Κακιά πεθερά ή κακιά νύφη;
Eίμαι η μαμά μιας μικρής πριγκίπισσας μόλις 37 ημερών! Είμαι ήδη 5 1/2 χρόνια με τον άντρα μου, μένουμε μαζί από τους πρώτους κιόλας μήνες. Καθόλου εύκολα χρόνια λόγω κρίσης, μα η αγάπη μας και ο έρωτας μας δεν μας άφησε ποτε να το βάλουμε κάτω. Ο σύζυγός μου δυστυχώς είναι απο μικρός ορφανός και μεγαλωμένος απο τους παππούδες του και ειδικά απο μια γιαγιά τσαούσα με τα παλιά -εκείνης της εποχής- μυαλά. Ότι κάνει αυτή είναι μοναχα σωστό, όλα τα ξέρει διότι μεγάλωσε δυο παιδια, καθώς επίσης μέσα στο δικό μου σπίτι, στο δικό μου νοικοκυριό κουμάντο κάνει… αυτή.
Για να μην τα πολυλογώ, γιορτές, πανηγύρια την φιλοξενούμε πάντα εμείς ώστε να μην είναι μόνη της (φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να χώριζα τον άντρα μου από την γυναίκα που τον μεγάλωσε), με αποτέλεσμα την περίοδο που εγώ ήμουν στον 8ο μήνα, να την έχουμε στο σπίτι περίπου ένα μήνα… Έναν ολόκληρο μήνα! Διότι ο άντρας μου, για καλό σκεπτόμενος, θεώρησε σωστό να την φέρει ώστε να με βοηθάει…. πράγμα το οποίο δεν μου ήταν απαραίτητο διότι μέχρι και την τελευταία στιγμή εγώ εκανα γενική σπιτιού, καθάριζα, σκούπιζα, μαγείρευα…
Όπου να θέλαμε να πάμε, έπρεπε μονίμως να την έχουμε μαζί μας, ειτε αυτό ήταν ενας απλός καφές, είτε μια επίσκεψη σε φιλικό σπίτι… Το βράδυ δε…. μέχρι αργά ξυπνια… Μη χάσει καμία κίνηση μας… Μήπως της ξεφύγει τιποτα…
Όλα αυτα εμενα με έπνιγαν και μη θέλοντας να στεναχωρησω τον καλό μου, τα κραταγα μέσα μου. Κάθε βράδυ κλεινόμουν μόνη μου στο δωματιο μου με την πρόφαση πως νυστάζω… Ήρθα σε φάση που παρακαλούσα να σηκωθεί να φύγει…
Μόλις μπήκα στο μήνα μου, ο άντρας μου επέμενε να την φέρει ξανά στο σπίτι για βοήθεια… Με πλάγιο τρόπο του έλεγα πως τα καταφέρνω και σε καθημερινή βάση πόναγα δεν πόναγα έκανα πως όλα τα φέρνω βόλτα ώστε να μην έρθει εδω. Να φανταστείτε αρνιομουν και τη βοήθεια της μαμας μου για να μην δώσω διακαίωμα…
Ώσπου έρχεται η μέρα που γενναω… Η πιο ευτυχισμενη μέρα της ζωής μου!!!!
Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου από την αρχή ως το τέλος! Το ίδιο και η γιαγιά του…. πρωί μεσημέρι βράδυ εκει στην κλινικη…. Ούτε κουβέντα δεν έχανε…
Ήθελα να θηλάσω, εδιωχνα τους πάντες από το δωμάτιο, αυτή εκεί!!!
Ήθελα να κοιμηθω, αυτή εκεί με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και να βλεπει το σηριαλ της μέσα στο δωμάτιο της κλινικής!! Λες και πήγαμε για παραθέρηση….
Οι δε παρατηρησεις…. η μία μετά την άλλην! Όχι μονο σε μένα αλλά και στη μητέρα μου.
Ωσπου ήρθε η μέρα να επιστρέψω σπιτι μου. Με κυρίευσε ο φόβος!! Πώς θα μείνω σπίτι μου μαζι με αυτην!!
Ηθελα στο σπίτι μου να είμαι με τη μπεμπα μου και τον άντρα μου!!!! Κλάμα και κακό!!!
Μπαίνοντας στο σπίτι μου… όλα αλλαγμένα…. διαφορετικα όλα… δήθεν έκανε δουλείες, καθάρισε λες κι εγώ σαν ανικανη και ανοικοκυρευτη δεν τα είχα κάνει καλα… Σε οτι είχε να κανει με το μωρο, αυτη απο πίσω μας να μουρμουραει, να δίνει διαταγες… Ο αντρας μου δεν της εδινε σημασια διοτι την συνηθισε, εγω όμως; Λεχώνα με ορμόνες τρελές στα πρόθυρα καταθλιψης…
Ώσπου ενα βραδυ δεν αντεξα τα ξεφουρνισα στον αντρα μου…. Κλαιγοντας τα ειπα όλα.
Τώρα δεν θέλω να την βλέπω… Ούτε τηλέφωνο δεν παιρνω…. Δεν την αντεχω… Νιωωθω όμως ασχημα, γιατι εγγονι της ειναι και αυτο…
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Δεν θέλω να ανακατευεται και να προκαλει προβληματα σε μενα και στον αντρα μου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κοπελα μου, μαλλον οι ορμονες της εγκυμοσυνης σε εχουν επηρεασει. Η γιαγια παρα τα χρονια της ηλικια της ηθελε κ μπραβο της, υπακουοντας στο καλεσμα του εγγονου της που μεγαλωσε ως δικο της παιδι να ειναι δοπλα σου για να προσφερει τη βοηθεια της.Τραγικοποιεις τα πραγματα, τα βλεπεις απο λαθος πρισμα!Με εκανες πραγματικα να λυπηθω τη γιαγιουλα!Αλλαξε οπτικη κ δεξου αυτο το δωρο πιυ λεγεται ηιαγια του αντρα σου, που ως αξξια μανα τον μεγαλωσε κ συνεχιζει να προσφερει!
Κριμα για τη γιαγια....
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΕΚΕΙ ΚΣΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΤΑ ΕΙΠΑ Ε ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΚΟΥ ΑΠΆΝΤΗΣΗ:ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚ/ΝΗΣΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧ/ΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ...ΕΤΣΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΉ ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΊΣΑΙ ΚΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΖΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ...ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΡΑΤΑΣ Η ΕΚΡΗΞΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ
Είδα κ εγώ απ την πεθερά μου που είναι νέα και μοντέρνα και υποτίθεται η δικιά της η πεθερά της έβγαλε το λάδι αλλά κ αυτή κατα κει πάει...τα ίδια με κάνει εμένα ο άντρας μου όμως δεν την χαρίζει άμα την πάρει χαμπάρι τις μαμουνιες της γιατι τα κάνει και κρυφά... Αλλά αυτή εκεί το δικό της είναι να μην το χει στο αίμα της ρε παιδί μου δε πάει ξεφτίλα να την κάνει ο άλλος αυτή εκεί!!! Έχεις δίκιο όμως που βασανίζεσαι ήταν απ την μια λες αμαρτία είναι να μην πάρει χαρά απ τ μωρό απ την άλλη όμως δεν είναι κρίμα και η δικιά σου η ψυχολογία;! Καλό είναι που και που να κάνεις καμία επίσκεψη κ άμα δεις ότι δεν αντέχεις να βρίσκεις μια δικαιολογία να φεύγετε εγώ ετσι κάνω πάντως όταν δω ότι αρχίζει να ξεφεύγει η κατάσταση.γιατι κ ο δικός ακόμα κ όταν την πέρνει χαμπάρι πάλι χωρίς εκείνη δε μπορεί κ λογικό είναι μήπως εμείς με τις μαμάδες μας δε νευριαζουμε;! Αλλά πάλι της αγαπάμε !
δεν εισαι εσυ η κακια. δυστυχώς καποιοι ανθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν τα ορια.
Αν και ποτέ δεν είχα πρβλμα με την πεθερά μου σε καταλαβαίνω απόλυτα Μια πρόταση μόνο,αντί να μιλήσεις στον άντρα σου,μήπως θα ήταν καλήτερα με ήρεμο τρόπο να καθήσεις να της μιλήσεις όμορφα και ωραία?Οκ παλία μυαλά αλλά αν καθήσεις και τις εξηγήσεις το πως αισθάνεσαι,δε μπορεί θα το καταλάβει Και όντως δεν είναι σωστό να την αποκόψεις από το εγγόνι της
Ρε ουστ! Κι άμα δεν του αρέσει ουστ κι αυτός!
egw 8a diafwnhsw mazi sou...exw duo kores 3 mish etwn kai 1 xronwn h mikrh mou.megalwnw monh mou ta paidia mou ektos apo ligh boh8eia apo th mhtera mou logo sobarwn problhmatwn ugeias mia duo wres mou ta krataei otan mporei sto dekahmero..pote ma pote kanenas den eplune oute ena piato sto spiti mou pote .eilikrina katalabainw thn adiakrisia an uparxei alla 3ereis poses fores 8a h8ela estw ligh ksekourash????eilikrina zhleuw merikes pou san frontizoun kai mono kaka lete.makari kapoios na mou ebaze mia skoupa h na mou plene ena mpalkoni.mhn blepete pantou ex8rous.emena h pe8era mou pote ma pote den me boh8hse se tipota.egkuos monh mou kai oute kan erxotan na me dei oxi gia na kanei douleies auto einai fantasia..mhn duskoleueute th zwh sas na xaireste pou exete an8rwpous estw kai adiakritous opws lete...rei3te kai eseis ligo nero sto krasi sas...
καταλαβαινω γιατι εχω μια τετοια γιαγια διπλα μου γειτονισσα και παντα μου λεει τι να κανω πως να το κανω μην θηλασεις αλλο καλα ειναι τωρα μην το παιρνεις αγκλια να κακομαθει δωστου μπισκοτακι να το αφηνεις να κλαιει αλλα οκ δεν δινω σημασια και λεω σε ολα ναι αλλα με την διαφορα οτι την βλεπω μονο 30 λεπτα την μερα!!!!στην θεση σου και εγω δεν θα το αντεχα
Καταρχην ευχαριστω για την καθε απαντηση κ συμβουλη, μια προς μια.Δεν ειμαι κανενα τερας κ εγω μεγαλωσα σε πολυμελη οικογενεια με γιαγιαδες κ προ-γιαγιαδες στο ιδιο σπιτι της ιδιας ηλικιας κ ακομη μεγάυτετες, γνωριζω πως νοιωθει εναςηλικιωμενος, τιςφοβιες ,τις παραξενιες τους και οτιδηποτε αλλο ακολουθει σε αυτη την ηλικια.Εδω ομως μιλαμε για εναν αμθρωπο που δεν λαμβανει υποψην κανεναν, ουτε τον ιδιο της εγγονο... Εχω κανει απειρες υποχωρησεις, εχω πει πολλα ΝΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙκΙο...εχω πει το ασπρο - μαυρο για να μην την κακοκαρδισω, εχω κανει την χαζη με λιγα λογια για να ανεβασω την ιδια!!!!εφτασα ομως στο αμην!!!!κατανοω τον πονο της για το χαμο του παιδιου της αλλα μανα με γεννησεκ εμενα, δεν επεσα απο τον ουρανο, ουτε γεννηθηκα αποενα λαχανακι!!!!!ψυχη εχω κ αυτο το διαστημα ουρλιαζει!!!!για τον ψυχολογικη πιεση που μ ασκει, για την επικριτικη τξς σταση για ολα!!! Σε καμια περιπτωση δεν θελω να χωρισω τον αντρα μαπο τη γυναικα που τον μεγάλωσε, ουτε απο το εγγονακι της!απκα θελω λιγη ευγενια κ τυπικοτητα!!!!οπως φερομαι κεγω στο δικο της νοικοκυριο!!!! Σας ευχαριστω κ παλι!!!!
ενα παλιο ρητο λεει.. μακρια και αγαπημενη..
Οταν γεννησα ειχα πεθερα κ γιαγια στο σπιτι...αντεξα δυο μηνεσ...δεν γλυτωσα βεβαια την επιλοχιο καταθλιψη...τησ οποιαα εχω καταλοιπα κ σημερα2,5χρονκα μετα...απεκτησα κ απιστευτεσ φοβιεσ...επειδη αυγουστιατικα δεν επρεπε ν βγει τ μωρο εξω μηπωσ κρυωσει..μην μασ πατησει αυτοκινητο..μην ..μην...μεχρι σημερα.δεν καταφερα ν παρω το παιδια να παμε μια βολτα μεχρι τον φουρνο!μια φορα το επιχειρησα κ επαθα κριση πανικου...με το που εφτασα σπιτι λυποθυμησα!εννοειται επισκεφτηκα ειδικο...κ.μου ειπε τπ αυτονοητο...τισ απομακρυνω οσο πιο συντομα γινεται!οι τηλεφωνικεσ επικπινωνιεσ ηταν συχνεσ...5φορεσ τη μερα εμενα κ8τον κανακαρη τησ...!οταν εμεινα εγκυοσ στο δευτερο εκανε τα παντα ν μασ χωρισει...κ εγω με.πιεση κυησεωσ πολλεσ φορεσ ρισκαρα να χασω το μωρο!απο τοτε ειπα στοπ!!!καλυτερα ναμαι η κακια νυφη παρα η κακια μαμα!ουτωσ η αλλωσ παντα κακια νυφη θαμαι.. Εκοψα επαφεσ κ τηλεφωνα...την αφησα να αρκεστει στα8ηλεφωνα που περνει τ γιο τησ κ μια στο τοσο τησ λεω κ γω ενα τι κανεισ...μιλαμε ενα 45λεπτο βεβαια..προσπαθει ν με φορτωνει.με.τυψεισ κ φοβιεσ βεβαιωσ..αλλα πλεον δεν τησ δινβ σημασια...λεω ναι ναι....ετσι ουτε αυτην στςναχωρω ουτε εγω επηρεαζομαι!αυτο π εχω να πω ειναι οταν καποιοσ βλεπουμε οτι μασ επηρεαζει αρνητικα στην περιοδο ειδικα τησ λοχεια..τον κανουμε.περα.για το καλο μασ.κ ειδικα του παιδιου!
Λυπάμαι πολύ για τα σχόλια και τις συμβουλές που διαβάζω. Μια πονεμένη γυναίκα που έχασε το παιδί της και αναγκάστηκε να μεγαλώσει το εγγόνι της θέλεις τώρα να την απομονώσεις γιατί ερχόταν μαζί σας για καφέ. Σκέφτομαι την μοναξιά της , τον φόβο έχω και εγώ μαμά που τα ξέρει όλα καλύτερα γιατί 3 παιδιά μεγάλωσε ενώ εγω είμαι άσχετη , σε καταλαβαίνω οτι είναι δύσκολο αλλά δεν θα σταματήσω να μιλάω με την μαμά μου ή ποσο μάλλον να την αναγκάσω να βλέπω το μωρό 1 'ωρα την βδομάδα , φαντάζομαι ούτε εσυ θα το έκανες στην μαμά σου ε???
Σωστηηηηηηηηηηη
Εσύ αν ήσουν η γιαγιά του άντρα της κοπέλας, θα ήσουν μπάστακας πάνω από το κεφάλι τους συνεχως;
Δεν έχεις και άδικο...
Ακριβώς αυτό..αν μη τι άλλο λίγη ανθρωπιά ρε παιδιά..
οχι βεβαια...δεν θα ηθελα κατι τετοιο σε καμια περιπτωση...αλλα εαν ημουν στη δικη της θεση το μονο που θα ηθελα θα ηταν η ευτυχια των παιδιων μου, κ του εγγονη αλλα και της νυφης.Κ σε καμια περιπτωση δεν θα εκανα ψυχολογικο πολεμο στη νυφη μου, ουτε ομως θα ημουν κεχαγιας στο κεφαλι των παιδιων... οταν το βλεμμα δεν ξεκκολαει απο επανω σου, εχοντας αυτο το επικριτικο υφος... ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΛΑ... ΔΕΝ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΣ ΚΑΛΑ... ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ....και οταν θα μπουκαρει στην κρεβατοκαμαρα σου και θα σου αλλαξει τα παντα μεσα στο σπιτι... καθως δεν μπροστα στον εγγονο της θα το παιζει καλη κ με εσενα την νυφη τοτε θα λυπηθεις ΚΥΡΙΩΣ εσενα!!!! Ναι ισως να μην ειναι ομορφο...να μην ακουγεται σωστο αλλα δυστυχως πριν το γαμο ημουν η καλυτερη...πως γινεται μετα το γαμο να ειμαι αχρηστη και ανοικοκυρευτη κ εγω δεν ξερω...Και κατι τελευταιο....δεν θα αρεσε σε σενα αλλα κ σε καμια αλλη μαμα, οταν η δικη σου μητερα η καποιος αλλος δικος σου αγκλιαζει το μωρο σου... η συγκεκριμενη γυναικα να στραβοκοιταζει κ να μουρμουραει!!!! Ευχαριστω!
Να σου ζησει η μικρουλα σου,αχ ποσο σε καταλαβαινω.Τα ιδια περναω και εγω με την δικια μου γιαγια και ο καημενος ο αντρας μου δεν λεει κουβεντα. Εγω φτιαχνω το σπιτι και εκεινη τρεχει απο πισω μου να τα αλλαξει.Ε εκει γινετε χαμος.Εχω μιλησει μαζι της απειρες φορες για αυτα που κανει και με ενοχλουν αλλα δεν δεχεται τιποτα.αστα. προσφατα εχασα τον μπαμπα μου(γιος της) και απο τοτε αστα να πανε.κανω ομως υπομονη γιατι χαλαω και εγω τη διαθεση μου αλλα και του αντρα μου.
Κοπελάρα μου, από μάνα και αδερφή...έχω ακούσει τέτοια τσαλίμια...από γιαγιά...τι να πω; Δεν έχει κουραστεί να "διαφεντεύει"; Βγάλ'την από το σπίτι σου και την ζωή σου κι εξήγησε στον άντρα σου ότι οικογένεια αυτή την στιγμή, έχει ΜΙΑ...όπως όλοι οι υπόλοιποι από εμάς όταν παντρευόμαστε και κάνουμε παιδιά...όπως κι εκείνη. Και μάλιστα εκείνη μεγάλωσε δύο οικογένειες...Φτάνει. Δεν πάει για ρεκόρ! Εγώ να κάνω μια ερώτηση βρε κορίτσια; Είναι απόλυτα ειλικρινής η απορία μου και χωρίς ΚΑΜΙΑ διάθεση για κριτική. Πριν κάνετε οικογένεια ή παντρευτείτε με τέτοιους άντρες, δεν είχατε δείγματα "μαμακίασης" ή κάτι αντίστοιχο; Θέλω να πω, δεν υπήρξε κάτι στην συμπεριφορά του-φαντάζομαι δεν παντρευτήκατε όλες στην εβδομάδα, ούτε στον μήνα από την γνωριμία σας- που να σας είχε προκαταβάλει; Και δεν μιλώ ως "αυθεντία" σε αυτόν τον τομέα. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 11 χρόνια, τα τελευταία 3 παντρεμένοι. ΗΞΕΡΑ ότι σέβεται την οικογένειά του και θα τρέξει να βοηθήσει όταν χρειαστεί και ήμουν εκεί όταν ένιωσε να τον πατάνε και να τον εκμεταλλεύονται οι ίδιοι άνθρωποι. Ήμουν και είμαι εκεί όταν η οικογένειά του τον απογοήτευσε και τον πλήγωσε με τον χειρότερο τρόπο και όσο και να μην μου αρέσει, καταλαβαίνω την ανάγκη του να πιστεύει στην οικογένειά του. Έτσι τον παντρεύτηκα...το ήξερα. Που θέλω να καταλήξω; Καμιά φορά ανάμεσα στα σχόλια σε τέτοιες ιστορίες (παναγιά μου τι πεθερές σας τυχαίνουν βρε κορίτσια;;;;) διαβάζω σχόλια του στυλ "Εμένα ο δικός μου τους έβαλε στην θέση του και είμαστε καλά μαζί". Καμιά φορά όμως διαβάζω και σχόλια του στυλ "Εγώ τον έδιωξα/έκανα/έρανα και πέρασε το δικό μου και δεν τολμάει να πει και τίποτα" και πραγματικά αναρωτιέμαι: Έχουν σκεφτεί τέτοιες γυναίκες ότι θα μεγαλώσουν και θα γίνουν τέτοιες πεθερές για τους γιους τους; Ότι για να έχουν έναν ¨πειθήνιο¨ και ¨υπάκουο¨ σύζυγο πιθανότατα σημαίνει ότι η μάνα του ήταν τέτοια σαν εκείνες; Ότι κάποια στιγμή θα πέσουν πάνω στο ίδιο παγόβουνο που θα βρίζουν στην συνέχεια; Και ξέρετε, για την ιστορία, στην μάχη Τιτανικός-παγόβουνο...κέρδισε το παγόβουνο...Γιατί μαμμάκηδες που απλά αλλάζουν χέρια, κάποια στιγμή υπακούν καλύτερα σε αυτόν που τους έπλασε έτσι....
Δεν έπρεπε να καταπιεστείς τόσο πολύ σε μια τόσο σπουδαία φάση της ζωής σας! Να μιλάς πάντα αλλά με ευγένεια στο σύζυγό σου για το πως νιώθεις. Η γιαγιά του σίγουρα τον μεγάλωσε γιατί τον αγαπούσε, το έκανε γιατί ήταν το παιδί του πεθαμένου της παιδιού, όπως θα έκανε η καθεμία από εμάς αν βρισκόταν σε αυτή τη δεινή θέση.Της χρωστάει την ύπαρξή του όσο όλα τα παιδιά στους γονείς τους. Κατάχρηση της φιλοξενίας έγινε σίγουρα, αλλά αυτό είναι θέμα χειρισμών κυρίως του συζύγου και της δικής σου στάσης. Δεν χρειάζεται να φτάνουμε στα άκρα. Το μέτρο σώζει. Θα συναντιέστε και θα υπομένεις κάποιες φορές τη γιαγιά του, αλλά όχι στο βαθμό του παρελθόντος. Θα το κάνεις για τον άντρα που αγαπάς και για το παιδάκι σου που σίγουρα εκείνη υπεραγαπά, έστω και με τον τρόπο της. Να θυμάσαι και ότι οι ορμόνες σου τώρα κάνουν τρελό πάρτι....θα καταλαγιάσουν και αυτές μετά από κανένα δίμηνο και θα τα βλέπεις όλα πιο καθαρά. Τη μητέρα σου αν είναι υποστηρικτική μην την κάνεις πέρα για να μην δίνεις πατήματα στους άλλους, πάλι θα κοπιάσουν, έχεις δεν έχεις μαμά κοντά, καλύτερα να είναι δίπλα σου , να υπομένεις πιο εύκολα. Κουράγιο, να χαίρεσαι το παιδάκι σου, σκέψου μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που είναι κρίμα να χάνεις τη μαγεία του πρώτου χρόνου λόγω τέτοιων συνθηκών.
πόσων ετών είναι η γιαγιά? Λογικά θα χαιρετήσει το μάταιο τούτο κόσμο σύντομα, πόσο θα ζήσει ακόμα... Υπομονή και από μακριά. Καλά έκανες. (εσύ είσαι Η γκαντέμω...Γλίτωσες πεθερά και σου' κατσε πεθερογιαγιά...)
Δεν υπάρχει σωτηρία..
αν η γιαγια ειναι σαν το μητσοτάκη.. κλάφτα..
Να σου πω την αληθεια εγω στεναχωρεθηκα με τη γιαγια . συνήθως οι άνθρωποι μεγαλυτερης ηλικιας νιωθουν μονοι κ πως τους αποκοπτει η οικογενεια τους.ξερεις ποσες φορες τι σκεφτομαι αυτο για τη δικη μ γιαγια που μενει μονη? Ενα διαστημα που ζουσα μονο εγω μαζι της ηταν στα καλυτερα της.το προσωπο της ελαμπε κ ως δια μαγειας εξαφανιστηκαν ολα τα προβλήματα υγειας.ενιωθε ασφάλεια κ πως ειχε καποιον να περιμενει στο σπιτι.της αρεσε που καναμε διαφορες συζητησεις κι ας ηταν οι αποψεις της λίγο παλιομοδιτικες.παντα εκανα οτι συμφωνουσα μαζι της κ ειχε δίκιο γτ δεν ηθελα να της χαλασω το χατηρι κ γτ ηξερα πως τα παλια μυαλα δεν αλλαζουν, οποτε γτ να μπω σε αυτη τη διαδικασια?ειμασταν.κ οι 2 χαρουμενες. μπορει να ειχε πολλες παραξενιές, να ηταν επικριτικη κτλ αλλα δε με ενοιαζε.ειχα βρει τη σωστη ισορροπια.αν την εβλεπα θυμωμενη η στεναχωρημενη η αν ηθελα εγω λιγο το χωρο μου αρκούσε να της προτεινα να παει να πιει εναν καφε με τις φιλενάδες της να ξελαμπικαρει.και ναι αλλαζε ομως κ ετρεχες στις φίλες της.ετσι κ εγω ειχα το χωρο μ κ αν είχαμε πει 1 κουβεντα παραπανω μολις γυρνούσε απο τον καφε τα ειχε ξεχασει ολα κ ηθελε να με ενημερωσει για τα πιο hot κουτσομπολια! Τεσπα αυτο που θελω να πω ειναι οτι ολοι οι ανθρωποι εχουμε τα κουμπια μας.αν τα βρεις στην πεθερα σου θα περνάτε κ οι 2 ζάχαρη. Επισης δενσ προτείνω να τις βαλεις τοσο αυστηρα ορια όπως το να έρχεται για 1 ωρα 1 φορα την εβδομαδα οπως προτάθηκε. Δεν παει η γυναικα στο επισκεπτηριο της φυλακης να δει το εγγονι της κ μετα να τη διωξουν. στοιχημα οτι αν θελει καποια φιλη σ να ερθει σε σενα, το σπιτι σου θα είναι ελευθερο για εκεινη χωρις περιοριστικους ορους.φαντασου λοιπόν ποσο ακομψο θα ειναι να βαλεις ορια σ ενα ατομο που εχει στο κατω κατω κ το ιδιο αιμα με το παιδι σου.
Μπράβο σου έκανες πάρα πολύ καλά... Αστην λίγο καιρό μακρυά σας να καταλάβει ότι εσείς ήσαστε άλλο σπίτι και εκείνη άλλο ... Και σε έμενα τα ίδια έκανα άλλα η πεθερά μου, έκανα υπομονή 6 ολόκληρα χρονιά , μετά έκανα μπαμ και πλέον είναι τυπικές η σχέσεις .
Εγώ πάντως λυπηθηκα λιγάκι για την γιαγιά αλλά και για τον άντρα σου που βρίσκεται στη μέση. Καλό είναι να την αφήνετε να βλέπει που και που το μωρό σας, όσο μεγαλώνουμε οι άνθρωποι γινόμαστε πάλι σαν μικρά παιδιά. Είναι κρίμα να νιώθει στο περιθώριο, μην ξεχνάς ότι μεγαλωσε τον άντρα σου και είναι δίπλα του όλη του την ζωή.
Είναι δύσκολο πράγμα τα γεράματα...και η μοναξιά...οι μεγάλοι άνθρωποι ξαναγίνονται μωρά...θέλουν την προσοχή μας και τη φροντίδα μας...και ας λένε και κουβέντες παραπάνω..εμείς είμαστε νέοι και δεν τουσ ξεσυνεριζόμαστε αν πούνεκαι 2 βλακείες παραπάνω..έκανε παρατήρηση..ε και??Άσε την να λέει...νομίζω θα πρέπει να είσαι πιο ελαστική..είναι και η ορμόνες βέβαια δεν λέω..αλλά έτισ όπς το ακούω εγώ είναι μια γυναίκα που έχασε το παιδί της και μεγάλωσε το εγγόνι της...ε δεν έχει περάσει και λίγα...και τώρα που μεγάλωσε θέλει κι αυτή να συμμετέχει στη ζωή του εγγονού..με άγαρμπο τρόπο δεν λέω αλλά οκ ας έχουμε λίγη κατανόηση...είναι πολύ άσχημο να σε πετούν στην απ'έξω..και να σου λένε έλα μόνο για μια ώρα να δεις το παιδί...κορίτσια δείτε το και λίγο αλλιώς..μπορεί το ίδιο να κάνουν αργότερα και σε εσας τα παιδιά σας...θα το θέλατε αυτό???Κ μην μου πείτε ότι εσείς δεν θα ανακατεύεστε κλπ κλπ αφ'ενός γιατί δεν το ξέρετε αυτό εκ πρωιμίου και αφ'ετέρου το αν ανακατεύεστε ΄ή όχι θα το κρίνουν τότε οι νύφες και οι γαμπροί σας και όχι εσείς τώρα..Εμένα αυτή είναι η γνώμη μου..υπομονή και αγάπη στη γυναίκα που μεγάλωσε τον άντρα σου (κ έχασε το παιδί της..είσαι μάνα καιφαντάζεσαι τι μπορεί να σημαίνει αυτό)...είναι πολύ άσχημο να αισθάνονται οι μεγάλοι άνθρωποι παραπεταμένοι...Να σας ζήσει το παιδάκι σας!
συμφωνω απολυτα με ολα τα κοριτσια κ μην ξεχνας πως καποια στιγμη θα σας αφησει για τα καλα....ποσο θα αντεξει....:-) οποτε μην χαλας κ πολυ την σχεση μρε τον αντρα σου....το ξερω πως ειμαι κυνικη αλλαα ετσι ειναι...
Φανταζομαι και για τους γονεις σου καπως ετσι σκεφτεσαι,σωστα?Η οχι?Ημαρτον ρε κοριτσια,ημαρτον.Βεβαια η κοπελα που εγραψε το κειμενο εχει χιλια δικια.Αλλα οπως ειπε κ καποια αλλη κοπελα,η λυση ειναι το μετρο κ οι ισορροπιες.Ουτε να ανεχεται κανεις,ουτε να εκβιαζει.Οι αντρες δεν ειναι οι γαιδαροι,που θεωρουμε οτι τους δενουμε με ενα παιδι,κ αν αντιδρασουν τους λεμε κ μαμακηδες.Για ποτε κοβεται το σκοινι,χαμπαρι δεν παιρνουμε.Αγαπη,κατανοηση,και ορια βεβαια,γιατι δεν αντεχεται κ αυτη η καταπιεση.Αλλα ας ψαχτουμε κι εμεις,ειναι παντα οντως ετσι,η ειμαστε προαποφασισμενες να τα δουμε αρνητικα?
Lyn με κάλυψες απόλυτα! Συμφωνώ σε όλα! Δεν μπορούμε να έχουμε τα πεθερικά στην απέξω, να τους κατηγορούμε για όλα και να προσπαθούμε να τους απομακρύνουμε ενώ με τους δικούς μας είναι όλα τέλεια, σωστά και φυσικά δεν μπαίνει κανένας περιορισμός! Δηλαδή ο άντρας γιατί πρέπει να το ανεχτεί αυτό???? Το θεωρώ τρελά μικροαστικό και γυναικουλίστικο να σκεφτόμαστε ακόμα έτσι! Κρίμα πραγματικά! Αλλά δυστυχώς, όλα εδώ πληρώνονται (να δω πόσες από εμάς που τώρα γράφουμε ως νύφες, θα γράφουμε σε καμιά 30 χρόνια ως πεθερές και τότε - ΜΑΝΤΕΨΤΕ - πάλι θα πιστεύουμε ότι μόνο εμείς έχουμε δίκιο)
Μακάρι όταν θα σκέφτονται και για σένα το ίδιο πράγμα κάποτε να καταλάβεις τι ξεστόμισες..
Μη στεναχωριέσαι κορίτσι μου,κοιτα να χαρείς το μωράκι σου και τον άντρα σου,όλοι τα περάσαμε αυτά μέχρι να βρούμε τρόπο να ισορροπήσουμε.Προφανώς η λύση είναι το μέτρο.Ούτε να την έχεις όλη μέρα είναι σωστό,ούτε και το να μη μιλάτε είναι ωραίο.Θα συζητήςετε με τον άντρα σου και θα βρείτε μια μέση λύση,ωστε να είστε ναι μεν μακρυα αλλά αγαπημένοι.
Σε καταλαβαίνω γλυκειά μου.... κι εγω εφτασα σε σημείο που πνιγόμουν κ τα κρατούσα μεχρι που εσκασα.... κ εφτασα σε σημείο να μην θέλω λεπτό να περασω μαζί της.... ενώ ξεκίνησα αυτή τη σχέση με τις πιο αγαπησιάρικες τρυφερες διαθέσεις... μια μεγαλη οικογενεια είμαστε ελεγα.... παραλίγο να μείνω εγω εξω από αυτη την μεγαλη οικογενεια... εγω φταιω το λέω... δεν εβαλα τα όρια.... κ το πληρωσα... καθε σχεση ειναι διαφορετικη... κ το σημείο στο οποίο είναι ιδανικη διαφερει... αν ξεπερασεις αυτό το σημείο αρχίζουν τα παρατραγουδα κ κλονιζονται κι αλλες σχεσεις.... δεν ειναι ότι δεν την εκτιμω ή δεν την σεβομαι.... αλλά για να ναι μια σχεση καλή μεταξύ μας πρέπει να μπει σε άλλες βάσεις κ ισορροπίες.... ασε που όταν υπάρχει καταπίεση κ ελλειψη ειλικρινιας είναι πολύ δύσκολο να πετύχει η σχεση αυτή.... εγω το λέω είμαι μια κακια νυφη πλεον γιατί εκει οδηγηθηκα.....για να προστατεψω την σχεση μου τον εαυτό μου.... δεν ξέρω αν θα αλλάξει η κατασταση το παλεύω πάντως.... θέλει καινουρια ορια....
Ήθελές τα κι ΄παθες τα! Όχι εσύ, αλλά η γιαγιά/πεθερά...Μην στενοχωριέσαι καθόλου! Μπορείς να πεις στον άντρα σου να έρχεται σπίτι 1 φορά την εβδομάδα, για 1 ώρα, ούτε λεπτό παραπάνω, για να βλέπει το μωρό. Αλλά, πες του ότι αν αρχίσει να κάνει έστω και το παραμικρό σχόλιο, δεν θα ξαναπατήσει, κι απλά κράτα τον λόγο σου και μην την ξαναφήσεις να έρθει για πολύ καιρό. Δεν λέω να μην της επιτρέπεις να βλέπει το μωρό, αλλά φοβέρισέ την λίγο με το να την κρατήσεις μακρυά σας για πολύ καιρό με τον παραμικρό σχολιασμό... Τα έχω περάσει κι εγώ αυτά, κι εμένα μου άλλαξαν το σπίτι, κουνιάδα και πεθερά (η κουνιάδα μου μου ζήτησε συγγνώμη)... τέλος πάντων. Αυτή τη στιγμή με την πεθερά μου έχω μια ανεκτή σχέση και δεν πολυμπλέκεται... γιατί έκανα αυτό που σου λέω παραπάνω. Δεν θέλει κόπο, θέλει ΤΡΟΠΟ... Καλή υπομονή σου εύχομαι!
να κανεις αυτο που κανεις..ο καθενας σπιτι του και μακρια και αγαπημενοι!!!Οτι και να σκεφτεται για σενα αν αυτο σε στεναχωρει εχει το μεγαλυτερο μεριδιο ευθυνης που εγιναν ετσι τα πραγματα...Στην τελικη δεν ητανε και μια ησυχη γιαγιουλα του καναπε με το πλεξιμο της και τον υπνο της στις 8 το βραδακι!!!Ελεος!!!Χαλαρωσε και απολαυσε το μωρακι σου..κι αν αυτο δυσαρεστει τον αντρα σου δεν νομιζω οτι του εχεις απαγορευσει να πηγαινει να την βλεπει...σωστα; Το γνωμικο =στην ιδια κουζινα δεν χωρανε δυο νοικοκυρες =το ξερεις;;smile!!!!
Δυστυχώς οι ηλικιωμένοι έχουν την τάση να το κάνουν αυτό, ιδίως αν είναι μόνοι στη ζωή. Μπλέκονται κι ανακατεύονται στην προσπάθειά τους να γεμίσουν τον χρόνο τους και να νιώσουν σημαντικοί. Ο μόνος τρόπος για να απομακρυνθεί η γιαγιά είναι να της θέσει όρια ο άντρας σου. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει κι εσύ να θέσεις τα δικά σου όρια στον άντρα σου. Κακώς δεν μίλησες εξ'αρχής και άφησες τη γιαγιά να αλωνίζει στο σπίτι σου. Εξήγησε στον άντρα σου ότι όχι μόνο δεν βοηθάει η παρουσία της, αλλά σου προκαλεί δυσφορία και εκνευρισμό. Το ότι είναι η γιαγιά του και η γυναίκα που τον μεγάλωσε, είναι ένας λόγος να την ανέχεσαι αλλά μέχρι έναν βαθμό. Γιατί κι εκείνος πρέπει να καταλάβει αντίστοιχα, ότι εσένα η γιαγιά του δεν σου είναι τίποτα, ότι την ανέχεσαι για χάρη του και ότι αν χρειαζόσουν βοήθεια σίγουρα θα προτιμούσες τη μητέρα σου! Αν μπορέσεις αυτό να του το επικοινωνήσεις με ωραίο και ήρεμο τρόπο, τότε το πρόβλημά σου θα λυθεί πιστεύω.
Νομίζω ότι το πρόβλημά σου έγινε μεγαλύτερο επειδή δεν μίλησες από την αρχή τι σε ενοχλεί. Άφησες να περάσει ένα μεγάλο διάστημα που τα κρατούσες μέσα σου και στο τέλος ξέσπασες. Η δική μου γνώμη είναι να μιλήσεις για ότι σε ενοχλεί και δεν σου αρέσει με ηρεμία, και στον άντρα σου και στην γιαγιά του (πεθερά σου). Να εξηγηθείς και να δείξεις τα όριά της μέσα στο σπίτι σου. Στον άντρα σου να εξηγήσεις ότι εσύ θα είσαι καλύτερα εάν και εφόσον πάψει να είναι τόσο παρεμβατική στην ζωή σας χωρίς και να την απομακρύνεις γιατί ξέρεις πόσο πολύ την αγαπάει. Και εκείνη να καταλάβει ότι ο εγγονός της πλέον μεγάλωσε, προτεραιότητα του είναι η οικογένειά του τώρα αλλά χωρίς να την αφήνει έξω από την ζωή του γιατί ξέρεις πόσο τον αγαπάει κι εκείνη. Ελπίζω να σε βοήθησα. Εύχομαι το καλύτερο
καλα ..ποσο χρονων ειναι η γιαγια του??σουπερ γιαγια ειναι που θα σε βοηθουσε κιολας ..ελεος δηλαδη ..καλα εκανες και του τα ειπες ,δεν ειπες να μη βλεπει το εγγονι της ..να μου σου βγαζει το κτικιο ζητησες ..να σε αφησει να μεγαλωσεις το παιδακι σου οπως θελεις εσυ ..εκεινη μεγαλωσε τα δικα της και μπραβο της ..και γιατι στην αφησανε στο μαιευτηριο ???για να σε προσεχει????χαχαχαχ ..βγαινω απο τα ρουχα μου με τετοια πραγματα ...να ερχεται σαν ανθρωπος να βλεπει το δισεγγονο της και να το αγκαλιαζει και να το αγαπάει ..μη εχεις τυψεις που μιλησες και αν τυχει να ξαναμιλησεις ηρεμα και ωραια στο συζυγο σου ..και αυτος πρεπει να σε καταλαβει και να σε σεβαστει ... να σου ζησει και το παιδακι σου και μην αγχωνεσαι ..