Για τις ανάγκες προώθησης ενός ξεκαρδιστικού νέου βιβλίου που ξεσκεπάζει τη… «σκοτεινή» πλευρά της γονεϊκότητας, το «how not to calm a child on a plane» της Johanna Stein, ζητήθηκε από παιδιά να πουν στην κάμερα ό,τι θα ήθελαν να πουν στη μαμά τους.
Κι αυτά φυσικά λένε ευχαριστώ…
Όχι όμως για τους συνηθισμένους λόγους που θα περίμενε κανείς.
Ευχαριστώ μαμά…
που παριστάνεις ό,τι σε έπιασε στομαχόπονος για να καταφέρεις να ξεκλέψεις λίγα λεπτά μόνη στο μπάνιο
που με χρησιμοποιείς ως δικαιολογία για να τη σκαπουλάρεις από κοινωνικές υποχρεώσεις
που μου λες να καθαρίσω το δωμάτιό μου ενώ το δικό σου είναι σα σκουπιδότοπος
για όλα τα ψέματα που μου λες, όπως…
η Ντίσνεϊλαντ είναι κλειστή φέτος…
…απαγορεύεται να μασάει κάποιος τσίχλα…
…η τηλεόραση χάλασε…
…η μαμά κι ο μπαμπάς απλά αγκαλιάζονταν…
που μου μαθαίνεις βρισιές…
που μου θυμίζεις πάντα πόσο «κουλ» ήσουν – δεν είσαι κουλ
που με έκανες να φοβάμαι τα μικρόβια
που δεν μου ζούλαγες το μαλακό κομμάτι στο κεφάλι μου όταν ήμουν μωρό, παρόλο που ήθελες πολύ να το κάνεις
που δεν είσαι τέλεια
ούτε κατά διάνοια!
Ευχαριστώ μαμά!
Σ’ αγαπώ όπως και να ‘χει.
Μια διαφορετική αφιέρωση για όλες τις μαμάδες για την ημέρα της μητέρας που πλησιάζει.
Τι πιστεύετε πως θα έλεγε το δικό σας παιδί στην κάμερα;
Εντάξει αυτό μετο ζούληγμα στο κεφάλι με ξεπερνά!!!! Χαχαχαχαχαχα...
Δεν έχω παιδιά αλλά έχω μια μαμά και εγώ και θα της έλεγα "Σε ευχαριστώ μαμά που με έμαθες να μην το βάζω κάτω και ακόμα και στα δύσκολα να χαμογελάω και να σκέφτομαι οτι δεν είναι και τόσο δύσκολα... Σε ευχαριστώ που μου λες μυστικά για να μην ακούσει ο μπαμπάς και ας είναι στο άλλο δωμάτιο.. Σε ευχαριστώ που μιλάς μόνη οταν νομιζεις οτι δεν σ ακούω... Σε ευχαριστώ που είσαι η μαμά μου και είσαι πάντα κοντά μου..."