Διαβάζω τις ανθρώπινες ιστορίες όλων των μαμάδων και ήρθε το πληρωμα του χρόνου να σας πω και την δικιά μου δυσάρεστη ιστορία.
Ειμαι 39 ετων με 2 αγοράκια, ενα 3.5 χρόνων και ενα 3 μηνων (τα έκανα μετα απο 2 αποβολες και εξωσωματικές και τελικά ήρθαν φυσιολογικα ύστερα απο πολυ προσευχη και πιστη) Το πρόβλημα ειναι ο σύζυγος και η μάνα του, η οποία μένει απο πάνω μας (για κακή μου τύχη το σπιτι ειναι δικό του) και καθότι ειναι 83 ετων με πρόβλημα σακχάρου (κανει ινσουλίνη τα 3 τελευταία χρονια) θεωρεί οτι πρεπει να βρίσκεται συνέχεια κάτω γιατι δεν εχει άλλη χαρα! Οταν όμως έρχεται, ρωτάει το παιδι «Την θες την άλλη γιαγιά σου;» Αν τον μαλώσω, λέει «Τι σου κανε;» (λες και μιλάει για ξένο άτομο) Περσι τέτοια εποχή είχα πλύνει τις κουρτίνες και πήγαινε ο μικρος να τις πιάσει ενώ είχε βρώμικα τα χέρια του απο σοκολάτα και του λέει «Έτσι πήγαινε, να τα λερωσεις!!!» Ηρεμη οσο δεν παει απαντάω στον μικρό οτι στο σπιτι έχουμε κανόνες. Ο σύζυγος ενώ ήταν παρών απλά δεν είπε τίποτε!! Φυσικα όπως καταλαβαίνετε, οταν την βλέπω η όψη μου ειναι όψη απέχθειας και φανερής ενόχλησης απο την παρουσία της!
Όσον αφορά τον σύζυγο οταν τσακωνόμαστε μου μιλά απαξιωτικά, με προσβάλλει λέγοντας μου να φύγω απο το σπιτι, οτι δεν ειμαι αξία εμπιστοσύνης (και αυτό γιατί όσες φορές έχουν γίνει κάποιες ζημιές στο σπιτι, γρατζουνιές στο πάτωμα, στους τοίχους να ‘χει φύγει λίγος σοβας και ενώ μ’ εχει ρωτήσει, του το ‘χω αρνηθεί γνωρίζοντας πως θα αντιδράσει)
Σημειωτέον οτι με περνά 20 χρονια, δουλεύω και συμμετέχω στο σπιτι και εχω και ενα 2αρι που το νοικιάζω αλλά δυστυχώς ξέρει οτι εξαρτάμαι οικονομικά απο αυτόν!! Οσο για τους γονείς μου, ο πατέρας μου ήταν απών απο την ανατροφή των παιδιών του και απο την μανα μου το μόνο που θυμάμαι ειναι να τρώω πολυ ξύλο και ξαφνικά να θέλει να γίνουμε φιλεναδες (με κατηγόρησε οτι δεν συζητάμε σαν μανα με κόρη!!!!!!)
Σας ρωτώ, ενώ δεν θέλω να χαλασω το σπιτι, μήπως τελικά θα επρεπε;;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
πω πω, εισαι δυσκολα... Κοιταξε, ειμαι σιγουρη πως αν σου πω να κατσεις και να συζητησεις μαζι του ολα αυτα που κανει κ που προφανως σε ενοχλουν θα μου πεις πως δεν περιμενες εμενα για να το σκεφτεις.. Αν αυτο ισχυει σημαινει πως ο αντρας σου δεν σε υπολογιζει ισοτιμα και δεν συμπεριφερεται οπως θα επρεπε απεναντι στη γυναικα του..Ζω και εγω με την πεθερα μου απο κατω και εχω τα ιδια και χειροτερα προβληματα μην σου πω αλλα πλεον, τον εχω με το μερος μου(οταν δεν ειμαι παραλογη)...ΠΟΤΕ δεν θα ελεγα σε μια γυναικα για αυτους τους λογους να χαλασει το σπιτι της και την οικογενεια που με τοοοσο κοπο και κοινη προσπαθεια καταφερε να αποκτησει. το σλογκαν μου ειναι χαρουμενη μαμα, χαρουμενα παιδια..αυτο να σκεφτεις, αμα δεν εισαι χαρουμενη και νιωθεις μειονεκτικα μεσα ιδιο ΣΟΥ το σπιτι τοτε θα κανεις αυτο που λεει η καρδουλα σου...γνωμη μου ειναι να μετακομισεις και να πας σε ενα σπιτι που θα αγορασετε απο κοινου η θα νοικιασετε..ας νοικιασετε το σπιτι ΣΑΣ που ειναι πανω κατω απ την μανα του και πατε σε ενα σπιτι που θα ειστε χαλαροι και προπαντων ισοτιμοι... απ οτι καταλαβαινω δεν εχετε κανει τα παντα για να κρατησετε αυτο τον γαμο και οταν υπαρχουν και 2 παιδακια στην μεση τοτε πρεπει για εκεινα και μονο και κανετε τα παντα!!! στα λεω εντελως φιλικα και ευχομαι μεσα απ την καρδια μου να βρεις αυτο που θα σε κανει χαρουμενη και εσενα και την οικογενεια σου!!!
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΑΙΡΝΑΩ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΎΣΚΟΛΗ Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ...ΤΟ ΘΈΜΑ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ?ΚΑΙ ΠΟΣΟ?ΣΚΈΨΟΥ ΌΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ..ΒΑΛΕ ΟΡΙΑ,ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ. ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΔΕΝ ΣΥΜ/ΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΣΟΥ..ΣΚΕΨΟΥ ΟΝΤΩΣ,ΜΗΝ ΠΝΙΓΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΖΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ
Σε ότι αφορά την πεθερά, (που είναι τραγική, όπως πάρα πολλές), θα σου έλεγα να τη γράψεις -κατά πόσο είναι εύκολο αυτό τώρα, είναι μια θεματάρα-, διότι σε λίγο καιρό θα βλέπει τα ραδίκια ανάποδα. Το θέμα εδώ όμως δεν είναι η πεθερά. Είναι ο άντρας σου. Με τα λίγα που διαβάζω, τον βρίσκω κομματάκι πειραγμένο να τον πω? Βλαμμένο ίσως? Κάτι ανάμεσα τέλος πάντων. Δε φέρεται και με τον καλύτερο τρόπο. Το άλλο θέμα είναι και οι ορμόνες οι κακούργες της λοχείας...3μήνες έχεις που γέννησες, σίγουρα κι εσύ δε θα' σαι στα καλύτερά σου με τα ξενύχτια και ένα 3,5 ετών βλαστάρι να κάνει τα δικά του. Προσθέτουμε λοιπόν κούραση+ορμόνες= ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 1.Θα σε συμβουλέψω να κάνεις λίγη ακόμα υπομονή, μέχρι να περάσει τουλάχιστον το πανηγύρι της λοχείας, για να είσαι έστω λίγο πιο ήρεμη. 2. Όταν έρχεται η γριέντζω, βάλε μωρό στο καρότσι (άνοιξε κι ο καιρός πλέον) και τον μεγάλο απ' το χέρι και πιάσ' τε τα πάρκα της περιοχής. Αν αντέχεις δηλ. Όσο λείπεις απ' το σπίτι, τόσο το καλύτερο για σένα. Τί θα κάνει, θα' ρχεται μαζί το σάψαλο? Δε νομίζω να μπορεί, αλλά και να μπορεί, ασ' τη να' ρθει, μπας και χαιρετήσει το μάταιο τούτο κόσμο απ' το ξεποδάριασμα και λυτρωθείς απ' αυτή. 3. Με το σύζυγο είναι το θέμα, δεν ξέρω πώς να χειριστείς σε αυτή τη φάση που βρίσκεσαι, το γεγονός ότι σε διώχνει απ' το σπίτι. Δε ρωτάς κανα δικηγόρο πρώτα? Κι ας τον μετά να πληρώνει διατροφές. Επίσης, είπες ότι δουλεύεις και έχεις κι ένα ακίνητο. Στο δρόμο δε θα μείνεις πάντως. Υπάρχουν πολλές χειρότερες καταστάσεις που βιώνουν γυναίκες που δεν έχουν ούτε δουλειά, ούτε σπίτι. Οπότε ΔΕΝ είσαι οικονομικά εξαρτημένη από αυτόν. Αυτό τουλάχιστον μην το λες ούτε γι' αστείο...Απλά φοβάσαι μη χάσεις τα περισσότερα που σαφώς έχεις τώρα. 4. Εγώ πάντως, αν μου έλεγε ο σύζυγος να φύγω απ' το σπίτι, θα τον είχα σιχαθεί.
Τι να σου πω βρε κορίτσι μου... Δε μπορώ εγώ να σου πω αν θα χωρίσεις. Το σίγουρο είναι ότι η γριά σε αυτή την ηλικία δεν πρόκειται να αλλάξει. Το πρόβλημά σου όμως δεν είναι αυτή, αλλά η σχέση με τον άνδρα σου. "Αναγκάζεσαι" να λες ψέματα για ζημιές; Πού ξανακούστηκε τέτοιο πράγμα; Μωρό είσαι να σε μαλώσει όταν κάνεις ζημιές; Εγώ το πρώτο που κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να πω στον άνδρα μου ότι έκανα ζημιά, γιατί τέτοια σχέση έχουμε. Κι αν μου μιλούσε με τέτοιο τρόπο, πίστεψέ με, θα τον έστελνα στη μαμά του. Προφανέστατα και οι ζημιές δε γίνονται επί τούτου, και δεν είσαι μωρό να σε μαλώνει. Και τι μηνύματα παίρνουν τα παιδιά όταν ακούν ένα μπαμπά να "μη σέβεται" τη μαμά τους και να της λέει ότι δεν είναι άξια εμπιστοσύνης και να φύγει από το σπίτι. Πώς θα σου μιλούν κι εκείνα αύριο; Και μια 83χρονη να επεμβαίνει στον τρόπο που μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Κι αν εργάζεσαι και έχεις και σπίτι, τι να σου πω... Εγώ θα είχα φύγει.. Μια ζωή έχεις, δεν υπάρχει άλλη.
Δεν θεωρώ οτι εχεις σοβαρά θέματα για να χωρισεις.Πιστεύω οτι με μια ουσιαστική συζήτηση με τον συζυγό σου θα λυθούν ολα.Όσο για την πεθερά, αστην κάνε οτι δεν ακούς και κάνε εσυ αυτό που θες.Υπομονή και διάλογος και ολά θαλυθουν. Επίσης καλό είναι στον σύζυγο να δείχνεις δυναμική και οτι δεν φοβάσαι ακόμα και να φύγεις. Αυτός νομιζω έχει το θέμα.Τι θα κανει σε αυτήν την ηλικια τώρα; Αλλη οικογένεια;Δε νομιζω!!!!!