Τα μπουκαλάκια
Ψάχνοντας τις προάλλες φωτογραφίες παλιότερες των παιδιών, έπεσα πάνω σ’ αυτή με τα τρία μπουκαλάκια με αντλημένο γάλα. Χαμογέλασα. Μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από την περίοδο που θήλαζα το δεύτερο παιδάκι μου. Το πρώτο δεν κατάφερα να το θηλάσω παρά μόνο 1 1/2 μήνα. Ήταν μια πικρή, πονεμένη ιστορία, για την οποία κρίθηκα, κατηγορήθηκα, αλλά και πήρα στήριξη από διαφορετικές -φυσικά!- ομάδες μαμάδων. Όσο και αν μέσα μου πίστευα οτι είχα κάνει τα αδύνατα δυνατά, προφανώς υπήρχαν πολλές που πίστευαν το αντίθετο. Καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννηθεί ο γιος μου, ήμουν πια προετοιμασμένη από ποτέ. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά.
Μα τελικά… και πάλι πήγε! Για κάποιο λόγο, άγνωστο για αρκετά μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσα να παράγω το γάλα που άκουγα από φίλες μου ότι μπορεί να παράγει η ανθρωπίνα. Ούτε αυτό το μωρό μου έπαιρνε ικανοποιητικό βάρος, ούτε αυτό έδειχνε χορτάτο, οι δε αντλήσεις με το νοσοκομειακό θήλαστρο ΔΙΠΛΗΣ άντλησης ήταν… αστείες. Στη φωτογραφία, τα τρία μπουκαλάκια περιείχαν γάλα από τρεις διαφορετικές αντλήσεις με νοσοκομειακό θήλαστρο. Ναι… Καλά διαβάσατε. Αυτές οι… γουλιές προήλθαν μετά από τρεις διπλές αντλήσεις από το δυνατότερο θήλαστρο εκεί έξω. Και ξέρετε γιατί τις είχα φωτογραφίσει; Γιατί ήταν ποσότητα… ρεκόρ για τα δεδομένα μου, χαχα, πόσο αστείο μου φαίνεται πια, Θεε μου!
Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε την ντροπή που αισθανόμουν που για άλλη μια φορά κάτι πήγαινε στραβά, τις τύψεις που έδωσα «ξένο γάλα», το «και τώρα;» όταν επέστρεψα από το Παίδων όπου ήμουν με το μεγάλο μου παιδί και το 8 1/2 μηνών μωρό μου δεν ήθελε πια να θηλάσει. Η φωτογραφία αυτή μου θύμισε όλες τις γυναίκες που με ειρωνεύτηκαν, με έθαψαν, με τσάκισαν μέσα στις ομάδες θηλασμού, αλλά και όσες με πραγματικό ενδιαφέρον και στοργή με βοήθησαν. Η φωτογραφία αυτή μου θυμίζει πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να το πετύχω… Η φωτογραφία αυτή μου μοιάζει πια τόσο μακρινή και πραγματικά με κάνει πλέον περήφανα να δηλώνω ότι και τόσο που θήλασα ήταν ένας πραγματικός άθλος.
Κάποια μέρα θα σας γράψω αναλυτικά τη μεγάλη μου ιστορία. Προς το παρόν, απλά θα σας πω πως αφού τα κατάφερα εγώ, μπορείτε και εσείς! Τουλάχιστον οι περισσότερες!
Ολίβια μου καλημέρα! Δε θα έπρεπε καν να ασχοληθείς με τα σχόλια της κάθε μιας μας...Η κάθε μάνα πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να κάνει αυτό που την κάνει να νιώθει καλά για να μπορεί να δώσει την στοργή στο παιδί της που τη χρειάζεται πιο πολύ από όλα εκείνο το διάστημα για να νιώσει ασφαλές. Εγώ τουλάχιστον αυτό πιστεύω...Βέβαια, είμαι από αυτές που προσπάθησαν( λίγο, το παραδέχομαι, αλλά δε με νοιάζει η γνώμη της καθεμιάς) και δεν τα κατάφεραν. Δε θα κάτσω να δώσω ανάλυση του τι και πως, γιατί αμφιβάλλω αν οι πορωμένες θα καταλάβουν... Άλλωστε δε ζούμε σε προιστορικές εποχές που δεν υπάρχει τροφή για να δώσουμε στα παιδιά μας και πρέπει οπωσδήποτε να τα θηλάσουμε μπορούμε-δε μπορούμε...Έχω παραδείγματα άπειρα από μωρά που θήλαζαν μήνες και μήνες και είναι συνέχεια άρρωστα, έχουν προβλήματα παχυσαρκίας ή με τα δόντια τους, κολλάνε την κάθε ίωση με το παραμικρό...Και έχει και παιδιά που δε θήλασαν και δεν έπαθαν τίποτα από τα πιο πάνω.. Οπότε αν βγάλεις τον μέσο όρο φαίνεται ότι τελικά ότι εντάξει, δε τρέχει και τίποτα το ιδιαίτερο πια...Στη θεωρία όλα καλά και ιδανικά...Και παραμυθιάζεται ο κόσμος και κολλά γιατί οι "πορωμένες" τον χτυπάνε στο φιλότιμο...Το παιδί σου αν θηλάσει θα γίνει πιο έξυπνο από τα άλλα, πιο, πιο ,πιο....Κάντε μια απογραφή ρε παιδιά όλου του κόσμου να δείτε ποιοι θήλασαν και ποιοι όχι, και τι έχει γίνει απόγίνει ο καθένας στην ζωή του...Να βγάλουμε λογαριασμό για να μη μας τα πρήζουν οι "πορωμένες"...Μπας και καταφέρουν οι νέες μαμάδες πια να ζουν την τέλεια περίοδο της εγκυμοσύνης και της μητρότητας χωρίς ενοχές, και να προτιμούν να αναλώνουν τον χρόνο τους στο να καταγράφουν στην μνήμη τους όλες τις υπέροχες στιγμές που μας χαρίζουν τα παιδιά μας!! Όμως από την στιγμή που πιστεύεις και το υποστηρίζεις με σθένος εδώ μέσα, πως δεν θα πρέπει να κρίνουμε τους άλλους, νομίζω (και το λέω με καλή πρόθεση, ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις) πως τις δυο σου τελευταίες φράσεις έπρεπε να τις αφαιρέσεις... Γιατί και συ όπως πολλές από εμάς ξέρεις από πρώτο χέρι πως είναι τα πράγματα...(Εγώ είχα να κάνω και με πρόωρο που έμεινε δυο βδομάδες στην θερμοκοιτίδα και όταν βγήκε πεινούσε σαν λυσασμένο!!!) Λες στο τέλος ότι "τουλάχιστον οι περισσότερες..."(αυτό μου θύμισε τις εκφράσεις που αναπαράγουν οι πορωμένες θηλάζουσες γυναίκες δυστυχώς...) Σου εύχομαι ολόψυχα να καμαρώσεις τα αγγελούδια σου να μεγαλώνουν γερά και δυνατά και χαρούμενα!!! Γιατί αυτό το πέτυχες, νομίζω, με την αγάπη σου και όχι με το γάλα σου!χιχιχι...Φιλιά!
olibia mou min akous kamia apo emas!!! pisteuw pws i ka8e mia apo emas exei ton diko tis tropo na megaloni ta pidia tis swsta to ean 8ilases i oxi gia emena den exei kamia simasia... gia emena kai gia to paidi tis ka8e mias apo emas simasia exei i storgi i triferotita kai i agapi pou dinoume sta paidia mas.... eimai 23 xronwn kai exw 2 panemorfes kores i mia einai 2 misi xronwn kai i alli 2 minwn den mporesa na 8ilasw giati to galamou itan adunamo kai ta paidia mou den xortenan kai den epernan to katalilo baros opos mou eipe o paidiatros twn paidiwn mou sto prwto mou paidi efaga mia friki giati i8ela na 8ilasw kai den mporousa kai sto deftero akoma perisotero giati gia deuteri fora den mporousa na 8ilasw.... otan omos ta blepw ston pono kai stis arrosties tous na me fonazoun kai na kourniazoun stin agkalia kai tin mirodia mou kai i megali mou kori me koita mesa sta matia kai mou leei se agapw polu manoulitsa mou tote katalabainw to ti pragmatika exoun anagki ta paidia mas.... giauto bre koritsia min exete tipsis ti epeidi den 8ilasame simenei oti den agapame ta paidia mas kai oti den eimaste swstes manoules???
αχ αχ αχ Ολίβια αχ!!! τι μου θυμίζεις!!! θα ηθελα να διαβάσω την ιστορία σου πραγματικά. μην το αμελήσεις pleaseee! ένα μόνο πράγμα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω την λέξη θήλαστρο.. πόνος, θλίψη, μελαγχολία.
ολιβια,να μας πεις καποια στιγμη την ιστορια θηλασμου του μικρου σου...ολο και καποια κοπελα θα βοηθηθει....
όταν θα πάψει η μία μανούλα να κρίνει την άλλη σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΘΕΜΑ τότε ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.....
Αυτο ακριβως..μπραβο!!
Ποσο δικιο εχεις....συμφωνω απολυτα!!!!
Αχ!! Μια από τα ίδια. Επί 6.5 μήνες αντλούσα μόνο. Ο μικρός όμως όσο και να αντλούσα ήθελε πάντα παραπάνω... Δεν έκανα ποτέ αποκλειστική άντληση. ήταν πάντα μαζί με λίγο ξένο η ημερήσια του διατροφή!! Τι νοσοκομειακό, τι αντλήσεις στις 3 η ώρα το βράδυ αφού έβαζα ξυπνητήρι, τι να φοράω τον μικρό στην πλάτη στο μει τάι γιατί δεν καθόταν χωρίς να γκρινιάζει την ώρα που αντλούσα... Ευτυχώς μετά πάλεψα για επαναθηλασμό, αφού κόψαμε τον χαλινό κάτω από την γλώσσα και τώρα θηλάζουμε εδώ και έναν χρόνο (19.5 μηνών). Αλλά αν δεν έπιανε το στήθος, ήμουν αποφασισμένη να κόψω και τις αντλήσεις γιατί δεν άντεχα άλλο....Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και να ακούω περιπτώσεις όπως εγώ και με 4 αντλήσεις την ημέρα , έβγαζαν 1.5 λίτρο!!! Τι στο καλό έκανα λάθος.... Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά πια, αφού τώρα έχεις ένα ήρεμο, τρυφερό παιδί που έχει κάνει τόσα πολλά πριν την ώρα (και ναι, ζηλεύω λίγο για αυτό :) )