Ειμαι η μαμα Άννα. Ειμαι 32 χρονων και εχω μια κορούλα 22 μηνών και οπως καταλαβαινετε ολες, ζουμε απίστευτα δυνατές στιγμές! Θελω να σας ρωτήσω κάτι που με απασχολεί.
Απο τότε που γεννησα (καισαρικη), έχω μια μικρη ακρατεια ουρων! Θα μου φύγουν μικρες σταγονιτσες ούρων μεσα στην ημέρα χωρις να το αντιληφθω ιδιαίτερα.. Κυρίως μετα απο βαθύ σκιψιμο ή καθώς σηκώνω βάρος. Οπως καταλαβαίνετε με την μικρη αυτές οι κινήσεις ειναι επαναλαμβανόμενες καθημερινά, αφου την παιρνω αγκαλια, μαζευω παιχνιδια κτλ… Στον βηχα ομως ή στο φτερνισμα το συγκρατω. Το αποτέλεσμα ειναι να αισθανομαι ασχημα τόσο προσωπικα όσο και απεναντι στον σύντροφο μου, να πλενομαι 2 και 3 φορες την ημερα και να φοραω μονίμως σερβιετακι…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καλησπέρα Άννα,
Το ίδιο προβλημα είχα & έχω ακόμα μετά απο φυσιολογικό τοκετό.(σε χειροτερη κατασταση βεβαια)
Αυτό που λένε τα κορίτσια παραπάνω ισχύει, αλλα για την φυσιολογικη ακράτεια της εγκυμοσυνης που συνηθως φευγεια 1-3 μηνες μετα την γέννα.
Εμενα ο γυναικολόγος μου με ενημερωσε οτι πρεπει να κανω μια (αβολη) εξεταση για να δουνε το επιπεδο της ακρατειας αν το λεω καλα και επειτα μονο με επεμβαση (πολυ ευκολη) .
Καλυτερα να μιλησεις με τον γυναικολο σου μη το αφησεις, γιατι δυστυχως θα γινεται χειροτερα δεν στρωνει
Ζητάω συγνώμη προκαταβολικά γιατί δεν γνωρίζω τις ορολογίες στα ελληνικά καθώς και τα δύο ζουζούνια μου τα γέννησα στην Αγγλία. Με αυτά που λές φαίνεται να έχουν αδυναμία οι μύς απο κάτω (pelvic floor muscles). Ο γιατρόςβέβαια θα σου πει αν όντως είναι.
Αν είναι αυτό που λέω πρέπει πρώτα να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοι οι μύες. Θα προσπαθήσω να κάνω μια σύντομη μετάφραση από τις οδηγίες που μου είχαν δώσει στο νοσοκομείο όταν έμεινα έγκυος (εδώ επιμένουν να ξεκινάς τις ασκήσεις από οταν μείνεις έγκυος για να αποφύγεις τέτοια προβλήματα) Για να καταλάβεις ποιοι είναι οι μύες το καταφέρνεις όταν ουρείς. Την επόμενη φορά που θα πας στην τουαλέτα προσπάθησε να ανακόψεις την ούρηση και θα νιώσεις τους μύες σαν να ανεβαίνουν προσ τα επάνω καθώς τους σφίγγεις. Μπορεί για αρχή να μην νιλωθεις ότι "ανεβαίνουν" και πολύ αλλά έστω και λίγο είναι αρκετό για να καταλάβεις ποιοι είναι. Τώρα πρεπει να κάνεις απλές ασκήσεις με αυτούς τους μύες τουλάχιστον 3 με 4 φορές την ημέρα κατά προτίμηση όρθια αλλά και ξαπλωτή μπορείς ή καθιστή:
1. Σφίξε τους μύες και κράτα τους έτσι μετρώντας αργά μέχρι το 10 στην αρχή και σιγά σιγά ανέβα μέχρι το 20. 3 σετ
2. Σφίξε τους μύες και άφησέ τους αμέσως. 3 σετ των 10 επαναλήψεων.
Το καλό με αυτές τις ασκήσεις είναι ότι μπορείς να τις κάνεις οπουδήποτε (σουπερμαρκετ, πάρκο, μετρό, δουλειά) και κανένας δε θα καταλάβει τίποτα.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να ρίξεις μια ματιά σε αυτό (άνοιξέ το στο googloe chrome για να κάνει τη μετάφραση αν σε διευκολύνει) :
http://www.babycentre.co.uk/a536339/your-pelvic-floor-in-pregnancy
Πάντως εγώ τις έκανα και απέφυγα τέτοια προβλήματα αλλά μετά τη γέννα έπρεπε να κάνω ακόμη πιο εντατικά μόνο καιόνο για να επανέλθουν όλα στη θέση τους.
Όσον αφορά την εγχείρηση, στην Αγγλία εκτός κι αν είναι σοβαρή η περίπτωση με κανονική ακράτεια, και κυριολοκτικά να πέφτει η μήτρα και ο κόλπος (να νομίζεις ότι θα βγούν έξω) δεν συνιστούν την εγχείρηση γιατί είναι αντιμετωπίσιμο με ασκήσεις και προτιμούν να την κάνουν αργότερα που λόγω ηλικίας συμβαίνει αυτό. Βέβαια αυτά τώρα ήταν ότι μου είπε μια φίλη μου που ήθελε να κάνει την εγχείρηση.
Πάντως πήγαινε στο γιατρό και δες τι θα σου πει.
Καλό κουράγιο και μην αγχώνεσαι όλα θα πάνε καλά. Να σου ζήσει το παιδάκι σου.
Κι εγώ κάπως έτσι είμαι ίσως και χειρότερα, αλλά δε θέλω να πάρω από τωρα χάπι για ακράτεια. Αλλάζω συνεχώς εσώρουχα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Για την περίπτωση σου όμως μπορεί να είναι και ουρολοίμωξη, έχεις πάει σε ουρολόγο; Η ακράτεια είναι μια ένδειξη ουρολοίμωξης.
o γυναικολόγος μου πρότεινε μια τύπου επέμβαση -πολύ απλή-και την χρήση μιας ταινίας στην περιοχή (κάτι σαν κολλητική ταινία)που λύνει το πρόβλημα εφ'απαξ, αλλά μου είπε ότι πρέπει να προσέξω να μην σηκώσω βάρος καθόλου για ένα 6μηνο περίπου. Είμαι στη λίστα για να το κάνω αλλά έχει μεγάλη αναμονή
Το έπαθα κι εγώ μετά το δεύτερο τοκετό (φυσιολογικός) και το είχα για 2,5 χρόνια. Eμένα μου συνέβαινε σε αυτά που εσύ δεν έχεις πρόβλημα (βήχας, φτέρνισμα, γέλιο και άλλα τέτοια αναπάντεχα). Πριν λίγο καιρό σταμάτησε να συμβαίνει, έτσι από μόνο του. Τον πρώτο 1,5 χρόνο ένιωθα απαίσια και ντρεπόμουν να το συζητήσω. Νόμιζα πως ήμουν η μόνη που της συνέβαινε. Μετά (δε θυμάμαι από που) έμαθα για κάτι ασκήσεις που κάνεις και υποτίθεται βοηθάνε. Τις έκανα λίγες μέρες και μετά δεν προλάβαινα και τις ξεχνούσα. Φέτος κάποια στιγμή, σταμάτησε να με ενδιαφέρει αν θα μου συμβεί και μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο ή μπορεί ψυχολογικά να το προκαλούσα η ίδια από ένα σημείο και μετά. Τώρα να φανταστείς που σου γράφω, ενώ έχει μήνες να μου συμβεί, νιώθω πάλι αυτό το φόβο μη μου συμβεί τώρα και θέλω να πάω τουαλέτα ενώ πριν ξεκινήσω να σου γράφω δεν ήθελα. Συγνώμη που ήμουν τόσο αναλυτική στο τέλος. Μιλάμε για φόβο έτσι, όχι αστεία. Μήπως αν καταφέρεις να μην το σκέφτεσαι κι εσύ σου φύγει? Ελπίζω να μη με ξαναπιάσει το ίδιο βιολί τώρα που το ξαναθυμήθηκα. Φιλιά και με τη νίκη και στις δυο μας
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006 ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΤΟ 2011.. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΔΕΗΣΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΕ ΟΥΡΟΛΟΓΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΔΟΣΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΡΗΘΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ ΟΤΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ (ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΦΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΒΗΧΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΦΤΕΡΝΙΣΜΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΩ): ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΟΥΡΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΚΕΚΚΟΜΜΕΝΑ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ... ΜΗΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΣΟΥ ΜΕ ΜΙΑΣ... ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΟΠΤΕΙΣ ΤΗ ΡΟΗ ΤΩΝ ΟΥΡΩΝ ΑΛΛΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΕΞΑΣΚΗΘΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΝΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΜΕΓΑΛΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ... ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ..
Συζητησε το με τον γυναικολόγο σου. Νομίζω είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα γιατί η δική μου μου είχε εξηγήσει τι ασκήσεις πρέπει να κάνω για να το αποφύγω.
Γεννησα πριν 10 μήνες φυσιολογικά και στη συνέχεια παρατήρησα κι εγω ακράτεια ούρων....οχι σταγονιτσες...δεν προλαβαίνα να παω στην τουαλέτα!!!!ευτυχως μετα απο 2 μήνες περίπου σταμάτησε σταδιακά και δεν εχω πια πρόβλημα...βεβαια λες οτι έκανες καισαρικη οπότε δεν ασκήσες πίεση στην περιοχή..με τον γιατρό σου μίλησες?
Καλησπέρα Άννα, Το ίδιο προβλημα είχα & έχω ακόμα μετά απο φυσιολογικό τοκετό.(σε χειροτερη κατασταση βεβαια) Αυτό που λένε τα κορίτσια παραπάνω ισχύει, αλλα για την φυσιολογικη ακράτεια της εγκυμοσυνης που συνηθως φευγεια 1-3 μηνες μετα την γέννα. Εμενα ο γυναικολόγος μου με ενημερωσε οτι πρεπει να κανω μια (αβολη) εξεταση για να δουνε το επιπεδο της ακρατειας αν το λεω καλα και επειτα μονο με επεμβαση (πολυ ευκολη) . Καλυτερα να μιλησεις με τον γυναικολο σου μη το αφησεις, γιατι δυστυχως θα γινεται χειροτερα δεν στρωνει
Ζητάω συγνώμη προκαταβολικά γιατί δεν γνωρίζω τις ορολογίες στα ελληνικά καθώς και τα δύο ζουζούνια μου τα γέννησα στην Αγγλία. Με αυτά που λές φαίνεται να έχουν αδυναμία οι μύς απο κάτω (pelvic floor muscles). Ο γιατρόςβέβαια θα σου πει αν όντως είναι. Αν είναι αυτό που λέω πρέπει πρώτα να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοι οι μύες. Θα προσπαθήσω να κάνω μια σύντομη μετάφραση από τις οδηγίες που μου είχαν δώσει στο νοσοκομείο όταν έμεινα έγκυος (εδώ επιμένουν να ξεκινάς τις ασκήσεις από οταν μείνεις έγκυος για να αποφύγεις τέτοια προβλήματα) Για να καταλάβεις ποιοι είναι οι μύες το καταφέρνεις όταν ουρείς. Την επόμενη φορά που θα πας στην τουαλέτα προσπάθησε να ανακόψεις την ούρηση και θα νιώσεις τους μύες σαν να ανεβαίνουν προσ τα επάνω καθώς τους σφίγγεις. Μπορεί για αρχή να μην νιλωθεις ότι "ανεβαίνουν" και πολύ αλλά έστω και λίγο είναι αρκετό για να καταλάβεις ποιοι είναι. Τώρα πρεπει να κάνεις απλές ασκήσεις με αυτούς τους μύες τουλάχιστον 3 με 4 φορές την ημέρα κατά προτίμηση όρθια αλλά και ξαπλωτή μπορείς ή καθιστή: 1. Σφίξε τους μύες και κράτα τους έτσι μετρώντας αργά μέχρι το 10 στην αρχή και σιγά σιγά ανέβα μέχρι το 20. 3 σετ 2. Σφίξε τους μύες και άφησέ τους αμέσως. 3 σετ των 10 επαναλήψεων. Το καλό με αυτές τις ασκήσεις είναι ότι μπορείς να τις κάνεις οπουδήποτε (σουπερμαρκετ, πάρκο, μετρό, δουλειά) και κανένας δε θα καταλάβει τίποτα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείς να ρίξεις μια ματιά σε αυτό (άνοιξέ το στο googloe chrome για να κάνει τη μετάφραση αν σε διευκολύνει) : http://www.babycentre.co.uk/a536339/your-pelvic-floor-in-pregnancy Πάντως εγώ τις έκανα και απέφυγα τέτοια προβλήματα αλλά μετά τη γέννα έπρεπε να κάνω ακόμη πιο εντατικά μόνο καιόνο για να επανέλθουν όλα στη θέση τους. Όσον αφορά την εγχείρηση, στην Αγγλία εκτός κι αν είναι σοβαρή η περίπτωση με κανονική ακράτεια, και κυριολοκτικά να πέφτει η μήτρα και ο κόλπος (να νομίζεις ότι θα βγούν έξω) δεν συνιστούν την εγχείρηση γιατί είναι αντιμετωπίσιμο με ασκήσεις και προτιμούν να την κάνουν αργότερα που λόγω ηλικίας συμβαίνει αυτό. Βέβαια αυτά τώρα ήταν ότι μου είπε μια φίλη μου που ήθελε να κάνει την εγχείρηση. Πάντως πήγαινε στο γιατρό και δες τι θα σου πει. Καλό κουράγιο και μην αγχώνεσαι όλα θα πάνε καλά. Να σου ζήσει το παιδάκι σου.
Μίλησε στον γυναικολόγο σου. Είναι κάποιες ασκησούλες που θα πρέπει να κάνεις.
Κι εγώ κάπως έτσι είμαι ίσως και χειρότερα, αλλά δε θέλω να πάρω από τωρα χάπι για ακράτεια. Αλλάζω συνεχώς εσώρουχα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Για την περίπτωση σου όμως μπορεί να είναι και ουρολοίμωξη, έχεις πάει σε ουρολόγο; Η ακράτεια είναι μια ένδειξη ουρολοίμωξης.
o γυναικολόγος μου πρότεινε μια τύπου επέμβαση -πολύ απλή-και την χρήση μιας ταινίας στην περιοχή (κάτι σαν κολλητική ταινία)που λύνει το πρόβλημα εφ'απαξ, αλλά μου είπε ότι πρέπει να προσέξω να μην σηκώσω βάρος καθόλου για ένα 6μηνο περίπου. Είμαι στη λίστα για να το κάνω αλλά έχει μεγάλη αναμονή
Το έπαθα κι εγώ μετά το δεύτερο τοκετό (φυσιολογικός) και το είχα για 2,5 χρόνια. Eμένα μου συνέβαινε σε αυτά που εσύ δεν έχεις πρόβλημα (βήχας, φτέρνισμα, γέλιο και άλλα τέτοια αναπάντεχα). Πριν λίγο καιρό σταμάτησε να συμβαίνει, έτσι από μόνο του. Τον πρώτο 1,5 χρόνο ένιωθα απαίσια και ντρεπόμουν να το συζητήσω. Νόμιζα πως ήμουν η μόνη που της συνέβαινε. Μετά (δε θυμάμαι από που) έμαθα για κάτι ασκήσεις που κάνεις και υποτίθεται βοηθάνε. Τις έκανα λίγες μέρες και μετά δεν προλάβαινα και τις ξεχνούσα. Φέτος κάποια στιγμή, σταμάτησε να με ενδιαφέρει αν θα μου συμβεί και μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο ή μπορεί ψυχολογικά να το προκαλούσα η ίδια από ένα σημείο και μετά. Τώρα να φανταστείς που σου γράφω, ενώ έχει μήνες να μου συμβεί, νιώθω πάλι αυτό το φόβο μη μου συμβεί τώρα και θέλω να πάω τουαλέτα ενώ πριν ξεκινήσω να σου γράφω δεν ήθελα. Συγνώμη που ήμουν τόσο αναλυτική στο τέλος. Μιλάμε για φόβο έτσι, όχι αστεία. Μήπως αν καταφέρεις να μην το σκέφτεσαι κι εσύ σου φύγει? Ελπίζω να μη με ξαναπιάσει το ίδιο βιολί τώρα που το ξαναθυμήθηκα. Φιλιά και με τη νίκη και στις δυο μας
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006 ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΤΟ 2011.. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΔΕΗΣΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΕ ΟΥΡΟΛΟΓΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΔΟΣΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΡΗΘΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟΝΙΣΕ ΟΤΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ (ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΦΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΒΗΧΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΦΤΕΡΝΙΣΜΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΩ): ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΟΥΡΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΚΕΚΚΟΜΜΕΝΑ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ... ΜΗΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΣΤΗ ΣΟΥ ΜΕ ΜΙΑΣ... ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΟΠΤΕΙΣ ΤΗ ΡΟΗ ΤΩΝ ΟΥΡΩΝ ΑΛΛΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΕΞΑΣΚΗΘΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΝΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΜΕΓΑΛΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ... ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ..
Συζητησε το με τον γυναικολόγο σου. Νομίζω είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα γιατί η δική μου μου είχε εξηγήσει τι ασκήσεις πρέπει να κάνω για να το αποφύγω.
Γεννησα πριν 10 μήνες φυσιολογικά και στη συνέχεια παρατήρησα κι εγω ακράτεια ούρων....οχι σταγονιτσες...δεν προλαβαίνα να παω στην τουαλέτα!!!!ευτυχως μετα απο 2 μήνες περίπου σταμάτησε σταδιακά και δεν εχω πια πρόβλημα...βεβαια λες οτι έκανες καισαρικη οπότε δεν ασκήσες πίεση στην περιοχή..με τον γιατρό σου μίλησες?