Bullying στον… παιδότοπο!
Γράφω την ιστορία για να ζητήσω τη γνώμη σας και τη γνώση σας…
Ενα ωραίο απόγευμα αποφασίσαμε να παμε με τον 3,5 χρόνων γιοκα μου στον κλασικό παιδοτόπο που πηγαίνουμε!! Μέχρι ένα σημείο όλα καλά! Κάποια στιγμή παρατηρώ ένα παιδάκι μεγαλύτερο να τον σπρώχνει. Λέω «ντάξει, τυχαίο«. Μετά από λίγη ώρα πάλι τα ίδια… Πάω κοντά, λέω στο παιδάκι «Μωρέ μην τον σπρώχνεις, εσύ είσαι μεγάλος και φοβερός, ο δικός μου είναι μικρούλης, παίξτε μαζί«. Κάθομαι πάλι. Περνάει κανα πεντάλεπτο, ξαναβλέπω σπρωξιές. Ξαναπάω κοντά, δε μιλάω, να δω τι παίζει… Τον έσπρωχνε, τον τράβαγε και τον ενοχλούσε, ενώ είχε πάρει και άλλα τρια παιδάκια «μαζί του» στην «ομάδα» που πείραζαν τον γιο μου. Φαίνονταν τουλάχιστον δυο χρόνια μεγαλύτερα. Εχω αρχίσει και φορτώνω… Ο δικός μου εχει στριμωχτεί σε μια φουσκωτή ρόδα και δεν παίζει άνετα. Δεν κυκλοφορεί στον υπόλοιπο «φουσκωτό χώρο». Σε κάποια στιγμή τα ακούω να τον λένε χαζό. Με φωνάζει ο γιος μου «μαμά, με λένε χαζό»
«Αγάπη μου, δεν είσαι καθόλου χαζός, είσαι πανέξυπνος, μη δίνεις σημασία στο τι λέει το παιδάκι«
Φαινόταν στενοχωρημένος.
Αφού έβλεπα οτι δεν σταματάει η ιστορία και αφού βγήκε ο δικός μου κλαψουρίζοντας «μαμά με χτύπησε και πόνεσα» (γκρρρρρρρ) ξαναπάω κοντά και με αρκετά έντονο τόνο λέω στο άλλο παιδάκι: «Στο είπα μια φορά με το καλό, δε σταμάτησες, σε άφησα λίγη ώρα να δω που θα πάει το πράγμα και δε σταματάς. Την επόμενη φορά που θα σε δω να ενοχλείς τον γιο μου θα τσακωθούμε. Μπορείς να σταματήσεις να τον χτυπάς και να τον σπρώχνεις;»
Και τι μου λέει;
«Θα σταματήσω αν δεν παίζει εδώ!«
Ε ρε γλέντια!
«Αγόρι μου εδω είναι παιδότοπος και θα παίζει όπου θέλει, κατάλαβες;«, άρχισα να φωνάζω πλέον. Τσουπ! Σκάει μούρη μπαμπάς απο το πουθενά, καθόταν αρκετά παραπέρα και κάπνιζε άνετος!
´Ερχεται και μου λέει:
– Τι έγινε εδώ;
– Τι να γίνει; Εδώ ο γιος σας πειράζει το παιδί μου.
– ´Ελα μωρέ, παιδιά είναι. Θα τα βρούνε.
– Τον σπρώχνει, τον τραβάει, τον χτυπάει και τον λεει χαζό εδώ και μια ώρα!
(Και εδώ αρχίζει ο καυγάς!!!)
– Κι εσένα τι σε βάλανε εδώ; Επιστάτη; (Με ύφος που προκαλεί τα άπειρα χαστούκια)
Ω ρε μάνα μου… Από κει και πέρα ομολογώ πως δεν ειμαι σίγουρη για το τι ειπώθηκε… Σκόρπια πράγματα του στυλ «αν τις μάζευε τις σφαλιάρες ο δικός σας γιος θα λέγατε τα ίδια;» «Ε δεν εχουν και τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας, 5 είναι ο δικός μου» (άσχετα που φαινόταν αρκετά μεγαλύτερος απο τον δικό μου). Ειλικρινά δεν θυμάμαι τι μπορεί να έλεγα, τα νεύρα είχαν χτυπήσει κόκκινο.
Κάποια στιγμή τον πήρε το γιο του και φύγανε.
Η ερώτηση δεν είναι αν το πιάνεις το άλλο παιδάκι και το κάνεις κόμπο, ούτε αν είχα δίκιο που φώναξα, ούτε αν πρέπει οι γονείς να μπλέκονται σε τέτοιου είδους καυγάδες. Ούτε το κράξιμο στο μπαμπά που είχε χεσμένο και ανεξέλεγκτο το παιδί του με ενδιαφέρει πλέον! Αυτο που θέλω να μάθω είναι:
Πως αντιμετωπίζουμε το παιδι μας αν πέσει θύμα bullying; Τι λέμε; Πώς του ανεβάζουμε την αυτοπεποίθηση; Πως μπορεί ένα παιδάκι 3,5 χρόνων να μη δίνει σημασία;
Να σημειώσω πως όταν έφυγε από τον παιδότοπο εκείνο το παιδάκι, τα άλλα έπαιζαν κανονικότατα και φιλικότατα με τον δικό μου.
Ουφ! Help!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Λοιπόν, έναν χρόνο μετά το σχόλιο που είχα κάνει...Η μικρή είναι πλέον 3μιση, ήσυχο παιδάκι δεν την λες, με την έννοια ότι όλη την ώρα κάνει κάτι, αλλά δεν είναι και δεν ήταν ποτέ επιθετική. Ανησυχούσα ότι τώρα που έρχεται το δεύτερο μπορεί να βγάλει επιθετικότητα λόγω ζήλιας, αλλά ευτυχώς όχι... Επί του θέματος...Είχα πει ότι θα την συμβούλευα να μιλάει όταν δεν της αρέσει κάτι και να δείχνει ότι την ενοχλεί. Προ τριμήνου σε παιδότοπο δώθηκε η ευκαιρία...Κάποιο παιδάκι άρχισε να της φωνάζει και να κινείται απειλητικά προς το μέρος της. Εκείνη μαζεύτηκε και μετά το συμβάν έμοιαζε χαμμένη. Την φώναξα κοντά μου και την ρώτησα τι έγινε και πως αισθάνθηκε. "Αν δεν θες να σου φέρονται έτσι να το λες. Να λες ότι δεν σου αρέσει αυτό που κάνει και πως δεν θέλεις να παίξεις άλλο μαζί του". Της φάνηκε καλό σαν απάντηση γιατί φάνηκε να παίρνει τα πάνω της. Όταν την ξαναενόχλησε, του είπε δυνατά " Δεν θέλω να παίξω άλλο μαζί σου γιατί φωνάζεις 'ασχημα" και σηκώθηκε κυρία κι έφυγε. Αυτό που με ικανοποίησε ήταν όχι το αποτέλεσμα στο άλλο παιδάκι, αλλά η αλλαγή στην στάση της και στην ψυχολογία της...
Εμένα η μικρή μου στα 3 της σε έναν παιδοτοπο παραπονέθηκε ότι κάποιο παιδάκι την ενοχλεί. Αυτή παρεμπιπτόντως δεν είχε ακουμπήσει ποτέ παιδάκι στη ζωή της πάντα επαιζε ομορφα με τα παιδιά. Της λέω λοιπον μη δίνεις σημασία απλά μην παίζεις άλλο μαζί του. Έλα μου όμως που το άλλο ήταν πολύ επιθετικό και ξαφνικά βλέπω να της δινει ένα χαστούκι που φοβήθηκα ότι κάτι επαθε το παιδί μου! Τρέχω λοιπόν αλλά μέχρι να φτάσω η δικιά μου του εδωσε μια σπρωξιά που κόλλησε απέναντι. Εγώ βέβαια τη μάλωσα αλλά να σας πω την αμαρτία μου το ευχαριστήθηκα που τα έβγαλε πέρα μόνη της. Περιττό να σας πω ότι δεν την ξαναενοχλησε!
Καλά έκανες και λίγα του είπες! Προφανώς ο γιος είχε πάρει το νταηλίκι από τον πατέρα του! Έχω πάντως παρατηρήσει οτι οι γονείς που ειναι "χαλαροί" και δικαιολογούν τέτοιες συμπεριφορές με το "έλα μωρε παιδιά ειναι θα τσακωθουν, κλείστο σε μια γυάλα τότε" κτλ ειναι οι γονείς των οποίων τα παιδιά συνήθως ειναι οι νταήδες! Οι ίδιοι όχι μόνο αδιαφορούν αλλά επιβραβεύουν και καλλιεργούν τέτοιες συμπεριφορές! Ούτε θεωρώ λάθος να μιλήσεις ήρεμα σε ένα παιδάκι και να του εξηγήσεις πχ οτι πρέπει να μοιραζόμαστε και να μην τσακωνομαστε! Εφόσον οι γονείς ειναι μπροστά βλέπουν ακούν και αδιαφορούν εεε τότε και θα επεμβεις! Και δεν κατάλαβα τι βιολί ειναι αυτό: αν πειράζουν το παιδί μου να σηκωθώ να το πάρω και να φύγω! Να φύγει το άλλο που ειναι απροσαρμοστο και ενοχλεί εφόσον δεν μπορεί να παίξει ήρεμα και να συνεργαστεί!
πολυ απλα δεν μιλας με 5χρονο γιατι δεν θα σε καταλαβει κ θα παρεξηγηθεις κ απο τον γονιο που το συνοδευει .... απλα μολις δεις κατι παροποιο ξανα πας κατευθειαν στον γονεα κ του λες αν μπορει να πει στο παιδι του να μην χτυπαει το δικο σου (με ομορφο τροπο παντα) κ αφηνεις να δειαχειριστει εκεινος το θεμα να το μαλωσει κτλ.... αλλιως θα βρεις το μπελα σου κ ας εχεις δικιο.... εγω ετσι εκανα κ μετα παιζανε ολα μια χαρα
Εγώ να ρωτήσω και κάτι άλλο μιας και η ιστορία αφορά παιδότοπο;Έχω πάει πολλές μα πάρα πολλές φορές σε διάφορους παιδότοπους τα τελευταία 4 χρόνια και ομολογώ πως δεν μου εχει συμβεί κατι τέτοιο όμως κανείς βλέπω δεν αναφέρθηκε (απο όσες Μαμάδες είχαν εμπειρία επι του θέματος) στις κοπέλες που επιτηρούν τα παιδια στο χώρο.Η δουλειά τους περιορίζεται μόνο στο να τα κοιτάνε;Θέλω να πω πως όπως στο σχολείο το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το έχουν οι εκπαιδευτικοί έτσι και στον παιδότοπο την έχουν οι κοπέλες οι οποίες είναι βρεφονηπιοκόμοι,τουλάχιστον,οπότε πρεπει να γνωρίζουν πως να αντιμετωπίσουν αυτά τα φαινόμενα και αυτή είναι η δουλειά τους εκεί μέσα και όχι να μπαίνει στη διαδικασία η μάνα να τσακωθεί με το παιδί ή το γονιό.Απαράδεκτο!Είναι ενας χώρος απασχόλησης των παιδιών και θα έπρεπε τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την ασφάλεια τους μέσα στο χώρο των παιχνιδιών να αντιμετωπίζουν την κατάσταση πριν επεκταθεί και φτάσει ο γονιός να αντιληφθεί το πρόβλημα.Τώρα αν μέσα στο χώρο βρίσκονται διακόσια παιδάκια εκεί είναι άλλη κουβέντα μεγάλη.Μην ξεχάσω βέβαια να πω πως αυτό δεν σημαίνει πως ο γονιός που πάει στον παιδότοπο πρέπει να συμπεριφέρεται ανεύθυνα και να μην ενδιαφέρεται για τα προβλήματα που ενδεχομένως προκαλεί το παιδί του.
Σε αυτη την περιπτωση φυσικα κ θα επεμβω διοτι απο τη στιγμη που το παιδι ειναι κακοτροπο θα πρεπει καποιος να παρεμβει γιατι ειναι σκοπιμο αυτο που κανει κ φυσικα δ θα απομακρυνθει το δικο μου παιδι αλλα αυτο που εχει λαθος συμπεριφορα.οσο για τουσ γονεισ αυτο ειναι κ αλλο κ μεγαλο θεμα!
δουλευα 3 χρονια σε παιδοτοπο.....οι κοπελες που βρισκονται στον χωρο πληρωνονται για να επικρατει ταξη (σε λογικο επιπεδο ειπαμε) οχι να ειναι τα παδια στρατιωτακια....παιδοτοπος ειναι.....χωρος διασκεδασης....αλλα ειναι η δουλεια της να εχει ΄΄ματια'' παντου και να μην επιτρεπει τετοιου ειδους επισοδια....απο την αλλη παλι ειναι και καποιοι γονεις τελειως ''γεια σου''....δεν ειναι δικαιλογια το οτι ειναι παιδια και θα τα βρουν μονα τους....και σιγουρα οι οποιες συμπεριφορες των παιδιων κρυβουν αλλα απο πισω....παντως την επομενη φορα απευθυνσου στην κοπελα και αν δεν δεις ανταποκριση βουρ και στον γονιο.....
Εγώ σε περίπτωση τέτοια θα μίλαγα στο παιδάκι. Απλά, όμορφα, λογικά. Αν δεν συμμορφωνόταν ή απαντούσε όπως απάντησε ο τυπάκος, θα του έλεγα ότι ο παιδότοπος είναι για να παίζουν τα παιδάκια και αν θέλει να πάει να χτυπήσει άλλους ή δεν θέλει το παιδάκι μου, να πάει αλλού. (:Ρ)...περίπου... Το μεγαλύτερο γέλιο θα το έριχνα όμως με τον ανυποψίαστο/η που θα μου ζητούσε τα ρέστα. Αρχικά θα τον έγραφα, σαν να μην υπάρχει. Και αν είχε και το θράσσος να φωνάξει, θα του έλεγα πως είναι ντροπή του να φωνάζει μπροστά στα παιδιά και πως αν δεν του αρέσει να τον γράφουν να μην αφήνει τα παιδάκια του ανεξέλεγκτα...σαν να μην υπάρχουν. Τώρα για το παιδάκι μου...Θα της έλεγα ότι μερικά παιδάκια απλά παίζουν πιο έντονα, αλλά αν δεν της αρέσει αυτό που κάνουν σε εκείνη, να λέει πάντα δυνατά "Σταμάτα! Με ενοχλείς".ΝΑ προσπαθεί αρχικά να είναι φιλική με όλα τα παιδάκια (δλδ να μοιράζεται τα παιχνίδια της), αλλά αν κάποιο παιδάκι την ενοχλεί να το λέει. Τώρα αν συνεχίσει, να το πει σε έναν μεγάλο, είτε στην κοπέλα που τα προσέχει στον παιδότοπο, είτε σε εμένα...
Το ίδιο είχε συμβεί και σε μας σε παιδότοπο.Ο γιος μου 4 ετών έπαιζε ανέμελα και ήταν ένα μεγαλύτερο παιδάκι και το ενοχλούσε.Βγαίνει ο γιος μου την πρώτη φορά έξω κλαίγοντας,Του λέω τι έχεις και μου λέει ένα παιδάκι με ενοχλέι.Του λέω πήγαινε πάλι μέσα να παίξεις και μην του δίνεις σημασία.Ξαναβγαίνει μετά από λίγο έξω και έκλαιγε και δεν ήθελε να ξαναμπεί.Τον ρωτάω τι έγινε και μου έδειξε το παιδάκι που τον ενόχλησε πάλι.Ήθελα να πιάσω μία από τις κοπέλες που τα πρόσεχαν για να του κάνει παρατήρηση αλλά τι να πρωτοκάνουν και αυτές.Προσπαθούσα να πω στον γιο μου και να του εξηγήσω ότι δεν θα φύγεις εσύ αλλά να φύγει εκείνο που δεν είναι καλό παιδί.Δεν παρενέβησα αλλιώς γιατί θεωρώ ότι τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζουν από μικρά τα προβλήματα μόνα τους.Εμείς απλά τα καθοδηγούμε.Εγώ βρέθηκα σε πολλές καταστάσεις μόνη μου από μικρή, είτε στο σχολείο είτε ως φοιτήτρια και οι γονείς μου δεν ήταν πάντα εκεί αλλά έβρισκα τη δύναμη και είχα μάθει να είμαι δυνατή.Και επίσης πρέπει να τα μάθουμε να ξεχωρίζουν το "κακό" και να πηγαίνουν όσο πιο μακριά γίνεται.
H άποψή μου επί του θέματος είναι η εξής απλή. Όταν τα παιδιά είναι στην ίδια ηλικιακή ομάδα, δεν πρέπει να επεμβαίνουμε. Το θεωρώ λάθος, να μπλεχτώ σε ένα καβγά μεταξύ παιδιών 5-6 ετών. Όταν όμως, υπάρχει ηλικιακή διαφορά μεγάλη, τότε ναι, πρέπει να υπερασπιστούμε το παιδί μας, να του μιλήσουμε, να μιλήσουμε και στο άλλο γιατί έτσι κάνουμε το δικό μας να νοιώθει ασφάλεια. Εν προκειμένω, ένα παιδάκι 3,5 χρονών και ένα 5 χρονών, δεν είναι ισότιμα και πιστεύω πολυ καλά έκανες και υπερασπίστηκες το παιδάκι σου. Αυτό, έπρεπε να κάνεις. Έχω κάνει και εγώ κάτι ανάλογο και ο μπαμπάς του κατά πολύ μεγαλύτερου παιδιού που πείραζε την κόρη μου, τον μάζεψε και εξαφανίστηκαν. Τα μικρά παιδιά χρειάζονται την προστασία μας, τα πιο μεγάλα, όχι, αντιθέτως, πρέπει να τα αφήνουμε να υπερασπίζονται μονα τους τον ευατό τους, εκτός, βέβαια, εάν η κατάσταση, γίνει επικίνδυνη.
Μας εχει τυχει ακριβως το ιδιο περσι το καλοκαιρι.ο δικος μου 1.5 και το αλλο 4 .ο μικρος μου επαιζε μπροστα μου σε ενα αυτοκινητακι και ειναι το αλλο κανα μισαωρο το πειραζει και τον ενοχλει για να βγει απο κει.η μανα του δε απεναντι πεινει καφε.και εκει που κοιτουσα αλλου ακουω τσιριδες γυρνω και τι να δω τον ειχε πιασει απο το λαιμο καο τον τραβουσε να βγει εξω.δεν αντεξα συκωθηκα και το εσμποξα και αρχιζω να τσιριζω στην μαμα του για το ποσο ανευθηνη ειναι και τι παιδι ταλιμπαν εχει...Το θεμα ειναι να προστατεψουμε τα παιδακια μας με οποιο ανταλαγμα........και απο αυτα που τα πειραζουν αλλα και να τα ψελνουμε στους γονεις.
Κορίτσια καλησπέρα.. μου έτυχε κάτι παρόμοιο με την μόλις 16 μηνών κόρη μου. Ήμασταν σε παιδότοπο κ ήταν ένα κοριτσακι 2.5 χρονών περίποθ το οποίο δάγκωνε κ τσιμπούσε συνέχεια τα άλλα παιδάκια..κλάματα κακός!!!!! Η μάνα του μπροστά μπροστά καθόταν έπινε την καφεδιά της κ ούτε να γυρίσει να ασχοληθεί. Εντωμεταξύ φτάνει κ στη δικιά μου κόρη κ την σπρώχνει κ πέφτει πάνω σε ένα σπιτάκι..( κόκκινο όλο το μαγουλάκι)... τρέχω κ εγώ να μαζέψω το πουλάκι μου κ λέω ε όχι ρε παιδιά!!!! Αυτό μόνο σας το ορκίζομαι...κ σηκώνεται αυτή κ μου λέει μα καλά πως μιλάς έτσι κ παιδάκια είναι κ μπουρουμπουρου......κ της απαντάω με συγχωρείς αλλά δεν μίλησα στο παιδί σου...κ εκεί που λέω οκ αυτό ήτανε πετάγεται ένας από το τραπέζι της κ αρχίζει να με φωνάζει!!! Η καρδιά μου να σπάσει!! Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς! Φυσικά κ θα επέμβω κ θα προστατεύσω το παιδί μου...πάντα κ όπου μπορώ κ είμαι παρούσα....δεν μπορεί ένα παιδάκι 3 κ 5 κ 6 χρονών να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
ΣΑΝ ΜΑΜΑ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ,ΘΕΩΡΩ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΤΟ ΟΤΙ ΕΣΥ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ''ΜΑΛΩΣΕΣ'' ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ. ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΤΟΝ ΚΗΔΕΜΟΝΑ ΤΟΥ. ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΛΑ-ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ-ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΙ. ΜΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ,ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ ΟΜΩΣ..............
εγω θα τον επαιρνα και θα εφευγα αφου δεν καταλαβαινε εκεινο ...
Του μιλαω εαν δεν καταλαβει μετα θα του κανω ακριβως οτι εκανε στο παιδι μου.. αλλιως δεν προκειται να καταλαβει... και ας τολμησει να πει η κανει κατι εναντιον μου...
ολα ξεκιναν απο τους γονεις. υπαρχει ενα βιντεο στο νετ που δειχνει τον μιμιτισμο των παιδιών. σε τετοιες περιπτωσεις, ειλικρινα δε ξερω τι ειναι το πιο σωστό. να επεμβεις? να αφησεις το παιδι να τα βγάλει περα μονο του? ισως θα πρεπε να γραφτει ενα αρθρο απο καποιον ειδικο για να υπαρξει μια ενημερωση.
Δύσκολο! Πρέπει να δουλεύουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας, να γίνονται σίγουρα για τον εαυτό τους. Πολύ σωστό αυτό που είπε η Νίνα, δηλαδή να μάθουν να απαντάνε. Επίσης, καλό είναι να μην επεμβαίνουμε αμέσως και με το παραμικρό, γιατί διαφορετικά μαθαίνουν ότι χωρίς να είμαστε δίπλα τους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και τέτοια περιστατικά δυστυχώς θα συμβούν κι όταν δεν θα είμαστε μαζί τους.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΙΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΟΥ. ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΔΗΛΑΔΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ. ΑΠΛΑ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΟΣΟ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΗΠΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ! ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ, ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΣΠΑΘΙΑ, ΛΟΓΩ ΑΠΟΚΡΙΩΝ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥΣ ΔΕ, ΚΑΜΑΡΩΝΕ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ " ΕΙΔΕΣ, ΕΙΔΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ". ΤΙ ΝΑ ΠΩ... ΕΝΙΩΣΑ ΣΑΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΣΟΚΑΡΕ...
Βρε κορίτσια, να ρωτήσω κάτι! Εντάξει όταν είμαστε εμείς παρούσες και μπορούμε (εννοείται!) να βάλουμε αυτά τα παιδιά ή τους γονείς στην θέση τους, και γενικότερα να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις! Όταν όμως το παιδάκι μας είναι μόνο του, ανυπεράσπιστο σε κάποιον χώρο που δεν υπάρχει κάποιος επιστάτης π.χ. στο διάλειμμα του προνήπιου ή νήπιου, τότε τι γίνεται;;; Η απορία μου εν ολίγοις είναι, σε ανάλογες περιπτώσεις, ΠΩΣ πρέπει να συμπεριφερθεί το παιδάκι μας! Εμείς καλώς ή κακώς ξέρουμε τον τρόπο...
Υπαρχουν ασκησεις που τους κανεις για να μαθουν να αντιδρουν. Δε θα σου πω πολλα γιατι δεν τις εχω δει και μη σου πω βλακεια. Ξερω ομως πως στο σχολειο η ψυχολογος του δημου παει και κανει στα παιδια τετοιες ασκησεις. Ενα που εχουν πει και σε εμας τους γονεις ειναι να τους μαθαινουμε να αντιδρουνε απο μικρα. Αν τα πειραζει καποιος να του φωναζουν σταματα και αν τους κοροιδευουν να λενε οχι δεν ειμαι ετσι. Αλλα αυτο πολυ αοριστα στο λεω γιατι δεν τα εχω ακουσει αναλυτικα. Παντως αυτο κανω. Τα αφηνω μηπως αντιδρασουν μονα τους και οταν δεν τα καταφερνουν επεμβαινω.Βλεπω πως συνηθως τα με κοροιδεψε και με εσπρωξε καταφερνουν και τα λυνουν μονα τους. Τετοιο περιστατικο σαν αυτο που αναφερει η μαμα του αρθρου δε νομιζω να καταφερναν να το αντιμετωπισουν. Δεν πιστευω πως πειραζει αυτο. Τη γενικη ιδεα δωστου οτι δε δεχομαστε προσβολες και ασχημες συμπεριφορες και με τον καιρο θα μαθει να το διαχειριζεται και μονο του. Μεχρι τοτε μπορει οπου δυσκολευεται να ερχεται σε εσενα για βοηθεια η στην κυρια του. Ελπιζω να μην ειναι τοσο ασχημα τα πραγματα ωστε να χρειαζεται να ανησυχουμε για την ασφαλεια τους απο το νηπιαγωγειο.
Εμενα τον δικο μου τις προαλλες (ειναι 27 μηνων) τον βαλανε κατι 4 χρονα στη μεση και τον τραβολογουσαν και αυτος δεν ηθελε να παει εκει που τον πηγαιναν, πηγα κοντα και φωναξα την κοπελα που τα προσεχει και της ειπα να τους πει να τον αφησουνε γιατι ειναι μικρος, και δεν τον ξαναενοχλησανε. Καταλαβαινω οτι ειναι πολλα παιδια και λιγες οι κοπελες, αλλα αυτοι οι γονεις που απρατανε τα παιδια τους και βλεπουνε ματς ή πινουνε τον καφε αμεριμνοι για το πως παιζει το παιδι τους μου τη δινουνε στα νευρα... Εγω γενικα δεν θα το αφηνα να παει οσο εσυ. Με την πρωτη ενοχληση, για να μην μου ανεβει η πιεση γιατι βγαινουμε να περασουμε ολοι καλα κι εμεις και τα παιδια μας, θα ενημερωνω την κοπελα να τα απομακρυνει και θα ειχα το νου μου μην επαναληφθει. Αλλιως θα αναζητουσα τον αδιαφορο γονεα να μαζεψει το παιδι του.
Ακριβώς την ίδια απορία έχω και εγώ. Γιατί οι άλλοι γονείς αδιαφορούν όταν το παιδί τους παρενοχλεί τα άλλα. Δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι αν το δικό τους παιδί ήταν στη μειονεκτική θέσηοτι θα τοεπαιζαν και τόσο άνετοι. Όπως λεει και η δασκάλα στον παιδικό αυτά τα παιδιά ειναι οι μελλοντικοι τραμπούκοι και οι γονείς τους θα την βρουν μπροστα αυτή την συμπεριφορα.
Υποτίθεται ότι υπάρχει κάποια κοπέλα εκεί που τα προσέχει. Αν κάποιο παιδάκι δεν συμπεριφέρεται καλά θα πρέπει να επιληφθεί. Πιστεύω ότι έπρεπε να μιλήσεις σε εκείνη και όχι στο άλλο παιδάκι αφού είδες ότι η κατάσταση δεν διορθώθηκε. Εσύ πηγαίνεις στον παιδότοπο για να μπορέσει να παίξει το παιδί σου. Η κοπέλα που τα επιβλέπει θα πρέπει να φροντίσει για αυτό. Έχω δει να βγάζουν παιδάκια έξω και να τα στέλνουν στους γονείς όταν δεν παίζανε σωστά με τα παιχνίδια... πιστεύω ότι το ίδιο θα κάνουν όταν ενοχλούν άλλα παιδάκια.
Αγαπητή μου κατ' αρχήν θεωρώ ότι 3,5 ετών (παρόμοια ηλικία είναι και η κόρη μου) είναι πολύ μικρά για να τα βγάλουν πέρα μόνα τους με τα μεγαλύτερα παιδιά, οπότε καλά έκανες και υπερασπίστηκες το παιδί σου. Από κει και πέρα αυτός που είναι υπόλογος ΠΡΩΤΑ απ' όλα για το περιστατικό, είναι ο ιδιοκτήτης/υπεύθυνος του παιδότοπου που δεν φρόντισε να βάλει αυτός τα πράγματα στη θέση τους. Γνώμη μου είναι ότι κακώς προσπάθησες να συνετίσεις εσύ τον πιτσιρίκο bully. Έπρεπε να μιλήσεις στον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία του χώρου. Συνήθως οι παιδότοποι έχουν μια κοπέλα μέσα στον χώρο με τα φουσκωτά που προσέχει (στα πλαίσια του δυνατού) τα παιδιά και διευθετεί τέτοια περιστατικά. Σε αυτήν έπρεπε να μιλήσεις πρώτα και στον ιδιοκτήτη του παιδότοπου! Και στη συνέχεια στον γονέα του μικρού bully. Προφανώς η αντιμετώπιση «παιδιά είναι μωρέ θα τα βρούνε μόνα τους» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αποδεκτή!!! Αλλά αυτό θα έπρεπε πρώτος να το έχει κάνει σαφές στον πατέρα του μικρού, ο ιδιοκτήτης του παιδότοπου. Υποτίθεται ότι οι παιδότοποι λειτουργούν κάτω από κάποιους κανόνες. Φυσικά πάντα ισχύουν και οι γενικοί κανόνες συμπεριφοράς. Δεν μπορεί κάποιος να πηγαίνει το παιδί του να το «πετάει» μέσα στα φουσκωτά και να κάθεται με γυρισμένη πλάτη να πίνει καφέ ενώ το παιδί του μπορεί είτε να κινδυνεύει είτε να βάζει σε κίνδυνο άλλα παιδιά. Αυτό ονομάζεται αμέλεια και εγώ στη θέση σου πιθανώς να καλούσα και την αστυνομία. Πάντως πιστεύω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε αν το παιδί μας αντιμετωπίζει bullying είναι να απευθυνόμαστε πρώτα στον γονέα του bully. Κι αν δεν βρίσκουμε άκρη να απευθυνόμαστε στις αρχές (είτε πρόκειται για τον διευθυντή του σχολείου, τον προϊστάμενο της εκπαιδευτικής περιφέρειας ή την αστυνομία). Και πέραν τούτου καλό είναι να μάθαίνουμε στα παιδιά μας να αμύνονται και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και δυναμικά!
Ουφφ η πιεση μου ανεβηκε διαβαζοντας το αρθρο. Τι να πρωτοσχολιασω? Την κακη συμπεριφορα του παιδιου ή την αναιδεια του μπαμπα του? Συμβουλες δεν εχω να δψσω γιατι πραγματικα ουτε κ εγω ξερω ποιος ειναι ο σωστος τροπος αντιδρασης κ θα με ενδιεφερε πολυ να ακουσω τι θ πουν οι αλλες μαμαδες. Παντως νομιζω μια χαρα το χειριστηκες. Ειδικα στην αρχη ειχες την ψυχραιμια να μιλησεις ηρεμα στο κακομαθημενο. Γενικα πιστευω πως οταν ενα παιδι ενοχλει το παιδι σου κ βλπεις οτι το δικο σου δεν μπορει να ανταπεξελθει, πρεπει να εμπλεκομαστε.Ειδικα οταν τα παιδακια μας ειναι μικρα. Το χειροτερο ομως ειναι να αντιμετοπιζεις την αδιαφορια των γονιων τους. Και μια απορια. Ο παιδοτοπος δεν ειχε υπευθυνους "παιδαγωγους" να επεμβουν?
Ωρε γλεντια! Πραγματικα η πρώτη έκφραση που μου έρχεται στο μυαλό ειναι να σου πω ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ γιατι μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι. Στη συνέχεια και προσπαθωντας να ανακτήσω την ψυχραιμια μου, ακομα σκεφτομαι πως πολυ καλα έκανες. Οσον αφορα τους νταηδες (απο διαβασμενα και οχι πραγματα που βιωσα...). Οι νταήδες ειναι θρασύδειλοι. Εαν τους αντιπαρετεθείς και δε μασήσεις μαζευονται (ελπίζω!). Οπότε η συμβουλή που θα έδινα εγω στο παιδί μου θα ηταν αρχικα να δηλώσει στον ίδιο το νταη οτι ενοχλείται και να σταματήσει να τον πειραζει, στη συνέχεια εαν δεν μαζευτει ο νταής, να το πει σε καποιον μεγάλο να τον σταματήσει. Εαν και ο μεγάλος αποτυχει να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα στις προκλήσεις είτε σωματικές είτε λεκτικές. Και φυσικά η μαμα ή ο μπαμπας θα ειναι καπου εκει κοντα να επέμβει εαν χρειαστεί, όπως ακριβως επενέβεις και ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ! Εκεινον τον πατερα πολύ θα ηθελα να τον ακούω απο μια μερια να μου λεει οτι με εχρισαν επιστάτη επειδη το παιδί του πειραζει το δικό μου κι εγω οφειλω να το αφησω να συμβαινει... να τον πάρει και να τον σηκώσει σαν φτερο στον άνεμο! Αυτός μάλλον αυτην την τακτικη ακολούθησε στο δόλιο νταή και τον άφησε να νομίζει οτι ο παιδότοπος ειναι η ζουγκλα του Μόγλη στην οποία ο μεγαλύτερος κάνει οτι του γουστάρει....βρε ούστ!
πραγματικα εισαι μεσα στο μυαλο μου,κι εγω τα ιδια θα εκανα!μπορει και να πλακωνομουν και με τον πατερα! εχω πολυ τρελα!μεγαλωνω εγω το παιδι μου με αρχες και ερχεται το κομπλεξικο και το ενοχλει?οσο για τον πατερα,νουμερο! και σορρυ που θα το πω,δεν ειναι ολα τα παιδακια συμπαθητικα,ειναι και μερικα που σπανε νευρα μονο απο το ειρωνικο τους υφος!ε, καπου εκει διπλα ειναι και οι ηλιθιοι γονεις!
Εκανες τα λαθη που κανω εγω με την κορη μου και δε με ακουει. Τον ρωτησες αν μπορει να σταματησει να χτυπαει το γιο σου. Ποτε δε ρωταμε γιατι η απαντηση ειναι παντα αρνητικη. Θα επρεπε να πεις στον αλλο “δε χτυπαμε“. Δε χτυπαμε θα πει ειναι κανονας και εφαρμοζεται για ολους στον παιδοτοπο και δειχνει οτι το ιδιο θα ελεγες και στο γιο σου αν χτυπαγε. 2ο λαθος ειναι οτι ξεκινησες διαλογο με το παιδι. Στο διαλογο παντα το παιδι κερδιζει γιατι για ολα εχει αντιλογο. Ορθα και κοφτα ενα “δε χτυπαμε“ εφτανε. Κι εγω επεμβαινω σε τετοια. Ακομη κι αν βριζουν ξενα παιδια θα τους πως “δε θελω να ακουω βρισιες“. Προς το παρον δε μου εχει παραπονεθει αλλος γονιος με αυτον τον τροπο. Αν ξεκινας απο μονη σου την αντιπαραθεση (οσο δικιο κι αν εχεις) τον βαζεις τον αλλον στην απεναντι θεση. Με το που ειπες στον μπαμπα ο γιος σου χτυπαει το δικο μου αυτοματα τον βαζεις σε κατασταση αμυνας. Εγω δε θα αντιδρουσα οπως ο αλλος μπαμπας, αλλα βλεπω παρα πολλους γονεις να κρατανε αναλογη σταση οταν καποιος κατηγορησει το παιδι τους, Θα ηταν καλυτερο αν τον αλλον μπαμοα τον εβαζες σε θεση συμμαχου, ναατου πεις οτι εχουν τα παιδια μια διαφωνια για το που θα παιξουν και να το λυνατε και οι δυο μαζι. Επισης εγω θα ρωταγα το αλλο παιδι γιατι δε θελεινα παιζει και το δικο μου στον ιδιο χωρο. Καμια φορα εχουν πραγματα στο μυαλο τους που ουτε τα φανταζομαστε (π.χ. μπορει εκει που επαιζε και ο γιος σου να ειχαν την πορτα του καστρου τους στο μυαλο τους). Αν μου ελεγε το λογο θα κοιταζα να τους βρω μια λυση(π.χ. α, ειχαν την πορτα τους εκει και ξεχασαν να στο πουν. Τι θα επρεπε να κανουμε παιδια για να μπουμε κι εμεις στο καστρο σας;) Λεμε τωρα παραδειγμα. Δεν ειναι θεωρητικο, μου εχει τυχει ακριβως το ιδιο με την κορη μου που την καλεσαν σε παρτυ και το παιδακι που γιορταζε επαιζε με τα 5 παιδια της γειτονιας του και τη δικια μου την εδιωχνε. Την ηθελε για να την καλεσει αλλα προφανως με τους αλλους που επαιζε καθε μερα ειχε αλλη σχεση. Η δικια μου εκλαιγε παρα πολυ και τελικως παιξανε ολα μαζι γιατι τα βρηκαμε καπως ετσι. Με την κουβεντα βρηκανε ρολο και για τη δικια μου οποτε μετα απο λιγο ενσωματωθηκε και αυτη στο παιχνιδι. Θελει τροπο, ειδικα οταν “μαλωνεις“ ξενα παιδια. Στο δικο σου ειναι αλλιως γιατι ξερεις σε τι φαση ειναι. Το ξενο δεν μπορεις να ξερεις τι βιωνει καα μπορει να ειναι επιθετικο. Μπορει ας πουμε να εχει μολις χασει καποιον αγαπημενο. Θελει δυο φορες προσοχη στο πως θα μαλωσεις ενα ξενο παιδι. Υπαρχουν και τα κακομαθημενα, δεν ειναι ολα επιθετικα επειδη κατι τους ετυχε, αλλα αφου αδιαφορει ο γονιος εγω θα το νουθετησω; Εμενα το μονο που με νοιαζει ειναι να το πω να μη χτυπαει και να με ακουσει , τωρα αν μου κανει εντυπωση η δε μου κανει το οτι του το ειπα ευγενικα και δεν ακουσε ειναι κατι με το οποιο δεν ειναι δικια μου δουλεια να ασχοληθω. Δηλ. Ποτε σε ξενο παιδι δε θα ελεγα σε αφησα να δω μεχρι που θα το πας. Αυτο δειχνει μια οικειοτητα που δεν την εχετε και ειναι αδικο το 5χρονο να το βαλεις απεναντι σου με αυτον τον τροπο. Εισαι ξενη για αυτον, δεν μπορεις να τσεκαρεις τη συμπεριφορα του με αυτον τον τροπο. Απο ολη την ιστορια αυτο ηταν το κομματι της συζητησης που θα ελεγα οτι δε μου αρεσε.
Εξαιρετικές πληροφορίες!Ευχαριστώ πολύ.
Νίνα τη όμορφα που τα είπες ....μπράβο πολύ μου άρεσε
Ουφ! Έπιασες ένα πολύ ευαίσθητο σημείο μου!!! Την ίδια απορία έχω και εγω για τον τεσσάρων χρονών γιο μου! Μου έχει τύχει αντίστοιχο περιστατικό σε πάρτυ δημοτικού σχολείου και πραγματικά έφυγα με την αγωνία, του τι θα γινόταν αν το παιδάκι μου ήταν μόνο του και δεν ήμουν εγώ παρούσα!!! Θα μου πεις, ετσι δεν είναι και η ζωή;;; Μια ζουγκλα! Άλλοι υπερισχύουν και άλλοι όχι. ΑΛΛΑ ΟΧΙ, δεν θέλω το δικό μου παιδί που ΔΕΝ είναι επιθετικό, που ΔΕΝ θα προσβάλλει, Δε θα χτυπήσει, ΔΕΝ θα ενοχλήσει άλλο παιδάκι να πέφτει θύμα κάποιων άλλων παιδιών που δυστυχώς έτσι έχουν μάθει να φέρονται από τους γονείς τους! Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι άλλες μανούλες τι πρέπει να κάνουμε γιατί και εμένα είναι ένα θέμα που με απασχολεί πολύ, ειδικά του χρόνου που θα ξεκινήσει προνήπιο.