Παρλαπιπίαση στο αεροπλάνο
Γενικά έχω να το λέω ότι τα παιδάκια μου δεν με ζορίζουν -σχεδόν!- καθόλου. Ακόμα και ο μικρός Αρχέλαος που είναι κυριολεκτικά ένα τέρας ζωηράδας είναι ένα καλόβουλο πλάσμα που έχει ήδη μάθει να ακούει στο «Όχι» και να αναγνωρίζει το λάθος από το σωστό. Έχει και την ήρεμη δύναμη Αθηνά κοντά του να τον φέρνει στα ίσια του, ε, τα περνάμε ζάχαρη.
Επιστρέφοντας από τη Θεσσαλονίκη πριν λίγες μέρες συνειδητοποίησα βέβαια ότι τα παιδιά μου, όπως κάθε άλλο παιδάκι πάνω στη γη, όσο ήσυχα και ήρεμα και αν είναι, υπάρχουν φορές που ενοχλούν. Και εντάξει, δεν είναι κακό, είναι ανθρώπινο, αλλά να, λίγο, τόσο δα λίγο, θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.
Για άλλη μια φορά η πτήση μας είχε καθυστέρηση και αφού επενδύσαμε τα λεφτά που μας έδωσε η προγιαγιά Τασούλα για το Πάσχα στο κατάστημα του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης, μπήκαμε επιτέλους στο αεροπλάνο. Τα παιδιά ήταν ήδη αρκετά κουρασμένα, αλλά χαρούμενα που μπαίναμε σε αεροπλάνο. Η δε Αθηνά ανυπομονούσε για δύο πράγματα: να φάει τα φυστίκια που μοιράζουν στις εσωτερικές πτήσεις της Aegean και να δει τον μπαμπά!
Ο Αρχέλαος ήταν παραδόξως ιδιαιτέρως ήσυχος, δεν γκρίνιαξε παρά μόνο όταν πια προσγειωθήκαμε και ήθελε να σηκωθεί.
Η Αθηνά σε όλη την πτήση δεν έβαλε γλώσσα μέσα. Μάταια της έλεγα να μιλάει λιιιιίγο πιο σιγά ή της πρότεινα να παίξουμε το παιχνίδι της σιωπής.
Όλα άρχισαν με το βίντεο επίδειξης της χρήσης ζώνης/σωσιβίου/μάσκας οξυγόνου. Η Αθηνά εντυπωσιάστηκε από τη μάσκα οξυγόνου.
– Μαμά, τι φοράει η κυρία;
– Μάσκα οξυγόνου!
– Γιατί φοράει μάσκα;
– Αυτή τη μάσκα την φοράμε όταν η πίεση στην καμπίνα μπλα μπλα μπλα…
– Θέλω και εγώ τη μάσκα μου! Πού είναι;
– Είναι εκεί ψηλά και δεν τη χρειάζεσαι. Είναι μόνο για έκτακτη ανάγκη.
– Γιατί;
…
Μετά το αεροπλάνο ανέβηκε στον ουρανό. Η Αθηνά καθόταν στη μεσαία θέση, εγώ με τον Αρχέλαο στο παράθυρο. Χαζεύοντας για λίγο, σταμάτησε η πολυλογία.
Ώσπου ήρθαν οι αεροσυνοδοί με τα αναψυκτικά και τα σνακς. Και δεν είχαν φιστίκια.
– Κυρία, θέλω φιστίκια.
– Αχ, τις αρέσουν τα φυστίκια, μπορεί να έχει ένα σακουλάκι.
– Μα φυσικά, ουπς! Δεν έχουμε! (Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ)
Η Αθηνά παίρνει ένα κρουασάν, μπροστά της ακουμπάμε και ένα ποτήρι νερό και ένα ποτήρι κόλα για εμένα. Η Αθηνά θέλει να βουτήξει μια γοργόνα-φίλη-της-Βarbie που πήραμε από το αεροδρόμιο μέσα στο νερό για να αλλάξουν χρώμα τα μαλλιά της.
– Αθηνά, θέλει κρύο νερό, θα το κάνουμε στο σπίτι.
– Θέλω τώρα.
– Δεν γίνεται τώρα.
– Να βουτήξω τη χελώνα;
– Όχι.
– Πλιζ μαμούλα, πλιιιιιιιζ!
– Όχι.
Κάπου εκεί ο Αρχέλαος θέλει να ανοίξει όλα τα κρουασανάκια και τα μαντηλάκια. Και εμφανίζεται ξανά μια άλλη αεροσυνοδός να μαζέψει αυτά που μόλις πήραμε, γιατί πλησιάζαμε ήδη (!!!) στην προσγείωση (ζήτημα να πήραν 10 άνθρωποι να πιουν)
– Ε κυρία, πού πάτε την κόκα κόλα της μαμάς μου;
(…)
– Κυρία, πού πάτε το νερό μου; ΔΕΝ Μ’ ΑΚΟΥΤΕ; ΚΥΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
– Αθηνά, πιο σιγά, σε ικετεύω.
– ΜΑΜΟΥΛΑ, ΦΤΑΝΟΥΜΕΕΕΕΕΕΕ;
Την έπεισα να παίξουμε τελικά το παιχνίδι της σιωπής. Όποιος δεν μιλούσε μέχρι το αεροπλάνο να πατήσει στο έδαφος, θα κέρδιζε το έπαθλο.
Πέρασε ένα λεπτό.
Πέρασαν δύο λεπτά.
– Μαμούλα… (ψιθυριστά), τελείωσε το παιχνίδι;
– Όχι!
– Μαμούλα, θα πέσει τώρα η μάσκα;
..!!
Και μετά, αφού αναλύσαμε το αν θα πάμε να φάμε στο Ikea ή όχι, το πού περίπου είναι το αεροδρόμιο και γιατί ο μπαμπάς δεν φαίνεται από το αεροπλάνο, το πού πήγε η κόκα κόλα της μαμάς και το πότε θα βουτήξουμε τη γοργόνα στο νερό, πατάμε επιτέλους στη γη.
Ο κύριος που καθόταν δίπλα στη Αθηνά, σηκώνεται και της μουρμουράει χαριτωμένα
«Το γλυκό κοριτσάκι που γλώσσα δεν έβαλε μέσα τόση ώρα…!«
Ξέρετε, αυτό το χαμογελαστό του «Πού είσαι Ηρώδη;», ε, αυτό!
Χαμογέλασα αναψοκοκκινισμένη τύπου «Παιδιά είναι, τι να κάνουμε;», έβαλα τον Αρχέλαο στο σλινγκ, ο οποίος στο μεταξύ άρχισε να παίρνει μπρος και ξεκολλούσε το πανάκι από το κάθισμα της Αθηνάς και έκανε ματάκια στην κυρία από πίσω, πήρα από το χέρι την Αθηνά και τις 3 σακούλες και τσαντούλες και τσουπ τσουπ τσουπ πάτησα σε Αθηναϊκό έδαφος.
Ήμουν κουρασμένη, ήμουν ξεθεωμένη, αλλά ήμουν και περήφανη. Εντάξει, μπορεί η κορούλα μου να ζάλισε τον έρωτα του διπλανού κυρίου (μην σας πω και των μπροστινών, αλλά και των πισιών), αλλά για άλλη μια φορά τα πήγαμε περίφημα τα τρία μας παρά την ταλαιπωρία. Όχι τίποτα, λύσαμε και την απορία για τη μάσκα οξυγόνου! 😀
Με τα μωρά μου στο αεροδρόμιο πριν πετάξουμε για Θεσσαλονίκη. Να ΄ναι καλά το slingάκι μου, γιατί με την καθυστέρηση δεν ξέρω πως θα κυνηγούσα τον μικρό μου! 😀
Παρλαπιπιαση στο λεωφορειο .......γεματο με μαθητες που αποφασιζουν να μαθουν στο βλασταρι σου ενα σωρο ....ομορφες ...κουβεντες απο αυτες που λες μα απορω που τα εχει ακουσει ολα αυτα εμεις ποτε δε βριζουμε στο σπιτι .Εγω να προσπαθω να την κανω να σταματησει να ρωταει τι σημαινουν ολα αυτα που εμαθε η γιαγια διπλα μας να εχει γινει κατακιτρινη εγω κατακοκκινη και οι πιτσιρικαδες να γελουν ασταματητα............Σε μια διαδρομη δεκα λεπτων κουραστηκα τοσο πολυ οσο δεν ειχα κουραστει ολη την ημερα.Και το καλυτερο μολις κατεβηκαμε με πλησιαζει μια γνωστη μου κυρια και μου λεει γελωντας να μου ζησει η μικρη την εκανε και γελασε μετα απο καιρο..Ενταξει το ομολογω τοτε μου περασε η τσαντιλα
Μια ερώτηση, απο τα 2 και πάνω πληρώνουμε κανονικό εισητήριο; Μήπως ξερει κάποια μαμα; Γιατί από τις πτήσεις που ψαχνω από Γαλλία , κανονικά και με το νόμο η ταρίφα για το παιδί
Ναι, πληρώνεις κανονικά γιατί παίρνουν κανονική θέση
exo petaksei me tin mikri mou(4) 3x stuttgart - thessaloniki kai mporo na po oti itan apsogi!!!!! tin proti fora itan ola kainourgia kai eixame erotiseis jia ta panta. trellathike me to sticker album pou tis dosane kai tin deyteri fora to perimene pos kai pos!!! e stin triti fora mpasmeni pleon emathe ta onomata apo oles tis aerosinodous, eipe ston diplano kirio ta panta jia to pos ta perasame stin ellada stin jiajia ti psonisame ti fagame!!! ekei ligo tin frenara... o kaimenos o kirios (eygenestatos) parolo pou eyxaristithike ti sizitisi me tin kori mou mporei kai na eyxotan pote tha erthei i ora na ftasoume. xaxa. itan omos isixi den fonaze, ipakoui, diakritiki, kai me tin tsaxpinia tis olo to aeroplano xamogelouse otan katevename. eine taksidiara !!
Μια και έκανα αυτή τη δουλειά 10 χρονια(ιπτάμενη σύνοδος) έχω δει και μου έχουν τύχει παρά πολλά με παιδάκια σε πτήσεις.ακομα και πριν γίνω Μαμα καταλάβαινα οτι είναι απλά παιδάκια και θα βαρεθούν και θα κάνουν φασαρία και οτι άλλο τους έρθει στο μυαλό,μέχρι που μια μέρα εκνευριστικα με έναν επιβάτη που είχε εκνευριστεί με ένα παιδάκι που έκλαιγε σε πτήση από Μόναχο...παιδάκι είναι εσείς δεν υπήρξατε παιδάκι του έλεγα;η καημένη η Μαμα με 3 παιδάκια να ταξιδεύει μονη σε ηλικίες 5ετων μέχρι 10 μηνών τι να έκανε και αυτή...πάντα στην τσάντα μου είχα παιχνιδακια και μολύβια για να αποσχολω τα μικρά ακόμα και σε κοντινές πτήσεις τα καταφερναμε λίγο...με τα δικά μου δεν έχω ταξιδέψει και με τα δυο παρά μόνο όταν ο Μανώλης μου ήταν ενός και δυο ετών ενώ νύσταζε τρέλα το μάτι του γαρίδα γιατί ήταν τόσο ενθουσιασμένος με το αεροπλάνο...τώρα που θα ταξιδέψω και με τα δυο θα δούμε.Παντως παιδιά είναι δεν μπορούμε να τα βάλουμε φιμωτρο όσο καλοί η κακοί γονείς είμαστε και μην ξεχνάμε οτι και εμείς ήμασταν παιδιά και όσες όσοι δεν έχετε κάποια στιγμή θα αποκτήσετε και θα καταλάβετε τους υπόλοιπους...(και έχω πολλές ιστορίες με παιδιά σε αεροπλάνα ήρεμα και μη)
Για'μένα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. 'Εχω ζήσει και τις δύο καταστάσεις, και του απλού ταξιδιώτη χωρίς παιδιά και της μαμάς μωρού/νηπιου (ταξιδεύω συχνά μόνη με το παιδάκι μου). Ως ταξιδιώτης πρωτα! 'Οταν βλέπω γονείς με μωρά που κλαίνε ειλικρινά μόνο να τους εμψυχώσω θέλω, ξέρω πόσο άσχημα νιώθουν. Κι ας μη με αφήνουν να κοιμηθώ, οκ, χαλιέμαι, αλλά δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για τίποτα!!! 'Οταν πάλι ταξιδεύω κι είναι δίπλα μου παιδάκια που με ενοχλούν πχ κλωτσώντας με, φωνάζοντας, παρακολουθόντας DVD χωρίς ακουστικά (αυτό κι αγενέστατοι μεγάλοι το κάνουν) κι οι γονείς δεν λένε τίποτα εκνευρίζομαι πολύ (με τους γονείς), τους κριτικάρω εσωτερικά αλλά λόγω ντροπαλοσύνης δεν λέω τίποτα - αν όμως τους κάνει κάποιος παρατηρηση θα θεωρησω ότι έχει δίκιο. Τώρα ως μαμά. 'Εχω σταματήσει να αγχώνομαι πολύ για το αν θα κάτσει φρόνιμα ο μικρός στο ταξίδι. Ξέρω ότι εγώ θα το προσπαθήσω. Αν όμως κάτι συμβεί και κλαίει πχ θα προσπαθήσω να μην πανικοβληθώ. 'Ομως ποτέ μα ποτέ δε θα διαφορήσω για το αν ενοχλεί τους διπλανούς. Ανάλογα με την ηλικία του βέβαια! 'Οταν είναι μωρά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τώρα που είναι 1.5/2 χρονών του μαθαίνω ότι ούτε το μπορστά κάθισμα σπρωχνουμε με το πόδι ούτε ανοιγοκλείνουμε το τραπεζάκι, διότι το να σου σπρώχνουν το κάθισμα είναι τρομερά ενοχλητικό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα τον μαλώσω αν το κάνει, είναι πολύ μικρός για να τα καταλάβει καλά αυτά! 'Ομως του το ξαναλέω κάθε μα κάθε φορά κι όντως το αποφεύγει. Τώρα αν μου κάνει παρατήρηση ο μπροστινός φυσικά και θα του ζητήσω συγγνώμη. Επίσης του θυμίζω ότι δεν μιλάμε δυνατά κτλ. Τώρα παρλαπιπίαση δεν μας έχει τύχει χεχε είναι μικρός ακόμα. Ε τι να κάνεις πέρα απ΄αυτό που περιγράφει η Ολίβια; Αλλά εντάξει, όντως δεν ήταν και τόσο αγενής ο κύριος χεχε.
Να 'σαι καλά Ολίβια με τα ωραία σου άρθρα και τα παιδάκια σου τα super χαριτωμένα!!! Να ρωτήσω και κάτι: μήπως ταξιδεύεις με ryanair και αν ναι ξέρεις αν είναι απαραίτητο το διαβατήριο για τα μικρά παιδάκια;
Ταξίδεψα με Aegean. Σε πτήσεις εσωτερικού δεν χρειάζεται διαβατήριο. Μπορείς να ταξιδέψεις με το βιβλιάριο υγείας ή πιστοποιητικό γέννησης
Η ryanair είναι ξένη εταιρία και απαιτεί διαβατήρια στα ανήλικα ακόμη και σε πτήσεις εσωτερικού. Επίσης χρεώνει 35 ευρώ τη βαλίτσα!!!!
Τα παιδάκια μου (μισό χρόνο μεγαλύτερος ο Ανδρέας μου από την Αθηνούλα & αντίστοιχα μισό χρόνο μεγαλύτερη η Άννα-Ζωή από τον Αρχέλαο) έκαναν το πρώτο τους ταξίδι με αεροπλάνο όταν ήταν 2 μηνών. Συνολικά ο Ανδρέας έχει κάνει πάνω από 10 πτήσεις (Αγγλία, Κύπρο) & η μικρή τις μισές περίπου. Σπάνια αντιμετωπίσαμε προβλήματα με τους γύρω παρόλο που ήταν πολύωρες πτήσεις (ακόμη & αν κάποιες φορές μας είχε πιάσει δικαιολογημένα γκρίνια λόγω ωτίτιδας). Το προσωπικό επίσης πάντα ήταν ευγενέστατο & πρόθυμο να εξυπηρετήσει σε ότι χρειαζόμασταν για τα μωρά. Τρελαίνονται να ταξιδεύουν με αεροπλάνο & το έχουν συνηθίσει. Για όσες το τολμήσετε πρώτη φορά να προσέχετε τα αυτάκια τους στην προσγείωση & την απογείωση (θηλασμός σε όσα θηλάζουν, πιπίλα στα λίγο μεγαλύτερα, κατάποση νερό ή χυμό ή τσίχλα για να καταπίνουν τα πιο μεγάλα). Καλές πτήσεις σε όλους :)
σας έχει τύχει να κάθεται ακριβώς από πίσω σας ζευγάρι, όχι παντρεμένο μάλλον, που να τσακώνεται σε όλη την πτήση, και εσείς να πρέπει να ακούσετε όλα τους τα θέματα? χίλιες φορές, χίλια εξαγριωμένα μωρά...
Ολίβιά μου με τα γλυκούλια σου!!! όλο σας χαίρομαι!!! Θα συμφωνήσβω με την κοπέλα που λέει ότι στην ουσία σκάρτα 40 λεπτάκια από Αθηνα- Θεσ/νικη δεν είναι τπτ να ακούς ενα κοριτσάκι να μιλάει και να τραγουδάει , είναι και γλυκούλικο μαλιστα.Τα κλάματα και τα ουρλιαχτά είναι που μάλλον ενοχλούν περισσότερο, ακόμα κι αν προέρχονται απο τα ίδια μας τα παιδιά! Επίσης να σας πω ότι σε μια βδομάδα από σήμερα πετάμε για Αγγλία με το μικρό μας που μολις έγινε 18 μηνών.... διάλεξα πτήση βραδινή για να κοιμηθεί λιγάκι... ελπίζω στο καλύτερο ...αν κάποια μαμά εχει καμιά συμβουλή πως να απασχολήσω το μικράκι μου ας με συμβουλευσει.
Η αλήθεια είναι ότι πριν κάνω παιδιά και γω "αντιδρούσα" στην πιθανή "φασαρία" που προέρχεται από τα μικρά χαριτωμένα ανθρωπάκια. Ειδικά όταν έβλεπα γονείς αδιάφορους. Αλλιώς εντάξει, τι να σου κάνει το παιδι? Να κλωτσάνε την πλάτη του καθίσματος μου΄και εκείνοι να μην λένε τίποτα? Sorry... Τώρα που έχω δυοα αγοράκια ηλικίας 5 χρονών και 15 μηνών έχω άλλη άποψη... Ταξιδεύω σχεδόν κάθε τρίμηνο από εξωτερικό προς Ελλάδα στους δικούς μου. Προσπαθώ να έχω τα πάντα που θα χρειαστώ δίπλα μου για να μπορώ να τα απασχολώ. Σνακς, βιβλία, μωρομάντηλα κτλ κτλ κτλ..Και όσο γίνεται να μην ενοχλήσουμε κανένα. Τώρα με το μωρό καθόμαστε σε τρεις θέσεις εγώ με το μωρό στην αγκαλιά μου, ο άντρας μου και ο μεγάλος μου γιος. Στο τελευταίο ταξίδι που κάναμε γυρίζοντας από Ελλάδα, το αεροπλάνο είχε πολλές οικογένειες με μικρά μωράκια. Συν μια αλλαγή πύλης και μια καθυστέρηση μιάμιση ώρας που προηγήθηκε της απογείωσης, καταλαβαίνετε τι γινόταν...Παραδόξως ο μικρός μου ήταν σχετικά ήρεμος και όπως ήταν φυσικό προσπαθούσε να βολευτεί στην αγκαλιά μου να κοιμηθεί καθώς κόντευε βράδυ και ήταν η ώρα του ύπνου του σχεδόν, χωρίς όμως να κλαίει...Καθώς λοιπόν ο μικρούλης προσπαθούσε να βρει την θέση που τον βόλευε, κλώτσησε καναδυο φορές το κάθισμα του μπροστινού μας. Αυτό μόνο...Ενώ γύρω μας γινόταν ο χαμός από τα "Αγγελικά" τσιρίγματα των άλλων μωρών που προφανώς ήταν κουρασμένα ή πονούσαν τα αυτάκια τους. Γύρισε και μας κοίταξε με ένα βλέμμα...Τι να σας πω...Πάντως εγώ πια δε μασάω...Αν μου έλεγε οτιδήποτε, ήταν να τ'ακούσει..."Λες ρε βλάκα εγώ να διασκεδάζω εδώ πίσω, που σε τρεις καρέκλες έχουμε στριμωχτεί 4 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ένα μωρό που δε φταίει σε τίποτα για τις κωλοκαθυστερήσεις και τις στενές καρέκλες του αεροπλάνου? Και μου έχει βγει ο κ%^&ς να προσπαθώ να το ηρεμήσω για να μην ενοχληθείς εσύ κ&*%μα#$κα που μου άπλωσες σαν τραχανάς λες και πήγες για ηλιοθεραπεία σε κανα πεντάστερο ξενοδοχείο?" Όπως είμαι εγώ υποχρεωμένη να ακούω τον κάθε ενήλικα που έχει πάθει παρλαπιπίαση ή θέλει να απλώσει λες και ο χώρος ΄μέσα στο αεροπλάνο είναι άπλετος, έτσι είναι και εκείνος υποχρεωμένος να με ανεχτεί..Και μένα αλλά κυρίως τα παιδιά μου. Δε μιλώ για καταστάσεις γονέων που κάνει μπαμ ότι χεστήκανε τι γίνεται, αλλά για εκείνους που ΄φαίνεται ότι προσπαθούν. Δεν μπορούν όμως αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι να κάνουν και μαγικά...Τα παιδιά είναι παιδιά. Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα...Αν τα ήξερα όλα αυτά πριν γίνω μάνα σίγουρα θα ήμουν πιο ευγενική με τις μανούλες που συναντούσα. Για αυτό προσπαθώ τώρα να δείχνω κατανόηση σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ περιστατικό ξεσπάσματος των παιδιών συμβεί, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τους λόγους που αυτό μπορεί να συμβεί, ωστόσο πρέπει να το σεβόμαστε. Εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους που ενώ φωνάζουν οι αεροσυνοδοί λίγο πριν μπεις στο αεροπλάνο, να περάσουν πρώτα οι γονείς με παιδιά και άνθρωποι που έχουν το Χ Ψ πρόβλημα, τους βλέπεις όλους να τρέχουν πρώτοι να σφηνωθούν μη χάσουν την πτήση!!! Και αφήστε που διεθνής αερολιμένας σου λέει στην Αθήνα και δεν έχει δωμάτιο για να αλλάξεις το μωρό στο χώρο που περιμένεις για την πτήση σου!!! Με αποτέλεσμα να το ακουμπάμε εδώ κι εκεί...
Μου άρεσε πολύ η απορία με την μάσκα και η μαχητικότητα στην υπεράσπιση των ποτών! Επίσης να πώ πως η φωτογραφία σας είναι πολύ όμορφη (κούκλα μαμά!) Το sling σας υπέροχο (κρίμα που με το αυχενικό μου δεν μπόρεσα ποτέ να το βολευτώ) και η τσαντούλα θεϊκή! φιλιά
Σε θαυμάζω, μπράβο που δεν μασάς. Εγώ με ένα παιδάκι 2 χρονών και φοβάμαι τι θα μου προκύψει σε κάθε εξόρμηση. Μπράβο και πάλι
Χαρά στο κουράγιο σου!!
Εγώ πάντως σε συγχαίρω για το ότι ταξιδεύεις μόνη σου με δυο παιδιά και ειδικά με αεροπλάνο. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί που ταξιδεύαμε με τα δυο αδέρφια μου και την μητέρα μου με πλοία και αεροπλάνα και τώρα που έχω και εγώ παιδί και έχω κάνει κάποια ταξίδια με καράβι, πραγματικά την θαυμάζω για την υπομονή της.
Οποιος κάνει παιδι θα καταλαβει ότι το παιδι ότι μα ότι και να του πεις, ότι μα ότι και να του δώσεις να απασχοληθει αυτο που ειναι να κανει θα το κανει διότι πολυ απλά ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ.
Ολιβ γέλασα πολύ! Το έκανα εικόνα όλο αυτό! Η Αθηνά στο "μπίρι-μπίρι", ο Αρχέλαος τα δικά του και εσύ να κάνεις τον ζογκλέρ για να τα προλάβεις όλα! Εντάξει, εμείς σε αεροπλάνο δεν έχουμε ανέβει, αλλά ανάλογες σκηνές τις έχουμε ζήσει σε άλλες περιπτώσεις και μπορεί εκείνη τη στιγμή να νιώθεις πραγματικά σαν ζογκλέρ που δεν πρέπει να σου πέσει ούτε ένα μπαλάκι κάτω, αλλά μετά που τα σκέφτεσαι γελάς! Πλάκα έχουν τέτοιες στιγμές!
Αγαπητη λυδια τι καθεσαι και διαβαζεις ολα αυτα τα μαμαδιστικα αφου 1)δεν εχεις παιδια και ...το σημαντικοτερο....2)Δεν αντεχεις τα παιδια!!???? Πολυ θα ηθελα αγαπητη μου μια απο τις κλωτσιες που εφαγες να ηταν απο την κορη μου!!! Και κατι ακομη, οι ικανοι επαγγελματιες ειναι αυτοι που τα βγαζουν περα στις αντιξοες συνθηκες..δεσ το λιγο σαν εκπαιδευση...
Δεν ειπα οτι δεν αντεχω τα παιδια. Θελω να κανω παιδια και ο λογος που διαβαζω ολα αυτα μαμαδιστικα ειναι γιατι με ενδιαφερουν οσο και αν δεν με αφορουν αυτην τη στιγμη αμεσα. Σε ολα τα αλλα δεν εχω να σου απαντησω κατι μονο το οτι ειναι πολυ πιθανο να εφαγα κλοτσια απο την κορη σου γιατι προφανως "το μηλο πεφτει κατω, απο την μηλια" κι τα παιδακια δεν φταινε σε κατι, οτι βλεπουν απο τους γονεις τους κανουν. Και προφανως αν ο γονιος ειναι απολιτιστος, αξεστος και χωρις τροπους το παιδι ατυχησε γιατι δεν εχει απο πουθενα να παρει το καλο παραδειγμα και ουτε καποιον να τον συνετισει οταν χρειαστει.
Α, και κατι τελευταιο. Μπορει να μην ειμαι ικανη επαγγελματιας. Εσυ φανταζομαι μετα απο τον γυρω της ευρωπης με το αεροπλανο και αυπνη για 2 μερες μπορεις να ανταπεξελθεις τελεια. Και μπραβο σου! Δες και εσυ σαν ασκηση λοιπον να μαθεις τροπους για να μπορεις αργοτερα να τους διδαξεις και στην κορη σου για να μην κλοτσισει και κανεναν αλλο ατυχο συνεπηβατη σας μετα απο εμενα. Και οχι τιποτα αλλο την κλοτσια απο το παιδακι να την ανεχτεις, η αγενεια της μανας-προτυπο! δεν καταπινεται ευκολα.
Πω πω τι κακία είναι αυτή!Μανάδες είμαστε ας μην είμαστε τόσο πικρόχολες!
Kαλά ίσως να το καταλάβω σε υπερατλαντικό ταξιδι αλλά Αθήνα-Θεσσαλονίκη 40 λεπτά δεν μπορείς να αντέξεις ένα παιδάκι που μιλάει?
Εντάξει, ο καθένας έχει τα δικά του. Η πτήση είχε ήδη αρκετή καθυστέρηση, ο άνθρωπος μπορεί να βιαζόταν, να ήταν κουρασμένος... Δεν το είπε απελπιστικά άσχημα, το είπε χαμογελαστά, αλλά με εκείνο το κεντρί στο τέλος, ξέρεις, χεχε...
Θα διαφωνησω καθετα οτι "αυτα τα κανουν μονο τα Ελληνακια". Σε υπερατλαντικο ταξίδι Ζυριχη - Los Angeles Ενω περιμενουμε στην ουρα για επιβιβαση μπροστα μου ειναι ενα ζευγαρι που μιλαει γαλλικα και πισω μου δυο οικογενειες αμερικανων με συνολο 7 παιδακια ΟΛΑ κατω απο τα 10. Καροτσια sling λουρακια αλλα και παλι τα μικρα κυλιουνται στο πάτωμα, πλησιαζουν ασχετους αντρες και τους αποκαλουν daddy? Κλαινε και θέλουν νερο-τσισα-χυμο-αγκαλια-το αρκουδακι κλπ κυνηγιουνται και βαρανε το ενα το αλλο. Οι γονεις ειναι ετοιμοι να φρικαρουν και εγω μαθαινω οτι για να μπουμε στο αεροπλανο πρεπει να συμπληρωσουμε μια στιβα εντυπα (Αμερικη γαρ) ΟΛΟΙ και οι Αμερικανοι. Παιρνω τα δικα μου και παω και λεω στον ενα αμερικανο μπαμπα να παρει τα εντυπα ΤΩΡΑ και να τα συμπληρωσει γιατι αμα περιμενει μπροστα στο γκισε σωθηκαμε. Παει ο ανθρωπος γυρναει με μια στιβα χαρτουρα, λεει στη γυναικα του "στυλο" Του δινω το δικο μου και ενα σκληρο ντοσιε που ειχα μαζι μου για να γραψει, εν τω μεταξυ τα εφτα μικρα χαλανε τον κοσμο και το πιο μωρο (περιπου 9 μηνων) κλαιει σπαραχτικα. Η μαμα του το βουταει και παει να το θηλασει οποτε εγω αστειευομαι στα Αγγλικα με τα υπολοιπα μικρα. Καποια στιγμη το ζευγαρι μπροστα μου με ρωταει αν ειμαι Αμερικανιδα "οχι", "Ελβετιδα;" "οχι είμαι Ελληνιδα" Απαντηση. "Μα είσαστε ΤΟΣΟ ευγενικη με τα παιδακια". Το πανηγυρι συνεχιστηκε και μεσα στο αεροπλανο οπου ταξιδευαν πανω απο 20 οικογενειες με μικρα. Μεχρι και ενα μωρο 4 μηνων που αποφασισε μετα απο 12 ωρες ταξιδι και μια ωρα πριν προσγειωθουμε οτι αρκετα με τα αεροπλανα και την βγαλαμε με κλαματα 120 db ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΩΡΑ. Στην επιστροφη στο ιδιο ταξιδι (LA-Ζυριχη) ταξιδευαμε ΟΛΟ νυχτα, μπροστα μου μια Ελβετιδα "ευγενεστατη" και τουλαχιστον 120 κιλα εκανε πισω το καθισμα και περασα 13 ωρες με την γουρουνα την ελβετιδα στην αγκαλια μου, καλυτερα τα παιδακια των αμερικανων τουλαχιστον είχαν πλακα.
Μιλησα καθαρα βασει των δικων μου προσωπικων εμπειριων που περιλαμβανουν ενα (τουλαχιστον) πηγενε-ελα ταξιδι στην Ευρωπη το μηνα με αεροπλανο. Σαφως και καποιος αλλος εχει αλλη αποψη η αλλη εμπειρια. Οσο αφορα την γουρουνα-ελβετιδα ειναι ενα αλλο πικρο θεμα. Το κατα ποσο δηλαδη ο επιβατης σεβεται τον χωρο του απο πισω συνεπηβατη του. Εχω κανει απιστευτη φασαρια με μια αντιστοιχη γουρουνα αλλα ελληνιδα η οποια πηγε το καθησμα πισω ενω δεν μας ειχαν μαζεψει τους δισκους και με εκανε χαλια. ΑΚομη και να ρωτας τον απο πισω σου αν μπορεις να ξαπλωσεις το καθησμα ειναι θεμα πολιτισμου, δεν διαθετουν ολοι.
Τωρα να σου πω οτι εχεις αδικο οτι τα Ελληνακια ειναι λιγο πιο απειθαρχα απο τα ξενα, δεν μπορω γιατι για να το λες κατι θα ξερεις αφου εχεις συναντησει τοσα. Αυτο ομως που μου εκανε εντυπωση σε ολα αυτα που εγραψες ειναι οτι θεωρεις οτι στο αεροπλανο μπορεις να κοιμηθεις καλα. Μου κανει εντυπωση γιατι εχω ανθρωπο που ταξιδευει τοσο συχνα οσο εσυ με τουλαχιστον ενα υπερατλαντικο το χρονο και τον λες και λιγο αυστηρο και δε μου εχει πει ποτε οτι ειχε προβλημα στο αεροπλανο. Ισως γιατι θεωρει εκ των προτερων οτι στο αεροπλανο δε γινεται να εχεις παντα ησυχια και δε γινεται να μη βρεθει καποιος να σε σκουντηξει η ενοχλησει χωρις να το θελει. Μηπως τελικα η ενοχληση που νιωθουμε εχει να κανει και με τις προσδοκιες που εχουμε απο πριν. Ταξιδευει ετσι συχνα τα τελευταια 15 χρονια και μου λεει οως στο αεροπλανο σπανια μπορεις να πεις οτι κοιμηθηκες. Αν ξεκινησεις με δεδομενο οτι δε γινετα να κοιμηθεις καλα μηπως το δεις αλλιως; γιατι διαφορετικα μονο να τσακωνεσαι θα καταφερνεις και παλι δε θα κοιμασαι.
Δεν ειπα ποτε οτι τσακωνομαι. Ακομη και στην πιο ασχημη κατασταση θα πω ευγενικα την ενοχληση μου, αν δεν γινει αποδεκτο απο τον αλλο, θα ζητησω να αλλαξω θεση (εγω) αν δεν γινεται αυτο απλα καθμαι και κανω υπομονη. Συνηθως τους καυγαδες τους ξεκιναν και τους τελειωνουν αυτοι οι γονεις με το βλεμμα "ε, παιδι ειναι". Τελος να σου πω οτι δεν εχω την απαιτηση να κανω εναν καλο υπνο στο αεροπλανο, ομως αναγκαστικα τις ημερες που ταξιδευω ειναι ο μοναδικος υπνος που θα κανω για εμενα και γι αυτο επιλεγω νυστερινες πτησεις οπου ο κοσμος ειναι συνηθως πιο ησυχος. ΚΑμια απαιτηση δεν εχω απο το μωρακι που του πονανε τ αυτια του να μην κλαψει για να μην μου χαλασει τον υπνο. Το κατανοω απολυτα αυτο. Ομως αυτο το 5 χρονο το οποιο τσιρζει στο αυτι μου, σηκωνεται και καθεται στο καθισμα μου η μου κλοτσαει το καθησμα ενω οι γονεις του διπλα ροχαλιζζουν δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να το ανεχτω. Στην τελικη δεν μου φταιει το παιδι, οι γονεις του φταινε που α) δεν του εχουν μαθει τροπους, β) αδιαφορουν αν το βλασταρι τους ειναι ενοχλητικο.
Εγώ Ολίβια μου αυτό που με τρελαίνει είναι η χρηστικότητα του sling!! Έχω και πίνω νερό στο όνομα του και βλέποντας τον Αρχέλαο ακόμα να κουρνιάζει μέσα σαν μωράκι χαίρομαι γιατί ανησυχούσα πως μεγαλώνοντας ο Δημήτρης δεν θα το θέλει!! <3 <3 <3 Travel away girl!!!
τελεια φουστα ολιβια!!!! εχει μεγααααααααξη διαφορα ενα παιδακι που απλα ρωταει ή τραγουδαει απο ενα που ουρλιαζει επιτηδες ξεροντας πως ετσι ενοχλει πρωτα τη μανα του και μετα ολο το αεροπλανο/τρενο/ λεωφορειο επισης κραταω κι εγω τα ανιψια μου (δεν εχω δικα μου) και εχω αντιμετωπισει με απαθεια μυξες και κακακια παρολο που ειμαι σιχασιαρα. εμετος δεν μου εχει τυχει αλλα ειλικρινα εκει δεν ξερω τι θα κανω ειδικα αμα πεσει επανω μου!! εχω φοβια προς τον εμετο και ειλικρινα δεν θελω να την ξεπερασω με αλλουνου το υλικο...
Καλο μηνα! Αυτο με τα παιδια και το αεροπλανο ειναι μια αρκετα πικρη ιστορια, ειδικα για εμας που ταξιδευουμε συχνα κυριως αυτες τις δυσκολες μεταμεσονυχτιες ωρες και δεν εχουμε και δικα μας παιδια οποτε τα ορια των αντοχων μας ειναι λιγο μειωμενα. Καταρχην να ξεκαθαρισω οτι κατανοω απολυτα τα παιδακια τα οποια (οσο πιο μικρα τοσο πιο συνηθες) κλαινε εξετιας του πονου που προκαλει στα αυτια τους η ατμοσφερικη πιεση. Ειναι μικρα δεν μπορουν η δεν ξερουν ακομα πως να διχειρηστουν τον πονο αυτο και σιγουρα δειχνω κατανοηση και στους γονεις που απο την ντροπη τους (αφου δεν μπορουν να κανουν τιποτα για να το ηρεμισουν και ανακουφησουν) θελουν να ανοιξει η γη να τους καταπιει. Αντε να κατανοησω και τα παιδια που απο την ταλαιπορια γκρινιαζουν-κλαινε κλπ. Η κατανοηση μου ομως στα ματαει εκει. Μονο αν εχεις φαει αποτομη κλοτσια στο καθησμα σου απο παιδακι (γιατι βαρεθηκε) μπορεις να καταλαβεις τι λεω. Σαφως και το αεροπλανο δεν ειναι κρεββατοκαμαρα, ειναι ομως ενα μερος το οποιο πρεπει να παραμενει ησυχο (το ιδιο ισχυει για τους φασαριοζους ενηλικες η τα παιδια που επιστρεφουν απο σχολικες εκδρομες) και θα πρεπει να σεβομαστε τους συνεπηβατες μας. Ειδικα σε πτησεις μεγαλων αποστασεων οπου ναι! θα πρεπει και να καταφερεις να κοιμηθεις. Αμα απαριθμησω ποσες φορες με εχει πραγματικα ενοχλησει παιδακι δεν μου φτανουν ουτε 10 σελιδες. Παιδακια που σηκονωνται απο τις θεσεις τους και ερχονται στη δικη μου να δουν τη βλεπω στο i-pad, αδερφακια που τσακονονται και κλοτσιουνται με αποτελεσμα να μου κλοτσανε και το δικο μου καθησμα και βεβαια παιδακια που τα πιανει "παρλαπιπιαση" με την τσιριχτη φωνουλα τους και δεν σε αφηνουν να ησυχασεις-κοιμηθεις (και ναι φοραω και ωτοασπιδες!). Μονο αν εχεις ζησει την τσιριχτη φωνη του νηπιου(που δεν ειναι και δικο σου!) στο αυτι σου την ωρα που παει να σε παρει αυτος ο γλυκος ο υπνος μπορεις να καταλαβεις τι λεω! Και το πιο εντυπωσιακο απ'ολα; Ολα τα "φασαριοζικα" παιδακια που συναντω καθε μηνα στο αεροπλανο προερχονται απο ελληνες γονεις, οι οποιοι ακαθεκτοι διαβαζουν το βιβλιο τους, τους λενε ενα δηθεν "κανε ησυχια, ενοχλουμε τον κοσμο", κοιμουνται ανενοχλητοι (το εχουν συνηθησει φαινεται) και αμα τους κανεις μια ευγενικη παρατηρηση σε κοιτανε με αυτο το βλεμα "ε, παιδια ειναι"! Και ολα αυτα οταν ο μοναδικος υπνος που δικαιουσε ειναι μεσα στο αεροπλανο πριν απο το επαγγελματικο ραντεβου.
Όντως Λυδία είναι παιδιά, και εννοείται πως έχουν το ακαταλόγιστο σε τέτοιες περιπτώσεις. Υπάρχουν και τα παιδιά στον κόσμο ετούτο, πρέπει να θυμάσαι. Κι εσύ κάποτε ήσουν μικρή και φαντάζομαι δεν σου έβαζαν φίμωτρο στο αεροπλάνο. Σαφώς και δεν θα δικαιολογούσα ένα υγιές πνευματικά παιδί άνω των 7 ετών να φωνάζει άνευ λόγου σε ένα ταξίδι. Αλλά δεν μπορείς να πεις το ίδιο για παιδάκι 4 ετών που είναι η Αθηνά. Εκεί κάνεις υπομονή να φτάσεις σπίτι σου να κοιμηθείς ήρεμα. Εγώ έχω ανεχτεί με άπειρη υπομονή και σεβασμό το συνεχές γάβγισμα σκυλιού σε ταξίδι με πλοίο, είναι λοιπόν λίγο άδικο να ανεχόμαστε σκυλιά αλλά όχι παιδιά γύρω μας...
Ολίβια καλό μήνα!!!!! Έχω να αντιμετωπίσω ένα υπερατλαντικό ταξίδι με 2 παιδιά σε 2 μήνες και από τώρα σκέφτομαι τι θα κάνω!!!!! Υπομονή χρειάζεται ένθεν και ένθεν, γονείς, παιδιά-συνταξιδιώτες. Να χαιρεσαι τα παιδάκια σου!!!!!
Αγαπητή Αννα, πως φαίνεται ότι δεν έχεις παιδιά. Οταν λοιπόν αποκτήσεις, έλα να τα πούμε. Τότε δηλαδή που κάποιος σαν και σένα θα κάνει "mpliax" για τα δικά σου παιδιά.
Κρίμα που δεν μπορώ να κάνω τουλάχιστον 3 like σ' αυτό το σχόλιο :D
Δεν πειράζει για τον σπαστικούλη διπλανό κύριο. Και τα δικά του παιδάκια ενοχλούσαν όταν ήταν μικρά και ταξίδευαν, αλλά το έχει ξεχάσει και τώρα το παίζει τέλειος γονιός ή δεν το θυμάται γιατί διάβαζε αδιάφορος την εφημερίδα του, ενώ έκανε αγώνα να τα ησυχάσει η γυναίκα του μόνη της. Το αεροπλάνο δεν είναι κρεβατοκάμαρα για να πρέπει να επικρατεί απόλυτη ησυχία. Και οι ενήλικες μερικές φορές ακούγονται καθώς συζητούν μεγαλόφωνα. Εννοείται βέβαια πως θα προσπαθήσουμε να τα απασχολήσουμε με διάφορα παιχνιδάκια και κουβεντούλες, αλλά θα πρέπει να είναι κατανοητό από όλους ότι τα παιδιά δεν μπορούν αν καθίσουν σιωπηλά για πολύ ώρα.
Φαινεται ομως πως μονο τα ελληνακια δεν μπορουν να κατσουν ησυχα πολυ ωρα. Γιατι εγω οκ να δειξω κατανοηση στο παιδακι σου που τσιριζει, μπορεις ομως να μου εξηγησεις πως μονο τα ελληνακια το κανουν αυτο; Και σας το λεω με καθε σιγουρια εφοσον κανω καθε μηνα ταξιδια στο εξωτερικο και φυσικα οι εθνικοτητες ειναι διαφορες. Ουτε μια φορα δεν εχω δει αλλοδαπο παιδακι να μην καθεται ησυχο διπλα στους γονεις του και να προκαλει προβληματα στους αλλους επιβατες.
Τι ανακρίβειες θεε μου! Μάλλον θα διάβασες κανενα άρθρο τύπου "γιατι τα Γαλλάκια τρωνε ήρεμα το φαγητό τους" και άλλα συναφή και επηρεάστηκες. Δεν έχεις αποκλειστικότητα στα αεροπορικά ταξίδια και από πλευράς μου δηλώνω ότι τα παιδιά είναι παιδιά, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Αλλά τι λέω; Κάτσε πρώτα να κάνεις δικά σου παιδιά και μετά θα δούμε πόσο "Βρετανίδα, Γερμανίδα, Βελγίδα" ή ό,τι άλλο νομίζεις, θα είσαι. Εις το επανιδείν!
Δεν διαβασα καποιο αρθρο. Ζω μεταξυ Ελλαδας και εξωτερικου, συνεπως βλεπω και τα ελληνακια και τα αλλοδαπα παιδακια πως συμπεριφερονται. ΚΑθε μηνα κανω το λιγοτερο ενα ταξιδι για επαγγελματικους λογους. Η πλειοψηφεια των οικογενειων ειναι ξενες στο αεροπλανα (ειδικα τους καλοκαιρινους μηνες), αλλα παντα μα παντα (στις δικες μου πτησεις τουλαχιστον) το παιδακι το οποιο θα δημιουργησει προβλημα και κυριως θα εχει τους πιο αδιαφορους γονεις με το βλεμμα "ε, παιδι ειναι" ειναι ελληνακι. Καθαρα απο την εμπηρεια μου σας μιλω. Και ενταξει, εγω πιθανον οταν κανω δικο μου παιδι να αναθεωρησω τα οσα λεω, εσεις μπορειτε να θυμηθειτε πως εισασταν πριν κανετε παιδια; Οτι η ζωη ειναι και για τους αλλους και δεν θα πρεπει να εχετε καμια απαιτηση απο τον συνεπηβατη σας να ανεχτει σε ταξιδι το λιγοτερο 4 ωρων την κλοτσια και την τσιριδα του πολυαγαπημενου σας παιδιου;
Λυδία έχω παιδιά (ελληνόπουλα)και μπόλικα ανήψια διαφόρων εθνικοτήτων και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!Τα δικά μου παιδιά -που είναι μεν ζωηρά αλλά δεν είναι και κάτι το τραγικό-μπροστά σε όλα τα αλλοδαπά ξαδερφάκια φαίνονται κάτι το εξωπραγματικό!Εχεις δίκιο σε αυτό που λες αλλά μην ξεχνάς οτι είμαστε ένας λαός με μπόλικο ταμπεραμέντο.
8ea h mikrh!!!ti mou 8umhses twra...peripou deka xronia prin...xwris paidi, oikogeneia klp klp hmoun se mia pthsh sth gallia meta apo douleia xwris upno gia 2 meres, kai me valane na katsw anamesa se duo paidakia pou den eixane sunodous, giati mporousa na milhsw th glwssa tous. to ena htan peripou 4-5 kai to allo 10-11 xronwn. to deutero diavaze ta comics kai den milouse ka8olou. to mikrouli, eixe polu plaka kai milouse non stop :D :D :D. hpie kai to xumo tou, efage kai to snak tou. kata thn prosgeiwsh, mallon anakateuthke o mikroulis kai mou elege sta gallika: 8ela na kanw emeto, 8ela na kanw emeto... den mou eixe ksanatuxei kati tetoio kai den eixa ka8olou empeiria me paidia...tromaksa kai pathsa to koudounaki gia na er8ei h aerosunodos. enoeitai den mporouse na er8ei giati hmastan sth fash prosgeiwshs... sunexize na leei: 8elw na kanw emeto, 8elw na kanw emeto...o megaluteros den antidrouse ka8olou...diavaze ta comics tou :D :D :D anoiksa th xartosakoula kai tou eipa: kane edw emeto kai se krataw egw. mhn anhsyxeis. telika evgale olo ton xumo panw sto xeri mou...:D :D :D afou prosgeiw8hkame, h aerosunodos me boh8hse na ka8arisoume, kai o mikroulis htan mesa sth trelh xara...xwrophdouse panw sto ka8isma tou kai mou travouse ta mallia...:D :D :D htan mia aksexasth empeiria kai diaskedasa para polu an kai hmoun apeirh me paidia :D :D :D
kala plaka mas kaneis kopelia? egw epatha ena mpliax mono diavazontas to ki esu mas to les san na htan to pio gluko pragma tou kosmou.
Βρισκεις χαριτωμενο οτι ενα αγνωστο για σενα παιδακι ξερασε πανω σου ενω ησουν ταλαιπωρημενη και 2 μερες αυπνη?
Μου έχει τύχει κάτι παρόμοιο όταν ακόμα δεν είχα παιδιά και ήμουν είκοσι χρονών, με ένα μωράκι που καθόταν σε διπλανή θέση αεροπλάνου και έκανε εμετό πάνω στη μαμά του και τα παπούτσια μου. Εντάξει, χαριτωμένο δεν το βρήκα, αλλά αυτό που έκανα ήταν να βοηθήσω τη πελαγωμένη μαμά του να το καθαρίσει και να το ηρεμήσει. Αυτά είναι ανθρώπινα ρε παιδιά και πρέπει να βοηθάμε αντί να γυρίζουμε από την άλλη. Κάποια άλλη φορά βρέθηκα εγώ στην άβολη θέση να ζαλιστώ και να κάνω εμετό ενώ ταξίδευα μόνη με πλοίο και ένας άγνωστος νεαρός με βοήθησε να μπώ στο σαλόνι και μου έφερε νερό. Χωρίς την βοήθεια του θα είχα μείνει στο κατάστρωμα σε όλο το ταξίδι και θα με έβρισκαν οι ναυτικοί την άλλη μέρα που θα έκαναν φασίνα!
4-5 και ταξίδευε τόση ώρα χωρίς συνοδό? δεν ξέρω πόση ανάγκη υπήρχε για κάτι τέτοιο, αλλά τρελάθηκα και που το διάβασα....
Ολίβια, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου! Και trust me, ακόμη και ο πιο σπασίκλας άνθρωπος στον κόσμο, δεν θα μπορούσε παρά να χαμογελάσει και να το διασκεδάσει με τις ατάκες της Αθηνάς! Ειλικρινά,πολύ θα ήθελα να συνταξιδεύαμε! :-)