Στο τσακ!

Θελω να μοιραστώ την δεύτερη γέννα μου μαζι σας…

Μετα απο μια πολυ δύσκολη πρώτη εγκυμοσύνη και μια ακομα πιο δύσκολη γέννα, δέκα μέρες μετα τον θρησκευτικό μας γάμο ειχα κάποια παράξενα συμπτώματα… Λέω ας κανω ενα τεστ… Αρνητικό! Να πω πως τελευταία περίοδο ειχα 19/4 και είχαμε μονο μια ελεύθερη επαφή 25/5 την μέρα του θρησκευτικού μας γάμου και λίγο η ζέστη, τα λόγια του παπά, καταλαβαίνετε, είπαμε ως οπου να ειναι να μου έρθει περίοδος ας αφεθούμε… Το τεστ το εκανα Πέμπτη, αρνητικό.

Παρασκευη βράδυ σηκώνομαι απο τον καναπέ και εχω την ίδια σουβλιά που ένιωσα πριν μάθω πως ειμαι έγκυος στην πρώτη μου κόρη… Ξυπνάω Σάββατο πρωι, κανω τεστ, θετικό! Τρέλα μου ήρθε! Πάσχω απο σκλήρυνση κατα πλάκας και ημουν σε θεραπεία, μου είχαν πει απαγορεύεται να μείνω έγκυος, πανικός… Πηρα τον άντρα μου στην δουλειά, μετα την γιατρό μου, η οποία μου λέει «Ηρεμησε, ειναι πολυ ευχαριστο αυτο που έγινε, θα μιλήσω με το πανεπιστήμιο και θα σου πω…»

Τελικά πηρα το οκ απο την νευρολόγο…

Παμε Δευτερα απόγευμα στην γυναικολόγο, της λέω τις ημερομηνίες, κανουμε υπέρηχο και δεν βλέπει τίποτα… «Εισαι δυο εβδομάδων, δεν μπορουμε να δούμε τίποτα…«

Κάναμε χοριακη και ξανά χοριακη και ολα καλα…

Να μην σας ζαλίζω, πέρναγε ο καιρός με κάποιες αιμορραγιες το πρώτο τρίμηνο, με πολλούς εμετους (στην πρώτη δεν ειχα ποτέ τίποτα), όλοι μου έλεγαν «Έρχεται το αγόρι!» Εγω παλι κοριτσι ήθελα οπως και ήρθε, έλεγα το τρίτο θα ειναι αγόρι… Κανουμε την μετακόμιση στο νέο μας σπίτι, ολα καλα… Έρχεται η Τετάρτη που ειχα τον καθιερωμένο υπέρηχο στο νοσοκομείο… Τη Δευτέρα σαν να ένιωθα κατι ενοχλήσεις αλλα λέω οκ θα παω την Τετάρτη και θα με δει ο γιατρός… Το μεσημέρι λες και το ήξερα πως θα κανω πολυ καιρό να δω την νεράιδα μου, την βαζω για ύπνο και της λέω πως η μαμά το απόγευμα θα παει λίγο στον γιατρό να δει την μπεμπα μας και θα έρθει παλι… Ναι καλα που θα έρθει….

Παμε στο νοσοκομείο… Κυρία εγω, με βλέπει ο γιατρός, τον βλέπω λίγο ανήσυχο… Φωνάζει τον άντρα μου ο οποίος ειχε βγει λίγο εξω να μιλήσει στο τηλέφωνο και μας λέει πως πρεπει να μείνω μεσα, γιατί εχω κανει διαστολή 2 και το μωρο ειναι μονο 700 γραμμάρια και εγω στην 26η εβδομάδα, αν γεννηθεί τωρα δεν θα τα καταφέρει… Πρεπει να μείνει μεσα εώς τουλάχιστον 32 να εχει πιθανότητες το παιδί…

Οπως καταλαβαίνετε ΣΟΚ!

Ννα μην σας κουράζω, περνούσε ο καιρός, έρχεται ο γιατρός μου επίσκεψη, μου λέει «Πως τα πας; Εφτασες 30 εβδομάδων σημερα!»

«Εγω γιατρέ θα φτάσω 38!» του λέω…

«Μακάρι κοριτσι μου, μακάρι…»

Φτάνω 32η, ξανά επίσκεψη ο γιατρός…

«32 σημερα, έρχονται Χριστούγεννα….»

«Εγω θα φτάσω 38» του απαντάω…

«Θελεις να κανεις Χριστούγεννα στο σπίτι σου;;;»

«Το ρωτάτε;;;»

Βγήκα επιτέλους…! Ήρθα σπίτι στο παιδί μου… Ειδα το παιδί μου… ξάπλα οπως στο νοσοκομείο, αλλα ημουν σπιτι!!

Έφτασα 34, παω στον γιατρό να με δει. Μου λέει νέος στόχος 36 εβδομάδων… Του απαντάω «Εγω θα φτάσω 38…»

Γέλασε… με έδιωξε, πήγαμε σπίτι και ξανά 36 εβδομάδων γυρίσαμε να με ξαναδεί…

– Καλώς την… τι κάνετε;;;

– Τον σταυρό μου και σε φτύνω κάθε φορα να μην σε ματιάσω…

Γελάμε… Α να σας πω, το μικρό εκείνο πλασματάκι των 700 γρ., ο υπέρηχος το έβγαζε πλέον 3100 χωρίς να εχω ζαχαρο, τίποτα δεν ειχα… Μου είπε ο γιατρός πως δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρουμαι αλλο και την επόμενη Τετάρτη να κανουμε εισαγωγή, ωστε την Πέμπτη 37 εβδομάδων να την πάρουμε την μικρη!

Μπαίνω Τετάρτη, έρχεται Πέμπτη πρωι, μου λέει «Δεν γέννας σημερα, δεν εχει κουνακι στα νεογνά σε περιπτωση που χρειαστεί αύριο και βλέπουμε»

Το λέω στον άντρα μου ο οποίος ειχε πάρει άδεια απο την δουλεια και του λέω μην πάρει άδεια. «Αν ειναι να γεννήσω θα σε παρω και έρχεσαι…» Φεύγει…

Το βράδυ αρχίζουν να με πονάνε τα πλευρά μου… Πολυ πόνος, βρε περπατούσα, τίποτα, ο πόνος εκει… Ειχε γυρίσει και η κυρία και με έσπρωχνε με τα πόδια….

Ξημερώνει Παρασκευή… Έρχονται 12 η ωρα και μου λενε «Γεννας το μεσημέρι…»

Πανικός να παρω τον άντρα μου να έρθει 1 ωρα δρόμος βλέπεις, σε αλλη πόλη το νοσοκομείο απο αυτήν που μένουμε… Ημαμά μου η οποία ηταν εκει μαζι μου απο την πρωτη μέρα -μάνα ήρωας! Η μάνα μου να λέει «Αχ, μόνη μου θα ειμαι…»

Με το μπαίνει ο άντρας μου μεσα στο νοσοκομειο, απο πίσω η μαία μου λέει «Ελα κοριτσι να σε ντύσω και φύγαμε» Η μάνα μου να κλαίει, ο άντρας μου μεσα στο άγχος, να έχουν μαζευτεί ολες οι μαίες οι γνωστές απο τα δίπλα να δωματεια, τόσους μήνες εκει μεσα γίναμε όλοι σαν οικογένεια, να με χαιρετανε κι εγω να λέω… «Τι, εμένα δεν θα με κλαψει κανεις; Στις άλλες γιατι κλαίγατε;;;;» Και μαζι με το γέλιο άρχισαν και τα κλάματα …

Μπαίνω χειρουργείο, μια χαρά κουβέντα ειχα και βλέπω τον γιατρό σε κάποια φάση να αγχωνεται… Λέω κατι δεν παει καλα, οχι παλι, οχι παλι… Λίγο ακομα και θα μου έσπαγε τα πλευρά και ακούω ενα κλάμα, μα τι κλάμα… Χριστέ μου, τι κλάμα… Ποσο καιρο το περίμενα;;;; Η πρώτη μου ειχε γεννηθει σχεδόν νεκρή, έγινε ανανηψη, διασωληνωση κι έλεγα μονο να κλαψει Παναγία μου, μονο να κλαψει αυτο το μωρο…. Χαρές πανηγύρια, μου λέει ο γιατρός «Καλα που την εκρυβες;;;»

3850 η μαντάμ, αμε!

Ολα καλα, παμε στην αίθουσα ανάνηψης… Έρχεται ο γιατρός κάθεται απέναντι μου….

-Καλα τα πήγαμε ε;;;; Το έλεγες εσυ θα φτάσεις 38!

– Αν με αφηνατε θα έφτανα 40 χαχαχαχα…

– Δεν ποναγες;;;

– Οχι γιατι;;;

– Είχες 6 διαστολή αφού δεν την έβγαλες επάνω στο κρεβάτι…

Σοκ εγω…

Ολα σε αυτο το μωρο έγιναν στο Τσακ! Ολα όμως, λες και ο Θεός ειχε όρεξη για παιχνίδια… Αλλα ολα πήγαν καλα στο τέλος! Σε αυτο το μωρο δεν φοβήθηκα στιγμή, οχι… Απο εκείνο το πρώτο βράδυ μου μπήκα στο νοσοκομείο και κοίταξα απέναντι μου την εικόνα της Παναγίας, οχι δεν φοβήθηκα, ήξερα πως ολα θα πανε καλα ολα! Στο Τσακ αλλα ολα καλα…

Ενα τελευταίο εχω να πω: Οτι ειναι να γινει θα γινει, ολα πανε βάση σχεδίου… Βάση δικού Του σχεδίου, ξέρει τι κανει…

μαμά Ιωάννα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com