Ο σκύλος του Οδυσσέα ήταν μεγάλη μάρκα και άλλες περιπέτειες

γράφει η Τίνα Κωνσταντάτου

– Κυρία, τι μάρκα ήταν ο Άργος, ο σκύλος του Οδυσσέα;
– Τι να σου πω… Renault, Fiat, ψέματα θα πω -ράτσα λέμε καλέ, όχι μάρκα!
– Χαχαχα, οκ! Τι ράτσα ήταν;
– Θα σε γελάσω! Πώς σου ήρθε αυτό τώρα;
– Μάλλον κουταβάκι θα ήταν όταν έφυγε το αφεντικό του και τον περίμενε για να πεθάνει, ε;
– Λες;
– Θα τον αγαπούσε πολύ ο Οδυσσέας τον σκύλο του!
– Ναι, ε;
– Ακούστε που σας λέω!!! Σιγά μην άφησε το πιπίνι τη Ναυσικά που λέγαμε για να γυρίσει στην Πηνελόπη! Αυτά δεν γίνονται… εκτός κι αν έμοιαζε στην Μπιγιονσέ η Πηνελόπη. Για τον σκύλο γύρισε, positif, ακούστε που σας λέω!

Μεγάλη μάρκα ο μικρός. Κατά τα άλλα… τι ράτσα ήταν άραγε ο σκύλος, μήπως γνωρίζει κάποιος αρμόδιος;

Όσο για την Μπιγιονσέ, σιγά μην την έβγαζε 10 χρόνια υφαίνοντας και ξηλώνοντας… (αυτό όμως δεν το είπα στο παιδί) 😉

Όσο για το «positif», εντάξει, μετά από τόσα χρόνια Γλώσσα και Κείμενα, πάντα κάτι μένει στα παιδιά… αυτό που βλέπουν στην τηλεόραση, δηλαδή.

 ————

Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη:

– Κυρία, χτες έψαξα να ακούσω Πλούταρχο και δεν βρήκα τίποτα στο YouTube!
– Τίποτα; Α μπα, αποκλείεται -κάτι δεν έκανες σωστά!
– Αλήθεια λέω, να, άμα θέλετε ρωτήστε τη μαμά μου! Ούτε μια απαγγελία δεν βρήκα!

Σε αυτό το σημείο μπαίνει ο Τόλης -ψύλλοι στ’ αυτιά μου μπήκανε, δηλαδή:

– Τι να απαγγείλει ο Πλούταρχος; Τραγουδιστής δεν είναι;
– Ααααχαχαχααα! Δεν εννοώ Αυτόν τον Πλούταρχο…. τον άλλο τον αρχαίο έψαχνα! Μου άρεσε αυτό που μου είχατε δείξει με τους κακοκοίρηδες την άλλη φορά (τους «Μοιραίους»…), που το διάβαζε εκείνος ο παππούς (ο Βάρναλης)…και το άλλο μ’ αυτόν με τις γοργόνες, το ναυτικό που θα πέθαινε σε ένα γραφείο (τον Καββαδία)…. ε κι είπα να ψάξω τον Πλούταρχο μπας και είχε και μια δύσκολη μετάφραση στο βίντεο, αφού μου έχετε πει να μην πάρω λυσάρι!

Κατακλείδα:

Όταν βλέπετε να κλαίω, κάτι μέσα μου πονεί.

(Παπαδόπουλος-Λοίζος-Καζαντζίδης)

Αααα, και άμα ανακαλύψετε πουθενά κάνα βιντεάκι με το Σωκράτη (τον αληθινό, όχι το «Σωκράτη εσύ σούπερ σταρ») να πίνει το κώνειο, ενημερώστε με παρακαλώ –θέλω να εμπλουτίσω το αρχείο μου!

 ————

1) Ο Καβάφης ήταν ποιητής. 

2) Πριν από κάμποσους μήνες είχαν την ιδέα να προβάλουν το έργο του Καβάφη «ντύνοντας» τα λεωφορεία της Αθήνας με στίχους και τίτλους από τα έργα του.

3) Ο Καβάφης διδάσκεται στα σχολεία.

4) Πού και πώς συνδέονται όλα τα παραπάνω; :

– Κάνατε κάτι καινούργιο σήμερα στα Κείμενα (2α Γυμνασίου);

– Ουουου, ναι! Έχουμε να διαβάσουμε το ποίημα αυτού του γνωστού ομοφυλόφιλου που ήταν από την Κωνσταντινούπολη, αλλά έζησε στη ζούγκλα της Αφρικής και δεν ήθελε να βλέπει τον εαυτό του γέρο… αυτόν τον κολλημένο στα λεωφορεία, ξέρετε… και να υπογραμμίσουμε τις μετοχές.

– Μια στιγμή! αυτά ποιος σας τα είπε;

– Για τις μετοχές; Η κυρία -το έχει και στις ερωτήσεις του βιβλίου!

– Όχι, αυτά για τη ζωή του Καβάφη!

– Αααα, τον ξέρετε, ε; Σιγά μην δεν τον ξέρατε! Η κυρία μας έδειξε ένα ντοκυμαντέρ που της έστειλαν από το υπουργείο. Δυο ώρες κράτησε. Κάθε λίγο μας έλεγε πότε είχε καινούργιο… φίλο ο Καβάφης (καταλαβαίνετε εσείς τώρα…). Έκλεινε και τις κουρτίνες. Μετά έπαθε καρκίνο στο λάρυγγα και πέθανε. Εγώ μπήκα στο «Επέστρεφε συχνά και παίρνε με» με τη μαμά μου μια μέρα… αααχαχαχαχαααα. Το είπα και στην κυρία σήμερα και χάρηκε που τον ήξερα. Οι άλλοι γελούσαν και ένας έξυπνος με ρώτησε πότε θα επιτρέψω…. Καλά, είναι πολύ βλάκας ο Μενέλαος (ο φίλος). Αλλά ακούει Παντελίδη (με θαυμασμό!)

Επίλογος:

1) Η κουβέντα συνεχίστηκε αρκετά πριν διαβάσουμε τις «Θερμοπύλες» και ίσα που προλάβαμε να ψάξουμε για τις μετοχές (πώς κρύβονται έτσι, οι άτιμες!).

2) Αν είχε χρώμα εκείνες τις στιγμές η ψυχραιμία μου, θα ήταν… μπορδοροδοκαρακόκκινο (μεταξύ μας αυτό, ε;).

3) Θα ήθελα ειλικρινά να έβλεπα αυτό το ντοκυμαντέρ και να γνώριζα τη συγκεκριμένη καθηγήτρια

4) Θα ήθελα ειλικρινά να άκουγα τις εντυπώσεις και άλλων μαθητών που παρακολούθησαν το συγκεκριμένο ντοκυμαντέρ (κάθε λιμάνι και καημός, γαρ)

5) Θα ήθελα να έβλεπα στα λεωφορεία κάποια στιγμή και την Πίπη τη Φακιδομύτη (…) και

6) Ένα ζεστό ρακόμελο τώρα είναι ό,τι πρέπει, δε νομίζετε;