Δεν ξέρω αν θα σας ακουστεί μεγάλη κλισεδιά, αλλά δεν μπορώ να μην το γράψω… Ψυχραιμία, μαμά! Ψυχραιμία!
Έφτασε κάποια μέρα της ζωής μου που συνειδητοποίησα ότι αγχωνόμουν! Αγχωνόμουν πολύ! Αγχωνόμουν και ας μην μου φαινόταν και ας μην το παραδεχόμουν ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Και μια μέρα απλά… ηρέμησα. Χαλάρωσα. Άρχισα να σκορπάω γύρω από τον εαυτό μου θετική ενέργεια, να κάνω θετικές σκέψεις, να μην πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, αλλά ούτε καν σε ωκεανό, έμαθα να βαστάω και να σκέφτομαι ΘΕΤΙΚΑ. Και μάντεψε; Λειτουργεί!
Θα σου πω ένα απλό, αλλά σημαντικό παράδειγμα. Χθες στο αεροδρόμιο η Aegean είχε ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ καθυστέρηση (γιατί έτσι, βρε Aegean;) Ήμουν ήδη απίστευτα κουρασμένη. Το σώμα μου πονούσε (και πονάει ακόμα, γκρρρ!). Ήταν απόγευμα προς βράδυ, ώρα που τα παιδιά είναι στο τσακίρ κέφι και ταυτόχρονα ένα τσικ πριν την απόλυτη νύστα. Ο Αρχέλαος 2, η Αθηνά 4 1/2, εγώ φορτωμένη με μια βαλίτσα, μία τσάντα βαριά και μια σακούλα με πράγματα (Θεε, ευτυχώς που σκέφτηκα να παραδώσω το δικό μου σακ βουαγιάζ). Α! Και ένα δερμάτινο που δεν άντεχα να φοράω γιατί ο καιρος αποφάσισε τελικά να ζεστάνει μετά από δυο μέρες χειμωνιάτικες!
Όταν είδα ότι θα είχαμε μία ωρα καθυστέρηση, η πρώτη αντίδραση ήταν να ζητήσω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Η δεύτερη να βουρκώσω.. ΠΟΝΟΥΣΑ. Και μετά είπα… Όχι… ΟΛΑ θα πάνε καλά.
«Μη μασάς, όλα θα πάνε καλά!»
Και πήγαν! Ο Αρχέλαος δεν έκλαψε, ούτε έριξε όλες του τις πιπίλες στο πάτωμα. Eντάξει, πετούσε το πουλάκι τσίου εδώ και εκεί, αλλά βασικά δεν έκανε κανέναν χαμό. Η Αθηνά δεν ζήτησε να πάει για τσίσα. Δεν μου έπεσε κάτω η τσάντα. Δεν ξέμεινα από μπαταρία, δεν έκλαψαν, ούτε χτυπήθηκαν για να αγοράσουμε το γιγαντιαίο αβγό Kinder που είδαν σε ένα κατάστημα του αεροδρομίου. Όλα πήγαν καλά και ήταν δυο αγγελούδια στο αεροπλάνο, κιχ δεν έβγαλαν τα μωρά μου (ε καλά, η Αθηνά μας ζάλισε ψιλό με τις ερωτήσεις και τις διαπιστώσεις της, αλλά ειναι χαριτωμένη, δεν είναι;), ούτε έχυσαν χυμό στο πάτωμα, ούτε εκσφενδόνισαν φυστίκια στον μπροστινό μας.
Και αν αυτό το παράδειγμα σας φάνηκε χαζό και αστείο, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η θετική σκέψη βοηθά παντού και στα πάντα. Και αυτό σας το λέει μια μαμά που πέρασε ένα πολύ ζόρικο καλοκαίρι και όμως είναι ακόμα εδώ και είναι καλά. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στους τρίτους (φίλους και οικογένεια που όντως βοήθησαν ΠΟΛΥ), αλλά πάνω απ’ όλα στον ίδιο της τον εαυτό.
Είμαστε οι επιλογές μας… Είμαστε οι σκέψεις και οι φόβοι μας. Ας ελευθερωθούμε από τους φόβους… Και όλα θα πάνε καλά (αλλά πώς να πείσω εσένα που με διαβάζεις και επιμένεις πως όλα θα πάνε χάλια;)
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Δίκιο τεράστιο έχεις!!!!!!! Think positive!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έτσι ακριβώς. Εγώ πριν 2 εβδομάδες ταξίδεψα από Θεσσαλονίκη-Μελβούρνη (Αυστραλία παρακαλώ) με τον γιό μου 4 και την κόρη μου 18 μηνών. Πολλές στάσεις και πολλές ώρες πτήσεις, αλλά είχα τόσο θετική ενέργεια που ήταν πραγματικά όλα τέλεια. Θετική ενέργεια λοιπόν και όλα γίνονται.
Σε πιστεύω απόλυτα, νομίζω οτι οταν σκεφτόμαστε θετικά δεν γινεται απλα ενα θαύμα απλως οδηγούμε το μυαλό μας να σκεφτεί τι πρεπει να κανει ωςτε να πανε ολα καλα...και ετσι δεν το απασχολούμε με σκέψεις που δεν ειναι θετικές.....βλέποντας τις φωτο θα περίμενα να διαβάσω και το ανάποδο κειμενο....δηλ. Φρίκη μια ωρα καθυστέρηση και τα παιδια σφουγγάρισαν ολο το αεροδρομιο με τα χέρια τους,το ενα αντέγραφε το άλλο και τρέχανε ανεξέλεγκτα πανω κατω κτλ κτλ χοχοχοχχο όμως εσυ είδες ολα τα αλλα που μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν και ένιωθες καλα και ας μην κάθισαν τα παιδια με σταυρωμένα χέρια ακίνητα σε μια καρέκλα....αλλωστε παιδια ειναι και παίζουν και εμεις σουπερ ήρωες δηλ γονεις και τα καταφέρνουμε ολα εινΑι μεσα μας...
Τι ωραία που έγραψες και πάλι! Λοιπόν εμένα με βοήθησε πολύ μια φράση που μου έγραψαν στο διαδίκτυο και λειτούργησε πολύ καλά στην κατεύθυνση της θετικής σκέψης και της αισιοδοξίας που περιγράφεις. Επειδή ίσως πρόσεξες πως αγαπώ τα επιρρήματα η φράση ξεκινά με ένα επίρρημα και πάλι, και είναι η φράση "Παραδόξως όλα θα πάνε καλά!" Έτσι γιατί δεν χρειάζεται να έχεις πάντα τον έλεγχο για να πάνε όλα καλά και να μην ανησυχείς. Θα πάνε έτσι κι αλλιώς ρε παιδί μου! Φιλιά πολλά και αγκαλιά!
πραγματικά...όταν εγώ είμαι καλά όλα πηγαίνουν καλά στο σπίτι..ετσι και με πιασουν οι μαυρες μου όλα γίνονται χαλια..άρα εμείς και μόνο εμείς δημιουργούμε ότι διάθεση υπάρχει γύρω μας.συνυπογράφω!!!