Το χάδι

Το έβλεπα καιρό αυτό το μικρό βιβλιαράκι στα ράφια και φλέρταρα μαζί του αλλά δεν το είχα πάρει. Είναι το πρώτο βιβλίο του Αλέξανδρου Στεφανίδη που έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα και απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές. Μέχρι που το διάβασε η φίλη μου η Κατερίνα του Διαβάζοντας και μου το σύστησε χωρίς δισταγμό. Πρόκειται βιβλίο μόλις 62 σελίδων που περιέχει δώδεκα μικρά σε έκταση διηγήματα. Ένα σπονδυλωτό αφήγημα για τα δέκα χρόνια που ο συγγραφέας πέρασε στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο. 

Οι δώδεκα ιστορίες είναι γραμμένες με τρόπο λιτό και χρησιμοποιώντας την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Χωρίς λεπτομέρειες που άλλωστε δεν έχουν σημασία οι εικόνες ξετυλίγονται μπροστά μας κινηματογραφικά. Ο πατέρας που είναι στη φυλακή, ο εγκλεισμός, η προσμονή της Κυριακής που είναι η μέρα του επισκεπτηρίου, τα παρακάλια στην μάνα να τον πάρει πίσω, τα καψώνια, η αγάπη για τον κινηματογράφο αλλά και η παιδικότητα που χάνεται είναι όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα. Κοινός παρανομαστής το χάδι που τόσο του λείπει και τόσο αναζητά. Το χάδι που υπάρχει σαν ανάμνηση, σαν φαντασίωση.

Δώδεκα μικρές ιστορίες που μέσα από την απλότητα της αφήγησης είναι πραγματικά σπαρακτικές. Που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σημάδια αφήνουν στην ψυχή ενός παιδιού αυτά τα βιώματα. Ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξη του απαντά: «Σήμερα σκέφτομαι ότι ενώ καταστρατηγήθηκαν πάνω μου όλοι οι παιδαγωγικοί κανόνες, εγώ έγινα ένας άνθρωπος που δένεται πολύ με τους άλλους…»

«Ήταν ο ίδιος που το είχε σκάσει από το Ορφανοτροφείο, πριν λίγο καιρό. Είχε κάνει «σκασιαρχείο», όπως λέγανε συνωμοτικά τα παιδιά. Είχε φορέσει ένα μακρύ παλτό ίσαμε τους αστραγάλους, σήκωσε τα πέτα, έβαλε κι ένα κασκέτο, για να φαίνεται μεγάλος, όλα παρμένα από το αποθηκάκι της ιματιοθήκης, και πήδηξε νύχτα τα κάγκελα. Τον βρήκανε έπειτα από τρεις μέρες να κοιμάται σε μια αποθήκη εξοχικού. Ο ιδιοκτήτης κάλεσε την αστυνομία κι εκείνοι τον παρέδωσαν στο Ίδρυμα. Ο ξυλοδαρμός ήταν η ελάχιστη αναμενόμενη τιμωρία και τον είχε συνηθίσει. Το αναπάντεχο ήταν ότι τον στήσανε στον τοίχο, κι όλα τα παιδιά του Ιδρύματος έπρεπε να περάσουν μπροστά του και να τον φτύσουν. Ήταν υποχρεωτικό. Ο επιμελητής επιτηρούσε να γίνεται σωστά η διαδικασία, ειδάλλως οι παραβάτες θα είχαν την τύχη του. Πέρασε κι αυτός. Έφτυσε αλλά αστόχησε. Ο επιμελητής τον αγριοκοίταξε. Ήρθε ο επόμενος. Αυτός δεν αστόχησε». 

Το Χάδι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.

[divider]
Η Αγγελική Μποζίκη ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο χώρο της πληροφορικής.

Είναι η μαμά του Πέτρου και σύντροφος του Μιχάλη.

Αγαπά τη λογοτεχνία και διαβάζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Μέσα από το eimaimama θα μοιράζεται μαζί μας τα βιβλία που ανακαλύπτει και αρέσουν στην ίδια και το μικρό Πέτρο φυσικά.