Το μόνο που ήθελα ήταν τα μωρά μου!
Ονομάζομαι Κωνσταντίνα και είμαι 27 χρονών. Πέρασα παρέα σας όλη μου την εγκυμοσύνη και αποφάσισα να σας γράψω και την δική μου ιστορία! Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πάνω από 10 χρόνια. Έρωτας φουλ!!! Ήμασταν 1,5 χρόνο αρραβωνιασμένοι όταν κράτησα στα χέρια μου το θετικό τεστ εγκυμοσύνης! Γέλια χαρά κλάμα συγκίνηση όλα μαζί!
Παίρνω τον γιατρό μου και μου συνέστησε να κάνω β-χοριακή. Θετική χοριακή! Τελευταία περίοδος 27/09/2012. Παω πρώτη επίσκεψη στον γιατρό 06/11/12. Κύηση 5 εβδομάδων καρδιακοί παλμοί θετικοί! Τι απίστευτο το ντουκ ντουκ ε!!!
Επόμενη επίσκεψη στις 20/11/2012.. Και ακούω το σοκαριστικό αλλά υπέροχο: Δίδυμη κύηση, κορίτσι μου, καρδιακή λειτουργία άμφω!! Έκλαιγα από χαρά με τον άντρα μου!! 2 μωράκια με την μία και χωρίς καθόλου να αγχωθούμε!
ΠΗΤ ειχα στις 05/07/2013 (40 εβδομάδες δηλαδή) Όμως μέσα μου ήξερα πως δεν θα φτάσω τόσο.
Πέρασα μια υπέροχη εγκυμοσύνη, δεν κατάλαβα στιγμή πως είμαι έγκυος, δεν είχα ούτε έναν εμετό ή ζαλάδα. Απολύτως τιποτα! Αυχενική διαφάνεια και β-επιπέδου άριστες! Διχοριακά διαμνιακά διδυμάκια! Ένα αγόρι, ένα κορίτσι!!
Συζητούσαμε για πιθανό φυσιολογικό τοκετό. Ο γιατρός μου θετικός αλλά υπό προυποθέσεις.
Έφτασα αισίως στον 8ο όπου και ξεκίνησαν κάτι καούρες απίστευτες.. Παρότι είχα πάρει μόνο 10 κιλά ένιωθα πως είχα βαρύνει απίστευτα.. 03/06/13 ήμουν 35+4 πάω επίσκεψη στον γιατρό μου και βλεπουμε πως τα μωρά ήταν ακόμη ισχιακά και πως είχα συσπάσεις τοκετού.. Μου κάνει εισαγωγή για να παρακολουθούμε τα μωρά και τις συσπάσεις.. Μια εβδομάδα και κάτι κάθισα στο νοσοκομείο. Κόντευα να γίνω ένα με τον καρδιοτοκογράφο.. Όσο ήμουν στο νοσοκομείο και με είχε σε στενή παρακολούθηση, δεν θα ξεκινούσε τοκετό για κανένα λόγο.
Ώσπου στις 12/06/2013 και έχοντας φτάσει πια σχεδόν 37 εβδομάδες, 36+6 για την ακρίβεια, στις 07:00 μου έσπασαν από μόνα τους τα νερά αλλά πόνοι γέννας πουθενά! Στις 07:30 έρχεται ο γιατρός μου με κοιτάζει στον υπέρηχο αλλά και κολπικά. Ισχιακά ακόμη τα μωρά. Ήλπιζα να γυρίσουν.. Μου λέει θα μπούμε καισαρική.. Έβαλα τα κλάμματα, με καθυσήχασε να μην αγχώνομαι και μου εξήγησε πως η ΚΤ είναι μονόδρομος στην περίπτωσή μου.
Μπήκαμε χειρουργείο στις 08:15. Ζήτησα επισκληρίδιο, δεν κατάφερε ποτέ η αναισθησιολόγος να μου την κάνει. Με τρύπησε 11 φορές ώσπου μόνη μου της είπα για ολική. Γεννήθηκε ο μπέμπης στις 08:59, 2060gr και η μπέμπα στις 09:01, 1920 gr και 50cm το καθένα. Δεν τα είδα, δεν τα αγκάλιασα, δεν ένιωσα ότι γέννησα.
Ξύπνησα στην ανάνηψη με αφόρητους πόνους και το μόνο που ρωτούσα είναι που είναι τα μωρά. Μου εξήγησε ο γιατρός πως κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθουν στην ΜΕΝΝ στην διπλάνη πόλη γιατί το νοσοκομείο που γέννησα δεν είχε ΜΕΝΝ. Αναπνευστική δυσχέρεια και χαμηλό βάρος γέννησης μου ειπανε. Από εκεί και μετά μου έφταιγαν όλα.. Κατάθλιψη και μελαγχολία.. Ήθελα τα μωρά..
Ανησυχούσα μήπως έχουν κάτι. Βίαιο πράγμα να γεννάς με καισαρική να μην έχεις μωρά κοντά σου και να γυρνάς μόνη στο σπίτι.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου που στάθηκε δίπλα μου βράχος.
Στις 8 μέρες από την γέννα πήραμε σπίτι τον μπέμπη και στις 10 μέρες την μπέμπα. Περιττό να σας πω πως από όλα όσα είδα μέσα στην μονάδα η αναπνευστική δυσχέρεια που είχαν τα δικά μου μωρά ήταν τίποτα!
Τώρα κοντεύουμε 8 μηνών και ξεπερνάμε σχεδόν σε ανάπτυξη τα τελειόμηνα μωρά!
Ευχαριστώ τον Θεό που με έκανε μάνα και που μου χάρισε 2 υγιέστατα μωρά.
Μαμάδες που έχετε στις ΜΕΝΝ τα μωράκια σας μην το βάζετε κάτω. Φροντίζει ο Θεός για όλα! Να είναι καλά όλα τα παιδιά του κόσμου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αγαπημένη μου Κωνσταντίνα, να σας ζήσουν τα μωράκια σας! Να είναι γερά και ευτυχισμένα! Τέλος καλό, όλα καλά! Κι εγώ έζησα παρόμοια εμπειρία με τον γιο μου, αλλά τώρα πια που πέρασε είμαι πολύ ευτυχισμένη που όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν!!!
Κωνσταντίνα μου σε καταλαβαίνω απόλυτα...! Έζησα παρόμοια περίπτωση όμως εγώ με ένα μωρό..αγοράκι ! στην ηλικία των 23 χρ μου είμαι 6,5 μηνών έγκυος και ξαφνικά χάνω το αμνιακό υγρό...! ο πλακούντας μου φράζει (γερνάει και είναι σαν ένα πλακούντα 9 μηνών γεμάτων !) ο ιατρικός όρος είναι ότι έχει πολλές απασβεστώσεις στα γύρω τοιχώματα του Νο 3 με κλίμακα από το 1 εώς το 3...( στο Ιπποκράτειο όταν με εξετάζανε για την εισαγωγή ο γυναικολόγος που ήτανε εκέινη την στιγμή- γιατί τελικά λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης με παραπέμψανε εκεί επειδή έχει την πιο οργανωμένη Εντατική Μονάδα Νεογνών στα Βαλκάνια - τουλάχιστον τότε ,-, κάλεσε και άλλον έναν να πει τη γνώμη του πριν μου ανακοινώσουν τι θα γίνει από εδώ και μπρος..και ο 2ος αναφώνησε <> Τέλοσπάντων ,... Είμαι λοιπόν 6,5 μηνών χωρίς υγρά - με ένα μωρό να έχει γυρίσει & έχει πάρει θέση για τοκετό .και μέ έναν ομφάλιο λώρο που από τα 3 σωληνάκια που έχει μέσα του για να στέλνει στο μωρό οξυγόνο , αίμα και τροφή να έχουν φράξει τα 2,5... με αποτέλεσμα... : σταματάει η ανάπτυξη του μωρού σε αυτό το στάδιο και γίνεται μόνο συντήρηση στα ζωτικά του όργανα και τον εγκέφαλο του... με αυτό το μισό σωληνάκι του ομφάλιου λώρου...! δεν μπορώ να περιγράψω για την αγωνία.... Έπρεπε να περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι πνέυμονές του και το στομάχι του.......... Η Π.Η.Τοκετού ήτανε στις 13 Ιουνίου αλλά λόγω της κατάστασης με στείλανε στο Ιπποκράτειο στις 15 Μαΐου ...(περίπου 36 εβδομάδων) Ημέρα Πέμπτη , μεσημεράκι περίπου στις 14:30 μμ είμαι στα επείγοντα και με ετοιμάζουν για την εισαγωγή με ένα μωρό εξαντλημένο και εμένα περίπου 1,50-2 ώρες στον υπέρηχο για να βλέπουν τις αντιδράσεις του και να το σκουντάνε για να βεβαιώνονται ότι ζει ακόμα.... μέχρι να βγουν οι δικές μου εξετάσεις αίματος ούρων κτλ... Βγαίνουν λοιπόν και ξεκινάμε για τοκετό με πρόκληση πόνων... ο καρδιοτοκογράφος κολλημένος πάνω στην κοιλία μου και κάθε φορά που οι πόνοι μου δυνάμωναν, οι παλμοί του μωρού έπεφταν δραματικά με αποτέλεσμα να σφυρίζει ο καρδιοτοκογράφος και να τρέχουν οι γιατροί.... Όσες γέννησαν στο Ιπποκράτειο γνωρίζουν τον τεράστιο διάδρομο με τις αίθουσες τοκετών δεξιά και αριστερά.... Περιμένω λοιπόν με πόνους την πολυπόθητη διαστολή ...αλλά μάταια ..! στην αρχή ήμουν θαρραλέα αλλά όσο κυλούσε η μέρα και πέρναγαν οι ώρες με το ίδιο σκηνικό να επαναλαμβάνεται συνεχώς έχανα δυνάμεις ,θάρρος, υπομονή... Περίμενα την διαστολή ενώ άκουγα από τις διπλανές αίθουσες τις άλλες μανούλες να ουρλιάζουν βιώνοντας τον τοκετό και στο τέλος να ακούγεται το κλάμα των μωρών τους !! Τα κατάφερναν ....!! Πέρασα έτσι με πόνους όλο το βράδυ της Πέμπτης ... συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό και την Παρασκευή.... Πέρασε το μεσημέρι , το απόγευμα... και εγώ εκεί με πόνους στην πλάτη και στην μέση ίσως το ίδιο δυνατούς πια με τους σπασμούς της μήτρας μου από τις τόσες ώρες στην ίδια στάση...Έρχεται το βραδάκι της Παρασκευής και κάποια στιγμή που μπήκε για 2 λεπτά η μητέρα μου ( επέτρεπαν μόνο στον άντρα μου αλλά δεν άντεχε να με βλέπει σε αυτή την κατάσταση , οπότε έβλεπα μόνο τους γιατρούς που με εξέταζαν κολπικά για να δουν αν έχω διαστολή - πλέον τους έβλεπα και μου'χε γίνει εφιάλτης... κάποιοι πολύ αδέξιοι..) Ξεσπάω σε απίστευτα κλάματα πανικού !!! ΠΑΝΙΚΟΥ όμως...!!! μετά από τόσους τοκετούς που άκουσα.... Μετά από ώρα πια το βράδυ κατά τις 3,30μμ μπαίνει ο ο κ.Καθηγητής κος. Οξούζογλου. με εξετάζει προσεκτικά κολπικά και μου λέει μετά χαϊδευοντάς μου το κεφάλι να πάρω κουράγιο : <> Ξημέρωσε χωρίς να κάνω διαστολή και με ετοιμάζουν για καισαρική ( 7:00πμ) .Στις 8:00 αρχίζει το χειρουργείο και στις 8:10 λέει ο άντρας μου βγάλανε να του δείξουν το μωρό!! Μέχρι να τελειώσουν με εμένα το μωρό το πάνε στο απέναντι κτίριο της Εντατική Νεογνών με αναπνευστική δυσκολία και του περνάνε ένα σωρό βελόνες και σωληνάκια με διάφορα υγρά να τρέχουν μέσα τους και να καταλήγουν άλλα στο στόμα του, άλλα στους αγκώνες του, άλλα στα χοντρά του δαχτυλάκια , άλλα στην φτέρνα του και άλλα στους κροτάφους (ένζυμα για τον εγκέφαλο )..Αυτό γίνεται Σάββατο ... εγώ ξυπνάω με αφόρητους πόνους και χωρίς μωρό!!! Ρώταγα τον άντρα μου που είναι το μωρό και μου λεγε είναι καλά...-ναι αλλά γιατί δεν μου το φέρνουνε ?-είναι στην εντατική.. -πως είναι καλά και στην εντατική?????? Μετά από 3 μέρες σηκώθηκα και πήγα με αναπηρικό καροτσάκι που ανάγκασα τον άντρα μου να πάρει από άλλον όροφο και να με πάει να τον δω..!!!! Μπαίνοντας στην εντατική μετά από τόσες αποστειρώσεις αυτό που αντίκρισα ήταν σαν ένας βράχος που έκατσε στον λαιμό μου και δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω , ούτε να αναπνεύσω καλά...!!! (μια άλλη κοπέλα- η Ναταλία είπε πιο πάνω για μωρά 600γρ.... έτσι είναι... να χωράνε στην μία παλάμη σου...!!!! Είπα πολλά και προσπάθησα να τα συμπυκνώσω κιόλας...Μετά από 10 μέρες τον πήραμε στο σπίτι και σε ένα μήνα είχε ξεπεράσει σε ανάπτυξη μωράκια που είχαν φυσιολογική εγκυμοσύνη !!!!Τώρα είναι 10,5χρ στην Πέμπτη τάξη και οι δασκάλοι του όλοι μας δίνουν συγχαρητήρια για την απόδοσή του και την εξυπνάδα του ...Διαβάζει μόνος του από την Τρίτη δημοτικού..και τον πειράζουμε και του λέμε όποτε καυχιέται για τα Άριστα του σχολείου και του φροντηστηρίου οτι είναι από τα ένζυμα που του χορήγησαν στο Ιπποκράτειο στον εγκέφαλο..!!! Οι γιατροί της Εντ.Μον. Ιπποκράτειου δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους !!! τα μπράβο και τα ευχαριστώ είναι πολύ μικρές λέξεις για να ανταποδώσουν την ευτυχία που μας χαρίζουν μέτά το ΣΟΚ της Εντατικής...Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα άκουγα στην εντατική και θα χαιρόμουν ΄τόοοοσο πολύ που τα αέρια του μωρού μου είναι ικανοποιητικά !!!! Κορίτσια μη το βάζετε κάτω !!! ευτυχώς υπάρχει κάτι που μαγικά διορθώνει τις δυσκολίες και τις μετατρέπει σε αμέτρητες ευτυχισμένες αγκαλιές και στιγμές!!!!!
Να σας ζήσουν κορίττσι μου ! Να έχετε δύναμη να τα μεγαλώσετε ! Πολλά φιλιά να τους δώσεις , εγώ έχω τέσσερα παιδάκια και ξέρω πολύ καλά τι λες .... Η Παναγιά μαζί σας ....
Πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω. Ο μικρούλης μας γεννήθηκε την 38η εβδομάδα με βάρος 3600. Όλα ήταν τέλεια, όμως στην κλινική κόλλησε γρίπη και μετά από λάθη του παιδιάτρου της κλινικής – γιατί δεν ήξερε? δεν ήθελε να μπλέξει? κάποια μέρα όταν βρω το κουράγιο θα σας γράψω την ιστορία μας – βρεθήκαμε σε ΜΕΝΝ. Μείναμε 28 μέρες!!!! Την πρώτη εβδομάδα σε καταστολή και περίπου για 18 μέρες με υποστήριξη οξυγόνου. Στην αρχή δεν ξέραμε αν θα ζήσει, μετά με τη βοήθεια του Θεού πήγαν όλα ανέλπιστα καλά. Το τι είδαν τα ματάκια μας δεν περιγράφεται, παιδάκια 600 γραμμαρίων!!!!! Πόνος αλλά και πολύ αγάπη. Ο μάγος υπεράνθρωπος Διευθυντής της ΜΕΝΝ (Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης) κος Ανδρέου και η υπέροχη ομάδα του κάνουνε θαύματα!!!! Σας ευχαριστούμε για το ότι βρεθήκατε στο δρόμο μας και σώσατε το παιδάκι μας και όλα τα παιδάκια που σας έχουν ανάγκη. Πλέον έχουμε ένα υγιέστατο 5χρονο παιδάκι με λίγο ευαίσθητο αναπνευστικό (και από τι μας λένε όχι για πολύ). Όλες οι μανούλες που έχετε εκεί τα παιδάκια σας κάντε κουράγιο, σκεφτείτε θετικά, πιστέψτε στα Θαύματα και να ξέρετε ότι μόλις κρατήσετε και πάλι το μωράκι σας κι επιστρέψετε στο σπίτι σας, όλα με ένα μαγικό ραβδί θα περάσουν!!!!!!!