Όλα αυτά που φοβάμαι..!
Είμαι η Βαλια και εχω ενα υπέροχο αγοράκι 2.5 χρονών, τον Νίκο. Απο την στιγμή που εμαθα οτι ειμαι έγκυος, μαζί με την αφάνταστη χαρά μου, αρχισαν να μου δημιουργουνται οι πρώτες φοβίες. Να ειναι γερό, να παει καλα η εγκυμοσύνη… Οσο περνουσε ο καιρός, «δεν πολυκουνηθηκε σήμερα», μετά φόβος για τη τη γέννα…
Μετα ηρθαν και οι φόβοι
Θα ειμαι καλη μάνα;
Θα καταφερω να τον μεγαλώσω σωστά;
Αν μου πάθει κατι τι θα κάνω; Πώς θα ζήσω;
Θα μπορέσω να του προσφέρω εκτος απο την απεραντη αγαπη μου τα απαραίτητα εφόδια για την ζωη;
Μια βόλτα με τους θείους του ή τους παππούδες του που θεωρητικά θα επρεπε να ειναι για εμένα ωρα χαλαρωσης και ξεκούρασης σε εμενα λειτουργεί ακριβώς αντίθετα. Άγχος και στεναχώρια μέχρι να γυρίσει το αντράκι μου.
Άλλο παλι που σκέφτομαι… Θα μπορέσει να ενταχθεί στο σχολείο, θα κανει εύκολα φίλους ή θα νιώσει την απόρριψη απο μικρή ηλικία; Τόσα ακούμε καθημερινά να γίνονται που με τρελαίνουν. Θα μου πειτε -και δίκιο θα έχετε- σιγά τα λάχανα, ολες βιωνουμε τους ιδιους φοβους και τις ίδιες ανησυχίες, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο.
Αυτό που με φοβίζει όμως περισσότερο ειναι να μην του μεταδώσω αυτο το άγχος μου και δεν ευχαριστηθεί την ζωη του. Πάντα ήμουν της αποψης οτι πρεπει να εχουν χώρο τα παιδιά, να αναπνέουν ελεύθερα, να μαθαινουν μονα τους απο τα λάθη τους.
Οπότε όσο κι αν ανησυχώ για αυτόν εχω αποφασισει να στέκομαι πάντα ένα βήμα πίσω του, να νιώθει την ασφάλεια οτι οταν «παραπατησει» θα είμαι εκει να τον σηκώσω και θα συνεχίσω να το κανω για ολη μας την ζωη…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καλησπερα βαλια!!καταρχας να σου ζησει το παιδακι σου!! εμενα ο δικος μου κλεινει τα 4 τον ιουλιο και τρελαινομαι ακομα!!συνεχεια φομαμαι μην παθει κατι αλλα πιο πολυ εχω κολλημα οτι θα πεσει απο το μπαλκονι....δεν μπορω να στο εξηγησω!μεχρι και ονειρα εχω δει!! μερικες φορες που καθεται με τον αντρα μου εξω δεν τον πολυεμπιστευομαι και μπαινοβγαινω και τον εκνευριζω λεγοντας του προσεχε το παιδι μην πεσει και διαφορα αλλα!! ασε που για να τον παει στις κουνιες τον επαιρνα 2-3 φορες τηλ και καλα φτασατε?προσεχε στο δρομο μη σου φυγει ,κρατα τον καλα κ αλλα πολλα!!τι να πω??? σημειωση οτι ο αντρας μου ειναι ναυτικος και ειναι ολη μερα μαζι μου ο μικρος!! ευχομαι απο σεπτεμβρη που θα κανω τα χαρτια για εσπα για προνηπιο να τον παρουν γιατι θα κανει καλο και στους δυο!! πιστευω μεγαλωνοντας θα ηρεμησεις και εσυ!!τελικα οτι νιωθουμε περνα στο παιδι και τα καταλαβαινει ολα!αν ειμαστε χαλαροι θα ειναι και αυτο,αν οχι θα ειναι στην τσιτα και αυτο! φιλικα σου ευχομαι ολα να πανε καλα!!
Βάλια καλησπέρα! κι εγώ έχω όλα αυτά τα αγχη που αναφέρεις, και ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό, μια που ο ζουζούνος μου είναι λίγο παραπάνω ζωηρός! Παρόλα αυτά, το ότι δεν τον αφήνω στιγμή απ τα μάτια μου (όπως είπες οι καιροι είναι δυσκολοι), το ότι δυστυχώς δεν έχω άλλα άτομα για να τον εμπιστευτώ δίπλα μου και δεν δουλεύω (οπότε αναγκαστικά είμαστε συνέχεια μαζί) δεν τον έχει κάνει να φοβάται, ούτε τον συγκρατεί απ' το να τρέχει μακρυά μου κι εγώ να φρικάρω, να πιάνει συζήτηση με αγνώστους, να χαιρετάει τον κόσμο που περνάει απ το μπαλκόνι, κλπ. Πιστεύω ότι το πόσο απελευθερωμένα είναι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ την ιδιοσυγκρασία τους, όπως και το πόσο προσέχουν ή το πόσο φοβούνται. Παίζει ρόλο και η διαπαιδαγώγηση, όμως βλέπεις παιδάκια που από μωρά π.χ. προσέχουν τα πάντα (ή φοβούνται και γι αυτο προσέχουν) και άλλα που δεν καταλαβαίνουν τιποτα. Συνήθως αυτά που προσέχουν εκ των πραγμάτων έχουν μαμάδες που δεν χρειάζεται να ανησυχούν τόσο. Δεν ξέρω αν ένα παιδί που χρειάζεται πραγματικα να το προσέχεις όλη την ώρα λειτουργήσει διαφορετικά αν δεν το προσέχεις, αλλα θεωρώ ότι είναι ρίσκο να δοκιμάσεις κατι τέτοιο.
olio aytoi oi foboi mas kanoun manades...... k egw ta idia fobamai opws k toses alles. h8ela toso polu ena paidi panta kai twra fobamai mhpws den aksiza na ginw mana mhpws de kataferw na ths dwsw oti zhthsei. de 8elw na ponesei pote. alla de ginetai dystyxws,