Δεν ξέρουμε πια πώς να την αντιμετωπίσουμε!
Έχω μία κόρη 9 ετών και έχει ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες. Ενώ είναι ενα πολύ ευαίσθητο και καλό παιδάκι, η συμπεριφορά της σε μένα και τον μπαμπά της είναι δραματική μερικές φορές. Δεν ξέρω πια πως να της βάλω όρια, πως να αντιμετωπίσω τα νεύρα της, τα άσχημα λόγια που λέει και μερικές φορές που μας χτυπάει. Με την αδιαφορία δεν γίνεται τίποτα, με τις φωνές τίποτα, δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε.
Ο Νευρολόγος που την είδε μου μίλησε για φαρμακευτική αγωγή, αλλά είμαι κατά των φαρμάκων, χωρίς βέβαια πια να το αποκλείω αφού δεν υπάρχει βελτίωση. Φοβάμαι κιόλας γιατί είναι απρόσεκτη, παρορμητική και δεν έχει την αίσθηση του φόβου. Αν υπάρχουν γονείς που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα θα ήθελα να μου γράψουν!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ακόμα μια περίπτωση που τα ίδια τα εμπόδια τα θέτουν ξανά οι γονείς. Από τη στιγμή που δε χορηγεί τη θεραπεία στο παιδί, πώς περιμένει να δει αποτελέσματα; Στην πλειονότητα των τρόπων αντιμερώπισης των παιδιών με ΔΕΠ-Υ, προτείνεται η συνδυασμένη θεραπεία με αγωγή, παιδοψυχολόγο και συμβουλευτική γονέων. Γενικά, τα ακαδημαϊκά πρωτόκολλα υποστηρίζουν ότι η θεραπεία στο παιδί αρχίζει από την παραδοχή του γονέα ότι υπάρχει πρόβλημα και στην ισχυρή διάθεσή του για αντιμετώπιση. Ελπίζω να βοήθησα...
Συμφωνώ απόλυτα!
Υπαρχει λογικη τελικα!!!!! Ετσι ακριβως ειναι οπως τα γραφεις!!!
Αγάπη, αγκαλιές, αποδοχή.. Τα 3 "Α" που χρειάζεται το παιδί. Άνευ όρων αγάπη.. άφθονες αγκαλιές.. επιβεβαίωση ότι την αγαπάτε ότι και αν γίνει. Το παιδί αντιδρά σε κάτι, επικεντρωθείτε στις ανάγκες του, δέιτε τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξετε. Το παιδί έχει τον χαρακτήρα του. Έχετε 2 επιλογές, είτε σας αρέσει και όλα είναι καλά, είτε δεν σας αρέσει και γίνεται ηζωή σας δύσκολη. Αν τα βρείτε σκούρα θα σας πρότεινα να πάρετε εσείς τα χάπια που σας συστησε ο νευρολόγος... ΟΧΙ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
Πέραν της αγάπης, που σαφώς και είναι πάνω από όλα, πρέπει να καταλάβεις πως οι άνθρωποι με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς έχουν ανάγκη από εξειδικευμένους επιστήμονες και σε κάποιες περιπτώσεις και από αφαρμακευτική αγωγή. Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις την σχετική εμπειρία (στο εύχομαι άλλωστε). Η ΔΕΠ-Υ δεν είναι καπρίτσιο ούτε προκύπτει από έλλειψη αγάπης και αποδοχής! Δεν τη δημιουργούν οι γονείς!Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι εγγενείς!
την γνωριζεις προσωπικα την κοπελα και της μιλας ετσι? λυπαμαι τα παιδια σου αν εχεις..... ΝΤΡΟΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗ σου μονο αηδια μου προκαλεσες μαυρη ψυχη εχεις...
KALISPERA THELO N SOU PO K GO POS EIXA TN MEGALITERO ADERFO M ETSI OPOS ESU T PAIDAKI S DISTIXOS SIMERA POU EINAI 30 GIA N MPORESEI N EINAI KALA ZEI ME FARM.AGOGH.TA "SIMADIA" EDIKSAN APTA PROTA KIOLAS XRONIA TS ZOIS T ...PHGENE T PAIDI K SE ALLON GIATRO N PAREIS K MIA DEYTERH GNOMH ..GIA N PAREI AGOGI PREPEI N DIAGNOSTI ME KAPOIA PA8ISEI K EKEI PANO ESEIS N MPORESETE N DOULEPSETE T PROVLIMA...
Φανταζομαι οτι κανετε εργοθεραπειες, λογοθεραπειες και τα σχετικα. Στο κεντρο που πηγαινετε, δεν μπορουν να σας βοηθησουν; Συνηθως εχουν και ψυχολογο, δεν τον ρωτατε μηπως σας δωσει συμβουλες; Εμενα το παιδακι μου δεν εχει το ιδιο προβλημα, απλα επειδη πηγαινουμε σε κεντρο εργοθεραπειας βλεπω την δουλεια που κανουν με τα παιδακια με ΔΕΠΥ και ποσο βοηθαει η ψυχολογος τους γονεις! :-)
Συμφωνώ κι εμένα η γνώμη μου είναι να δειτε έναν παιδοψυχολόγο !
Καλά μιλάτε σοβαρά;Θα δώσετε φαρμακευτική αγωγή σε ένα 9άχρονο παιδάκι;Αν πάει 20 τι θα πάρει μετά;!!Απορώ κιόλας που το σκέφτεστε!!!Βρείτε τι φταίει στο παιδί σας και φέρεται έτσι με άλλο τρόπο, με κουβέντα έστω και με μία ψυχολόγο αφού εσείς δεν μπορείτε.Αλλα ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ.Ήμαρτον πιά, αμέσως φάρμακα, να κοιμήσουμε το παιδί και να φαίρεται σαν χαζό μετά!!!!Μακριά από τέτοια πράγματα, ΜΑΚΡΙΑ!!!!
Θα γίνουμε Ηνωμένες Πολιτείες που δίνουν ψυχοφάρμακα και στα πεντάχρονα!! Πηγαίνετε σε έναν ψυχολόγο βρε παιδιά!
Γιώτα...εντάξει μην την φάς την γυναίκα...προφανώς και έχει μιλήσει σε διάφορους γιατρούς για να έχει φτάσει σε νευρολόγο όπως αναφέρει....! Επίσης όπως ανααφέρει ο νευρολόγος της συνέστησε τα φάρμακα..!!! Και δεν θέλει να τα δώσει!! Αναρωτιέμαι ειλικρινά αν διάβασες το κείμενο! Δεν συμφωνεί κανείς στο να πάρει φάρμακα και προφανώς ούτε και η ίδια! Απαράδεκτος ο τόνος σου και το ύφος σου σε μια μαμά που ζητάει τη συμβουλή άλλων μαμάδων! Σου εύχομαι να μην σου τύχει τίποτα ανάλογο και αναγκαστείς να αντιμετωπίσεις τέτοιο κράξιμο στην απόγνωσή σου!!!
Ήρεμα και πιο ευγενικά . Ο νευρολόγος είπε για φάρμακα , η μαμά μας γράφει οτι δεν θέλει να κάνει αυτό που της λέει ο νευρολόγος και αποζητά βοήθεια . Και αυτό που γράφεις "Βρείτε τι φταίει στο παιδί σας και φέρεται έτσι με άλλο τρόπο, με κουβέντα έστω και με μία ψυχολόγο αφού εσείς δεν μπορείτε " είναι εξαιρετικά προσβλητικό σε γονιό . Εκτός κι αν το παιδί σου αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα κι εσύ σαν τέλεια μαμά τα καταφέρνεις όλα άψογα . Στους ανθρώπους που ζητάνε βοήθεια δίνουμε βοήθεια όχι κράξιμο !
Καλά πως κάνετε έτσι;;; Ηρεμήστε λιγάκι... Κι εγώ δεν είμαι υπέρ των φαρμάκων..αλλά έχω ακούσει ότι βοηθάνε σε περιπτώσεις παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Έχετε αντίστοιχη εμπειρία και μιλάτε έτσι;; Εγώ πάντως είμαι της γνώμης αν αυτή είναι μία από τις τελευταίες της λύσεις να τη δοκιμάσει...έχοντας φυσικά δοκιμάσει πολλές πολλές άλλες.. όπως τροποποίηση συμπεριφοράς μέσα από δουλειά με ψυχολόγο, εργοθεραπευτή και λογοθεραπευτή.
Ηρεμησε κοπελιά, αν το παιδί τους είχε ασθμα δεν θα επαιρνε φάρμακα για το ασθμα; Αν είχε καρδιοπάθεια, επιληψία, ή οποιαδήποτε αλλη ασθένεια δεν θα έπαιρνε αγωγή? Δεν θα του δώσουν Tavor του παιδιού ούτε μαριχουάνα. Αγωγή με τη συμβουλή του ΓΙΑΤΡΟΥ θα πάρει. Και όπως βλέπεις έχουν ΗΔΗ γιατρό και κάνουν ΗΔΗ θεραπείες. Δεν προκειται να αρχισουν να το μαστουρώνουν. Έλεος πια με τα φάρμακα. Επειδή υπάρχουν φαρμακευτικές αγωγες μπορούμε να ζουμε περα από τα 35 και να μην πεθαινουμε από ελονοσία και φυματίωση ξέρεις...
Αναστασία, είσαι η γλυκιά φωνή της λογικής μέσα στον παραλογισμό των ηλιθίων.