Τα μπουκαλάκια
Ψάχνοντας τις προάλλες φωτογραφίες παλιότερες των παιδιών, έπεσα πάνω σ’ αυτή με τα τρία μπουκαλάκια με αντλημένο γάλα. Χαμογέλασα. Μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από την περίοδο που θήλαζα το δεύτερο παιδάκι μου. Το πρώτο δεν κατάφερα να το θηλάσω παρά μόνο 1 1/2 μήνα. Ήταν μια πικρή, πονεμένη ιστορία, για την οποία κρίθηκα, κατηγορήθηκα, αλλά και πήρα στήριξη από διαφορετικές -φυσικά!- ομάδες μαμάδων. Όσο και αν μέσα μου πίστευα οτι είχα κάνει τα αδύνατα δυνατά, προφανώς υπήρχαν πολλές που πίστευαν το αντίθετο. Καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννηθεί ο γιος μου, ήμουν πια προετοιμασμένη από ποτέ. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά.
Μα τελικά… και πάλι πήγε! Για κάποιο λόγο, άγνωστο για αρκετά μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσα να παράγω το γάλα που άκουγα από φίλες μου ότι μπορεί να παράγει η ανθρωπίνα. Ούτε αυτό το μωρό μου έπαιρνε ικανοποιητικό βάρος, ούτε αυτό έδειχνε χορτάτο, οι δε αντλήσεις με το νοσοκομειακό θήλαστρο ΔΙΠΛΗΣ άντλησης ήταν… αστείες. Στη φωτογραφία, τα τρία μπουκαλάκια περιείχαν γάλα από τρεις διαφορετικές αντλήσεις με νοσοκομειακό θήλαστρο. Ναι… Καλά διαβάσατε. Αυτές οι… γουλιές προήλθαν μετά από τρεις διπλές αντλήσεις από το δυνατότερο θήλαστρο εκεί έξω. Και ξέρετε γιατί τις είχα φωτογραφίσει; Γιατί ήταν ποσότητα… ρεκόρ για τα δεδομένα μου, χαχα, πόσο αστείο μου φαίνεται πια, Θεε μου!
Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε την ντροπή που αισθανόμουν που για άλλη μια φορά κάτι πήγαινε στραβά, τις τύψεις που έδωσα «ξένο γάλα», το «και τώρα;» όταν επέστρεψα από το Παίδων όπου ήμουν με το μεγάλο μου παιδί και το 8 1/2 μηνών μωρό μου δεν ήθελε πια να θηλάσει. Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε όλες τις γυναίκες που με ειρωνεύτηκαν, με έθαψαν, με τσάκισαν μέσα στις ομάδες θηλασμού, αλλά και όσες με πραγματικό ενδιαφέρον και στοργή με βοήθησαν. Η φωτογραφία αυτή μου θυμίζει πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να το πετύχω… Η φωτογραφία αυτή μου μοιάζει πια τόσο μακρινή και πραγματικά με κάνει πλέον περήφανα να δηλώνω ότι και τόσο που θήλασα ήταν ένας πραγματικός άθλος.
Κάποια μέρα θα σας γράψω αναλυτικά τη μεγάλη μου ιστορία. Προς το παρόν, απλά θα σας πω πως αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείτε και εσείς! Τουλάχιστον οι περισσότερες!
Μου θυμιζει τα δικα μου ακριβως τα ιδια τελικα το μεγαλητερο λαθος ειναι να κατακρινουμε μια μανα για τον θηλασμο εγω την μικρη μου την θηλασα τρεις μηνες γιατι μετα πηγα για δουλεια και θυμαμαι και εγω με το ζορι να βγαλω ενα γευμα και τωρα στο δευτερο παιδακι μου ενω ειχα γαλα για δυο παιδια λογο ψυχολογικων λογων θηλασα σαραντα μερες γιατι δεν μπορουσα απο πολλους παραγοντες της ψυχολογιας μου νιωθω πολλες τυψεις αλλα αυτο δεν νομιζω να με κανει κακια μανα γιαυτο πριν κρινουμε πρεπει παντα να κοιταμε ολες τις μεριες και στην εντελει μια μανα ξερει καλητερα και θελει το καλο του παιδιου της
Νομίζω οτι αυτές οι επιθέσεις μόνο κακό κάνουν και δείχνουν μεγάλο κόμπλεξ! Για το άρθρο εχω βέβαια μια ένσταση, ενώ θηλασα πάνω απο 2 χρόνια συνολικά τα 2 μου παιδιά χωρις συμπλήρωμα, με αυτο το ρημάδι το θήλαστρο δεν έβγαζα σταγόνα! Ήμουν όμως τυχερή και τη στιγμή που είχα πειστεί οτι έπρεπε να σταματήσω το θηλασμό και να δώσω ξένο γάλα ο γυναικολόγος μου μου τα έψαλε για τα καλά και μου είπε να παω στο σπιτάκι μου και να βάλω το μωρο στο στήθος γιατι το θήλαστρο καθόλου δεν αποτελεί ένδειξη.... και συνέχισα κανονικά. Το ξαναλέω όμως ήμουν τυχερή γιατί το σταματάω / συνεχίζω θηλασμό τα χώριζε μια πολυ λεπτή γραμμή. Τωρα γιατι πρέπει να απολογείται κάποια μαμά για το πως χειρίστηκε το θέμα σε άλλες μαμάδες που καλά κάνουν με τη σειρά τους και επιλέγουν δεν το κατάλαβα ποτε.....
Δεν είμαι ειδική για τον θηλασμό. Η μαμά μου δεν με θήλασε επίσης γιατί για κάποιο λόγο το ... φτυνα το γάλα, κάπως ετσι ηταν η ιστορία τελος παντων. Έφυγα από το μαιευτήριο σκασμένη γιατί η κορη μου έχασε βάρος αντί να πάρει, τα μαθήματα θηλασμού που είχα κάνει από πριν ...δεν απέδωσαν, όπως και οι ασκήσεις ανώδυνου, πιο σκράπας ...πεθαίνεις, τα πιο τζαμπα λεφτα που έδωσα ήταν. Στο νοσοκομείο οι μαίες να μου φέρονται σαν να τα ξέρω όλα και να μην τα κάνω καλά. Πόσο άχρηστη με κάναν να αισθάνομαι, άλλο μουλάρωμα, ειδικά όταν κατάλαβα ότι στην ζούλα, παρόλο που είχα δηλώσει "αποκλειστικός θηλασμός" αυτές τα τάιζαν σκονόγαλο. ¨Ολα αυτά τα χω ξαναπει νομίζω. Πάντως Ολίβια κι εγώ είχα πάρει θήλαστρο, ποτε δεν καταφερα να κανω κάτι παραπάνω απο το να λερώσω τον πάτο του μπουκαλιού και μιλάμε για ώρες άντλησης και πολύυυυ πόνο. Οι δε παιδίατροι (γυναίκες) μου γραφαν σκονόγαλο. Το παιδί δεν χορταινε κι εγώ σε φάση ... "θα πεινάσει και θα φάει", μιλάμε για μουλάρωμα. Όλοι γύρω γύρω να ειναι έτοιμη να φωνάξουν την Πρόνοια γιατί νόμιζαν ότι η επιλόχειος με είχε χτυπήσει στο κεφάλι. Το μόνο που με σωσε ήταν το μαιευτήριο Έλενας. Τους πήρα τηλέφωνο και ήταν η μόνη φωνή λογικής που εμπιστευστηκα. Μια μαία απόρησε που προσπαθούσα να βγάλω τις πρώτες μέρες με το θήλαστρο. Μου εξήγησε: - για το πρωτόγαλα, είναι ελάχιστο, αλλά στην αρχή τόσο χρειάζεται, - για τον νόμο προσφοράς - ζήτησης, δηλαδή ότι όσο τραβάει το παιδί τόσο παράγεται, οπότε να μην κοιτάω ρολόι στην αρχή κι ότι και όλη μέρα μπορεί να εχω το μωρό στο στήθος αν χρειαστεί για να ξεκινήσει η άντληση, να αλλάζω απλά ανα τακτά διαστήματα στήθος για να μην ξεκινήσει το ένα και μείνει πίσω το άλλο. Το έκανα ... το μωρό πάλι δεν έτρωγε, είχε εξαντληθεί και δεν μπορούσε να τραβήξει, οι γύρω γύρω με κοιτούσαν σαν "αυτόπτες μάρτυρες δολοφονίας" (μουλάρωσα ακόμα περισσότερο), ήρθε η μαμά της κολλητής μου και μου είπε μια κουβέντα: "αυτή την στιγμή είσαι εσύ και το μωράκι σου μόνο, σαν μαμά μόνο εσύ ξέρεις πιο είναι το καλύτερο" και μου σύστησε τον παιδίατρο τους (άνδρας) που είχε κάνει και σεμινάριο - νταν νταν - στο Έλενας. Ήρθε, είδε την μικρή, είδε και μένα, είδε τις θηλές μου, με ρώτησε αν είχα κάνει προετοιμασία θηλών πριν γεννήσω - ούπς! - δεν το χα θεωρήσει σημαντικό, δεν είχα πολυκαταλάβει τι θα έπρεπε να κάνω, άσε που δεν θα πρόλαβαινα κιολας, γέννησα 2 βδομάδες νωρίτερα από την ΠΗΤ. Μου είπε: "θα το παλεψουμε μια μέρα ακομα, γιατί είναι εξαντλημένο. Αν δεν ξεκινήσει να τραβάει και να παιρνει βάρος, πάμε για φόρμουλα. Δεν πρόκειται να κάνεις κάτι παραπάνω. ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΤΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ". Έκατσα με το μωρό όλη μερα κι όλη νύχτα, σε απόλυτη ηρεμία πια και χωρίς άγχος, ότι ήταν να γίνει θα γίνει είπα... και το μωρό ξεκίνησε να θηλάζει και άρχισα να κατεβάζω γάλα. Ειλικρινά παίζει και όλο τον πρώτο μήνα να 'μουνα με το βυζι έξω και το μωρό κολλημενο πάνω μου ... από την χαρά μου. Δεν είναι όλες οι ιστορίες ίδιες, ούτε όλες οι γυναίκες ίδιες και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ ότι έκανα το σωστό. Ήταν για μένα εκείνη την στιγμή το σωστό, για μένα και το μωρό μου. Από απόσταση βλέπω ότι στην δική μου περίπτωση έφταιξε - η παντελή άγνοια της διαδικασίας, από δική μου καθαρά ευθύνη, είχα στηριχθεί στο "απόλυτο μητρικό ένστικτο" και είχα ξεχάσει τον παράγοντα άγχος και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είναι ικανή να σε τρελάνει πανεύκολα. Εκεί με βοήθησε η μαία του Έλενας. - δεν ειχα προετοιμάσει τις θηλές μου - ακόμα και τώρα δεν ξέρω πως γίνεται, google it - δεν ειχα πιστεψει ότι θα τα καταφερω, ευτυχως πίστεψε σε μένα ο γιατρός μου. Αυτό που με σωσε είναι το ...μουλάρωμα αλλά και πάλι δεν το συνιστώ σε καμιά σας. Απλά λέω τι έκανα εγω. Θεωρώ δεδομένο ότι κάθε μαμά κάνει το καλύτερο για το μωρό της έτσι κι αλλιώς και δεν είναι σώνει και ντε το σωστό, αλλά με την λογική "όσα ξέρει, τόσα κάνει ... κι ενα τσικ παραπάνω". Δεν μπορώ να κρίνω καμιά που δεν θήλασε, είναι η καθεμια μας ξεχωριστή περίπτωση. Θα κρίνω μόνο όσους έχουν το θράσος να θέλουν να μας πείσουν ότι "ο θηλασμός είναι υπερτιμημένος κι ότι κι η φόρμουλα είναι εξίσου καλή" (εταιρείες με σκονόγαλα ως επί το πλείστον, γιατί και η δική μου μαμά αυτό λέει και εντάσσεται στην κατηγορία που ανέφερα παραπάνω ;). Για την ιστορία η αδερφή μου που γέννησε δυο χρόνια μετά από μένα, το μωρό της έπιασε με την πρώτη κι είχε τόσο γάλα μέσα σε λίγες μέρες που 'χε φτιαξει δική της "τράπεζα" και της περίσσευε κιόλας. Εγώ πάντα ήμουν τόσο όσο... δεν θυμάμαι ποτέ ας πουμε να 'χα λερώσει μπλούζα από ξαφνική υπερχείλιση, ενώ η αδερφή μου κυκλοφορούσε με ...βάτες στο σουτιέν σχεδόν. Κι εδω τελειώνει η δική μου ιστορία... στο μουτζόπιασμα "περι θηλασμού" που τυχόν ακολουθήσει, λέω να μην πάρω μέρος ;) Καλή σας νύχτα
Θηλαζω τον γιο μου πεντε μηνες τωρα μετα απο πολυ κόπο, δάκρυα κούραση, ειμαι περήφανη γι αυτο αλλα ποτε δεν θα εκρινα μια μαμα που δεν θηλαζει είτε απο επιλογή είτε επειδη δεν μπορει. Ιδίως μια μαμα που εχει έστω προσπαθήσει για εμένα ειναι αξία συγχαρητηρίων. Οτι μπορει κανει ο καθένας για το παιδι του. Μπράβο για ολη την προσπαθεια σου.
Ειναι σαν να το εγραψα εγω..ενα μπραβο για αυτα που διαβασα..ειναι ανακουφιστικα..η καθε μητερα κανει το καλυτερο για τα παιδια της παντα..