Παιδί στρατιώτης ή παιδί… παιδί;
Έχω μια κόρη 5,5 χρονών. Όταν δεν είναι σχολείο κάθεται στο δωμάτιό της, όχι πάντα, και παίζει με τα παιχνίδια της. Μέχρι εδώ καλά. Αυτά τα παιχνίδια όμως μετά από κάποια ώρα βρίσκονται σε όλο το σπίτι. Παντού όμως. Στην κουζίνα πεταμένα ζωάκια, στο σαλόνι τα τουβλάκια της, στο μπάνιο τα ιατρικά της εργαλεία, στο δικό μου δωμάτιο οι κούκλες της και πάει λέγοντας. Πολλές φορές σκοντάφτω πάνω τους.
Δεν με πειράζει να της τα μαζεύω, αν και κάποιες μαμάδες θα διαφωνήσουν μαζί μου, το θέμα μου όμως είναι το εξής:
Λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας μένει μια φίλη μου η οποία έχει ένα γιο 9 μήνες μεγαλύτερο από τη δική μου. Όποτε θα πάω σπίτι της, ακόμα και απροειδοποίητα, τα πάντα είναι στην εντέλεια. Λες και δεν υπάρχει παιδί σ’ αυτό το σπίτι. Μέχρι και το δωμάτιό του είναι άψογο. Και να φανταστείτε δουλεύει κιόλας. Εμάς μέχρι και η αυλή μας είναι γεμάτη παιχνίδια. Εκεί δεν βλέπεις το παραμικρό σκουπιδάκι, την παραμικρή σκόνη.
Πώς γίνεται; Εμένα μ’ αρέσει να φαίνεται η παρουσία ενός παιδιού στο σπίτι. Ένα βράδυ ήμουν σπίτι της και πάει ο μικρός στο σαλόνι και αμέσως πετάγεται ο μπαμπάς του «Γιώργο, φύγε από εκεί». Δεν τον αφήνουν ν’ ακουμπήσει τίποτα. Λες και είναι φαντάρος!
Πειράζει που δεν έχω πρόβλημα αν το σπίτι είναι και λίγο ακατάστατο;
Είμαι εγώ πολύ ελαστική ή η φίλη μου πολύ υπερβολική;
Τι λέτε;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Οταν ειχα τις κορες μου μικρες , παρολο πιυ ηταν 4 παιδια , το σπιτι ηταν σα να μην κατοικει κανεις μεσα, ολα στην εντελεια, σκονη που πουθενα , παιχνιδια πεταμενα ουτε στο δωματιο τους , ολα σε πληρη ελεγχο κ τακτοποιημενα, τα κοριτσια μεγαλωναν με προγραμμα και ολα ηταν φυσιολογικα . Οι γυρω μου , συγγενεις, φιλοι κ λοιποι με εκριναν οτι ειμαι υποχονδρια κ μου ελεγαν οτι ειναι στρατιωτες τα κοριτσια, τωρα που μεγαλωσαν ειναι κ αυτες στο ιδιο προγραμμα που ειχαμε σπιτι μας. Οποτε εχω να πω οτι φυσιολογικες ειναι κ οι δυο περιπτωσεις απλα ειναι θεμα γονιου, για τα παιδια το καθε οικιο περιβαλον ειναι φυσιολογικο.
συγνωμη αλλα και εγω εχω ενα μωρακι 17 μηνων το οποιο περπατα και κανει ανεμοστροβιλο. το αφηνω να κανει οτι θελει φτανει να μην απειλήτε η ακαιρεοτητα του. μετα οταν κοιμηθει μαζευω καθαριζω πλενω πιατα συγιριζω τα ντουλαπια το δωματειο της και ολα τα συναφη. και ειμαι το σπιτι μου ειναι παντα συγιρισμενο και καθαρο. επιδη το θελω εγω. α και παω και γυμναστηριο.
Πιστευω πως ο καθε γονιος εχει δικη του αποψη σε αυτο το θεμα.... Σίγουρα δςν ειναι ωραιο να έχουμε τα παιδακια μας στρατιοτακια... Ειναι σπίτι τους κ έχουν δικαίωμα να το χαρουν οσο κ εμεις!! Απο την αλλη ομως θεωρώ λαθος κ αυτο που κανεις εσυ... 5,5 ετων παιδι θα έπρεπε να εχει μαθει οτι δεν μπορεί να πετάει τα πράγματα του δεξια κ αριστερά κ οφείλει να σεβεται τον χώρο τον αλλων, οπως την κρεβατακαμαρα της μαμας..οπως εσυ δεν πηγαινεις τα απλυτα η την σφουγγαριστρα στο δωμάτιο της, έτσι κ το παιδι δεν μπορεί να παει τα παιχνίδια στο δωματιο η στο σαλόνι.. Κ εαν τα πάει πρεπει αμέσως μετα το παιχνιδι να τα μαζεψει κ να πανε στη θέση τους. Κ φυσικα ακομη πιο κακο να μαζευεις εσύ τα παιχνίδια του παιδιου σου, εφοσον μιλαμε για ενα παιδι 5'5 ετων... Θα αφησω το παιδι μου να παιξει φυσικά,αλλα με οριο... Δεν θα μεταφερει ολο το δωματιο της στο υπόλοιπο σπιτι.... Στο δωματιο της μπορεί να τα σκορπίζει ολα, αλλα μετα εχουμς τα παιχνιδοκουτα που πρέπει να μπουν μεσα... Στην κρεβατακαμαρα μου δεν υπαρχει λογος να υπαρχει παιχνιδι της.... Στο σαλονι φυσικα μπορεί να παιξει, να διαλεξει καποια παιχνιδια να τα φέρει να παιξει η να παιξουμε κ μετα να τα παει παλι μεσα...ετσι οπως εκανε κ η μαμα μου με εμενα... Νομιζω πως με αυτον τον τροπο ειμαστε ολοι ικανοποιημενοι...!!! Τώρα οσο για την καθαριότητα δεν το συζηταμε.. Εννοείται πως ενα σπίτι με παιδια πρέπει να αστραφτει, για την υγιεινη τους πρωτα απ'ολα!!!
συνηθως αυτα τα παιδια που σπιτι τος ειναι στρατιωτακια στα σπιτια που πανε σαν επισκεπτες βγαζουν τα παντα ξεσπουν εκει.. η κουνιαδα μου εχει 4!!! οποτε και να πας τα παντα ειναι στη θεση τους ολα λαμπουν... τα παιχνιδια στα παιχνιδοκουτα,η στη ντουλαπα και τα playmobil στη βιτρινα ωραιοτατα στολισμενα...παιζουν μονο με ηλεκτρονικα ,κινητα,ταμπλετ ωστε να μη βγαζουν τιποτα,,[9-7-5-1και 1,1/2ετων] οταν ερθουν σε εμενα θα βγαλουν και το παραμικρο εξαρτημα απο τα παντα απο playmobil μεχρι εργαλεια επιτραπεζεια ολα θα τα σκορπισουν παντου και φυσικα θα τα πετανε και τα πατανε ολα....και στο τελος παιζουν ασχετα κηνυγητο κ,λ, δε με πειραζει εγω τα αφηνω οπως και τα διθκα μου και παιζουν παντου και στο σαλονι και παντου,,αλλα δεν εχουν μαθει να παιζουν και απο τη μανια τους να τα δουν ολα αφου τα δικα τους ειοναι απαγορευμενοι καρποι τα διελυουν ολα!!!εχουν μαθει να σεβονται μονο το χωρο τους και οπου αλλου πανε απλα σκασιλα τους......
Λοιπον κοριτσια ας μην κρινουμε χωρις να γνωριζουμε!! Μπορει η συγκεκριμενη κοπελα και το σπιτι να εχει καθαρο και με το παιδι της να ασχολειται!! Εγω ας πουμε υπεραγαπω την ταξη αλλα δεν κανω τους αλλους στρατιωτακια , προτιμω να στερηθω το βραδινο μου τσιγαρο στο μπαλκονι και να συμμαζεψω! Αλλα δεν τρεχω πισω απο το 3χρονο παιδι μου!! Και μην ξεχνατε τα παιδια που ζουν και παιζουν σε τακτοποιημενα σπιτια γινονται πιο τακτικα και επιμελη!!
εμενα μου αρεσει το σπιτι μας να ειναι καθαρο...οχι μηπως ερθει καποιος επισκεπτης ...αλλα για εμας τους ιδιους που μενουμε σε αυτο...εχω ενα αγορακι 6 και ενα κοριτσακι 3...και θα ζωγραφησουν...και θα παιξουν..αλλα οταν ειναι η ωρα να μαζεψουν τα παιχνιδια τους θα το κανουν..(τα βοηθαμε και εμεις)
Το δικό μας σπίτι είναι διχασμένη προσωπικότητα...Τις καθημερινές που λείπουμε πολλές ώρες λόγω δουλειάς το σπίτι είναι πιο μαζεμένο, όλοι προσέχουμε να μην κάνουμε ακαταστασίες, ακόμα και το παιδί είναι πιο τακτικό. Τα Σαββατοκύριακα - ειδικά τον χειμώνα που λόγω κακοκαιρίας πολλές φορές μένουμε μέσα- το σπίτι είναι χάος! Παιχνίδια παντού, πλυμένα και ασιδέρωτα ρούχα στους καναπέδες,στο σαλόνι φλυτζάνια του καφέ και πιατάκια και άλλα πειστήρια ότι κάποιοι ζουν σε αυτόν τον χώρο! Μέχρι το βράδυ της Κυριακής που όλα μπαίνουν στη θέση τους! Θέλω να πώ ότι αν κάποια δουλεύει, ίσως να κρατά καλύτερα οργανωμένο το σπίτι γιατί δεν υπάρχει και πολύ χρόνος, αντίθετα όσο πιο πολύ χρόνο περνάς πέσα στο σπίτι τόσο πιο χάος δημιουργείται. Αν λοιπόν έρθει σε μένα κάποιος απρόσκλητος π.χ την Δευτέρα θα θαυμάσει την νοικοκυροσύνη μου και αν ξαναέρθει την Κυριακή το πρωί θα νομίζει ότι μπήκε σε λάθος σπίτι!
στο δικο μου το σπιτι η ταξη ειναι αγνωστη λεξη...με διδυμα αγορια 5 ετων αυτοκινητακια και παιχνιδια σε ολο το σπιτι..ευτυχως τωρα τελευταια τα βαζουμε σε τσαντουλες και τα κουβαλαμε μαζι μας...και οπως διαβασα προσφατα καπου οταν μεγαλωσουν δεν θα θυμουνται εαν το σπιτι ηταν συμμαζεμενο αλλα θα θυμουνται οτι μεγαλωσαν σε ενα χωρο ελυθερα μαθαινοντας ταυτοχρονα τα ορια της ελευθεριας...γιατι αν τα παιδια μου δεν φερουν τα παιχνιδια στην κουζινα θα μου ανοιξουν τα ντουλαπια...οποτε μαθαινουμε οτι τα ντουλαπια ειναι της μαμας..και οπως η μαμα δεν πειραζει τα κουτια με τα παιχνιδια ετσι και αυτα δεν πειραζουν τα πραγματα της μαμας....αλλα και οπως η μαμα φερνει τα ρουχα και σιδερωνει στο σαλονι ετσι και αυτα θα φερουν ενα δυο παιχνιδια για να παιξουν...και τελικα δεν μπορουμε να συγκρινουμε καταστασεις και συμπεριφορες γιατι καθε παιδι και καθε μαμα ειναι διαφορετικοι ανθρωποικαι ο καθενας βαζει τα δικα του οχι και ναι....
Το δικό μου σπίτι δεν είναι ποτέ τόσο καθαρό όσο 10 λεπτά πριν έρθουν επισκέψεις!
Κοίτα, συνήθως τα σπίτια των άλλων μας φαίνονται πιο καθαρά και τακτοποιημένα από το δικό μας. Πολύ πολύ πιο καθαρά και τακτοποιημένα μερικές φορές. Αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι στο δικό σου σπίτι γνωρίζεις και την παραμικρή λεπτομέρεια, την κάθε γωνίτσα που μπορεί να πάει να χωθεί η βρωμιά, την κάθε στιγμή της ημέρας πως πέφτει το φως σε κάθε σημείο και πως "δείχνει" τη σκόνη ή την βρωμιά. Και φυσικά ξέρεις πολύ καλά και πως είναι όταν είναι καθαρό! Ενώ στο ξένο σπίτι δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε διαφορά ούτε λεπτομέρεια, εκτός αν βγάζει μάτι! Επίσης κάποια πράγματα είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, συνηθειών και κυρίως οπτικής γωνίας. Εμένα πχ. η κόρη μου αραδιάζει όλα τα παιχνίδια στο δωμάτιό της για να παίξει, ενώ της κολλητής μου ο γιος αρκείται σε δυο τρία αυτοκινητάκια (μιλάμε για δυο τετράχρονα παιδάκια με διαφορά 3 μήνες). Είναι μοιραίο το δωμάτιο του πιτσιρίκου της φίλης μου να είναι πιο λιτό και πιο τακτοποιημένο από το δωμάτιο της κόρης μου γιατί έχει το 1/3 των παιχνιδιών και των ψιλοτζιτζιμπρικιών της δικής μου! Παρόλαυτά η φίλη μου παραπονείται ότι το δωμάτιο του γιου της είναι συνέχεια ακατάστατο! Λεω λοιπόν μήπως δεν είναι θέμα στρατιωτικής πειθαρχίας αλλά οπτικής γωνίας του τι είναι ακατάστατο και πόσο ακατάστατο είναι αυτό.
νομίζω ότι αυτό που λες, ισχύει σε πολλές περιπτώσεις. και γω το βλέπω αυτό που θεωρώ ότι το σπίτι μου όσο και να το καθαρίζω είναι πάλι ακατάστατο και με πολλήηηη σκόνη!! αλλά δε πέφτω και σε κατάθλιψη... απ την άλλη εμένα μου αρέσει που έχουμε παιχνίδια ακόμα και στο σαλόνι, μόνιμα τοποθετημένα. Οκ δεν είναι σικάτο, αλλά είναι γαμάτο!!! και απολαμβάνουν τα παιχνίδια τους σε όλο το σπίτι και παρεούλα είμαστε. Άσε που το βλέπω και λίγο εγωιστικό εσύ (η οποιαδήποτε μαμά) ή ο μπαμπας να μπορείς να υπάρχεις σε όλο το σπίτι όπως θες και ότι ώρα θες, ενώ το παιδί σώνει και ντε μόνο στο δωμάτιο του. Απλά το βράδυ, προσπαθούμε να βάλουμε ένα χεράκι όλοι να μαζέψουμε τουλάχιστον τα μικρά παιχνίδια
Καλά.. εννοείται. Αυτή τη φρίκη την είχε πάθει ο άντρας μου όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Έτρεχε συνεχώς και μάζευε τα πράγματά της από το σαλόνι και την τραπεζαρία (του αρέσει η τάξη γενικώς). Έπρεπε να τον δεις πως του ήρθε κεραμύδα όταν του εξήγησα ότι δεν είμαστε πια δύο στο σπίτι, αλλά τρεις. Και όσο δικαίωμα έχει εκείνος να αραδιάζει το λάπτοπ του στο τραπέζι της κουζίνας, άλλο τόσο δικαίωμα έχει και η κόρη μας να αραδιάζει τα αρκουδάκια της στον καναπέ!! Δεν το είχε σκεφτεί καθόλου έτσι και μετά αισθανόταν τύψεις ο καημενούλης. :) Οπότε κι εμείς έτσι είμαστε. Τίγκα στα παιχνίδια.
Λοιπόν, άκου σκηνικό… Ήμουν με την κόρη μου (τότε μέναμε οι δύο μας) και εγώ άπλωνα ρούχα στο σαλόνι γιατί έβρεχε και κάποια στιγμή γυρνάω και τη βλέπω να κολλάει αυτοκόλλητα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Της λέω ρε συ μη τα κολλάς στο τραπέζι. Και μου απαντάει το τότε 4χρονο «Μαμά, δε λες ότι είναι σπίτι μας και όχι μόνο δικό σου; Εσύ γιατί βάζεις κεριά και γω δεν μπορώ να βάλω αυτοκόλλητα;» ε, επειδή είχε δίκιο και δεν υπάρχει καμία λογική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, εκτός απ την «είμαι μεγάλη και κάνω ό,τι θέλω», πράγμα που δεν έχω πει ποτέ στα παιδιά μου, την άφησα να κολλήσει τα αυτοκολλητάκια της και στο τραπέζι και στο ψυγείο και στις καρέκλες…. Και να σου πω κάτι, ήρθε η ώρα που το βαρέθηκε και τα έβγαλε μόνη της…
mesa sto spiti mou ginete sinexia panikos! oxi apo vromia ( iparxi kapou kapou k auti vevea) alla apo pexnidia k pragmatakia aradiasmena pantou alla an ta evlepa ta autokolita sta kala mou epipla tha pathena egefaliko! ( sto domatio tous exoun kolisei pantou) tha tou elega pos otan varethoume to keri mporoume na to valoume se ena ntoulapi alla to autokolito mpori na vlapsi to epiplo k na min katharizei otan to varethoume! ime sigouri pos tha to katalavene k tha to dexotane!
Ας μην μπούμε ΠΑΛΙ στη διαδικασία καλής μάνας/κακής μάνας. "Μπράβο μαμά που το σπίτι σου είναι παιδική χαρά, η άλλη έχει καθαρό σπίτι γιατί δεν ασχολείται με το παιδί της και ντροπή της" ή τούμπαλιν, ανάλογα με το τι θεωρούμε "σωστόν". Όχι, ο καθένας σπίτι του κάνει ότι θέλει, μη βγάλουμε πάλι τα μαμαδόμετρα. Εγώ προσωπικά δεν έχω μετατρέψει το σπίτι σε παιδότοπο, μου αρέσει το σπίτι μου να είναι διακοσμημένο όπως θέλω και όχι "childproofed". Αλλά δεν τρελαίνομαι κιόλας. Το παιδί μου φυσικά είναι ελεύθερο να παίξει όπου θέλει, αρκεί να μην πειράζει ό,τι ΔΕΝ είναι παιχνίδι και να επιστρέφει τα παιχνίδια στη θέση τους αφού τελειώσει. Και αυτό για εμένα δεν είναι μόνο θέμα τακτοποιημένου σπιτιού. Του μαθαίνει όρια και του μαθαίνει ότι δεν θα έχει πάντα κάποιον να τρέχει από πίσω του και να του συμμαζεύει το χάος που εκείνος δημιουργεί. Μια μέρα η μελλοντική μου νύφη θα με ευχαριστεί γι'αυτό, όπως εγώ ευχαριστώ την πεθερούλα μου ;) Κι εμένα η μαμά μου με έβαζε να μαζεύω τα παιχνίδια μου, δεν μου έμεινε κανένα τραύμα, ίσα-ίσα με έμαθε να είμαι οργανωτική και να τα έχω όλα σε μια σχετική τάξη.
WELL SAID!!!!!!!!!!
Κι εγώ είμαι υπέρ της "μέσης οδού", ειδικά από μια ηλικία και μετά. Στο δωμάτιό της μπορεί να κάνει ό,τι θέλει όλη μέρα, αλλά θέλω πριν κοιμηθεί να βάλει τα σκορπισμένα παιχνίδια στα καλάθια (όχι τίποτε άλλο, τη νύχτα μπορεί να σκοντάψουμε πάνω σε κανένα παιχνίδι... :-). Και στο υπόλοιπο σπίτι μπορεί να φέρνει παιχνίδια (άλλωστε τα απογεύματα παίζουμε συνήθως στο σαλόνι), αλλά θέλω όταν τελειώνει το παιχνίδι της να το ξαναπηγαίνει μέσα. Αν φτιάξουμε κέικ ή αλατοζύμη για παιχνίδι δε με νοιάζει να γίνει χάλια όλη η κουζίνα, αλλά ξέρει ότι όταν τελειώσουμε θα "βοηθήσει" (ανάλογα με την ηλικίας της πάντα!). Έχω ακούσει και ότι είμαι αυστηρή και ότι είμαι ελαστική, οπότε έχω καταλάβει ότι πρόκειται για θέμα καθαρά υποκειμενικό...
Εγώ παλι ανήκω στην δεύτερη κατηγορία ! Δεν μπορω το σπίτι να είναι μπάχαλο ! Παίζουν αλλα μόνο στο δωμάτιο τους! Εκει μπορούν να κάνουν ότι θέλουν αλλα στο υπόλοιπο σπίτι θελω και είναι τακτοποιημένα! Και είναι και σχετικά μικρά 4 και 5 μισή !
Η αληθεια βρισκεται καπου στη μεση κ δεν εχει να κανει τοσο με την ακαταστασια οσο με την πειθαρχεια, κ ναι ενα παιδι για εμενα θα πρεπει να ειναι ΠΑΙΔΙ αλλα κ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΜΕΝΟ! Ισα ισα για να το πετυχεις αυτο θελει κ κοπο κ τροπο,προυποθετει την ενασχοληση κ την τριβη σου με το παιδι. Απο την αλλη να το αφηνεις να βομραρδιζει το σπιτι δεν δειχνει οτι ασχολεισαι με το παιδι,μαλλον το αντιθετο θα ελεγα. Το παιδι εχει τοσο δικαιωματα στο σπιτι,οπως να παιζει στο σαλονι πχ, οσο κ υποχρεωσεις,να μαζευει τα παιχνιδια του μετα. Ετσι υπαρχει ισορροπια! Αυτα βεβαια ειναι σχετικα κ ο καθε γονιος επιλεγει πως θελει να μεγαλωσει το μωρακι του. Τιποτα δν ειναι κατακριτεο κ δν εχουμε δικαιωμα παρα να κρινουμε τους εαυτους μας!
Παιδι παιδι! Με κάποια όρια απαραίτητα για να μην καταλήξουμε στην ασυδοσία! Υπάρχουν μαμάδες που με ενα τους βλέμμα τα παιδάκια τους κοκαλωνουν. Δεν ειμαι σ' αυτή τη κατηγορία κ χαίρομαι γι' αυτο!
και εμενα μου αρεσει να υπαρχει η παρουσια των παιδιων στο σπιτι και οχι μονο.....ακομα και των μεγαλων!!!!! δηλαδη ενα περιοδικο με δυο πλαστικα ποτηρακια χυμο στο τραπεζι, τα παραμυθια σκορπισμενα και οι κατασκευες με τα τουβλακια, ξεστρωμενοι καναπεδες απο το παιχνιδι....κλπ μου αρεσει!!!!! τα μαζευω βεβαια αλλα με δυο μικρα στο σπιτι ειναι δυσκολο να ειναι ολα στην εντελεια....ακομη πιστευω οτι παιζει ρολο και ο χαρακτηρας του παιδιου, η μεγαλη μου κορη ηταν παντα τακτικη με τα πραγματα της ,μαζευει το δωματιο της και ειναι σαν να το μαζεψα εγω!!! η μικρη παλι το αντιθετο!!!!οποτε ολα παιζουν! η φιλη σου λες πως δουλευει το παιδι δεν ειναι προφανως στο σπιτι οποτε δυσκολο να ανακατευτει το σπιτι τους....και ακομη τα σπιτια που ειναι λες και βγηκαν απο σελιδα περιοδικου δεν μου αρεσουν καθολου μου φαινονται απροσωπα....καλο κουραγιο λοιπον μανουλα συναδελφε!!!!!! και ασε το παιδακι σου να παιξει οσο και οπου θελει!!!!
Κορίτσια καλημέρα, εγώ έχω ένα αγοράκι 2,5 χρονών και πιστεύω στο μέτρο...Το παιδί αν δεν έχει μέτρο από μικρό δεν θα έχει και γενικότερα στην ζωή του.Οπότε,μπορεί να παίζει ότι θέλει,όποτε θέλει,αλλά αφού πρώτα μαζέψει το ένα παιχνιδάκι θα βγάλουμε το άλλο...
παν μέτρο άριστον!! ναι μεν τα παιχνίδια / παιδί να κυκλοφορεί στο σπίτι αλλά και να μαζεύει κιόλας να είναι υπεύθυνος για τα πράγματα του και όχι εγώ (άμα το έχασε ..το έχασε..) και να τα μαζεύει (όσο μπορεί και αναλόγως την ηλικία)...δεν συμφωνώ καθόλου με τα παιδιά εκείνα που στην ηλικία των 18 ή και 20 να τα περιμένουν ΟΛΑ από την μαμά και να λειτουργούν σαν να βρίσκονται στο ξενοδοχείο... αυτές τις "συνήθειες" τις βάζεις σιγά-σιγά στο πρόγραμμα όσο είναι μικρά./..είμαστε οικογένεια και μέσα σε ένα σπίτι βοηθάνε όλοι / ο καθένας με τον τρόπο του και όσο μπορεί δεν νομίζω ότι αυτό είναι στρατιώτης γιατί αν το πάμε κυριολεκτικά ούτε εγώ δεν θα το άντεχα!!(μιλάμε με τύπους, τρώμε συγκεκριμένη ώρα..., τηρούμε αυστηρό πρόγραμμα στα πάντα...)κλπ
Θα ελεγα τα παιδια να κυκλοφορουν ελευθερα μεσα στο σπιτι, ο,τι δε θελουμε να μας πειραξουν ας το κρυβουμε οσο ειναι μικρα, να τα αφηνουμε να παιζουν οπως θελουν, να δημιουργουν, να λερωνουν, αλλα στο τελος να μαζευουν. Ενα οργανωμενο σπιτι και ενα ηρεμο περιβαλλον νομιζω μας βοηθαει ολους μας. Ομως να μην τρεχουμε συνεχεια απο πισω τους να μαζεουμε το χαος γιατι ετσι δε θα μαθουν ποτε να μαζευουν. Ασε που αν ξερουν οτι θα μαζεψουν μετα μονα τους δημιουργουν λιγοτερη ακαταστασια.
Παιδι παιδι και παλι ΠΑΙΔΙ!!! τις εχω δει κι εγω αυτες τις μαμαδες...ποτε δεν ασχολουνται ουσιαστικα με τα παιδια τους... σε λιγα χρονια τα παιδια θα μεγαλωσουν τα τουβλακια θα εξαφανιστουν και οσο κι αν κουραζομαστε τωρα θα νοσταλγησουμε παρα πολυ τα χρονια που σκονταφταμε πανω σε μπαλες πατινια και μαρκαδορους... το σπιτι μας θα ειναι πεντακαθαρο κι εμεις θα αναπολουμε τα μικρα ταρζανακια μας....
Προσωπικα ανηκω στη δικη σου κατηγορια.Παντου στι σπιτι ειναι πεταμενα παιχνιδια της Ειρηνης.Εχουμε ομως και καποια ορια πχ δεν πειταζουμε τιποτα που δεν ειναι παιχνιδι και ειναι πανω στα επιπλα κυριως αυτα που σπανε.Τωρα αρχισαμε και τα μαζευουμε μαζι δημερα την ειδα πιυ μαζεψε μονη της κομματια παζλ.Τωρα το πως μεγαλωνει ο καθενας το παιδι του ειναι δικαιωμα του προσωπικα δεν θα ηθελα η κορη μου να ειναι στρατιωτακι...
Για εμένα το "σωστό" βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι μεν το σπίτι να μην θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο αλλά από την άλλη να μπορεί το παιδί να παίζει ακόμα και στο σαλόνι την ώρα που χαλαρώνουν οι γονείς του. Πώς γίνεται αυτό? Μαθαίνοντας το παιδί ότι ναι μεν μπορούμε να παίξουμε και εκτός παιδικού δωματίου αλλά για να φέρουμε δεύτερο παιχνίδι πρέπει να πάμε το πρώτο στη θέση του. Τουλάχιστον στην κόρη μου έπιασε αυτός ο τρόπος.