Μήπως το να αγαπάς το παιδί σου ακούγεται πιο εύκολο απ’ ό,τι είναι;

Γράφει η Sherrie Campbell, ψυχολόγος, για τη HuffPost

Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι αγάπη. Δεν υπάρχει υπερβολική αγάπη. Μπορούμε να τους δώσουμε υπερβολικά πολλά πράγματα και καθόλου πειθαρχία, αλλά είναι αδύνατο να τους δώσουμε υπερβολική αγάπη. Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι δύσκολο επειδή ήρθαν στον κόσμο για να αποκτήσουν τη δική τους προσωπικότητα. Όταν έρχονται στη ζωή μας, είναι ένα κενό κύτταρο, χωρίς κάποια συγκεκριμένη πορεία. Δουλειά μας ως γονείς είναι να τους παρέχουμε το κατάλληλο περιβάλλον, την καθοδήγηση και τη φροντίδα που χρειάζονται ώστε να βρουν τον δικό τους σκοπό. Η αγάπη μας είναι η τροφή που θα τους καθοδηγήσει στο να μάθουν να αγαπάνε τον εαυτό τους και να αναπτύξουν τη δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα. Η πραγματική αγάπη είναι αγάπη άνευ όρων. Αυτό σημαίνει πως τα παιδιά μας δεν χρειάζεται να είναι ή να κάνουν κάτι συγκεκριμένο για να κερδίσουν την αγάπη μας επειδή αυτή είναι δεδομένη, δεν είναι κάποια επιβράβευση. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο μιας και οι περισσότεροι από εμάς επιζητούμε να διορθώσουμε διάφορα πράγματα στα παιδιά μας.

Με τα παραπάνω κατά νου, σας παρουσιάζω πέντε τρόπους για να αγαπήσετε καλύτερα τα παιδιά σας:

1. Κανένα παιδί δεν είναι τέλειο: Τα παιδιά μας είναι εδώ για να γίνουν οι άνθρωποι όπως όλοι μας και αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να γίνουν ένα κακέκτυπο των γονιών τους. Μην περιμένετε ποτέ την τελειότητα. Έχουν κι αυτά όπως εμείς τα ελαττώματά τους, τα οποία δύσκολα μπορεί κανείς να διαχειριστεί. Κι όμως, κάποια ελαττώματα αποτελούν κρυμμένες δυνάμεις. Αν έχετε ένα πεισματάρικο και ανεξάρτητο παιδί, μπορεί μεν να το κάνει να επαναστατεί και να διαφωνεί μαζί σας για το πώς θέλετε να γίνονται τα πράγματα στο σπίτι, από την άλλη όμως το χαρακτηριστικό αυτό είναι κάτι θετικό. Είναι ένα παιδί πρόθυμο να στηρίξει τα όσα πιστεύει, μία απαραίτητη ικανότητα για τη ζωή. Όταν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό όπως αυτό, δουλειά μας είναι να διδάξουμε στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και το μυαλό τους ώστε να γνωρίζουν πότε και πώς να ενεργοποιούν αυτή την πτυχή του εαυτού τους.

2. Αποδεχτείτε το παιδί σας: Ίσως ονειρευόσασταν αλλιώς το παιδί σας. Ίσως το παιδί σας είναι το απολύτως αντίθετο από αυτό που ελπίζατε. Πρέπει να διαχωρίσουμε τις επιθυμίες μας από τα παιδιά μας και να κάνουμε ένα βήμα πίσω, για να δούμε το μέλλον του δικού μας παιδιού. Αν υπάρχει κάτι που ελπίζετε να ήταν εντελώς διαφορετικό για το παιδί σας, αυτό υποσυνείδητα θα το αισθανθεί, κάτι που προκαλεί άγχος, θυμό και χαμηλή αυτοεκτίμηση στο ίδιο. Τα παιδιά μας βρίσκονται στον κόσμο για να γίνουν ξεχωριστοί άνθρωποι, όχι οι άνθρωποι που εμείς θέλαμε να γίνουν για να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες.

3. Μπείτε στα παπούτσια τους: Ως γονείς, έχουμε μία φυσική εξουσία πάνω στα παιδιά μας και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να την ασκήσουμε πάνω τους με τρόπο χειριστικό και διαβρωτικό, αφού υποθέτουμε πως έχουμε πάντα δίκιο. Πολλοί γονείς ακολουθούν το σκεπτικό «Εγώ είμαι ο γονιός και συ είσαι το παιδί», μειώνοντας το παιδί σε μία υποδεέστερη ύπαρξη χωρίς δικαιώματα. Αν θεωρούμε πως έχουμε δίκιο, μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως έχουν άδικο ή/και πως δεν έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν μία διαφορετική άποψη. Προτού θεωρήσετε πως έχουν άδικο, πάρτε το χρόνο σας και ακούστε τι έχουν να πουν, κατανοήστε τη δική τους οπτική.

4. Κατανοήστε τι είναι αυτό που ωθεί τη συμπεριφορά τους: Κάθε ανάρμοστη συμπεριφορά από το παιδί σας είναι μία πρόσκληση για να αντιδράσετε. Αναζητάτε πάντα το συναίσθημα που τα οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά. Κάνοντας αυτό, δημιουργείτε ένα δεσμό με το παιδί σας με βάση την εμπιστοσύνη που τους δείχνετε, κοιτάζοντας πέρα από πράγματα που μοιάζουν άσχημα και αγγίζοντας την καρδιά τους αντιμετωπίζοντας το πραγματικό πρόβλημα. Έτσι έχετε την ευκαιρία να διδάξετε στα παιδιά σας καλύτερους τρόπους με τους οποίους θα μπορούν να διαχειρίζονται τα πιο αντιδραστικά τους συναισθήματα.

5. Ελέγξτε τις αντιδράσεις σας: Αγάπη άνευ όρων σημαίνει πως το παιδί αισθάνεται την αγάπη των γονιών του χωρίς να απαιτείται να επιτύχει κάτι και αυτό συμπεριλαμβάνει και το «να είναι καλό παιδί».  Τα παιδιά μας θα κάνουν λάθη και κάποιες φορές αυτά τα λάθη θα είναι πολύ μεγάλα. Αν ξεσπάσουμε σ’ αυτά, θα θυμούνται τη δική μας συμπεριφορά σε όλη τους τη ζωή και αυτό θα τα καταπιέζει. Ο αυτοέλεγχος και η ικανότητα να παραμένουμε ψύχραιμοι σε δύσκολες καταστάσεις δείχνει πως η αγάπη μας αντισταθμίζει κατά πολύ τον θυμό μας. Επιπλέον, τα παιδιά μεγαλώνουν καλύτερα μέσα από την αγάπη παρά μέσα από τον φόβο. Η αγάπη φέρνει κατανόηση και εξέλιξη, ενώ ο φόβος φέρνει αντίδραση και επανάσταση.

Μπορεί τα βήματα αυτά να φαίνονται εξαιρετικά δύσκολα, αλλά χρειάζεται εξάσκηση και δέσμευση για να χτίσει κανείς αυτή την αγάπη για τα παιδιά του. Υπάρχουν φορές που τα αγαπάμε αλλά δεν μας αρέσει αυτό που κάνουν. Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε με αγάπη και πειθαρχία. Όταν τα πειθαρχούμε με γνώμονα την αγάπη, την ηρεμία και τον αυτοέλεγχο, τα αγαπάμε, τα κατευθύνουμε και τα διδάσκουμε να διαχειριστούν και να καθοδηγήσουν εκείνα τον εαυτό τους. Η αγάπη που έχουμε για αυτά είναι πιο δυνατή από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε μαζί τους.

Και μια μικρή συμβουλή ζωής: όταν τα παιδιά μας ξέρουν πως τα αγαπάμε, με όλα τους τα ελαττώματα, μαθαίνουν να αγαπούν και τον εαυτό τους.