Αλήθεια ή ψέματα;
Ειμαι η μαμα Νατασα και θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας την δικη μου ιστορια εγκυμοσυνης-γεννησης του γιου μου.
Ιανουαριος 2013 μαθαινουμε με τον αντρα μου πως περιμενουμε το μωρο μας! Ενθουσιασμος, φοβος, ανυπομονησια, λαχταρα, ειναι καποια απο τα συναισθηματα μας, αλλα το κυριοτερο ΧΑΡΑ!!!!
Ο γιατρος μου ηταν πολυ θετικος. Μονο καλα λογια ειχε να μου πει, να μην φοβαμαι γιατι ειμαι μικρη (22 χρονων), οτι ολα θα πανε καλα, πως θα πρεπει να με βλεπει καθε 20-25 μερες και ετσι θα βλεπουμε και την αναπτυξη του μωρου και πως αμα δεν αγχωθω και τον ακουω, τιποτα δεν θα παει στραβα. Ετσι και εκανα!! Ανακοινωσα σε ολους την εγκυμοσυνη μου και ολα πηγαιναν μια χαρα.
Τους πρωτους 3 μηνες βεβαια, δεν μπορουσα να σηκωθω απ το κρεβατι! Κομαρες, 15 εμετους την μερα, πονος στο στηθος, πονος χαμηλα στη κοιλια.. Αλλα ολα αυτα περασαν, αρχισα να τρωω και να πινω νερο! Επιτελους!!
4 μηνες και μαθαινω το φυλλο, αγορακι καραμπινατο! Καμια αμφιβολια, ειχε παρει την πιο χαρακτηριστικη ποζα! Ποσο χαρηκαμε! Προγραμματιζουμε λοιπον την εξεταση Β επιπεδου.. Εκει αρχισανε ολα…
Πηγαμε στην Θεσσαλονικη σε εναν ξακουστο γιατρο. Καλυτερος δεν υπαρχει, μου ελεγε ο γιατρος μου. Μετα απο 5 ωρες στο ιατρειο του, μας πεταει την ατακα «Καλο θα ηταν να το ξαναεβλεπα αυτο το μωρακι, θα ηθελα να την ξαναδω αυτη την καρδουλα!«. Οσο και να ρωτουσαμε με τον αντρα μου γιατι και πως, εκεινος δεν απαντουσε, ελεγε θα μας τα πει ο γυναικολογος μου.. Σκασαμε τα 200 ευρω και γυρναμε σπιτι μας… Σε λιγες μερες θα πηγαιναμε στον γιατρο, ειχαμε τοοοοσο αγχος για το τι θα ακουσουμε..
Η μερα εφτασε και ο γιατρος μου μας ειπε πως το μωρο μου δεν τρεφεται καλα και πως εχω σημαδια προεκλαμψιας. Αγνωστη λεξη για εμας! Ρωτουσαμε, ξαναρωτουσαμε και η απαντηση του ηταν πως ακομα δεν ειναι τιποτα σιγουρο και πως αν παρουμε τα μετρα μας ολα θα πανε καλα!!
Ουτε κοκκος αλατιου, ξεχναμε σαλαμια, κασερια, τυρια, και οτιδηποτε εχει αλατι. Εεεε ενταξει, πολυ δυσκολο αλλα αντεξα! Ειχα και υποστηριξη απο τον αντρα μου, δεν ετρωγε ουτε εκεινος αλατι (πως αντεξε Θεε μου;), μετρουσα καθημερινα την πιεση μου και δεν ανεβηκε ΠΟΤΕ..!! Περασαν οι μηνες και φτανουμε στον 7ο!! Παω για επανεξεταση σε μια αλλη γιατρο γιατι ο πρωτος ηταν και αγενης και καθολου επεξηγηματικος.
Παμε λοιπον και τι μου λεει;
«Δεν εχεις και δεν ειχες ποτε σου τετοιο προβλημα… Το μωρο σου ειναι πολυ αναπτυγμενο και τρωει πααααααρα πολυ καλα!!«
Ανακαλυψαμε λοιπον πως ο πρωτος γιατρος μας ειχε πει ψεματα, για να ξαναπαρει το 200αρικο… Τελος παντων περνουν οι μερες… Με επιανε ενας μεγαλος πονος, μεχρι που επεφτα και κατω ουρλιαζοντας, χαμηλα στην κοιλια μου και ο γιατρος μου μου ελεγε να παρω μαγνησιο… Επαιρνα και σε μια ωρα το πολυ ημουν πολυ καλυτερα… Φτανει λοιπον η μερα που συζηταμε με τον γιατρο πως δεν θα καταφερουμε για οικονομικους λογους να γεννησω στην κλινικη… Με διαφορους τροπους προσπαθησε να με τρομαξει και να μου δωσει χιλιους λογους να μην γεννησω σε κρατικο νοσοκομειο «γιατι ειναι χασαπηδες και δολοφονοι οι περισσοτεροι γιατροι»…
Πού να βρουμε ομως 2-3 χιλιαρικα;
Την επομενη εβδομαδα παω να με δει ξανα και μου λεει πως αν με ξεγεννουσε εκεινος την επομενη, θα με εβαζε οπωσδηποτε με τεχνητους γιατι το μωρο μου ηταν πολυ μεγαλο… 4 κιλα υπολογιζε… Με τα πολλα και με τα λιγα μου λεει οτι αυτο ειναι κατι που δεν το κανουν στα δημοσια νοσοκομεια και πως το καλυτερο που ειχα να κανω, θα ηταν να παω και να πω ψεματα οτι ειχα πονους και θα βλεπαν πως το μωρο μου ηταν μεγαλο και θα μου το επαιρναν…
Παω και εγω λοιπον την αλλη μερα, μαζι με τον αντρα μου και τις μαμαδες μας… Λεω ψεματα πως ποναω και πως νομιζω πως γενναω.. Μετα απο κανα 5 λεπτο ομως που με βαζουν σε ενα μηχανημα για να δουν αν εχω πονους γεννας, αρχισα να ποναω υπερβολικα πολυ ψηλα στην κοιλια μου. Οι γιατροι δεν με πιστευαν μεχρι που ειδαν την πιεση μου να εχει φτασει στο 16… Αληθεια ελεγα!! Πονουσα!! Με πανε για υπερηχο… Τετοιος πονος, Παναγια μου!! Καποια στιγμη βλεπουμε τον γιατρο να πεταει το μηχανιμα του υπερηχου και μου λεει «Μπαινεις τωρα αμεσως για καισαρικη, εχουμε 5 λεπτα!!!«
Αρχισα να κλαιω, δεν ηθελα καισαρικη, φοβομουν… Μεσα σε 2 λεπτα μου ειχαν βγαλει ολα τα κοσμηματα, τα ρουχα, με ειχαν ξυρισει και φορουσα ρομπα και σκουφακι χειρουργειου!! Αρχισε να τρεμει η φωνη μου, πονουσα πολυ και μου ελεγαν «Μπαινεις για καισαρικη τωρα, οσο εισαι καλα και εσυ και το μωρο σου…«
Ο αντρας μου τα εχασε!!! Τον ελεγαν για να βρει αιμα και για εγχειρησεις απ’ το πουθενα… Μπαινουμε χειρουργειο και μου λενε «Θα κανεις ολικη αναοσθησια γιατι ειναι λιγο πιο περιπλοκη η καισαρικη σου«
«Οτι ειναι καλυτερο για το μωρο μου!«
Ξυπναω μετα απο το χειρουργειο με πονους… Με πανε στο δωματιο και βλεπω την μαμα μου κατασπρη και τον αντρα μου αγχωμενο… Ρωτουσα που ειναι το μωρο μου και μου λεγανε «Θα στο φερουμε σε λιγο..!!«
Ειχαν παει ολα μια χαρα!! Γννησα ενα πανεμορφο και αντρακι!! Ο αντρας μου μου ειπε τι ειχε γινει.. Ειχα κανει αποκολληση πλακουντα, ειπαν οι γιατροι, το μωρο μου θα πεθαινε και θα μπορουσα να ειχα πεθανει και εγω…
Το θεμα ειναι πως εγω δεν καταλαβα τιποτα απ’ ολα αυτα. Μια γιατρος οσο ημουν στο χειρουργειο, ειχε πει στην μαμα μου πως τα πραγματα δεν ειναι καλα και πως θα ζουσα ή εγω ή το μωρο…Αλλα ζησαμε και οι δυο..
10 κοπελες γεννησαμε εκεινη την μερα στο νοσοκομειο και οι 7-8 ηταν καισαρικη και ολες με ολικη αναισθησια.. Ο γιατρος μου μου ειπε πως στην επομενη εγκυμοσυνη μου θα το ξαναπαθω κατα 70% και πως δεν ξερει αν θα ειμαι τοσο τυχερη… Ολοι οι συγγενεις μιλουσαν για ενα θαυμα που ζουμε και οι δυο..
Εγω γιατι δεν το πιστευω ομως; Γιατι νομιζω πως μας ειπαν ψεματα;
Θελω πολυ και δευτερο παιδακι, αλλα ειναι σχεδον απαγορευτικο… Εχετε εσεις καμια παρομοια εμπειρια; Μπορει να με βοηθησει καμια; Παιζει ρολο που ειχα πονους απο πριν; Μπορει να ηταν από το αγχος οι πονοι; Και υπαρχουν κοπελες που είχαν αποκόλληση πλακουντα και ξαναγεννησαν χωρις επιπλοκες;
Σας ευχαριστω πολυ και το ξερω οτι σας κουρασα, αλλα ηθελα να ειναι αναλυτικη για να μπορεσετε να εχετε ολοκληρωμενη εικονα…
Το μωρο μου παντως δεν εχει κανενα προβλημα με την υγεια του και μπηκε σε θερμοκοιτιδα για μολις ενα λεπτο, μιας και γεννησα στις 39 εβομαδες…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα και απο εμένα , η προεκλαμψία ειναι επικίνδυνη για την μητέρα και το μωρό μονο εάν δεν υπάρχει σωστή παρακολούθηση απο τον γιατρό σου. Στο πρώτο μου παιδάκι είχα προεκλαμψία με υψηλή πίεση και ο γιατρός μου με έβαλε μέσα στην κλινική για παρακολούθηση στην 34 εβδομάδα και ευτυχώς γιατι την επόμενη ημέρα γέννησα γιατι γύρισε σε εκλαμψια. Ευτυχώς ολα πήγαν καλα! Στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου προληπτικά έπαιρνα ένα Σαλοσπίρ κάθε μέρα και δεν είχα ποτε πρόβλημα με την πίεση μου οποτε και γέννησα κανονικά στις 38 εβδομάδες και ολα πήγαν καλα. Το παν ειναι να πέσεις σε σωστό γιατρό!
Θα σού πω την δική μου εμπειρία το πρώτο μου παιδάκι το γέννησα στις 36 εβδομάδες με αποκόλληση πλακούντα με ολική αναισθησία το δεύτερο το γέννησα με επισκληριδιο και δεν είχα κανένα πρόβλημα Ποτέ δεν μου είπε ο γιατρός μου ότι ΘΑ είχα πρόβλημα στην δεύτερη εγκυμοσύνη
σας ευχαριστω πολυ ολες για τον χρονο που αφιερωσατε!!! νομιζω πως ο φοβος που εχω ειναι τοοοσο μεγαλος που δεν θα με αφησει να τα καταφερω για 2ο παιδακι..πηγα και σε αλλο γιατρο και μου ειπε τα ιδια.. αποφασισα να το αφησω για την ωρα, μιας και ο γιος μου ειναι μολις 7 μηνων και εγω μικρη για να βιαστω!! ευχαριστω και παλι!! και ευχαριστω πολυ και εσενα Ολιβια γιατι εκτος του οτι μου εδωσες την ευκαιρια μεσα απ την σελιδα σου να πω το προβλημα μου και να παρω απαντησεις που εψαχνα, βρισκω και αλλα θεματα σου τοσο μα τοσο χρησιμα και οταν διαβαζω προβληματα που εχουν αλλες μανουλες, τοτε αντλω δυναμη και για τα δικα μου!! και ειναι πολλα!!! χα!! να σαι καλα και να βαζεις περισσοτερα βιντεακια, τα λετρευουμε!
Γέννησα το 2010 το πρώτο μου παιδάκι φυσιολογικά αν Κ είχα γερασμένο πλακούντα!το 2012 πάλι ο πλακουντας μου άρχισε να γερναει Κ η γιατρός μου με έβαλε με τέχνητους πόνους να γεννήσω αλλα όχι αρκετά γρήγορα αυτή τη φορά με αποτέλεσμα όταν μου έσπασε τα νερά να έχω αιμορραγία!μπηκα για επείγουσα καισαρικη, με απίστευτα κλάματα γιατί μου είπαν πως φοβούνται για το παιδί!μου κάνανε επισκληριδιο Κ μέχρι να με βάλουν χειρουργείο οι σφυγμόι του μωρού επανήλθαν Κ μου είπαν πως δεν κινδυνεύει άμεσα αυτό αλλα πρέπει επείγον να βγει γιατί αιμορραγουσα πολυ!φυσικα ακόμα δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω ! Κ όπως και εσύ ακόμα αναρωτιέμαι μήπως έφταιγε ο γιατρός? είχε δει τη γήρανση, στη τελευταία επίσκεψη είχε μειωθεί το υγρό Κ μου είπε λίγο ακόμα Κ θα σε κρατούσα σήμερα Κ ενώ μου κλείσε ραντεβού να γεννήσω Τετάρτη τελικά με πήρε τηλ Κ γέννησα Πέμπτη γιατί είχε δουλειές......τελικά έφταιγε,να ρίξω ευθύνες? ....εγώ δε θα το μάθω!εσυ όμως μπορείς να πας σε άλλο γιατρό για μια Τρίτη γνώμη!
Εγώ αγαπητή μανούλα είχα συσπάσεις τοκετού από τον τέταρτο με 5ο μήνα.και γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι.και εγώ με μαγνήσια κ χίλια δυο χάπια για να μη γεννήσω νωρίτερα.ο γιατρός μου ήταν κάθετος πως καμία εγκυμοσύνη ούτε καν στην ίδια γυναίκα δεν είναι ίδια κ αυτά είναι μαλακίες κάποιων με παχουλές αμοιβές για να δικαιολογούν την "απίστευτη"δουλειά τους.αν σε βοηθάει η κουνιάδα μου το πρώτο παιδί το χασε στον έκτο μήνα από προεκλαμψία κ το δεύτερο υγιέστατο κ με τέλεια εγκυμοσύνη.η μόνη θυσία έκοψα τ αλάτια μόνη της κ προληπτικά.μην αγχώνεσαι κουκλίτσα μου.μου φαίνεται σε πανικοβάλουν αλλά ποτέ δε θα σαι σίγουρη τι πραγνατικά έγινε.άλλαξε γυναικολόγο κ αν θες συμβουλεύσου κ μια μαία κ κάνε τα παιδάκια σου.μη σε κλειδώνουν τα ποσοστά ειδικά από ανθρώπους που σε πανικοβάλλουν για τα λεφτά.
Σημείωση ήθελαν να μου πάρουν το παιδί 4γιατροί κ γιατί ήταν τυλιγμένο δυο φορές στο λαιμό κ με τις συσπάσεις φοβόντουσαν μη πνιγέι.πιθανότητες.το πήρε πάνω του ο γιατρός μου κ μου εξήγησε πως όντως υπήρχε κίνδυνος αλλά ήθελε ηρεμία κ πως πιο επικύνδυνο ήταν να μου παιρναν το παιδί τοοοοσο μικρό.
η πιεση ειναι σημαδι προεκλαμψιας νομιζω, επειδη και η αδερφη μου καπως ετσι γεννησε ειχε τοξιναιμια και μπηκε με ολικη και θα ζουσε η αυτη ή το παιδι,δοξα το θεο εχουμε εναν παλικαρο 20 χρονων πια!!!να ζησει το αγορακι σου!!! εψαξα στο ιντερνετ για την τοξιναιμια και νομιζω οτι πρεπει να εχεις καποια κοινα σημεια με αυτο επειδη και ο γιατρος της αδερφης μου ειχε δει καποια σημαδια απο νωρις και την ειχε βαλει σε διαιτα αυτη ομως στον ογδοο χαλαρωσε και ξεφυγε με το φαγητο την πατησε "μηπως τελικα ο πρωτος ειχε δικιο;"οπως και να χει να πας οχι σε εναν ,σε δυο και τρεις πριν αποφασισεις και καλο θα ηταν αν υπαρχει καπου γραμμενο στο νοσοκομειο το ιστορικο της γεννας να το εχεις "γιατι τα γραπτα μενουν"και θα ξερει και καποιος αλλος γιατρος τι εγινε και να σε συμβουλεψει.οπως και να ειναι σε ευλογησε ο θεος με αυτο το παιδακι "γνωμη μου"αν δεν εισαι σιγουρη για το τι μπορει να συμβει μη ρισκαρεις τη ζωη σου "τωρα πια θα φροντιζεις για σενα γιατι αυτο το παιδακι σε θελει για πολλα χρονια διπλα του"Τοξιναιμία Η τοξιναιμία της κύησης ή σύνδρομο προεκλαμψίας-εκλαμψίας προσβάλλει κυρίως γυναίκες πρωτοτόκους (που πρόκειται να γεννήσουν για πρώτη φορά) και εμφανίζεται πιο συχνά μετά το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Η αιτία που την προκαλεί δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί. Τα τρία κλασικά χαρακτηριστικά της είναι: Α. Αύξηση της αρτηριακής πίεσης Β. Οιδήματα Γ. Λεύκωμα στα ούρα Όταν η τιμή της αρτηριακής πίεσης σε μια μέλλουσα μητέρα είναι ίση ή μεγαλύτερη από 140/90, επιβάλλεται η στενή παρακολούθησή της, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος απότομης αύξησης της πίεσης, με αποτέλεσμα την πλήρη εκδήλωση της εκλαμψίας με σπασμούς. Τα τελευταία χρόνια όμως η σωστή παρακολούθηση και η έγκαιρη διάγνωση έχουν μειώσει τους κινδύνους και τις επιπλοκές. Τα σημάδια που προειδοποιούν Τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης γίνονται συνήθως αντιληπτά από το γιατρό, ο οποίος έχει αναλάβει τη συστηματική παρακολούθησή σας. Ωστόσο, κάποιο από αυτά μπορεί να εμφανιστεί στο διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις επισκέψεις σας στο γυναικολόγο. Άλλωστε, αν μια επιπλοκή προκύψει ξαφνικά, θα έχετε ορισμένα προειδοποιητικά συμπτώματα, τα οποία πρέπει να μάθετε να αναγνωρίζετε. Δεν αποκλείεται να μην κρύβουν κάποιον κίνδυνο και να σας αναστατώσουν άδικα. Είναι όμως πιθανόν, αν δεν τα αγνοήσετε, να σας βοηθήσουν να προλάβετε μια δυσάρεστη κατάσταση. Τα σημάδια που πρέπει να σας οδηγήσουν αμέσως στο γιατρό είναι τα εξής: Αιμορραγία από τον κόλπο -έστω και μικρή- και πονάκια στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Όταν βλέπετε αίμα και έχετε πονάκια, να ενημερώνετε οπωσδήποτε το γυναικολόγο σας. Στην αρχή της εγκυμοσύνης ενδέχεται να σας προειδοποιούν για εξωμήτριο κύηση ή για επαπειλούμενη αποβολή, την οποία μπορείτε να αποφύγετε με την κατάλληλη αγωγή. Στο τέλος της εγκυμοσύνης είναι δυνατόν να σας κρούουν τον κώδωνα για το ενδεχόμενο πρόωρου τοκετού ή να σημαίνουν ότι ο πλακούντας βρίσκεται χαμηλά στη μήτρα φράζοντας τον τράχηλο (πρόδρομος πλακούντας). Υπερβολικό ή ξαφνικό βάρος, οιδήματα, πονοκέφαλος. Μπορεί να είναι συμπτώματα τοξιναιμίας. Εύκολη κόπωση, τάση για λιποθυμία, δύσπνοια, ταχυκαρδία, ανορεξία, αϋπνία. Είναι πιθανό να έχετε αναιμία. Πυρετός με ή χωρίς άλλο σύμπτωμα. Αποτελεί ίσως σύμπτωμα κάποιας λοίμωξης. Συχνουρία με τσούξιμο, πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς και πιθανόν πυρετός. Πρόκειται μάλλον για μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος. Μείωση των κινήσεων του εμβρύου. Μπορεί να σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει στο παιδί.
Mια γνωστή μου έχασε έτσι το μωράκι της στην 37η εβδομάδα.Έπαθε αποκόλληση χωρίς αιμοραγία και αυτή απλά ανησύχησε που το μωράκι σταμάτησε να κουνιέται και πήγαν νοσοκομείο οπου απλά είδαν τι έγινε και οτι το μωρό δεν ζεί.Είσαι τυχερή που βρέθηκες στο νοσοκομείο εκείνη την στιγμή γιατί σε άλλη περίπτωση τα πράγματα θα είχαν διαφορετική εξέλιξη.Πάρε ακόμα μια γνώμη απο έναν άλλο γιατρό για να δείς τι μπορεί να γίνει σε επόμενη εγκυμοσύνη. Να σου ζήσει το μωράκι σου !!!!!!!
έχω φίλες μου που γέννησαν την πρώτη μέρα που μπήκαν στον μήνα τους λόγω συσπάσεων κτλ. η μια φυσιολογικά ενώ στην άλλη με καισαρική γιατί και καλά (στα δικά μου μάτια) κινδύνευε το μωρό από την διαδικασία της γέννας( πόσο δύσκολα άραγε γεννιέται ένα μωρό που το κρατούν με το ζόρι να μην γεννηθεί νωρίτερα..), τα μωρά τους ήταν πολύ παρόμοια κιλά και εγώ θεωρώ ότι την δεύτερη την έβαλε άδικα για καισαρική ....εγώ όμως δεν είμαι γιατρός ....όποτε πως μπορώ να ξέρω με βεβαιότητα, πάντως η ολική αναισθησία μου φαίνεται κάπως (φίλη μαία λέει πως οι γιατροί θέλουν ολική όπως και απαγορεύουν πχ στον σύζυγο να είναι μέσα μόνο στην Ελλάδα αυτό, για να μην έχουν μάρτυρες στο χειρουργείο…. εγώ πάντως είδα πολλά με την επισκληρίδιο) ...αλλά και πάλι δεν είμαι γιατρός ....μάζεψε τα δεδομένα, ποιος λέει τι και γιατί (τελικά έκανες προεκλαμψία μπερδεύτηκα λίγο κτλ) και επισκέψου ένα άλλο γιατρό, όχι με όνομα αλλά να του "κόβει" δηλ. σαν τον γιατρό της πρώτης φίλης μου που παρότι την ηλικία της, το μικρό βάρος του μωρού, τις συσπάσεις, την αιμορραγία πήρε πάνω του το ρίσκο για το όποιο και πληρώνεται και την γέννησε φυσιολογικά. Βρες την αίτια του προβλήματος σου και φαντάζομαι κάπου υπάρχει και η λύση για το δεύτερο με το καλό μωρό…….
οχι δεν εκανα καθολου προεκλαμψια, η πιεση μ ανεβηκε απο τον πονο εκεινη την μερα η απο τον φοβο, οταν με πρωτοειδαν οι μαιες και οι νοσηλευτριες, μου πηραν πιεση και ηταν φυσιολογικη... ακομη και εγω στο μυαλο μου τα χω πολυ μπερδεμενα!! και πιο πολυ με μπερδευει η αντιμετωπιση του γιατρου του νοσοκομειου, που ηρθε στο δωματιο, μ ειπε να μην προσπαθησω για αλλο γιατι δεν θα ημουν τοσο τυχερη και απο εκει και μετα οοοσες ερωτησεις και να εκανα δεν μ απαντουσαν σε καμια και μας ελεγε μονο οτι για 5 λεπτα δεν ηξεραν ποιον να σωσουν, εμενα η το μωρο μου... το θεμα ειναι πως και να βρω εναν γιατρο που να μ πει πως, ολα καλα μια χαρα προχωραμε, δεν ξερω εγω κατα ποσο ειμαι ετοιμη, γιατι κακα τα ψεματα με τρομοκρατησαν και φοβαμαι πολυ!
Δεν εχεις κάποια φίλη, γνωστή που είχε πχ κάποιο θεμα απο απλό πχ δεν ερχόταν το μωρο η οπως η φίλη μου παραπάνω και την βοήθησε με σωστό τροπο ο γιατρος.......εγω ετσι επέλεξα τον δικό μου ,Θα μπορούσα να σου πω τον γιατρό μου (τον δεύτερο)η τους συνεργάτες του που τουςεχω τσεκάρει απο διάφορες πλευρές αλλα ειναι αθηνα. Γιατι δεν ξανά πας στον γιατρό που σε ξεγεννησε να σου πει το πως και το γιατι, εκείνος ξέρει καλυτερα τι είδε, και κρατά και σημειώσεις,οςο αστείο να σου φαινεται ετσι θα τα ξεμπέρδεψεις στο μυαλό σου....και θα ξερεις τι να πεις σε επόμενο γιατρό
δεν ζω στη Θεσσαλονικη,αλλα σε μια επαρχιακη πολη... στην ηλικια που ειμαι, ειμαι η πρωτη μανουλα της παρεας κ ετσι, δεν εχω φιλες που ν μπορουν να μ προτεινουν καποιο μαιευτηρα!!! οσο για τους γιατρους του νοσοκομειου, και τον εξωτερικο δεν τους εμπιστευομαι καθολου τωρα πια!θα πρεπει ν το δω μονη μου...θα παρω το ιστορικο μ και θα παω σε διαφορους, μεχρι ν βρω εναν που θα εμπιστευθω!
mpas k s kanan tpt giauto to leei???
.
επικοινωνησε αν θες μαζι μου το φειςμουκ μου ειναι Mina Pastounaki George Mavroudis γεννησα με αποκολληση το 1ο μου παιδακι και τωρα εχω 3 υγιεστατα παιδακια!!!!
Να σου ζησει το μωρακι σου!!!!λιγο μπερδεμενα μου φανηκαν ολα αυτα!απ οτι ξερω αποκολληση χωρις να δεις αιμα δεν γινεται...οι πονοι που ειχες δεν ειχαν προβληματισει τον γιατρο σου?δεν ειχες ρωτησει γιατι γονατιζεις απο τους πονους?τελος παντων αφου ολα πηγαν καλα εισαι τυχερη!εμπειρια τετοια εγω δεν ειχα,γεννησα τον γιο μου με καισσαρικη και τωρα ειμαι στον 8ο μηνα και περιμενω κοριτσακι!εχω ομως προδρομο πλακουντα κ εχω πονουσ που δεν ειχα στην πρωτη εγκυμοσυνη...για να μην πολυλογω,η κουνιαδα μου γεννησε το 2ο παιδακι της με ολικη αποκολληση πλακουντα πρωορα κιολας κι παραλιγο να χασουμε κ αυτη κ το παιδι.Μετα απο αυτο εκανε κ τριτο παιδακι και ολα πηγαν καλα μεχρι το τελος χωρις κανενα προβλημα!ευχομαι να σου συμβει το ιδιο!ψαχτο παντως λιγο καλυτερα...ρωτησε και καποιον αλλο γιατρο για δευτερη γνωμη..λιγο υπερβολικο μου φαινεται να σου απαγορευουν αλλο παιδι!!!
και εγω αυτο ηξερα για την αποκολληση οτι εχεις και ακαταπαυστη αιμοραγια, αλλα διαβασα στο ιντερνετ και τελικα υπαρχουν και καποιες περιπτωσης που δεν εχεις καθολου αιμοραγια.. να σου ζησει ο παιδαρος σου και με το καλο να κρατησεις στην αγκαλια σου και την κορουλα σου!!! οσο για τους πονους, μ ελεγε πως εχω συσπασεις και για αυτο μ εδινε το μαγνησιο... η πλακα ειναι πως του ελεγα πως νιωθω πως κατι δεν παει καλα με τον πλακουντα μου και με ειρωνευοταν πως εγινα γιατρος με μια εγκυμοσυνη..τι να πεις???? με βρηκε μικρουλα φαινεται!χαχαχααχα!!! σε ευχαριστω πολυ <3