Ένας Γολγοθάς που μεγαλώνει….
Ονομάζομαι Νανά είμαι 29 ετών .
Εδώ και ένα χρόνο θέλω να μοιραστώ και να βγάλω απο μέσα μου αυτά που βίωσα τα τελευταία 2 μαρτυρικά χρόνια. Αποφάσησα να σας γράψω γιατί νοιώθω πως η κατάσταση μου παει απ το κακό στο χειρότερο και εγώ δεν μπορώ πλέον να αντιδράσω παρά μόνο να είμαι θεατής του εαυτού μου.
Τα τελευταία χρόνια είμαι με έναν ανθρωπο που αγαπώ περισσοτερο από την ίδια μου την ζωή!!!
Σας γυρίζω 2 χρόνια πριν, και κρατάω στα χέρια μου ένα τέστ εγκυμοσύνης (που έκανα για πλάκα γιατί είχα 2 μέρες αναγούλες). ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΟ!! Επίσκεψη στον γυναικολόγο, όλα καλά και με ρωτάει πως και δεν πήγα νωρίτερα…. 17 εβδομάδων!!! Εγώ;;; Δεν είχα καταλάβει τίποτα, ο κύκλος μου κανονικότατος, τα κιλά μου κανονικότατα, ίσα ίσα που είχα χάσει και κανα δυο και δεν είχα καμία μα καμία ένδειξη ότι κάτι έχει αλλάξει πάνω μου ή μέσα μου (μιάς και απο παιδί τρώω για 2 ανθρώπους μαζί, πεινάω συνέχεια αλλα παραμένω τσιλιβίθρα 1,65 ύψος με 49- 50 κιλά)
Μας λέει ο γιατρός για τις απαιτούμενες εξετάσεις και όλα όσα ακολουθούν. Μέσα σε πελάγη ευτυχίας εγώ!!!
Ενα βράδυ μπαίνω στο μπάνιο και βλέπω ελάχιστο αίμα, λέω ok, θα κόπηκα όπως πάντα με το ξυραφάκι λίγο νωρίτερα που έκανα μπάνιο. Πριν πάμε για ύπνο και χωρίς να είχω αναφέρει κάτι στον συντροφό μου, ξαναμπαίνω στο μπάνιο (ήταν μια διαδρομή που έκανα τουλάχιστον 40 με 50 φορές την ημέρα, δεν ξέρω το γιατί τόοοοοσο πολύ) πάλι αίιιιμα σαν να αδιαθέτησα… Και τώρα; Ο γιατρός έλειπε εκτός… Σε κλάσματα δευτερολέπτων απευθείας στο νοσοκομείο και εκεί… Αναμονή μέχρι να ανεβουν λίγο οι τόνοι ώστε κάποιος να με εξετάσει, μου λένε «Όλα καλά. πάρε αυτά τα χαπάκια και ξάπλα στο κρεβάτι να ξεκουραστείς«
Μιλάω με τον γυναικολόγο (υπέροχος Ανθρωπος), μόλις επιστρέφει, παω απο το ιατρείο-κλινική του απο τις πρώτες και μέχρι να έρθει η σειρά μου με βάζει σε ένα απο τα δωμάτια ώστε να είμαι άνετα και να ξαπλώσω και κάπου εκεί αρχίζει ο εφιάλτης… Πονάκια και κάθε 3 λεπτά τουαλέτα και πάλι αίμα! Έρχεται ο γιατρός, με εξετάζει και προσπαθεί να με ηρεμήσει λέγοντάς μου πως όλα θα πάνε καλά, με λίγα λόγια η επίσκεψη έγινε εισαγωγή και πρός το απόγευμα όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά.
Ο γιατρος κάθε 10΄ δίπλα μου αλλά και η μαία για να δουν αν χρειάζομαι το οτιδήποτε. Ξανασηκώνομαι λοιπόν για να μπώ στο μπάνιο και κάπου εκεί πλημμυρίζω, κάπου εκεί ένιωσα ότι τα χάνω όλα!!! Βρίσκομαι πάλι πίσω στο κρεβάτι και όπως ημουν γονατισμένη και κλαίγοντας, μετά απο πολύ πόνο και αίμα γέννησα…
Γέννησα ένα τόσο δα πλασματάκι 5 μηνών, το κοιτούσα και ούρλιαζα, δεν ήθελα να το πάρει και να το αγγίξει κανείς, το μονο που ήθελα ήταν να του δώσω την δική μου ζωή για να ζήσει… Συνέχισα να φωνάζω κλαίγοντας και κάπου εκεί κατέρευσα. Ακολούθησε ο απαιτούμενος καθαρισμός και μετα όλα γκρέμισαν, όλα έσβησαν και κλείστηκα στον εαυτό μου.
Για μήνες τα μάτια μου βρεγμένα, δεν ήθελα να δω κανέναν και να βγώ απ το σπίτι. Και σαν να μην μου έφτανε αυτό να κατηγορώ εμένα και να μου φταινε όλοι.
Πέρασαν οι μήνες μα εγώ ακόμα στην ίδια κατάσταση, μηδαμινή έως ελάχιστη βελτίωση και έρχεται ο περασμένος Οκτώβρης και έχω καούρες και λίγες αναγούλες, πάλι τέστ και ναι ΘΕΤΙΚΟ! Πάγωσα, γυρισαν όλες οι εικόνες και οσα πέρασα μπροστά από τα μάτια μου. Πάω και πάλι στον γιατρό μου και μου λέει 10 εβδομαδων είμαστε, όλα ειναι φυσιολογικά αλλά ξεκούραση και προσοχή.
Τον επομενο μήνα είχα ένα επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό, φεύγω σχεδόν καθε 2μηνο (μέρος της δουλειάς μου και αυτό εδω και 3 χρόνια) αλλα για μένα ήταν το ωραιότερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι τώρα, ήμουν τόοοσο ευτυχισμένη και χαρούμενη, ένοιωθα γεμάτη αγάπη και ζεστασιά. Οι μέρες πέρασαν και γυρίσαμε πίσω με την ίδια χαρούμενη διάθεση και νομίζοντας πως ζώ ένα όνειρο.
Τέλη Νοεμβρίου το πλασματάκι μου είπε να με αφήσει και να γίνει ένα αγγελούδι και εγω βρέθηκα μέσα σε ένα παγωμένο χειρουργείο…. Απο εκείνη την ημέρα δεν έχω κοιμηθεί, δεν θέλω πλέον τίποτα στην ζωή μου, έχω πάψει να ονειρεύομαι και η κατάσταση στο σπίτι έχει αλλαξει δραματικα με εμενα να αρνούμαι να ζήσω, με την καθημερινότητά μου να έχει γίνει η τηλεόραση (που την ειχα διακοσμητική για να λέω απλα ότι έχω) και το laptop.
Δεν έχω δύναμη για το παραμικρό το μόνο που σκεφτομαι όλη μερα είναι τα 2 αγγελούδια μου, πως θα ήταν, τι θα έκαναν, πώς θα πρνούσαμε τις γιορτες, όλα αυτά που βλέπω τις φίλες και γνωστές μου να κάνουν με τα δικά τους νινάκια. Αυτά που δεν πρόλαβα να δώ εγώ, και αρνούμαι να ζήσω τιμωρώντας τον εαυτό μου, το είναι μου και το σώμα μου !!!
Μανούλες, σας θαυμάζω και σας ζηλεύω (με την καλή έννοια) ζήστε την κάθε στιγμή του μωρού – παιδιού σας και να τους λέτε το πόσο τα αγαπάτε, εγω δεν είχα αυτή την δυνατότητα και δεν ξέρω αν θα την έχω απο εδώ και πέρα λόγω υγείας…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εχω χασει μωρο.......οπως πολλες παρα πολλες γυναικες.......εχω περασει μελαγχολια.....εχω βιωσει καταθλιψη οταν στα 40 μου αναγκαστηκαμε να μεταναστευσουμε στη γερμανια.....μετα απο 5 χρονια και ακομα υπαρχουν μερες και νυχτες που η καταθλιψη μου χτυπαει την πορτα ........Η απωλειες σου τεραστιες και αξεπεραστες......ομως σε ρωταω ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ?????ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ??????ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΑ ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ....ΕΙΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΜΗΤΡΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ..?........ΚΟΙΤΑΞΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ .......ΣΚΕΨΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΚΑΙ ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ......ΜΠΟΡΕΙΣ.........Σου το ευχομαι μεσα απο την καρδια μου
Καλησπέρα και από μένα Νανά, όπως σου είπαν όλες οι παραπάνω κοπέλες δεν πρέπει να το βάζεις κάτω,για κανέναν λόγο,δυστυχώς συμβαίνουν και αυτά. Έχω να σε συμβουλεύσω από την εμπειρία μου ότι πρέπει να αλλάξεις γυναικολογο και να βρεις έναν που να ειδικεύεται στις ΚΑΘ' ΕΞΙΝ ΑΠΟΒΟΛΕΣ(άμα θέλεις έχω να σου προτείνω). Έχω δικό μου άτομο το οποίο πέρασε πάρα πολλά και το έχει ψάξει το θέμα παρα πολυ γι αυτό και τα ξέρω και χρειάστηκε να κάνει κάποιες θεραπείες. Εύχομαι όλα να σου πάνε όπως τα θέλεις από εδώ και εμπρός
Δεν διαβασακανενα σχολιο ,Δεν κοιταξα τιποτααα.........Το μονο που εχω να πω ,ειναι...ΞΕΚΟΛΑ εισαι μονο 29...Εχεις περιθωρια...ΠΑΡΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ>>>ΑΓΑΠΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ......................Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ....-------------------------
Κοριτσι γλυκο ειναι υπεροχο πογ θελησες να τα μοιραστεις ολα αυτα με μας. Με υπομονη μπορεις να το ξεπερασεις. Θα σου προτεινω κατι το οποιο αν γινει θα σου απαλύνει πολυ τον πονο. Και λεω αν γιατι στην Ελλαδα οι υιοθεσιες εχουν μεγαλο βασανο γραφειοκρατικο. Το εζησα με τη θεια μου και ξερω... Αλλα αν υιοθετήσεις ενα νεογεννητο μωρακι ο πονος σου καπως θα ηρεμησει... κ οσο θα μεγαλωνει και θα σε λεει μαμα θα εισαι πολυ πολυ ευυχισμενη!Το δικο μας κοριτσακι ειναι πλεον 7 χρονων... το πηραμε 20 ημερων. Και το βαζω στο πρωτο πληθυντικό γιατι πριν 7 χρονια δεν ειχαμε αλλο μωρο στην οικογενεια. Πλεον ειναι και ο γιος μου που ειναι περιπου 3. Παντως κουραγιο.... ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος!!!
Διαβασα την ιστορια σου με πολύ προσοχη και αγαπη...Αρνουμαι να σου κανω like ..ο λογος?Πρεπει να σταθεις δυνατη μετα από αυτή την καταγιγιδα..γτ αργοτερα που θα γεμισει η αγκαλια σου μενα μωρο ..και πιστεψε με ΘΑ ΓΙΝΕΙ..πρεπει να μαθεις να εισαι δυνατη...Μην βασανίζεις τον εαυτο σου..κλεισε το ρημαδοκουτι..κλεισε το λαπτοπ..ξεκινα να βγαινεις εξω γτ ξερεις τι νομιζω..?Η ζωη μας μοιαζει με παιχνιδι ηλεκτρονικο ..και μετα από κάθε δυσκολια πρεπει να αναβαθμίζουμε την πιστα..Το χρωστας στον εαυτο σου πρωτίστως..στα αγγελούδια που σε κοιτουν από ψηλα...στον συζυγο που γραφεις πως λατρευεις και που σιγουρα δεν αντεχει και ποναει να σε βλεπει ετσι μα πανω απολα στο μωρακι που περιμενει την σειρα του πανω σε καποιο συννεφακι..το παιδι σου!!
Μεσα απο την ψυχη μου το μωρακι που τοσο λαχταρας να ερθει συντομα στην αγκαλια σου! Ειμαι σιγουρη πως θα γινεις μια πανάξια μανούλα,μην το βάλεις ποτε κατω !!!! Τα φιλιά μου και τη θετική μου ενεργεια σου στελνω.
κοπελιά, καλημέρα. Μην απογοητεύεσαι. Τι ομάδα αίματος έχεις; Αν έχεις αρνητικό πρέπει με το που μαθαίνεις ότι είσαι έγκυος να κάνει μία ένεση που θα επιτρέπει το αίμα σου να μην αντιδρά αρνητικά στο έμβρυο. Η πεθερά μου δεν το ήξερε και έτσι έχασε δύο παιδιά. Κόντεψε να χάσει και τον άντρα μου, αλλά ο δεύτερος γυναικολόγος το αντιλήφθηκε γρήγορα και προχώρησαν στην αγωγή. Δες το. Η Παναγιά μαζί σου. Τάξε το μωρό σου σε εκείνη και θα δεις όλα καλά θα πάνε.
Μη το βάζεις κατω κορίτσι μου...Πηγαινε σε ενα ψυχολόγο να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τη πιθανή κατάθλιψη που περνας και παλεψε για ενα μωρό..θα ερθει στο μέλλον..μικρή εισαι...Εχω χάσει και εγω δύο μωρά και διαβαζοντας το κειμενό σου και εκλαψα και ανατριχιασα ολόκληρη και σε ενιωσα...Εχω ενα κοριτσάκι 5 ετών και ξερω πολλές περιπτώσεις που εχαναν παιδια ..υπέφεραν ,πονουσαν αλλα ο Θεος δε τους αφηνε χωρις παιδι..εχε πίστη....μια φίλη μου ειχε κάνει 3 γέννες χωρίς παιδι αλλα τώρα εχει 3 γερά παιδια...Μη τα παρατάς..πιστεψε στον εαυτο σου και στο Θεο και συνεχισε τη ζωη σου..για σενα και για τον αντρα σου..αν τον αγαπας οσο πολύ λες..προσπαθησε για αυτόν και για σενα..Ευχομαι μεσα απο καθε μου κυτταρο ολα να σου πάνε καλά και του χρονου τετοια μερα να κρατας ενα μωρακι...
κι εγω 2 εχασα καλη μου και τωρα εχω....4!!!!!θα γινεις μανουλα να σαι σιγουρη!!!!!!
Δεν είσαι μόνη ! Δυστυχώς πολλές πέρασαν και θα περάσουν αυτόν τον γολγοθά . Φίλη μου κουράγιο θέλει , λίγη δύναμη ακόμα . Κράτα λίγο ακόμα . Θα έρθει το μωράκι σου . Κράτα ακόμα λίίίγο ....
Εχω παρομοια εμπειρια με τη δικη σου...θα ηθελα παρα πολυ να μιλησουμε....αν θες στειλε μου το Μαιλ σου....το δικο μου ειναι evat_1983@hot mail.com
Νανά καλησπέρα...... Όλα όσα περιέγραψες είναι συγκλονιστικά και άγγιξαν την ψυχή μου δεδομένου ότι έχω βεβαρημένο ιστορικό και τελικά κατάφερα μετά από δέκα έξι ολόκληρα χρόνια ν΄ αποκτήσω το κοριτσάκι μου που σήμερα είναι δεκατεσσάρων ετών. Δεν θα σου γράψω λόγια παρηγοριάς γιατί φαντάζομαι πως έχεις κουραστεί να τ΄ ακούς και είμαι σίγουρη πως σε θυμώνουν διότι πιθανόν να αισθάνεσαι πως δεν σε καταλαβαίνουν. Αυτό που θα σου πρότεινα (πράγμα που ίσως έχεις κάνει) είναι να κάνεις ένα λεπτομερέστατο προγεννητικό έλεγχο, ακόμα και τα πιο σπάνια και με την συνδρομή του γυναικολόγου σου να προσπαθήσετε να εντοπίσετε που έγκειται η διακοπή της κύησης...... Προσωπικά είχαμε με τον σύζυγο τα επονομαζόμενα πατρικά αντισώματα, (όπου ελάχιστοι γιατροί τα πιστεύουν), μπήκα στην διαδικασία της αγωγής με συνέπεια το ευτυχές αποτέλεσμα...... Σου εύχομαι καλή δύναμη και να ξέρεις πως ότι βάζουμε στόχο, πάντα το υλοποιούμαι... Απλά μην παραιτείσαι ...θέλει πείσμα, υπομονή και επιμονή....
κορίτσι έχεις απόλυτο δίκιο κ ας μη το χω ζήσει. Αλλά από τότε που έμεινα έγκυος έχω ακούσει τόόόόσα πολλά κ πόσα έχουμε διαβάσει από δω μέσα. Μη στεναχωριέσαι όσο μπορείς κ ξαναπροσπάθησε... Τι να πω, μας ψεκάζουνε ???
Εχω χασει 4 μωρα ξεκινωντας την προσπαθεια για παιδι οταν ημουν 37 χρονων.Τωρα εχω 1 γιο 2 χρονων και μια κορη 9 μηνων. Η περιπετεια μου ηταν μεγαλη και δεν νομιζω οτι ενδοιφεραι καποιον. Δεν βρηκαν ποτε τι ειχα. Εγω ομως δεν το εβαλα κατω ουτε μια στιγμη, αυτο μαζι με την πιστη μου στον Θεο με βοηθησε και τωρα εχω τα παιδια μου. Εκανα απειρες εξετασεις ολα αυτο το διαστημα, ψυχοφθορες και κουραστικες αλλα οσο και αν στεναχωριομουν δεν τα παρατουσα. Ευχομαι συντομα να γινεις μανουλα, ψαξε ομως με εναν καλο γιατρο τι μπορει να φταιει. Εγω πηγα στον Αγιο Ανθιμο στην Χιο στην Παναγια την Βοηθεια και πραγματικα νομιζω οτι εκανε το θαυμα της. Καλη συνεχεια.
Με αγγιξε παρα πολυ η ιστορια σου....εχω περασει παρομοιες καταστασεις...θα ηθελα να σου πω καποια πραγματα οχι ομως εδω....αν θες στειλε μου το mail σου....
Αγαπητή Νανά, ο πόνος σου είναι μεγάλος, μα μη σε ρίχνει κάτω, το πρώτο βήμα το έκανες να αναγνωρίσεις το πόσο έχεις αφεθεί στη θλίψη και τον πόνο, κάνε το δεύτερο άκου τις συμβουλές των κοριτσιών, άλλαξε γυναικολόγο, κάνε εξετάσεις, βρες τι έφταιξε, ακολούθησε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή πριν την σύλληψη και κατά τη διάρκεια της νέας εγκυμοσύνης σου, πάρε την ζωή στα χέρια σου, είσαι νέα κοπέλα και θα ξανασυλλάβεις, θα αποκτήσεις τα νινάκια σου, δύναμη χρειάζεται. Έχω μια φίλη 3 χρόνια προσπαθούν να κάνουν παιδάκι με τον άντρα της έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις, δεν έχουν τίποτα, έχει δώσει του κόσμου τα λεφτά σε τεστ ωορρηξίας και εγκυμοσύνης, δεν έχει δει ούτε ένα +. Ζήτα τη βοήθεια της Παναγιάς και της επιστήμης, δείξε δύναμη και σύντομα θα έχεις και συ το δικό σου νινάκι.
Γλυκο μου κοριτσι μην το κανεις αυτο στον ευατο σου...Ολες μας κατι παρομοιο η και ιδιο το εχουμε περασει...Η κοιλιτσα σου ειναι γεματη μωρακια,θα το δεις πως θα σου ερθει!!!! Πιστη στο Θεο μας,θερμη και ειλικρινης πιστη να εχεις και θα γινει το θαυμα που ζητας! Πες πως κανατε εσυ και ο συζυγος σου δυο δωρεες στον ουρανο..Χαρισατε 2 αγγελουδια.Μην το βαζεις κατω,τα μωρα σου σε χρειαζονται αγωνιστρια!!! Καλη δυναμη και η παναγια και ο χριστος να ειναι παντα κοντα σου!!!
Καλό μου κορίτσι, πρέπει να φανείς δυνατή. Είμαι σίγουρη πως στη ζωή σου υπάρχουν άνθρωποι που σ' αγαπάνε και στενοχωριούνται και αυτοί μαζί σου. Και αξίζει να αισθανθείς καλύτερα μόνο γι' αυτούς. Μην κλείνεσαι σ' εσένα απορρίπτοντας την αγάπη τους. Έχοντας διαβάσει εδώ, αλλά και από ιστορίες οικείων προσώπων, έχω καταλάβει πως κάτι πολύ σοβαρό σε μια εγκυμοσύνη είναι να πάσχει η μητέρα από θρομβοφιλία κύησης. Αυτή είναι μια κατάσταση κατά την οποία, ενώ η εγκυμοσύνη εξελίσσεται καλά, κάποια στιγμή τα πράγματα τελειώνουν ξαφνικά, λόγω του ότι δημιουργείται θρόμβος στον ομφάλιο λώρο που τροφοδοτεί το έμβρυο και έτσι αυτό δυστυχώς καταλήγει. Όλα αυτά τα καταλαβαίνει ο γιατρός με μια ειδική εξέταση, συνήθως όταν είναι πολύ αργά. Έτσι, στην επόμενη εγκυμοσύνη ο γιατρός συνιστά ειδική αγωγή για να αντιμετωπιστεί η παραπάνω επικίνδυνη κατάσταση. Σιγουρέψου πως ο γιατρός σε έχει εξετάσει για θρομβοφιλία, αλλιώς καλά θα είναι να αλλάξεις γιατρό και να πραγματοποιήσεις την εξέταση, μήπως αυτό οφείλεται για τα όσα έχεις τραβήξει. Σου εύχομαι καλό κουράγιο και μην παραιτείσαι από τη ζωή! Έχε πίστη και η ζωή θα σε ανταμείψει!
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ .. ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ... Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ . ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΧΙΛΙΟΠΕΙ !ΣΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΔΥΟ ΚΟΡΟΥΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ... ΣΗΚΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΩΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΠΤΟΠ ΒΡΕΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ,ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΞΑΛΟΥ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ , ΕΤΣΙ ΔΕ ΛΕΝΕ; ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΟΤΙ ΠΟΘΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ !!!!!!
Μακάρι να σου δώσει ο Θεός δύναμη και να προσπαθήσεις ξανά για ένα μωρουλάκι... λυπάμαι πολύ για όσα πέρασες.. χρειάστηκε και εγώ να αποχωριστώ ένα μωράκι 4ων μηνών και ο πόνος ακόμα δεν έχει φύγει.. να προσέχεις τον εαυτό σου και μη το βάζεις κάτω...
Σιγουρα έχεις περάσει δύσκολα όμως μην απογοητεύεσε. Παρόμοια περιπτωση έχει τύχει σε γνωστή μου.Αυτή γέννησε δύο παιδάκια φυσιολογικά στονπέμπτο μήνα τα οποία δεν τα κατάφεραν. Καταρχήν άλλαξε γυναικολόγο,κάνε τις απαραίτητες εξετάσεις και πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά.Ίσως χρειαστείς λίγο παραπάνω ξεκούραση και λιγότρες μετακινήσεις.Κάπως έτσι έκανε η γνωστή μου, και πολύ ακινησία και τα κατάφερε...εδώ και λίγους μήνες κρατάει αγκαλιά ένα υγειέστατο κοριτσάκι.Εύχομαι όλα να πάνε καλά...και θα πάνε!
Καταλαβαίνω τον πόνο σου γιατί σχεδόν όλες έχουμε κάτι παρόμοιο να διηγηθούμε. Πρώτα απ' όλα ηρέμησε γιατί έτσι χειροτερεύεις την κατάσταση σου και τα παιδιά που θα έρθουν, γιατί θα έρθουν, θέλουν μια δυνατή μαμά. Μην τα βάζεις με κανέναν αλλά ούτε και με σένα. Αφου ηρεμήσεις, πήγαινε να μιλήσεις με τον γιατρό σου να αποκλείσεις κάθε τι παθολογικό και μετά άφησε τα όλα στα χέρια του Θεού. Καλή τύχη
Μην τα παρατάς κοπέλα μου πρέπει να βρείς τη δύναμη να σταθείς και πάλι στα πόδια σου να ψάξεις που είναι το πρόβλημα και να συνεχίσεις να πετύχεις αυτό που τόσο πολύ λαχταράς να έχεις ενα μωράκι στην αγκαλιά σου.Ξέρω είναι πολύ δύσκολο αυτό που σου έτυχε θέλει να έχεις δύναμη να το ξεπεράσεις.Και έγω πέρασα απο σαράντα κύμματα μέχρι να κάνω ενα μωράκι έπεσα ξανασηκώθηκα πάλεψα με την ζωή μου και τα κατάφερα.Είναι δύσκολος ο δρόμος αυτός ένα είναι σίγουρο πώς με πίστη,δύναμη,και θέληση όλες μπορούμε να τα καταφέρουμε...
Όταν διάβασα την ιστορία σου στεναχωρέθηκα πολύ. Επειδή, όμως πιστεύω πολύ στον τριαδικό Θεό και το Χριστό μας θα σε συμβουλέψω δύο απλά πράγματα. Άλλαξε γυναικολόγο. Πες το ιστορικό σου και κάνε τις υπόλοιπες εξετάσεις πριν μείνεις έγκυος. Μετά τάξε το παιδί σου στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ στην Αμοργό και όταν γεννηθεί πήγαινε εκεί να το βαπτίσεις. Είμαι σίγουρη και να είσαι απόλυτα και εσύ ότι όλα θα πάνε καλά. Του χρόνου τέτοια εποχή θα έχεις το παιδί σου στην αγκαλιά σου. Και κάτι ακόμα, εξομολογήσου, κοινώνησε και να εκκλησιάζεσαι συχνά. Σταύρωνε την κοιλιά σου με λάδι από το καντήλι της Αγίας Τράπεζας. Εγώ στο λέω με σιγουριά. Η πίστη στον αληθινό Θεό κινεί βουνά.
πως μπορεισ να λες σε μια γυναικα που εχασε δυο παιδια να ταξει το παιδι στην παναγια? που ηταν η παναγια οταν εχανε και τ δυο ?? ελεος
Δεν μπορούμε να ξέρουμε για τι έφυγαν αυτά τα μωρά. Εγώ που έχω ζήσει ότι έζησε η κοπέλα και πια δεν έχω δυνατότητα να αποκτήσω παιδιά, πιστεύω ότι τα προστάτευσε η Παναγία από κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ.Η μη ύπαρξη τους την γη δεν σημάνει και μη ύπαρξη πουθενά αλλού. αν επιβίωναν σίγουρα δεν θα ήταν έτσι όπως θα το ονειρευόταν η κοπέλα που πονάει για την απώλεια τους. Γι'αυτό ας χαρεί τον σύντροφό της που είναι δίπλα της και μη ξέχνα ότι και αυτόν έχει βιώσει τις απώλειες. Τον άντρα της τον έχει στη ζωή της και ΖΕΙ μην καταδικάζει αυτό που έχουν για κάτι που δεν γνώρισε. Όλα θα γίνουν πίστη και υπομονή. το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.
Να μην στεναχωριέσαι (δεν είναι και εύκολο) και να μην το βάλεις ποτέ κάτω.........Αφού γεννήθηκε το δικό μου το παιδί και έγινε και 3.5 χρονών ΝΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ............
εκλαψα οταν διαβασα την ιστορια σου....πραγματικα δεν μπορω να φανταστω πλεον την ζωη μου χωρις την ελευθερια μου!!!!!ομως ενα εχω να πω σε εσενα κ ολες τις γυναικες που παιρνουν κ τραβανε δυσκολα....να σας πω επισης οτι ειμαι μια γυναικα που μεχρι πριν το κοριτσι μου θεωρουσα οτι δεν ειμαστε ολες γεννημενες για μητερες.ομως πλεον ειμαι σιγουρη πως μια γυναικα που δεν ειναι μανα παντα ενα κομματι θα της λειπει.ΝΑΝΑ αξιζει να προσπαθησεις αξιζει να ταλαιπωρηθεις για κατι τετοιο κ πιστεψε με μετα θα ευγνωμονεις το ευατο του πιστεψε το.κ βρες κ την καταληλη ιατρικη υποστηριξη.....κ το θαυμα σου θα γινει να εχεις θετικη ενεργεια γιατι το μυαλο επηρεαζει τραγικα το σωμα!!!!!!!!!!εσυ δωσε δυναμη στο σωμα σου και θετικη ενεργεια κ να εισαι σιγουρη πως και με την βοηθεια των γιατρων.....θα παρεις το παιδακι σου στα χερια σου......στο ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου!!!!!αν θελεις κατι πες να σου στειλω το email μου
Παρε τον χρονο σου κ θα ξανα πατησεις στα ποδια σου! Δεν ειναι ευκολο. Κ ημαστε πολλες με την ιδια η παρομοια κατασταση. Οταν θελουμε κατι πολυ αργα η γρηγορα το ζουμε! μην χανεις την πιστη σου. Κ εγω περιμενω...
Επειδή πολλές από μας τα έχουμε περάσει, σε συμβουλεύω να το ψάξεις λίγο και να κάνεις μερικές εξετάσεις. Αποβολές πρώτου τριμήνου και παλίνδρομες μέχρις ενός σημείου θεωρούνται φυσιολογικές (1 στις 4 γυναίκες το παθαίνει) και θεωρούνται τυχαίες. Όμως αποβολή στον 5ο μήνα και ξανά αποβολή στην επόμενη εγκυμοσύνη, εγώ τουλάχιστον δεν θα το άφηνα στην τύχη.
Νανά μου.... δεν είμαι ειδική, απλά συγκινήθηκα βαθιά με την ιστορία σου. Μην χάνεις την ελπίδα σου. Ο Θεός είναι μεγάλος. Εύχομαι από καρδιάς να έχεις πίστη στη ζωή. Κανένας δεν είναι εγκαταλελειμμένος. Κάνε θετικές σκέψεις. Να είσαι σίγουρη πως όλα θα πάνε πολύ πολύ καλά. Καλή δύναμη !!!
Μπορεί να φανεί κοινότοπο αλλά κάνε μια εξέταση για τοξόπλασμα, κατά τ' άλλα κουράγιο Δεν είσαι η μόνη ,θα φτιάξουν τα πράγματα.
Πλήρη έλεγχο πρέπει να κάνει, όχι τοξόπλασμα!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. μάλλον είμαστε πολλές που έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο.. κ εγώ είχα δύο αποβολές μέσα σε ένα χρόνο και απο τη στεναχώρια μου είχα καταλήξει στο νοσοκομείο να ψάχνουν να βρούν τι έχω γιατί είχα αρρωστήσει..και τελικά όλα ήταν θέμα άγχους.. κ αφού μπήκα σε μια διαδικασία εξετάσεων κ βρέθηκε το πρόβλημα μέχρι να το καταλάβω έμεινα πάλι έγκυος, έπαιρνα τα χαπάκια μου, έκανα τις ενέσεις μου (θρομβοφιλία) και αν και δεν ήταν κ η πιο ήρεμη εγκυμοσύνη λόγω πολλών προβλημάτων που είχα να αντιμετωπίσω (καθε φορα που πήγαινα για τις καθιερωμένες εξετάσεις κάποιο πρόβλημα βρισκόταν) κι αφού μέχρι τον 6ο μήνα δεν ήξερα εαν θα γεννηθεί το μωρακι μου καλά, την έταξα στην Παναγία και όλα πήγαν μια χαρά, γέννησα ενα υγιέστατο κοριτσάκι που τωρα ειναι 28 μηνών και μέσα στη τρέλα. Γι'αυτό μη τα παρατάς, πίστεψε πραγματικά και με τις καταλληλες εξετασεις εαν βρεθει κάποιο προβλημα μπορει να αντιμετωπιστει ,εαν όχι είναι σίγουρα θέμα στρές και θα πρέπει να ανέβει η ψυχολογία σου πάνα απ'ολα. Κάνε κ μια προσευχούλα στην Παναγία, στον Άγιο Ραφαήλ και όλα θα πάνε καλα.Εύχομαι σύντομα να έχεις καλά νέα,σου στέλνουμε όλη την θετική μας ενέργεια! <3
Νανά οπως θα καταλαβες ολες λιγο πολυ εχουμε περασει τα ιδια,εγω μια παλινδρομη αλλα μετα γεννησα την μικρη μου.Δεν πρεπει να μενεις πισω οσο δυσκολο και αν ακουγετε,κανε ολες τις εξετασεις,δες τι εφταιξε για να μην περασεις τα ιδια,στην αναγκη αλλαξε και γιατρο,ψαξ'το οσο καλο και να θεωρεις τον γιατρο σου και προχωρα.Ειμαι σιγουρη πως οταν τα κανεις ολα αυτα θα μπορεις να δεις την κατασταση πιο αισιοδοξα.Με το να κλαις καθε μερα και να κλεινεσαι στον εαυτο σου δεν βγαινει τιποτα,δρασε μονο ετσι θα μαθεις πολλα και θα μπορεσεις να κρατησεις επιτελους ενα μωρακι στην αγκαλια σου και ειμαι σιγουρη οτι μπορεις...!
Κορίτσι μου καλό...μακάρι να βρεις το κουράγιο να σηκωθείς..έχεις περάσει τόσο δύσκολα.Αξίζει όμως η προσπάθεια και για εσένα και για τον σύντροφο σου..τα παιδάκια σου, ποτέ δεν θα τα ξεχάσεις.Θα ζουν πάντα μέσα στην καρδούλα σου.. Μήπως να εξέταζες το ενδεχόμενο να αλλάξεις γιατρό?Δεν θέλω να πω κάτι για τον άνθρωπο, προς Θεού, απλά πολλές φορές, μετά από τέτοια περιστατικά, αποδεικνύεται σωτήριο!
Νανά μου,σε καταλαβαίνω τόσο πολύ!Πέρασα ακριβώς τα ίδια κ πάνω που πίστεψα πως δεν θα γίνω ποτε μάνα έμεινα έγκυος κ τώρα εχω τον μπεμπάκο μου που ειναι ολη η ζωή μου.Αυτα που διάβασα ειναι ολα οσα ελεγα μεχρι πριν λιγο καιρο.θα σου πω κατι κλισέ που οντως ισχυει:Ολα θα πάνε καλά συντομα θα γίνεις μανούλα!Αφου έμεινα εγω,όλες μπορούν!
Nana, siko sta podia sou kai prohora brosta! I zoi den teleionei me dyo apovoles. Yparxhoun giatroi eidikoi se afta ta themata, an to psaxeis tha vreis tin aitia kai tha ta katafereis. Min paraiteisai omos, pros Theou! Eisai toso nea! I dynami yparhei mesa sou!!!
Πρεπει να παρεις παλι τη ζωη στα χερια σου και να σταθεις δυνατη , για σενα κυριως και μετα για τους αλλους!!!!! Κ γιατι οχι να συμβουλευτεις κ εναν ψυχολογο, ισως σου δειξει εναν δρομο π αυτη τη στιγμη αδυνατεις να βρεις για να βγεις απο το τελμα σου!!! Εισαι πολυ μικρη για να καταθλιβεις και να το βαλεις κατω... Σκεψου μονο οτι ολα για καποιο λογο γινονται σ αυτη την ζωη κ οτι ο Θεουλης σου το χρωσταει κ με το παραπανω!!!! Κανε λοιπον κουραγιο και βοηθησε τον εαυτο σου! Ο συντροφος σου σε στηριζει σε ολο αυτο? ειστε μαζι? Απορω παντως π τις καταλαβες τοσο αργα τις εγκυμοσυνες σου!!! 17 εβδομαδων την πρωτη ειδικα!!! Ευχομαι να πανε ολα καλα απο δω και περα!!!!
Νανά μου μην απογοητεύεσαι. Δεν ξέρω βέβαια τι εννοείς λέγοντας "λόγω υγείας", δεν εξήγησες δηλαδή αν έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα που σε κάνει να μην μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις για παιδί. Αυτό που βλέπω εγώ από αυτά που λες είναι οτι έχεις πιάσει πάτο ψυχολογικά, και σ' αυτό θα σε βοηθήσει ίσως κάποιος ψυχολόγος. Κάνε κάτι για να πάρεις τα πάνω σου, μη χάνεις έτσι τη ζωή σου, προχώρα μπροστά, είσαι τόσο νέα ακόμη! Τίποτα δεν εχει χαθεί αν δεν το αφήσεις εσύ να χαθει. Δυσκολίες και τραγικά συμβάντα έχουμε ζήσει όλοι μας, αλοίμονο αν τα παρατήσουμε. Προσπάθησε να τελειώσει γρήγορα αυτό το διάστημα που πενθείς, και άρχισε από την αρχη. Αν σε παρηγορεί, εγώ ξέρω γυναίκα που έκανε παιδι με τα από 9 (!) αποβολές. Ακούγεται τραγικό, αλλά είναι μια χαρά τώρα και δεν τη νοιάζει τίποτε. Δε σκέφτεται τα παιδιά που έχασε, αλλά αυτό που έχει. Φαντάσου οτι κάποτε κι εσύ μπορεί να γίνεις μαμά και η τωρινή κατασταση σου θα σου φαίνεται πολύ μακρυνή. Αρκεί να το θελήσεις. Κι αν ακόμη όντως έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, και πάλι δε χάθηκε η ζωή σου.
Νανά είναι λογικό να νιώθεις έτσι, όμως δυστυχώς οι περισσότερες έχουμε βιώσει την αποβολή ή την παλλίνδρομη κύηση.... Είσαι μικρή ακόμη και με κατάλληλες εξετάσεις θα μπορέσεις να μάθεις περισσότερα σχετικά με τις εγκυμοσύνες σου. Μην αφήσεις τον εαυτό σου γιατί θα είναι πιο δύσκολο να ανακάμψεις όσο περνά ο καιρός. Όλα θα πάνε καλά και με λίγη παραπάνω προσοχή και υπομονή θα κρατήσεις ένα μωράκι στην αγκαλιά σου. Προσπάθησε να μοιραστείς αυτά που έχεις μέσα σου αν όχι με το περιβαλλόν σου ή με κάποιον ειδικό, μπορείς να μιλήσεις με άλλες μητέρες σε μπλογκ που έχουν βιώσει το ίδιο και ίσως σε βοηθήσουν να το αντιμετωπίσεις. Τα δύο σου αγγελουδάκια δεν θα τα ξεχάσεις, καμιά μας δεν τα ξεχνά, αλλά δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να δυναμώσει και να ζήσει όλα όσα ονειρεύεσαι....
Νανα μου, Στεναχωρηθηκα πολυ με την ιστορια σου..ειναι τοσο κριμα κι αδικα ολα αυτα.. Αυτο ομως που ειναι πιο κριμα ειναι η παραιτηση σου απτη ζωη.. Οσο ζεις και αναπνευεις μπορεις να αλλαξεις τα πραγματα... Ολα αυτα ειμαι σιγουρη οτι σε εχουν κανει πιο δυνατη..πολυ πιο δυνατη απλα δεν το εχεις καταλαβει... Εισαι πολυ μικρη ακομα..εχεις τον αντρα σου..κοιταξε τον ξανα στα ματια..πεισε τον εαυτο σου οτι οι αναποδιες ηρθαν για να σε διδαξουν..μεσα απτο πονο και την απογνωση μπορεις να βρεις κατι καλο.. Βρες δυναμη να σηκωθεις στα ποδια σου..αγαπησε τον εαυτο σου ξανα... μην σταματας να κανεις τις προσπαθειες σου..μην το βαζεις κατω..κι αν ακομα λογο υγειας δεν μπορεις..μην ξεχνας οτι υπαρχουν χιλιαδες μωρακια εκει εξω που ψαχνουν μια μανουλα να τους δωσει ζωη απτη ζωη τους Εχεις πολυ αγαπη μεσα σου και μπορειςς να την μοιραστεις απλοχερα... αρκει να πιστεψεις... Ζεις Νανα μου...κι οσο ζεις μπορεις να φτιαξεις τα πραγματα... Σηκω σε παρακαλω...πιστευω σε σενα.,..Μπορεις....
Αγαπημενη μου φιλη το πιο σιγουρο ειναι πως αν το παλεψεις με ολη σου τη δυναμη θα τα καταφερεις να γινεις κι εσυ μανουλα...ομως πριν απο αυτο να ξεσπασεις, να πιστεψεις και να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ να συνεχισεις τη ζωη σου...Ειμαι απολυτα σιγουρη πως οτι δε μας σκοτωνει μας κανει δυνατοτερους, ακομη πιστευω πως ειναι στο χερι μας να γινουμε πολυ πολυ καλυτεροι και σοφοτεροι ανθρωποι αν οι αναποδιες δεν καταφερουν να μας σκληρυνουν αλλα αντιθετα μας γεμισουν πιστη...στο χερι σου αυτη την μπορα να τη διαδεχτει το ουρανιο τοξο και η γαληνη στην ψυχη σου
Νανά μου καλησπέρα! Συγκινήθηκα πολύ από την ιστορία σου,έχεις δίκιο που πονάς και υποφέρεις διότι πέρασες ΠΟΛΛΑ. Εκείνο που θα΄θελα να σου πω από καρδιάς και να το σκεφτείς προσεκτικά είναι πως στη ζωή έχεις ΜΟΝΟ 2 επιλογές (σε ότι και αν μας συμβαίνει): 1) να αφεθείς, να αυτοκαταστραφείς και να γεμίσεις με θλίψη και αγαπημένα πρόσωπα ή 2) να βρεις τη Δύναμη και το κουράγιο και να ορθοποδήσεις. Δε μομίζω πως θα αλλάξεις κάτι εάν παραιτηθείς απ'όλα, είσαι πολύ μικρή για να απογοητεύεσαι.Πολλές κοπέλες έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις δύσκολες,άλλες με αίσιο τέλος (ύστερα από πολλές προσπάθειες),άλλες πάλι βρήκαν διαφορετικές λύσεις. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή μας προκαλεί συχνά. Επειδή είναι πολύ λεπτή η γραμμή της ισορροπίας και αν σε πάρει από κάτω δε θα σε βγάλει πουθενά, οπλίσου με αισιοδοξία δύναμη και όνειρα και δημιούργησε ό,τι πιο όμορφο μπορείς από ΑΥΡΙΟ κιόλας!
Γλυκια μου κοπελα μπορω να σε καταλαβω!!το να σου πω να μην στεναχωριεσαι δεν εχει κανενα νοημα..θα σου πω ομως να μην το βαλεις κατω οταν θελουμε κατι πολυ το καταφερνουμε!!ψαξε ιατρικος τι ειναι αυτο που σε κανει να αποβαλεις εμπιστεψου τον εαυτο σου κ συνεχισε τις προσπαθειες με εναν καλο γιατρο διπλα σου!!ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερεις κ θα γινεις μια τελεια μανουλα!!φιλικα...
Κοριτσακι μου γλυκο διαβαζα την ιστορια σου κ εκλαιγα εχεις τοσο δικιο να νιωθεις ετσι θα γινεισ μανουλα κανε κουραγιο κ βγες απο τον βουρκο της καταθλιψησ...τα εχω περασει κ γω βεβααι εγω ημουν λιγακι τυχερη εχω ενα κοριτσακι αλλα μετα απο εκεινην ειχα 2 αποβολες...καταλαβαινω ποσοοοο στεναχωρημενη κ απιλπισμενη νιωθεις,,εκανες εξετασεις θρομβοφιλιας???Αν οχι να κανεισ εγω αυτο ειχα .Σου ευχομαι ολοψυχα να γινεισ μανουλα!!!!!
Δεν εχω να σου πω κατι,μονο ενα ευχαριστω που μπηκες στη διαδικασια να τα μοιραστεις μαζι μας.Σου ευχομαι ολοψυχα να βρεις το κουραγιο να σταθεις στα ποδια σου και να μπορεσεις να ριξεις κλωτσια στη τυχη τη κακη και να ευτυχησεις πολυ στη ζωη σου συντομα.Δυστυχως δεν εχουμε τη δυνατοτητα να ορισουμε τον οργανισμο μας κ μας τη φερνει καποιες φορες χωρις να φταιμε κ χωρις να μπορουμε να κανουμε τιποτα να το αλλαξουμε αυτο.Μπορουμε ομως να προσπαθουμε συνεχεια μεχρι να νικησουμε!Κουραγιο θα τα καταφερεις!