Είμαι στην 20η εβδομάδα της κύησης και περιμένω ένα αγοράκι. Έχω ένα πρόβλημα!
Θα γεννήσω μάλλον σε δημόσιο μαιευτήριο, γιατί ήθελα να είμαι σε δημόσιο, αλλά και επειδή είμαστε πολύ δύσκολα οικονομικά για να πληρώσουμε το ιδιωτικό (ο γιατρός μου είναι και στα δύο). Στην τελευταία μας συνάντηση λοιπόν τον ρώτησα αν ο σύζυγος μου μπορεί να παρευρεθεί στον τοκετό και μου είπε ότι στο συγκεκριμένο δημόσιο δεν γίνεται. Όταν διάβασα το κείμενο «Με τον άντρα μου δίπλα στον τοκετό» συνειδητοποίησα ότι μου είναι αδύνατο να πάω να γεννήσω χωρίς αυτόν μαζί μου. Μου φαίνεται παράλογο, απάνθρωπο και πολλά άλλα μαζί. Είναι πατέρας του παιδιού και άντρας μου και θεωρώ ότι πρέπει να είναι μαζί μου.
Σκέφτομαι ακόμα και το να αλλάξω νοσοκομείο-γιατρό ή ακόμα και να δανειστούμε χρήματα να πάμε στο ιδιωτικό, αν δεν υπάρχει λύση για να μπορέσω να τον έχω δίπλα μου. Γενικώς έχω πελαγώσει στη σκέψη και μόνο. Ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω αν ξέρετε να με καθοδηγήσετε πάνω σε αυτό τον τομέα, ή να μου δώσετε κάποια συμβουλή. Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο το νιώθω, ή μήπως είναι απλά και μόνο στο μυαλό μου και δεν έγινε τίποτα;
μέλλουσα μαμά Ε.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσια εγώ γέννηση σε ιδιωτικό φυσιολογικά μετά από 11 ώρες! Ο άντρας μου όχι μόνο ήταν κάθε λεπτό μαζί μου αλλά βοηθούσε και την μαμά μου! Μου κρατούσε αντιστασει όταν έστρωσε, με χαίρετε και άλλα τέτοια διαφορά και όταν ήταν έτοιμος ο μπεμπης να βγει πήγε από κάτω και μου έλεγε ότι βλέπει τα μαλλιά του ότι λίγο υπομονή ακόμα να κάνω και θα τον πάρουμε αγκαλιά! Μόλις βγήκε ήταν ο πρώτος που τον πήρε αγκαλιά και μου τον έφερε με δάκρυα στα μάτια! Εκείνος τον έβγαλε και τον έδειξε στους συγγενείς μας!! Ήταν καλύτερη εμπειρία για μας! Όχι μόνο μας έφερε πιο κοντά αλλά και μια χαρά ερχόμαστε σε επαφή και όλο μου ζητάει να πάμε για δεύτερο!!!
Γειά σας και από μένα και ευχαριστώ πάρα πολύ όλες σας για τις απαντήσεις. Τον σύζυγο μου τον έχω ρωτήσει πολλές φορές και συνεχίζω ακόμα να τον ρωτάω και να του κάνω συζήτηση για να είμαι και εγώ σίγουρη ότι είναι κάτι που το θέλει και ο ίδιος και δεν το κάνει για να ευχαριστήσει εμένα μόνο. Για το πόσο θα αντέξει, αυτό δεν το ξέρει κανείς πιστεύω εκ των προτέρων. Για εμένα ούτως ή άλλως νομίζω πιο πολύ με αγχώνει η αναμονή μέσα στο δωμάτιο οδυνών που θα πρέπει να είμαι μόνη μου και ίσως να είναι πολλές ώρες, ή και μέρες από αυτά που έχω ακούσει, χωρίς να μπορώ να έχω τον άνθρωπο μου δίπλα μου που θα μου πει μια χαζομάρα να γελάσουμε και να το πάρουμε πιο χαλαρά (γενικώς είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να αντιμετωπίζω δυσκολίες με χιούμορ), παρά να είμαι μόνη μου και να πελαγώνω. Το θέμα του τοκετού αυτού καθαυτού έρχεται σε δεύτερη μοίρα, με την έννοια ότι κρατάει περιορισμένο χρόνο. Και ακόμα ότι σίγουρα υπάρχει και η πιθανότητα της καισαρικής. Όσο αφορά το νοσοκομείο (Αρεταίειο) δεν επιτρέπει την είσοδο κανενός από την στιγμή που θα πας. Ο γιατρός μου λοιπόν είναι και στο Ρεα εναλλακτικά. Από τα δημόσια το μόνο που αφήνουν με τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και τον σύζυγο να παραστεί είναι το Έλενα. Στο αρεταίειο δεν έχει μαθήματα ανώδυνου τοκετού (εγώ θα κάνω σε ένα κέντρο εξωτερικά). Όσο αφορά για το να παρακολουθήσει μαθήματα πρώτων βοηθειών και να τον αφήσουν πρέπει να το ρωτήσω γιατί δεν μπορώ να βγάλω άκρη από το διαδίκτυο. Και τέλος στην αρχή έψαχνα γιατρό στο Έλενα αλλά δεν βρήκα κάποιον να με καλύψει, και τώρα θεωρώ πως είναι λίγο αργά για να αλλάξω γιατρό. Ελπίζω να μην σας κούρασα, και ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.
Αγαπητή φίλη, εγώ γέννησα φυσιολογικά με τον άντρα μου στο πλευρό μου. Ούτε μαθήματα παρακολουθήσαμε, ούτε βιντεάκια, ούτε τίποτα. Ο άντρας μου δεν μπορεί το αίμα και δεν ήθελε να είναι. Όμως κι ο γιατρός του είπε να είναι δίπλα μου. Επίσης έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Αν τον ρωτήσεις; Αυτή η εμπειρία του έχει μείνει αξέχαστη!!! Είναι τέτοια η χαρά που βλέπεις να γεννιέται το παιδάκι σου που όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία!!!!
θα συμφωνήσω με τη Μίλυ. Παρακολουθείς για μια βδομάδα μαζί με το σύντροφό σου μαθήματα ανώδυνου τοκετού, συγκεκριμένα εμείς παρακολουθήσαμε στο Ελενα και εκεί υπήρχαν και ζευγάρια που είχαν προτιμήσει ιδιωτικό μαιευτήριο, αλλά και άλλα δημόσια. Υπογράφει ο γιατρός σου το χαρτί ότι συναινεί να παραστεί ο σύντροφός σου και όταν έρθει η ώρα είναι μαζί σου. εγώ μπήκα για πρόκληση και όσο περίμενα ο σύζυγός μου ήταν μαζί αλλά τελικά κάναμε και καισαρική και βγήκε έξω. πάρε όμως νωρίς για να κλείσεις ημερομηνίες να παραστείς.