Δεν έχω μετανιώσει που απέκτησα ένα παιδί, εχω μετανιώσει που αυτός είναι ο πατέρας.
Εδώ και λίγες μέρες γράφω τη δική μου ιστορία και μετά την σβήνω, διότι με κυνηγάνε οι τύψεις που ο σύντροφος μου με αγαπάει και εγώ δεν μπορώ να ανταποκριθώ.
Εδώ και 20 ημέρες έχω γεννήσει τη κορούλα μου μετά από μία αφόρητη εγκυμοσύνη. Δεν το άντεχα να είμαι έγκυος και δεν το άντεχα γιατί ψυχολογικά ήμουνα χάλια. Δεν απόλαυσα την εγκυμοσύνη μου. Ο σύντροφός μου αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τυχερά παιχνίδια, είχαμε άσχημους καυγάδες και με έτρωγε το άγχος γιατι εγώ δεν μπορούσα να δουλέψω. Δεν είχαμε οικονομική βοήθεια από κανένα, μένουμε στο σπίτι των γονιών μου και οι συγγενείς του ζούνε στο εξωτερικό. Μετά από άσχημους καυγάδες μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα ξανα παίξει. Μια μέρα οταν γύρισε από τη δουλειά είχα ανακαλύψει ότι ξανα πήγε, αλλα για ένα απλό ποδοσφαιρικό στοίχημα, εγώ είχα αρχίσει την ανάκριση και άρχισε να μου λέει ότι γύρισε κουρασμένος από τη δουλειά και δεν έχει όρεξη να τσακωθεί, βγήκε έξω να καπνίσει και τον κλείδωσα έξω. Μετά όταν του είχα ανοίξει, πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε το χέρι του μπροστά στα μάτια μου…το είχε κοψει δίπλα από τις φλέβες του. Προσπαθούσα να τον σταματήσω και πήρε το μαχαίρι και προσπαθούσε να κόψει τον λαιμό του μπροστά μου. Τότε ήμουν 6 μηνών, πήρα ένα κουβά και καθάριζα τα αίματα από τα πατώματα.
Γυρνάω και του λέω »Άλλες γυναίκες είναι ευτυχισμένες στην εγκυμοσύνη τους, εγώ τι έχω κάνει για να τα αξίζω αυτά;» Όντως, έβλεπα τις υπόλοιπες κοπέλες που κυοφορούσαν και ήτανε πραγματικά ευτυχισμένες με τους συζύγους τους, να τους μιλάνε γλύκα και να τις προστατεύουν… και εγω να καθαρίζω τα πατώματα από τα αίματα και αυτός να με κοιτάει. Κάθε φορά που τσακωνόμασταν με ρώταγε φωναχτά και μπροστά σε κόσμο αν θέλω να χωρίσουμε, του έλεγα «Ναι, δεν αντέχω άλλο, φύγε«. Εκεί που ετοιμαζότανε να μαζέψει τα πράγματά του μου έλεγε ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος να συνεχίσει να ζει και οτι μόλις φύγει από το σπίτι θα αυτοκτονήσει. Δεν είχε που να πάει, είμαι ο μόνος άνθρωπος που έχει εδώ. Εγώ τον φροντίζω, εγώ του πλένω, εγώ του σιδερώνω, εγώ του μαγειρεύω. Η οικογένεια του οπως εχω αναφέρει ζει στο εξωτερικό. Αν τον άφηνα να φύγει, θα με κυνηγούσανε οι τύψεις ότι άφησα έναν άνθρωπο χωρίς σπίτι να γυρνάει στους δρόμους. Του έδινα πάντα την ευκαιρία να αλλάξει, εδώ και καιρό δεν έχει παίξει αλλά εγώ είμαι πολύ ψυχρή απέναντί του.
Μου ζητάει να του δείχνω ότι τον αγαπάω γιατί νιώθει μόνος και θέλει να νιώσει ότι έχουμε μια οικογένεια μαζί. Δεν τα νιώθω αυτά παρόλο που νοιάζομαι για αυτόν, δεν θέλω να πάθει κάτι και δεν θέλω να σκέφτομαι ότι εάν τον αφήσω να φύγει, δεν θα έχει που να πάει. Ούτε ερωτικά τον βλέπω και κάθε φορά που με ρωτάει πριν πάει στην δουλειά του εαν τον αγαπώ απαντάω με ένα σκέτο »ναι». Τον αποφεύγω συνεχώς και όταν με ρωτάει γιατι δεν του δίνω σημασία, του απαντάω ότι ειμαι συγκεντρωμένη στο παιδί. Δεν θέλω να χωρίσω μαζί του, επειδή είναι το παιδί στη μέση και επειδή τον λυπάμαι. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζήσει μαζί του μια ολόκληρη ζωή.
Είμαι 23 χρονών και αυτός 26, δεν είμαστε παντρεμένοι αλλά με ρωτάει συνεχώς πότε θα παντρευτούμε και αποφεύγω να του απαντήσω. Η οικογένεια μου είναι παλαιών αρχών και δεν θα αποδεχτούν το γεγονός ότι θα μείνω μόνη με ένα παιδί. Δεν ρισκάρω να χωρίσω γιατί οικονομικά είναι ο μόνος που με στηρίζει, το παιδί είναι λίγων ημερών και δεν μπορώ να βρώ δουλειά από τώρα. Πως θα ζήσω το παιδί μετά;; Άσε που η οικογένεια μου και οι φίλοι μου μου λέγανε από την αρχή, πριν μείνω έγκυος, ότι δεν τον πάνε και γω τον υποστήριζα και έλεγα οτι τον αγαπούσα και θα τους αποδείξω ότι είχανε λάθος.
Που να βρω την μαγκιά να τον αφήσω;; Ξέρω τι θα πεί έρωτας, έχω ερωτευτεί στο παρελθόν και δεν είναι αυτό που ζω τώρα.
Δεν έχω μετανιώσει που απέκτησα ένα παιδί, εχω μετανιώσει που αυτός είναι ο πατέρας.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ | Μονάδα για τα τυχερά παιχνίδια Χαρβούρη 1116 36 Αθήνα Τηλ. 210 9215776, 210 9237777 φαξ. 210 9215786 www.kethea-alfa.gr Γραμμή βοήθειας για το τζόγο 1114 Ο σύντροφός σου χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια κι εσύ τη κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη. Κάνε το βήμα κι επιικοινώνησε με τα παραπάνω τηλέφωνα. Είτε μείνετε μαζί είτε όχι, θα είσαστε για πάντα γονείς αυτού του παιδιού (Να σας ζήσει!) και χρειάζεστε βοήθεια για να είσαστε καλά να το μεγαλώσετε.
Και μετά όταν σχολιάζω αρνητικά τις νεανικές εγκυμοσύνες και τις πιτσιρίκες που πάνε και κάνουν παιδί με τον πρώτο τυχόντα επειδή νομίζουν ότι είναι ο έρωτας της ζωής τους (ποια ζωή?? στα 20!!??), με λέτε όλες στραβόξυλο! Αυτή η βλακεία τώρα πως σας φαίνεται? 23 χρονών παιδί χωρίς ίχνος ωριμότητας, με ένα μωρό στην αγκαλιά και με σύντροφο (που λέει ο λόγος) τζογαδόρο και ψυχάκια! Αν ήταν αυτή η κόρη σας, θα σας άρεσε όοοολο αυτό?!?!?!? Δε νομίζω! Κοπελιά το αγόρι σου είναι άρρωστο. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως. Δεν είναι δική σου ευθύνη. Άσε τις τύψεις και τις αηδίες και ασχολήσου με το σοβαρό θέμα της ζωής σου: το μωρό σου (που είναι το μεγάλο θύμα της υπόθεσης). Στείλε τον καμένο στην ευχή του Θεού, του Βισνού, το Βούδα ή όποιου πιστεύεις τελοσπάντων και ξεκίνα τη ζωή σου ξανά και σωστά. Θα σε βοηθήσουν οι γονείς σου, no doubt, οι οποίοι δεν είναι τόσο αυστηροί τελικά. Αν ήταν δεν θα ανέχονταν τις επιλογές σου.
Ειναι η πρωτη φορα που σχολιαζω ! Ο καθενας πιστευει οτι θελει αλλα δεν θα πει οτι αυτο που πιστευουμε ειναι σωστο Ιωαννα ! Ειμαι 20 χρονων εχω μια μπεμπουλα και ειμαι με τον αντρα μου απο τα 16 ! Και πιστεψε με δεν το αλλαζω με τιποτα αντιθετως το προτιμαω απο το να ειμαι καθε σαββατοκυριακο στα clubs και με διαφορετικο amore !!! Και αυτο που λες (ζωη στα 20!; Ναι ζωη στα 20 !!! Ας μην μπουμε στο τρυπακι του ταμπου γιατι ξερω και 30 νταρες που παρατανε τα παιδια του και πανε με τους γκομενους !!!
20 ετών είσαι ακόμα παιδί. Σου αρέσει δεν σου αρέσει, στα 20 δεν υπάρχει η απαραίτητη εμπειρία από την οποία να προκύπτει η ωριμότητα. Αυτό θα το καταλάβεις πολύ αργότερα. Τώρα νομίζεις ότι έχεις κάνει τη σωστή επιλογή. Έλα να μου το πεις αυτό στα 45 σου και μόνο τότε θα σε πιστέψω (και πάλι θα κρατήσω επιφυλάξεις). Πάντως η ζωή δεν είναι clubbing και διαφορετικό amore κάθε ΣΚ. Υπάρχουν πάρα πολλά περισσότερα για να δεις και να ζήσεις. Άπειροι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σε ένα νεαρό άνθρωπο 20 ετών για να τους ακολουθήσει και να τους εξερευνήσει. Μόνο έτσι επέρχεται η ωριμότητα και η γνώση. Αλλά όταν κάνεις το λάθος στα 16 σου, ή στα 17 σου να κάνεις παιδί και να γίνεις μητέρα τότε οι περισσότεροι ορίζοντες κλείνουν με τη μία. Μπαίνουν αναγκαστικά άλλες προτεραιότητες που σου περιορίζουν τις επιλογές σου στο ελάχιστο! Και τελικά καταδικάζεις μόνη σου τη ζωή σου στη μετριότητα. Like it or not, έτσι είναι.
PS: Η στατιστική λεει ότι οι 30άρες που παρατάνε τα παιδιά τους και τρέχουν με γκόμενους, είναι αυτές που παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά στα 20.
Ιωάννα θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα.... είμαι μητέρα 3 παιδιών χωρισμένη από ένα γάμο 17 χρόνων και 3 χρόνων σχέσης πριν....σύνολο 20 χρονιά με έναν άνθρωπο που μπορώ να πω ότι μεγαλώσαμε μαζί ...και ναι αυτό είναι το όριο πάνω-κάτω που αντέχει μια σχέση όσο φλογερή κι αν είναι στην αρχή, μέση και τέλος!!! ...δικό μου το συμπέρασμα βγαλμένο από τα δεδομένα που μου δίνει η ζωή μου και οι σχέσεις των ανθρώπων γύρω μου.... το θέμα είναι πώς ζεις αυτήν την Ζωή που επιλεγείς να κάνεις ...πως πορεύεσαι... Από 18 χρόνων εγώ, 22 αυτός μαζί... έρωτας τρελός, αγάπη βαθιά που πόνεσε πολύ στο τέλος της... 3 παιδιά κάναμε... περάσαμε πολλά όμορφα, δύσκολα, καλά και κακά.... δεν στερηθήκαμε ούτε σπουδές, ούτε εκδρομές και διακοπές (με σκηνές κάθε χρόνο σε παράλιες και clumbing και τα πάντα...) όλη την Ελλάδα γυρίσαμε και τα παιδιά πάντα μαζί... γιατί όταν θέλουμε όλα τα μπορούμε.... δεν σταματάει η ζωή λόγο παιδιών, ούτε χρειάζονται στερήσεις, ούτε πολλά χρήματα (κι εμείς πολύ φτωχά ξεκινήσαμε και δύσκολα τα φέρναμε βόλτα). Τρέλα, Θέληση και Τόλμη χρειάζεται. ....Τώρα που ο πόνος του χωρισμού έχει καταλαγιάσει προ πολλού έχω κάνει τον απολογισμό μου ....είχα ένα γεμάτο γάμο ....έχω μια καταπληκτική οικογένεια τα παιδιά μου και είμαι έμπειρη και χορτασμένη από την ζωή μου.... τώρα έτοιμη ψυχολογικά για ένα νέο ξεκίνημα με ένα νέο σύντροφο και μια καλή συνεχεία... (κι έχω περάσει πολλά και δύσκολα στην ζωή μου και από τον χωρισμό μου) Όλα αυτά τα γράφω για να σας δείξω ότι η ζωή δεν σταματάει κι αν αρχίσει νωρίς με ένα γάμο και παιδιά.... άλλα ούτε όταν τελειώσει κάποια στιγμή όλο αυτό ....
kopela mou kouragio autes oi stigmes
Συγγνωμη το παραπανω καταλαθος το δημοσιευσα ....και δν ξερω και πως να το σβησω !πραγματικα ο καθενας μας τραβαει ένα λουκι το δικο του λουκι !!και εγω τραβάω κατι 'παρομοιο' αλλα όχι σε αυτό το σταδιο παναγια μ...εγω λεω ωρες ωρες στον εαυτο μου υπομονη αλλα και η υπομονη εχει και τα ορια της πρεπει να σταθουμε στα ποδια μας αλλιως μια ζωη θα σερνομαστε ...πρεπει να σκεφτουμε μονο και μονο το αγγελουδι που εχουμε φερει στον κοσμο και να προχωρήσουμε μπροστα δεν λεω ότι είναι κατι το ευκολο ..αλλα 'πρεπει' κουραγιο κ πραγματικα σου ευχομαι να πανε όλα καλα :) kai να σκέφτεσαι ότι υπαρχουν και πολλυ χειροτερα :/
Δυσκολη κατασταση καλη μου. Ο συντροφος σου εχει σοβαρα ελαττωματα. Κατ αρχας το τζογο. Σιγουρα εχει ψυχιατρικα προβληματα. Επισης σε χειραγωγει ψυχολογικα. Αυτοι οι ανθρωποι συνηθως δεν αλλαζουν. Θελει παρα πολλη προσπαθεια και να το πιστεψετε πολυ και οι δυο. . Η σχεση σας δεν ειναιδυνατη για να το υποστηριξει.Μου φαινεται πως ολα αυτα τα ειχες καταλαβει απο νωρις. Ειναι και το πως να παραδεχτεις οτι οι δικοι σου ειχαν δικιο που δεν τον ηθελαν... Εκανες λαθη. Τωρα εχεις ευθυνη απεναντι στο μωρο που μεγαλωνεις. Μιλα ωριμα κ αποφασισμενα μαζι του. Δωστου μια ευκαιρια μπας κ αλλαξει. Προσπαθησε να σταθεις στα ποδια σου. Εισαι υπευθυνη για τις πραξεις κ τις επιλογες σου. Να χαιρεσαι το παιδακι σου. Να ειναι γερο κ καλοτυχο.
Αρχικα να σου ζησει το μωρακι εγω καταλαβαινω οτι εισαι φορτισμενη , κατι και οι ορμονες πριν και μετα δε θελει πολυ το μυαλο να κουραστει κανε υπομονη να περασει λιγο ο καιρος - βγες καμια βολτιτσα με το παιδακι σου και τον ανρτα σου και ας μην θες τωρα να τον βλεπεις και σιγα σιγα οσο περναει ο καιρος θα ηρεμησεις ερονται πολλα και δυσκολα μπροστα σου - παρε δυναμη απο οπου βρειςκαι ολα θα φτιαξουν αρκει να το θες και εσυ. Σε καταλαβαινω πως νιωθεις οπως ακομα μιλανε οι ορμονουλες σου. Ενα δεν καταλαβαινω λες οτι ζειτε με τους γονεις σου οποτε δεν μπορω να δεχτω οτι τα κανεις ολα μονη σου εχεις βοηθεια. Συγνωμη οταν γινονταν ολα αυτα τα τραγελαφικα οι δικοι σου τι εκαναν;
Αυτό το "γιατί οι άλλες και όχι εγώ ;;;" μου το έλεγε και η κολλητή μου .Θα σου απαντήσω αυτό που είπα και σε αυτήν : Γιατί οι άλλες είχαν πιο πολύ μυαλό . Φίλη μου , φταίς .Και το ξέρεις οτι φταίς . Μπορεί να φταίει η γκαντεμιά σου , που σου ήρθε μπροστά σου αυτός και όχι ο πρίγκιπας γλυκούλης ......ΑΛΛΑ ήταν επιλογή σου να μείνεις μαζί του . Ισως , αν τον προσπερνούσες , στο επόμενο στενό να ήταν ο πρίγκιπας . Μην ρωτάς λοιπόν γιατί εσυ τραβάς όλα αυτά . Το θέμα τώρα είναι γιατί να τα τραβάει το μωρό ;;;;; Οι δικοί σου , αν πεις όλη την αλήθεια , θα σε στηρίξουν . Την μαγκιά , όπως λες , ΠΡΕΠΕΙ να την βρείς για χάρη αυτού του παιδιού . Η μητρότητα έρχεται με πολλές υποχρεώσεις
...Μικρή Μανούλα...αυτόν τον άνθρωπο που πιθανότατα θέλει βόήθεια να τα βρεί αρχικώς με τον εαυτό του κάποτε όπως ανεφέρεις τον ερωτέυτηκες ,έζησες μαζί του και πλέον έχεις ένα παιδί μαζί του.. Είσαι πάρα πολύ νέα και είναι αδύνατο να ζήσεις μια ζωή με έναν άνθρωπο χωρίς να νίθεις τίποτα παραπάνω από συμπόνια..ή απλό ενδιαφέρον.. Η αγάπη είναι σημαντικό στοιχείο σε μια ανθρώπινη σχέση και μπορεί να την βοηθήσει να ξεπεράσει τις αντιξοότητες.. Εσύ πρέπει να δέις καθαρά τι πραγματικά νίωθεις γι αυτον τον άνθρωπο και κατά πόσο μπορείς να εισαι ουσιαστικα οικογένεια μαζι του ,αυτό δεν σημαινει οτι μεγαλώνετε απλά ΄το παιδί αλλα μπορείται να είστε και σύντροφοι. Αν λοιπόν δείς οτι πραγματικα υπάρχουν αισθήματα που να τον θέλουν πλαι σου ,τότε πρέπει να τον βοηθήσεις να καταλάβει οτι πρεπει να δεχθει μια ουσιαστικη βοήθεια για το θέμα που αντιμετωπίζει (απ τις περιγραφες σου θεωρω πως ειναι βαθυτερο θεμα αυτοεκτιμισης του ιδιου του ατομου κι οχι απλα εξη σε τυχερα παιχνιδια) απο έναν άνθρωπο είδικό και έπειτα να προσπαθήσετε να δουλέψετε την μεταξύ σας σχέση. Ενα παιδί θέλει δυο γονείς μαζί ευτυχισμένους ΟΧΙ συμβιβασμένους !!! Η ευτυχια ειναι δύσκολο αλλά μπορέι να την πλησίασεις μόνο αν κοπιάσεις και πιστέψεις οτι πραγματικά την αξίζεις! Να σου ζήσει το λουλουδάκι σου! Και εύχομαι να πάρεις την πιο σωστή για σενα απόφαση γτ συνάμα αυτη θα ναι και η σωστότερη για το παιδί σου!
Αχ πόσα λάθη απο δυο γονείς που κουβαλάνε λαθη δικών τους γονιών ,προφανώς, και τα διαιωνιζουν,Ένας πατέρας εθισμένος στον τζόγο,χωρίς οικογενειακή στηριξη και μια μανούλα ανώριμη,που για ενα καπρίτσιο,για να παει κόντρα στους δικους της, για τους δικούς της λόγους έκανε ένα παιδί με έναν άνθρωπο που στην ουσία μισεί...ενα παιδί,ένας άνθρωπος που δυστυχώς ήρθε σε μια οικογένεια οπου δεν κατοικεί η αγάπη και η ευτυχία,πως θα μεγαλώσει άραγε?Ποιός το σκέφτηκε αυτό το παιδάκι,μέσα στην τόση συναισθηματική ανωριμότητα και αστάθεια?Ποιό θα είναι το μέλλον του?Κρίμα...
Χωρια από το τζόγο που είναι εθισμός και πρέπει να ζητησει βοηθεια από ειδικό κεντρο απεξάρτησης. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είναι ενας, δυσκολευομαι στα Ελληνικα να βρω τη λεξη, Manipulative Sociopath ειναι στα αγγλικα. Είναι ανθρωπος που σε χειραγωγεί και σε κραταει δέσμια σε μια σχεση που βλέπει οτι δυσφορείς, χτυπώντας στα ευαισθητα σημεία σου. Αυτός που θέλει να αφαιρεσει τη ζωη του δεν απειλει ούτε κάνει βλακειες με το μαχαιρι της κουζινας, φουνταρει από τον τρίτο και τελειωνει. Οσο εσύ μένεις στη σχέση εκείνος επιβεβαιωνει την εξουσία του επάνω σου και φυσικά επαναπαυεται. Αν τον πεταξεις εξω απο το σπίτι δεν θα γυρναει στους δρομους φωναζωντας το ονομα σου στη βροχη, ουτε θα κοιμαται στα παγκακια. Εφ οσον δουλευει θα μενει μερικες μερες στο ξενοδοχείο. Και εγώ είμαι παντρεμενη με εναν ανδρα που δεν εχει συγγενεις εδώ και δεν έχει και φίλους. Πολλές φορές εχω σκεφτει τι θα γίνει αν.... Λοιπόν ξέρεις? Δεν είναι δικό σου πρόβλημα ποιος θα του μαγειρευει και ποιος θα του σιδερωνει αν τον χωρίσεις. Είναι δικό του και καλα θα κάνει να βρει λύση. Ξεκαθαρισε του οτι δεν θα παντρευτειτε οτι δεν εισαι ευτυχισμενη και στείλε τον στο καλό. Δεν θα παθει τίποτα να είσαι σίγουρη, αλλα και αν παθει ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΣΥ. Το επαναλαμβανω ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΣΥ. Μην βγαζεις τα μαμαδισια ενστικτά σου στον 26χρονο μαντραχαλο. Και τέλος μιλα με τους γονείς σου, δεν ειναι τοσο παλαιων αρχων αφου αποδεχονται να εχεις παιδι χωρις να εισαστε παντρεμενοι. Αν τους εξηγησεις πιστευω οτι θα σε στηριξουν για μερικους μηνες μεχρι να βρεις δουλεια και θα σε δεχτουν μια χαρα, ηδη μενεις στο σπιτι τους παιδί τους εισαι. Ο σύντροφός σου είναι τοξικός ΠΟΛΥ τοξικός μην αφησεις τη σχεση να σε διαβρωσει, δεν θέλει μαγκια κουραγιο θέλει, μαζεψε το και προχωρα.
Αυτό δεν το γνώριζες πριν κάνεις το παιδί ;
Η αρρωστημένη συμπεριφορά του άντρα σου χρειάζεται ειδική υποστήριξη, εσύ πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα, δηλαδή και να ζεις μαζί του διότι δεν έχεις άλλες οικονομικές απολαβές ούτε οικογένεια να σε στηρίζει και να μην σε "ενοχλεί" ερωτικά γιατί δεν τον αντέχεις. Η σχέση σας εννοείται καταδικασμένη στα χίλια προβλήματα και το μωρό σου δεν ξέρω σε ποιο ακριβώς περιβάλλον θα μεγαλώσει. Σκέφτηκες ποτέ το ακραίο σενάριο να κάνει κακό στο μωρό, ίσως να μην είναι και τόσο δύσκολο για έναν άνθρωπο τόσο αυτοκατστροφικό, σκέφτηκες ποτέ ότι αυτή η αρρωστημένη του εξάρτηση από εσένα και μάλιστα χωρίς κανένα αντίκρισμα απ΄την πλευρά σου να τον οδηγήσει να θέλει να να σου κάνει κακό ή να κάνει κακό και στους τρεις σας. Για μένα το πιο σοβαρό απ' αυτά που είπες και δυστυχώς εσύ δεν κατάλαβες την βαρύτητά τους είναι η αυτοκαταστροφικότητά του άντρα σου. Θέλει προσοχή!
Ένα πράγμα μόνο θα σε ρωτήσω. Θέλεις το παιδί σου να μεγαλώσει στο ίδιο σπίτι με έναν ψυχάκια;
Αν έχεις δύναμη και θέληση με την δική σου στήριξη τα στοιχήματα και τυχερά παιχνίδια κόβονται, κάτι φταίει που κατέπεσε εκεί, πρέπει όμως να τον αγαπάς για να τον βοηθήσεις. Αν δεν υπάρχει αγάπη δύσκολο να το κάνεις. Υπάρχουν άνδρες που με την μια φορά που έμπλεξαν με αυτά δεν ξαναέπαιξαν γιατί βρήκαν πολύ στήριξη απο την γυναικα τους αλλά και την οικογένεια τους. Μιλησε του αν φυσικά έστω στο ελάχιστο νιώθεις κάτι για το άτομο του. Τονισέ του πως θα είναι η τελευταία ευκαιρία του, τσεκαρε τον συνέχεια, κράτα τα χρήματα σπίτι, έλεγχε τον. Θέλει υπομονή όλο αυτό μα αν σε αγαπάει αληθινά θα αρπάξει την ευκαιρία του και όλα θα κυλήσουν όμορφα!!! Αν πάλι δεν τον θες μην μείνεις μαζί του μόνο και μόνο από τον φόβο και την ανασφάλεια να μείνεις μόνη!!!!