεια και δικης σου αποφασης. Αυτα, και καλη τυχη προς το παρον.
Συμφωνώ. Η μόνη παρατήρηση είναι στο ότι η κοπέλα αναφέρει ότι όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη έσπαγε πράγματα...ε, αυτό κι εμένα θα με τρόμαζε, δεν το λες και νορμάλ. Φυσικά δεν ήταν όμως έφηβοι και η απόφαση για παιδί πάρθηκε υπερβολικά γρήγορα! Από κει και πέρα ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
Un-fuckin-believable Beatrice! Να μια φορα που συμφωνουμε! Μου φανηκε πολυ κωμικο το ολο κειμενο. 30χρονη τα φτιαχνει με 40χρονο για 6 μηνες, μενει εγγυος, ο αλλος την κανει με ελαφρα, αναμενομενα αλλα οχι δικαιολογημενα οπως λες και εσυ, δεν της περναει καν απο το μυαλο οτι εχει κανει βεβιασμενες κινησεις και λαθος επιλογες και το μονο που αναρωτιεται ειναι αν θα πρεπει να κρατησει το παιδι γιατι ντρεπεται... Αν κανεις μια βολτα στα λυκεια και μιλησεις με τα 15χρονα εχουν πιο ωριμη αντιμετωπιση της ζωης.
Τώρα είναι αργά για να σκέφτεται τις βεβιασμένες κινησεις που έκανε. Προφανώς και είναι λογικό να αναρωτιέται οπως λέτε αν θα πρέπει να κρατήσει το παιδί., τι θα έπρεπε να σκέφτεται δηλαδή;;; Καλό είναι να παραδεχόμαστε τα λάθη που κάνουμε αλλά και το καθόμαστε να τα σκεφτόμαστε ξανά και ξανά αντί να καθόμαστε να σκεφτόμαστε το τι πρέπει να κάνουμε ΤΩΡΑ είναι φυσικά λάθος.
βεατρικη μου εγώ να σου πω με τον αντρα μου οταν αποφασισαμε να κανουμε παιδι ήμασταν μαζι μονο 2 μηνες.. οταν το αποφασισαμε πως ξεκινάμε προσπάθειες την αλλη μερα πηγαμε και κλείσαμε εκκλησια για γαμο. ενα μηνα μετά αφου εκλεισα ημερομηνια γαμου εμαθα πως ειμαι και εγκυος.. ειμαστε μαζι 2,5 χρονια πλεον περιμενω και δευτερο παιδι και δεν μετανιωνω για την αποφαση μου γιατι ήξερα πως αυτος ο ανθρωπος ειναι το αλλο μου μισο.. θελω να πω πως υπάρχει και ενα ποσοστο ανθρωπων που με την πρωτη στιγμη ξερουν οτι ο αλλος ειναι αυτος που θα περάσουν την υπολοιπη ζωη μαζι τους..
Νομίζω ότι επειδή τό έκανε μια θα τό ξανα κάνει και τό μετανιώσει κάποια στιγμή και φυσικά μην ακούς κανέναν μην σε νοιάζει ο κόσμος θα δεις είναι θα είσαι πολύ τυχερή που θα τό γεννήσεις!!!!
Ο μόνος που θα πρέπει να ντρέπεται είναι ο 42 χρονών γάιδαρος που αλλάζει γνώμη για κάτι τόσο σημαντικό, όπως η ζωή που επέλεξε να δημιουργήσει-αναφέρομαι στο σποράκι που μεγαλώνει μέσα σου- λες και είναι αυγό που θα το βάλει στην άκρη και θα το κλωσήσει όταν του ξαναέρθει διάθεση Εύχομαι στο σποράκι σου και σένα τα καλύτερα
Ειμαι στην ιδια φάση και εγω τον ήξερα 6 χρόνια, αυτη την στιγμη εχω έναν κούκλο στην ζωή μου που απλα ζω γι αυτόν.με τον μπαμπα του έχουμε πολυ καλές σχέσεις αν και με ενόχλησε οοοολο αυτο αλλα να σου πω κατι; Αν δεν ηταν αυτός δεν θα είχα τον θησαυρό μου. Ξέρω πως νοιωθεις και εγω φοβόμουν οτι δεν θα τα βγάλω πέρα αλλα δόξα το θεό. Θα βρεις την δύναμη απο το πλασματάκια σου
Και βέβαια να το κρατήσεις το παιδί φίλη μου! Ενα μωρό είναι ευλογία, το καλύτερο δώρο..και από ότι είδα είσαι 33 ετών. Ο σύντροφός σου σίγουρα φέρθηκε εντελώς ανώριμα παρά τα 42 του χρόνια(!), αλλά το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα για να του στερήσεις τη ζωή. Η δική μου γνώμη είναι να το κρατήσεις και να το μεγαλώσεις μόνη σου και όσο για τα οικονομικά σου θα την βρεις την άκρη να είσαι σίγουρη. Μόλις γίνεις μαμά θα δεις ότι γι'αυτό το πλασματάκι θα μπορέσεις να κάνεις τα πάντα για χάρη του και χωρίς να έχεις ανάγκη κανέναν βλάκα! Εύχομαι να πράξεις το σωστό και να σου πάνε όλα υπέροχα!
Να κρατησεις το παιδακι σου εφοσον το θελεις πολυ,οποια εξελιξη κι αν εχει η σχεση σου,ειτε μεινεις με αυτον τον ανθρωπο ειτε οχι. Σου δοθηκε ενα δωρο απο τον Θεο το οποιο το λαχταρας,δεν θα σκοτωσεις την ψυχουλα που ερχεται....Σιγουρα θα εχεις διαβασει εδω μεσα ιστοριες απο μαναδες που τραβηξαμε τα πανδεινα μεχρι να φερουμε ενα παιδακι στον κοσμο!! Εχεις τη δουλεια σου,τους γονεις σου που εστω και ηθικα μπορουν να σε στηριξουν.Η βοηθεια ειναι σημαντικη οχι μονο οταν ειναι οικονομικη.Καμια φορα ειναι σημαντικοτερο να σου σταθει κανεις ηθικα.Ισως μπορουν να σου κρατησουν το μωρακι για καποιες ωρες.Αυτη κι αν ειναι σημαντικη βοηθεια. Και το βασικοτερο που πρεπει να ξερεις: Ενα παιδι για να μεγαλωσει ομορφα δεν θελει πολλα χρηματα,ουτε πολλα παιχνιδια,ουτε ακριβα ρουχα.Ενα πραγμα θελει ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ και ΑΓΑΠΗ.
na to krathseis..ta paidia theloun agaph,oxi lefta.kathe vrady pou tha se aggaliazei tha pernane ola.mhn kaneis kati pou tha metaniwneis mia zwh.k oti twra sou fenetai vouno se liga xronia tha eini kako oneiro.mhn gyriseis ston kar....zh..!koursgio
Να μεγαλώσεις μονη σου το παιδακι σου.υπαρχουν εξαλλου πολλες ομαδες ανθρωπων που εχουν ιδρυσει σπιτια για να μεγαλωσει εκει η μαμα κ το παιδι μεχριν βρεθει δουλεια κ τους παρεχουν τα παντα.(σε περιπτωση που δε τα καταφερνεις μονη σου. Ναι μεν ενα παιδι θελει κ τους δυο τους γονεις, αλλα αυτο ισχυει μονο αν ειναι αγαπημενοι κ χωρις τσακωμους σοβαρους μεσα σε ενα σπιτι.ο ανθρωπος δεν αλλαζει.αφου εφυγε ο δικος σου 20 μερες ετσι....θα το ξανακανει.μετα θα υπαρχει ομως κ ενα παιδι κ δυσκολευουν περισσοτερο τα πραγματα. Σου ευχομαι οτι καλυτερο
Θα ξεκινήσω ανάποδα...Να μην ντρέπεσαι για τίποτα, την καρδιά σου να ρωτάς. Το παιδάκι σου το θέλεις; Αν το θες μην φοβάσαι για τίποτα γιατί κι εκείνο σε θέλει. Όσο για το αν φτάνουν όσα λες για να μεγαλώσει...φτάνουν και περισσεύουν... Τώρα για εκείνον...θα σου πω τι θα έκανα εγώ. Από την στιγμή που θα είχα τόσο πολύ χάσει την εμπιστοσύνη που ανέφερες στις πρώτες κιόλας γραμμές και δεν θα τον ήθελα, θα τον άφηνα απ'έξω. Αν θέλει αν στηρίξει καλώς...αν όχι με γεια του με χαρά του κι αέρα στα πανιά του. Θα δείξει ο καιρός. Αν δείξει αδιαφορία απλά πες του μια και καλή να ξεχάσει την οποιαδήποτε προσπάθεια για παρέμβαση και συμβουλές...