Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down στις 21 Μαρτίου, 15 άτομα με σύνδρομο Down στέλνουν ένα μήνυμα σε κάθε μέλλουσα μαμά που μαθαίνει ότι το παιδί της πάσχει από το σύνδρομο. Ενα βίντεο που αγγίζει καρδιές και ελπίζει να ενημερώσει και να αφυπνίσει.
Τα άτομα με σύνδρομο Down μπορούν να είναι ευτυχισμένα! Το ίδιο και οι γονείς τους!
[divider]
Στις 9 Φεβρουαρίου λάβαμε αυτό το e-mail από μια μέλλουσα μαμά:
«Είμαι έγκυος. Ανακαλύψαμε ότι έχει σύνδρομο Down. Φοβάμαι. Τι είδους ζωή θα έχει το παιδί μου;»
Σήμερα της απαντάμε έτσι:
Αγαπητή μέλλουσα μαμά,
μη φοβάσαι. Το παιδί σου θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.
Θα μπορεί να σ’ αγκαλιάσει.
Θα μπορεί να τρέξει καταπάνω σου.
Θα μπορεί να μιλάει και να σου λέει πόσο σ’ αγαπάει.
Θα μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο όπως όλοι.
Θα μπορεί να μάθει να γράφει.
Και θα μπορεί να σου γράφει, αν κάποια μέρει φύγει μακριά από εσένα.
Γιατί θα μπορεί μάλιστα να ταξιδεύει.
Θα μπορεί να βοηθήσει τον πατέρα του να διορθώσουν το ποδήλατό του.
Θα μπορεί να δουλεύει και να βγάζει λεφτά.
Και μ’ αυτά τα λεφτά, θα μπορεί να σε βγάζει για δειπνο.
Ή να νοικιάσει ένα διαμέρισμα και να μένει μόνος του.
Καμιά φορά θα είναι δύσκολα.
Πολύ δύσκολα.
Σχεδόν αδύνατα.
Όμως έτσι δεν είναι για όλες τις μαμάδες;
Αγαπητή μέλλουσα μαμά,
το παιδί σου θα μπορεί να είναι ευτυχισμένο.
Όπως είμαι εγώ!
Και θα είσαι και εσύ χαρούμενη.
Έτσι δεν είναι, μαμά;
Ε μαμά;
Τα άτομα με σύνδρομο Down μπορούν να έχουν μια ευτυχισμένη ζωή.
Μαζί θα το κάνουμε δυνατό.
(γιατί ο καθένας έχει το δικαίωμα να είναι ευτυχισμένος)
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λεμε.Δεν ξερουμε τις αληθινες δυσκολιες που εχει.Τα πραγματα δεν ειναι τοσοροδινα. Υπαρχουν περιπτωσεις οου ειναι πραγματικα απελπιστικες.Οι περισσοτερες απο εμας εχουν υγιη παιδια και παλι χριαζομαστε βοηθεια απο παντου για να τα καταφερουμε. Ζουμε σε μια χωρα που δυστυχως δεν ''επιτρεπει''αυτα τα ατομα να ζουν ευτυχισμενα.Η παιδεια μμας πρωτα απο ολα.Θα πρεοει να εισαι σχεδον πλουσιος για να αντεπεξελθεις στα αυτονοητα.Το κρατος δεν υποστηριζει τις οικογενειες που εχουν ενα ατομο με αναπηρια.Λυπαμαι που δεν ημουν τοσο δυνατη να φερω εις γνωσην μου ενα τεοιο παιδι στο κοσμο.Δεν ντρεπομαι καθολου.
τι να πω...κλαίω ακόμα....και δοξάζω τον Θεό που έχει το παιδάκι μου γερό ....κ μακάρι να έχει όοοοοοολα τα παιδιά του κόσμου.....
Εκπληκτικό!!!!! Τόσο ανθρώπινο κ αληθινό!!! Συγκινητικό!!!