Μαμά… «προχωρημένης ηλικίας»

γράφει η Λίλη Σκουλαρίκη

Η αλήθεια είναι ότι άργησα να κάνω τα παιδιά μου!

37 ετών ήμουν στον πρώτο τοκετό, 44 στο δεύτερο. Γιατί; (Και μου τα’λεγε η καημένη η μανούλα μου…)

Ε, κάτι οι σχέσεις που ήταν δύσκολες, κάτι οι σπουδές, κάτι οι «καριέρες» (και τι καλό είδαμε; Τόσα ξενύχτια στο γραφείο για να είμαι στο… μηδέν τώρα στα σαρανταφεύγα μου, με την κρίση… αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα…).

Τελος πάντων η ουσία είναι ότι βρέθηκα να γεννάω σε… «προχωρημένη ηλικία».

Ειδικά στο δεύτερο τοκετό, βαρέθηκα να ακούω περί αυτού. «Υπάρχουν κίνδυνοι…» μπλα, μπλα, μπλα, οι φίλοι, οι συγγενείς, ο γιατρός.

Λόγω ηλικίας.

Τα συμπεράσματά μου λοιπόν από την τεκνοποιϊα σε «προχωρημένη ηλικία» είναι τα εξής:

1) Σε πρώτη φάση, έρχεσαι αντιμέτωπη με την υπογονιμότητα. Πάει ο καιρός που έτρεμες μη μείνεις έγκυος από… απροσεξία. Μετά τα 35 και ιδίως μετά τα 40, προσπαθείς και ξαναπροσπαθείς και… τίποτα. Μπορεί να έχουν αρχίσει και κάποια πρώιμα σημάδια εμμηνόπαυσης (ή εσύ να τα ερμηνεύεις ως τέτοια) και να φλερτάρεις με την ιδέα της τεχνητής γονιμοποίησης. Τελικά εγώ δεν χρειάστηκε ούτε την πρώτη φορά ούτε τη δεύτερη να καταφύγω σε κάτι τέτοιο, καθώς – πέρα από κάθε προσδοκία όμως – έμεινα έγκυος με φυσικό τρόπο.

2) Η εξέταση τροφοβλάστη. Ο γιατρός, που στον πρώτο τοκετό μου είχε πει ότι «δεν ήταν ανάγκη να κάνω αμνιοπαρακέντηση», τώρα ήταν ανυποχώρητος να γίνει οπωσδήποτε εξέταση και μάλιστα τροφοβλάστη, δηλαδή γρήγορα γρήγορα, στο 1ο τρίμηνο, «ούτως ώστε αν κάτι πάει στραβά να το ξέρουμε άμεσα» (γιατί στο 1ο τρίμηνο μπορεί να γίνει διακοπή της κύησης με απόξεση, αλλιώς στον 5ο μήνα – που γίνεται η αμνιοπαρακέντηση – γίνεται λέει κανονικός τοκετός!). Τελικά ούτε κι εκεί υπήρξε πρόβλημα, οπότε συνεχίστηκε η κύησή μου κανονικά. (Σημείωση: γιατί το συζητάμε αυτό; Μα γιατί, όπως και στην αμνιοπαρακέντηση, κατά την εξέταση τροφοβλάστη, όπου μπήγουν δύο πελώριες βελόνες στην κοιλιά σου, υπάρχει – μικρός έστω – κίνδυνος αποβολής…).

3) Συνέχεια ο γιατρός σε κατατρέχει μην πάθεις ζάχαρο, σε παρακολουθεί μην ανεβάσεις πίεση… Έχεις λέει πολύ περισσότερες πιθανότητες από μια νεώτερη γυναίκα να πάθεις κάτι από αυτά. Ωστόσο, κι αυτά εγώ τα γλίτωσα, καθώς οι τιμές που έδειχναν οι εξετάσεις μου (αίματος και ούρων) δεν ξεπέρασαν ποτέ τα όρια.

4) Και φτάνουμε στον τοκετό: ενώ την πρώτη φορά ο γιατρός με περίμενε να γεννήσω φυσιολογικά στα μέσα της 42ης εβδομάδας (το λέω αυτό για να δείξω ότι δεν ήταν κανένας υπερβολικά «χέστης» γιατρός, που να με βάλει για καισαρική πρόωρα στα 37 μου λόγω ηλικίας), στο δεύτερο τοκετό που ήμουν άνω των 40, λύσσαξε να μην ξεπεράσουμε την 38η εβδομάδα. Τελικά με χίλια ζόρια κατάφερα να τον καθυστερήσω, να με βάλει δηλαδή να γεννήσω (με πρόκληση) την 39η εβδομάδα, με γκρίνια όμως και απειλές ότι «στη μεγαλύτερη ηλικία αυξάνονται γεωμετρικά οι κίνδυνοι όσο πιο προχωρημένες είναι οι βδομάδες της κύησης». Παρότι δηλαδή δεν είχα κάποιο διαγνωσμένο πρόβλημα, π.χ. ζάχαρο, πίεση κλπ., όπως ανέφερα παραπάνω, οι στατιστικές ήταν εναντίον μου και ένα αόριστο ρίσκο επιπλοκών κατά τον τοκετό επέβαλε να γεννήσω νωρίτερα με πρόκληση. Γιατροί και νοσοκόμοι μου επεσήμαιναν μετά πόσο τυχερή είμαι που γλίτωσα την καισαρική, και έλεγαν ότι άλλος γιατρός στη θέση του δικού μου δεν θα το είχε καν επιχειρήσει (το φυσιολογικό τοκετό).

Συμπέρασμα:

Κορίτσια, γεννήστε νωρίς, όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα.

Δυστυχώς, η μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα, έχει περισσότερες πιθανότητες να μην μπορεί να συλλάβει, να έχει το παιδί της σύνδρομο ντάουν, να έχει ζάχαρο ή πίεση κατά την κύηση ή επιπλοκές κατά τον τοκετό.

Αλλά και τίποτα από όλα αυτά να μην συμβεί, η μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα είναι γραφτό να πέσει… θύμα των στατιστικών. Oι γιατροί θα την ρημάξουν στην κινδυνολογία και στις εξετάσεις και κόντρα-εξετάσεις και είναι βέβαια πολύ πιθανό να μην την αφήσουν να γεννήσει φυσιολογικά και στην ώρα της.

Και τέλος, αν υπάρξει – χτύπα ξύλο! – οποιαδήποτε επιπλοκή, η γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας δεν θα έχει την γνώριμη παρηγοριά που λέει ο κόσμος συνήθως στις νεώτερες: «Ε, δεν πειράζει, έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου (να κάνεις άλλο παιδάκι)»… Αν πάλι μετά την 1η ή 2η γέννα διαπιστώσεις ότι σου αρέσουν πολύ τα παιδιά – κάτι που δεν το ξέρεις από πριν – πιθανόν να είναι πολύ αργά για να αποκτήσεις 2ο ή 3ο, αν έχεις ξεκινήσει αργά..

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com