Πήρα την απόφαση και τον… άλλαξα!

Εχω την τύχη και την απέραντη ευτυχία να κρατάω στην αγκαλιά μου την 6 μηνων κορούλα μου την ώρα που σας γραφω( τωρα πώς τα καταφέρνω άλλη ιστορία, μιας και η μικρή εχει… λιγουρευτει το iPad  και το τραβάει με απειλητικές διαθέσεις, χιχι)

Πριν απο 2 χρονια περίπου ξεκινήσαμε με τον αντρουλη μου τις προσπάθειες για μωρακι, αλλα κλασσικά τα μωρά και δεν έρχονται με παραγγελία! Παω λοιπόν στο γιατρό μου (μεγάλογιατρος σε ιδιωτικό μαιευτήριο και σε στρατιωτικό, με πολυτελέστατο ιατρειο και τις ανάλογες τιμες… Μου τον είχε προτείνει μια φιλη μου που τον ήξερε κι έτσι πήγα κι εγω) Ξεκινάμε την γυναικολογική παρακολούθηση και στους 6μηνες προσπάθειας με στέλνει για σαλπιγγογραφια… Την κανω. Πολύς πονος, ούτε στην γέννα τέτοιο πράγμα.

Του την πάω, μου λεει «Χμμμμμ, κατι βλέπω, μάλλον πολυποδας, πάμε για υστεροσκοπηση-λαπαροσκόπηση!!«

Ok, λεω, κατι θα ξέρει παραπάνω κοτζαμ γιατρός!

Tην κανω, που λέτε, έρχεται την επόμενη, μου λεει «Oλα καλα, πεντακάθαρα ολα! Mονο που έχεις πολύ σφιχτό τραχήλο! Θα δυσκολευτεις πολύ σε φυσιολογικό τοκετό στο μέλλον, οπότε καλύτερα καισαρικη!«

«Καλα«, του λεω, «ας μείνω έγκυος και βλέπουμε«

Τρεις μηνες μετα την επέμβαση και ενώ εγω αγχωνομουν απίστευτα και έλεγα αφού ολα ειναι καλα, γιατί δεν μένω εγκυος (τα γνωστά χαζά), μου λεει να ξεκινήσουμε σπερματεγχυσεις… Σε 3 κύκλους και αν δεν πετυχει, πάμε για εξωσωματική… Κανω και τις σπερματεγχυσεις, πλήρης αποτυχία για εμένα. Αυτός τσέπωσε 400 τη φορά και χωρίς απόδειξη… Εν τω μεταξύ επειδή την επέμβαση την είχα κανει με ασφαλεια το μαιευτήριο δεν τον είχε πληρώσει ακόμη και καθε φορά που με έβλεπε μου το έλεγε!!!

Κάπου εκεί (ναι, ναι, άργησα λίγο, το ξέρω) λεω στον καλό μου «Ως εδώ!! Ειμαστε υγιεστατοι, τυχεροί που ειμαστε μαζί, αν θέλει να ερθει, θα ερθει!«

Σταματαμε τις προσπάθειες, το λέμε και στον γιατρό και συνεχίζουμε τη ζωούλα μας.

Σε 2 μηνες κρατούσα στα χέρια μου το θετικότατο τεστ κύησης και όπως ειναι φυσικό, τρελαθηκαμε απο την χαρά μας!

Για να μην μακρυγορω, φτάνουμε στον πέμπτο μήνα, ολα τέλεια και ξαφνικά με πιάνει ένας έντονος πονος δεξιά… Επικοινωνώ με τον γιατρό και μου λεει «Ουρολοίμωξη ειναι, πάρε αντιβίωση!»

– Μα να έρθω να με δείτε!

– Δεν χρειάζεται, θα ταλαιπωρηθεις! Κάνε μια καλλιέργεια ούρων!

– Μα να ειμαστε σίγουροι!

– Μπααααα, δεν ειναι απαραίτητο, μου ξαναλεει.

Αρχισαν τα λαμπάκια να ανάβουν! Του άντρα μου γιατί εγω κοιμόμουν ακόμα!

Παιρνω την αντιβίωση και σε 2-3μερες αρχίζουν κραμπες στην κοιλιά. Τον παίρνω τηλεφωνο και μου λεει «Κολικος εντέρου, πάρε τα τάδε φάρμακα…«

Δεν προλαβαίνω να τα πάρω, αρχίζουν συσπασεις!

Με τα πολλα πάμε στο ιατρειο επίσκεψη. «Πονάω» του έλεγα, «Δεν έχεις τίποτα«, μου έλεγε, «δεν ειναι συσπασεις αυτά!«

Τα έχουμε πάρει στο κρανίο και ο άντρας μου και εγω!

Αναμεσα στα αλλα, ρωτάμε και το κοστος του τοκετού και τι μας λεει;

«Λοιπον, για εμένα 2000 για φυσιολογικό τοκετό και για την μαία μου 400!«

Και μένουμε κάγκελο!

Ok, λέμε, ευχαριστούμε, καληνύχτα!!

Eπειδη δούλευα στο χώρο και ξέρω απο τιμες, οι συγκεκριμένες ήταν απλά τραγικές!! Tεσπα, είχαμε ξενερώσει παρά πολύ και με την συμπεριφορά του και φυσικά το κοστος, ψάξαμε και βρήκαμε άλλο γιατρό, 1200 αυτος και μαία απο το μαιευτήριο! O πρώτος γιατρουλης, αφού είδε οτι σταμάτησα, πήρε τηλέφωνο να μάθει το λόγο. Πολύ ευγενικά του είπα οτι λόγω κόστους σταματήσαμε και τι μου απάντησε;;;

«Εεεεε, κοιτά, επειδη σε συμπαθώ πολύ, θα ρίξω την τιμή στα 1500 και της μαιας  στα 300! Επισης μονοοοοο για σένα θα εκμεταλλευτώ μια έκπτωση του μαιευτηρίου και θα σε πάω σε τρίκλινο με την τιμή του τετρακλινου!! Ειναι κρίμα βρε παιδι μου να φύγεις εσυ που δυσκολευτηκες τοοοοοοοσο πολύ να μείνεις έγκυος. Πώς μπορείς να ρισκάρεις τη ζωή του παιδιού σου;«

Ακουσον, άκουσον!!

Τον… ευχαρίστησα για τη χάρη που θα μου έκανε και του είπα πως θα το σκεφτούμε. Εννοειται πως γεννησα με τον άλλο γιατρό, που με πρόσεξε απίστευτα, που ήταν συνέχεια δίπλα μου στον τοκετό, που μου κρατούσε το χέρι σε καθε πόνο και μου έδινε κουράγιο, σε ενα τέλειο μαιευτήριο, στο Ρεα, με τη μαία της βάρδιας, μια ικανοτατη μαία.

Μέσα σε 8 ώρες ειχα γεννήσει όμορφα, ήρεμα, εύκολα!

Αυτο που ήθελα να πω ειναι οτι σαφώς οι γιατροί πρέπει να αμείβονται, γιατί το έργο τους ειναι μεγάλο και σαφώς πρέπει να ειναι πάνω απο ολα γιατροί… Οφείλουν όμως να ειναι και άνθρωποι γιατί στο κάτω κάτω ανθρώπους ξεγεννούν, όχι αντικείμενα!

Και εσεις υποψήφιες μανούλες, όταν κατι σας χαλάει με το γιατρό σας, ψαχτείτε λίγο. Κανείς δεν σας δεσμεύει να σας ξεγενησει κάποιος που δεν εμπιστευεστε!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com