Μόνη με δύο δίδυμα λεμόνια!
Μόνη με δύο δίδυμα λεμόνια!
μαμά Έφη
Είμαι η Έφη και με αφορμή την ιστορία της μαμάς Φιλάνθης και της μικρής Δωροθέας, αποφάσισα να μοιραστώ τη δική μου ιστορία.
Γνώρισα τον Τ όταν πήγαινα Λύκειο. Εκείνος ήταν φοιτητής Φιλολογίας και αδερφός ενός συμμαθητή μου από το σχολείο. Ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε με πολλές υποσχέσεις για ένα όμορφο μέλλον, αφιερώσεις και πολλή αγάπη! Ένιωθα τόσο ευτυχισμένη που είχα δίπλα μου έναν τόσο υπέροχο (νόμιζα) άντρα που όταν με έκλεινε μέσα στην αγκαλιά του ξεχνούσα τα πάντα.Τα χρόνια πέρασαν και από το Λύκειο μπήκα στο Πανεπιστήμιο και εκείνος εργαζόταν ως καθηγητής πια. Κάναμε σχέδια να μείνουμε μαζί, να έρθει να με ζητήσει από τον πατέρα μου και ένιωθα ότι όλα πια είχαν δρομολογηθεί.
Όλα αυτά μέχρι τη μέρα που διαπίστωνα ότι περίμενα παιδί. Τα συναισθήματα που είχα εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφονται. Μπορεί να ήμουν μόλις 19 και με αρκετά αυστηρούς γονείς αλλά είχα αποφασίσει ότι με αυτό τον άνθρωπο ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Το ίδιο μου έλεγε κι εκείνος. Εκείνη την περίοδο μετακόμιζε σε κάποια άλλη συνοικία της Αθήνας και ενώ ψάχναμε μαζί για σπίτι του είπα ότι θα χρειαστεί ένα μεγαλύτερο. Με κοίταξε αινιγματικά και τότε του είπα ότι περιμένω το παιδάκι του. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα σκοτεινιασμένα σύννεφα που πέρασαν από τα μάτια του εκείνη τη στιγμή.
Για να μην τα πολυλογώ, πράγματι άστραψε και βρόντηξε. Στην αρχή ισχυρίστηκε ότι το παιδί δεν ήταν δικό του και να ψάξω αλλού να βρω κορόιδο να το φορτωθεί. Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πώς ένας άνθρωπος 25 χρόνων δεν πίστεψε ένα 19χρονο κοριτσάκι που έλιωνε γι’αυτόν, που είχε κάνει πέρα φίλους και οικογένεια για να είναι μαζί του και πώς, αλήθεια, μπόρεσε και μίλησε με τόσο σκληρά λόγια όταν εγώ έκλαιγα με λυγμούς και έτρεμα από την ταραχή.
Έφυγα από το σπίτι του, πήγα σε ένα περίπτερο και τηλεφώνησα στην καλύτερη μου φίλη, την αδερφή μου, τη Βάσια. Πήγα στο σπίτι της σε μαύρα χάλια και από εκεί τηλεφώνησα στους γονείς μου για να τους πω όσο πιο ήρεμα μπορούσα ότι θα μείνω μαζί της. Στη Βάσια με περίμενε μια ζεστή αγκαλιά και ο καλύτερος συμβουλάτορας! Θυμάμαι, εκείνο το βράδυ μιλάγαμε για ώρες. Μας βρήκε το πρωί εμένα σε μαύρα χάλια κι εκείνη φανερά προβληματισμένη. Δεν ήθελα να ρίξω το μωρό μου. Ήταν η ζωντανή απόδειξη των πιο ευτυχισμένων στιγμών της ζωής μου, που είχαν γίνει παρελθόν. Η Βάσια ΕΥΤΥΧΩΣ με στήριξε και επέμεινε να κάνω ό,τι εγώ νιώθω.
Γύρισα στο σπίτι μου πολύ πιο ήρεμη αλλά ακόμη δεν ήξερα τι θα γίνει. Ο Τ με πήρε τηλέφωνο και αφού διαπίστωσε ότι με το άγριο δεν βγαίνει τίποτα, άρχισε τις γαλιφιές. Μου ζητούσε να κάνω έκτρωση και μετά να ζήσουμε μαζί. Ντρέπομαι που το λέω αλλά μου πέρασε στιγμιαία από το μυαλό. Όμως κάτι επαναστατούσε μέσα μου και με έκανε να αρνηθώ και να προσπαθήσω να τον μεταπείσω. Κράτησε αρκετό καιρό αυτό το παραμύθι. Πότε με απειλές, πότε με το καλό και πότε με ψυχολογικό εκβιασμό.
»Δεν θα τα βγάλεις πέρα» μου έλεγε »οι γονείς σου δεν πρόκειται να το δεχτούν. Τι θα κάνεις τότε, θα βγεις στο πεζοδρόμιο για να το μεγαλώσεις;»
Κάποια στιγμή μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει καμία σχέση ούτε μαζί μου, αλλά ούτε με το μωρό. Έπρεπε να το είχα κάνει εγώ πολύ νωρίτερα αλλά πού μυαλό…
Το επόμενο δύσκολο κομμάτι ήρθε αφού η εγκυμοσύνη μου είχε προχωρήσει μερικές βδομάδες. Έπρεπε να μιλήσω στους γονείς μου. Άστραψε και βρόντηξε για δεύτερη φορά. Φώναξαν κι εκείνοι, μου ζήτησαν να το ξανασκεφτώ και να μην καταστρέψω το μέλλον μου. Αλλά τελικά με στήριξαν. Η γλυκιά μου η μανούλα και ο πατερούλης μου ήταν μέρα νύχτα από πάνω μου. Φρόντιζαν το κάθετί για να είμαι εγώ καλά. Το αποδέχτηκαν δύσκολα γιατί είναι και οι δύο αρκετά αυστηρών αρχών, αλλά σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μου μού απέδειξαν ότι αξίζουν και υποστηρίζουν επάξια τoν τίτλο των »Γονέων».
Ο Τ δεν είχε δώσει σημεία ζωής μέχρι τον 7ο μήνα.
Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα εγώ διάβαζα για τη σχολή, χαίδευα την κοιλιά μου και περνούσα όμορφες στιγμές με τους δύο κολλητούς μου, τη Βάσια και τον Αντώνη (φίλοι ζωής μέχρι και σήμερα). Ήμουν ήρεμη όταν τον ξαναείδα. Τον πέτυχα τυχαία στο δρόμο, μαζί με μια άλλη κοπέλα που μετέπειτα την παντρεύτηκε. Με ρώτησε πώς πάει η εγκυμοσύνη μου.
»Καλά» του είπα »περιμένω δίδυμα»
Την ίδια μέρα με πήρε τηλέφωνο στο σπίτι και μου έλεγε κάτι περίεργα. Ότι δεν είναι έτοιμος και προέχει η δουλειά αλλά αν θέλω λεφτά μπορεί να μου δώσει. Δεν με ρώτησε ποτέ πότε θα έρθουν τα παιδιά του στον κόσμο και δεν ξέρω αν είχε πεισθεί ότι ήταν δικά του (το ήξερε όμως).
Έφτασε η μεγάλη στιγμή και δύο μέρες πριν γεννήσω (γέννησα με καισαρική) πήρα τηλέφωνο τον αδερφό του και του είπα να μου δώσει το νέο του αριθμό. Δεν του είπα πολλά, παρά μόνο την ημερομηνία, την ώρα και το μαιευτήριο. (Ξέχασα να πω ότι η εγκυμοσύνη μου κυλούσε ομαλότατα, αν εξαιρέσουμε τα 19 κιλά που πήρα και κάποιους πόνους στη μέση και τα πόδια)
5 Νοεμβρίου του 1992 έφερα στον κόσμο δύο υγιέστατα κοριτσάκια. Η Δήμητρα-Ελένη (μπαμπά και γιαγιάς μου) και η Ιωάννα-Μαρία (μαμά και Παναγία) γεννήθηκαν 3.200 γρ, 52 εκ και 3.350, 52 εκ αντίστοιχα. Από εκείνη τη μέρα η ζωή μου απέκτησε άλλο νόημα και δεν χόρταινα να τις βλέπω!
Ο Τ ήρθε μια μέρα πριν φύγουμε από το μαιευτήριο, τις είδε πολύ λίγο, μίλησε πολύ λίγο και έφυγε πολύ γρήγορα. Α, μου έδωσε και κάποια χρήματα σε σημερινή αντιστοιχεία 100 Ευρώ. Τα άφησα στις νοσοκόμες. Κανένα άλλο μέλος από την οικογένειά του δεν ήρθε και όπως αποδείχτηκε δεν το ήξεραν.
Επιστρέψαμε στο σπίτι με τα δίδυμα και το πρώτο τρίμηνο είχα μείνει η μισή. Περάσαμε δύσκολα στην αρχή γιατί ήταν ανήσυχες μέχρι να μπουν σε πρόγραμμα. Αντιμετωπίσαμε και προβλήματα με το φαγητό, παρότι γεννήθηκαν αρκετά μεγάλα μωρά. Για να μην λέω πολλά, μέχρι τα 7 τους χρόνια μείναμε στο πατρικό μου, με τη γιαγιά, τον παππού, το θείο και τη θεία που μας λάτρευαν και μας φρόντιζαν πολύ. Πήρα το πτυχίο μου όταν οι κόρες μου άρχιζαν το νηπιαγωγείο, ομολογουμένως με πολύ κόπο. Τρία χρόνια μετά είχα βρει σταθερή δουλειά (άλλες εποχές τότε!) και είχα ένα μισθό που μου επέτρεπε να ζήσω μόνη με τα κορίτσια μου.
Όταν η πόρτα του νέου μας σπιτιού έκλεινε, εγώ απογαλακτιζόμουν από τους γονείς μου που μέχρι τότε ήταν τα δεκανίκια μου. Ήμουν πλέον μόνη με τα παιδιά μου.
Τα χρόνια πέρασαν νερό μέσα από διαβάσματα, αγγλικά και μπαλέτο. Με τις κόρες μου έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο. Σίγουρα οφείλεται στο ότι ζήσαμε και περάσαμε πολλά μόνες μας. Δεν ήταν ποτέ εύκολα τα πράγματα. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε την απορία για την ανυπαρξία του μπαμπά και σχόλια από τα άλλα παιδιά στο σχολείο. Προσπάθησα να είμαι μάνα και πατέρας μαζί. Γίναμε μια μεγάλη, χαρούμενη οικογένεια μαζί με τους δικούς μου και τα παιδιά των αδερφών μου που οι μικρές τα λάτρεψαν και τα λατρεύουν. Πολλές ήταν οι χρονιές που πήγαμε διακοπές μόνες μας και περνάγαμε πάντα υπέροχα. Προσπάθησα πολύ να είμαι δίπλα τους στα πρώτα τους καρδιοχτύπια και σε όλες τις ανησυχίες τους. Ξενύχταγα μαζί τους, φτιάχνοντας καφέ και κρατώντας το βιβλίο στην Γ’Λυκείου! Έγινα εξπέρ στο ποντιακό και το προσφυγικό χεχε. Είχα την χαρά να καμαρώσω τα ονόματά τους στη λίστα των επιτυχόντων των Πανελλαδικών εξετάσεων και τώρα να τις έχω φοιτητριούλες.
Όταν οι κόρες μου ήταν στα 16, έκανα μια πολύ ενδιαφέρουσα γνωρισμία με έναν άνθρωπο που έμελλε να με αγαπήσει και να τον αγαπήσω. Πριν από εμενα αγάπησε τα παιδιά μου όμως.
Αποτέλεσμα: 20 Δεκεμβρίου του 2010 γεννήθηκε το τρίτο μου παιδάκι, η Μαριέτα και πριν 1,5 μήνα (12/2/12) η μικρή μας Εύα!
Για την ιστορία, ο Τ έβλεπε για 12 χρόνια τα κορίτσια δύο φορές το χρόνο, Χριστούγεννα και Πάσχα. Τα έπαιρνε και τηλέφωνο πού και πού. Το 2006 είχαν πάει για έξι μέρες διακοπές στη Μήλο. Πιάνεται αυτό στην πατρική αγάπη; Εδώ και οκτώ χρόνια προσπαθεί να αναπληρώσει το κενό τόσων ετών απουσίας. Τους πήρε και από ένα αμάξι, τους δίνει και λεφτά κάθε μήνα. Βγαίνουν συχνά για φαγητό με τη δεύτερη σύζυγό του (με την κοπέλα που τον είχα συναντήσει στο δρόμο όταν ήμουν έγκυος, έμειναν μαζί 7 χρόνια και χώρισαν) και με το γιό τους που γεννήθηκε όταν ο Τ άρχισε να έχει επαφές με τα κορίτσια. Υποψιάζομαι ότι αυτός ο μικρός ήταν η αιτία της επιθυμίας του Τ να γνωρίσει επιτέλους τα παιδιά του.
Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία μου.
Να είστε όλες καλά και να δίνει ο Θεός υγεία σε εσάς και τα παιδιά σας!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΑΞΊΑ!!!
Μπραβο σου για την αποφαση να τα φερεις στον κοσμο!!!μπραβο που δεν σε επισε κανεις για το αντιθετο..μπραβο σου που σταθηκες κ μανα κ πατερας κ φυσικα μπραβο στην οικογενεια σου που σε στηριξε σε αυτο!!!εχω κ εγω διδυμα κ ξερω ποοοοσο δυσκολο ειναι να τα μεγαλωνεις...ειμαστε πολυ μικρακια εμεις 17 μηνων..εχουμε μπροστα μας!!!!!να εισαι παντα καλα κ χα χαιρεσαι κ τα 4 παιδακια σου!!!!παντα να εχετε υγεια κ πολυ πολυ αγαπη......
ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ !!! ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΙΑ ΧΑΡΗ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ....ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΝΕ, ΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕΣ ΕΚΤΡΩΣΗ!!!ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΠΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ''ΒΡΑΧΟΙ'' ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΩΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΕ ΣΚΑΡΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!!! ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ....ΠΑΡΑ ΤΙΣ ''ΦΙΛΟΤΙΜΕΣ'' ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑ''ΤΕΡΑ'' ΤΟΥΣ!!!!!
Είσαι πολύ αξία.Μπράβο και στους δικούς σου
Άξια μανούλα!μπραβο σου και μπραβο στην οικογένεια σου που σε στήριξε και σε βοήθησε να φέρεις στον κόσμο τα κοριτσάκια σου!μπραβο σου πάνω απ'όλα γιατί διαβάζοντας το κείμενο σου δεν ένιωσα ουτε ένα τόσο δα ίχνος πικρίας γιατι μπηκες απο μικρη στη διαδικασία να μεγαλώνεις μόνη σου τα παιδια σου,ουτε μια κουβέντα για το αν και τι στερηθηκες και απλά τα εκανες ολα να φαίνονται απλά και υπέροχα!
μπράβο για την απόφαση που πήρες!!! Σχεδόν την ίδια περίοδο με εσένα, πήρα την αντίθετη απόφαση από εσένα και μέχρι και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ακόμα το μετανιώνω!!!!μια χαμένη ψυχούλα!!!
να σου ζησουν τα παιδακια σου και να σαι γερη! εισαι υποδειγμα μητερας. θα πω μονο ενα πραγμα πανω σε αυτο που ειπες οτι ονεος σου συζυγος αγαπησε πριν απο σενα τα παιδια σου! δεν εγινε ετσι ΑΓΑΠΗΣΕ ΕΣΕΝΑ! να ξερεις οτι οι αντρες αγαπανε τα παιδια των γυναικων που αγαπανε! αυτο ειναι νομος ! παντα! δεν υπαρχει πατρικο φιλτρο και ενστικτο ουτε βιολογικο ρολοι στους αντρες. αν ενας αντρας σε αγαπησει θα αγαπησει και τα παιδια σου ειτε ειναι δικα του ειτε οχι! και θα συνεχισει να τα αγαπαει οπωσ και αν τα φερει η ζωη!!! να σαι καλα
Τετοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να είναι στη ζωή καμιάς γυναίκας.Καλύτερα που έφυγε νωρίς-νωρίς απο την δική σου.Υποκλίνομαι στη δύναμη σου, και στο μεγαλείο της ψυχής σου.Να είσαι πάντα καλά, δίπλα στα κοριτσάκια σου.
Το μονο που θα σου πώ οτι συγκλονίστηκα και να χαίρεσαι τα κοριτσάκια σου να τα καμαρώνεις πάντα σε όλα τους!Όσο για τον κ.Τ δυστηχώς ότι και να κάνει τώρα δεν αναπληρώνονται οι στιγμές της ζωής τους ......το βάρος θα μένει στην ψυχή του
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!!
εισαι θεα κοριτσι μου θεα!!!!!!!!μπραβο σου!
Είσαι πραγματικά υπόδειγμα θάρρους, τόλμης, δύναμης και μητρικής αγάπης!!!!συγχαρητήρια!!!ο θεός να σας έχει καλά και πάντα ευτυχισμένες! Πραγματικές αγωνίστριες ζωής!
Συγχαρητηρια,είσαι αξιέπαινη! Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και ο Θεός να σου ανταποδώσει τους κόπους και τις θυσίες σου.
να χαίρεσαι τα παιδάκια σου! μικρά και μεγάλα :-) Αλλά έχω να πω οτι ο Τ είναι μεγάλος μ@λ@κ@ς και εύχομαι να σου έχει ζητήσει συγνώμη για όλα αυτά που έκανε!
Η ιστορία σου μου θυμίζει της μητέρας μου με εμάς τις δυο της κόρες. Δεν έχω για κανέναν άνθρωπο τόση αγάπη και σεβασμό. ΑΞΙΑ ΜΑΝΑ με τα όλα σου!
Μπράβο σου!!!!!!Υποκλινομαι......
φοβερη δυναμη ψυχης!!!!!! να χαιρεστε τα παιδακια σας και παντα ευτυχισμενα χαμογελα στο σπιτι σας!!!!!
χαίρομαι που και τα τέσσερα παιδιά σου είναι κορίτσια, είμαι σίγουρη ότι θα γίνουν σπουδαίες γυναίκες, απ' αυτές που ο κόσμος έχει τεράστια ανάγκη!!!!!
Μπράβο σου κοριτσάκι μου, χαίρομαι πολύ που υπάρχουν τέτοιες μαμάδες!!!!
RESPECT! Πολύ μεγάλη δύναμη ψυχής
Συγκλονιστική η ιστορία σου, κοπέλα μου. Πολλά συγχαρητήρια για την αξιοπρέπεια και τη δύναμή σου.
υποκλινομαι
ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Συγχαρητήρια!Οι μαμάδες είμαστε πάντα αγωνίστριες αλλά εσύ αξίζεις τον τίτλο 2 φορές!Να χαίρεσαι τις λεμονιές σου που με τέτοια μαμά έχουν κάθε λόγο να είναι ολάνθιστεςκαι τα 2 μικρά σου λεμονάκια!Να έχουν όλα καλή τύχη και να τα βλέπεις ευτυχισμένα!Όσο για τον κύριο που συνέβαλε τα ελάχιστα και δεν του αξίζει τίτλος σίγουρα θα νιώθει τόσο άδειος και μόνος που μόνο λύπηση του αξίζει...
Μπράβο! Μου δίνεις δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω κι εγώ μόνη.
Πολύ χαίρομαι που με πείσμα και επιμονή τελικά ανταμείβεται ο αγώνας χρόνων. Είμαι στα πρώτα στάδια αυτής της ανηφόρας ο μικρό μου είναι 5 ετών, ο "πατέρας" άφαντος και καλά που υπάρχει η μητέρα μου για ένα πιάτο φαγητό... Ελπίζω όμως και παλεύω για να κάνω καλύτερο το αύριο...
Η ιστορια σου ειναι η αποδειξη πως οταν θελουμε ολα μπορουμε να τα καταφερουμε.....πραγματικα ανατριχιασα διαβαζοντας την... μπραβο σου....
ηρωιδα μανα.υποκλινομαι!!!!!!!!!!!!
Αγαπημένη μου, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου. Εσύ τώρα, μετά από 20 χρόνια, μπορείς με ψυχραιμία να κοιτάξεις πίσω και να μας δώσεις τις συμβουλές σου. Κι εγώ μεγαλώνω μόνη μου τα κορίτσια μου, 8& 9 ετών. Ο μπαμπάς μας είναι άφαντος. Τηλέφωνο δεν παίρνει ποτέ και τον βλέπουν για 2 ώρες κάθε περίπου 3 μήνες. Δηλαδή σαν μπαμπάς απασχολείτε 1 8ωρο το χρόνο. Ξέρω πως είναι πολύ πληγωμένες, αλλά δεν μου μιλάνε γι΄αυτό το θέμα. Γενικά οι σχέσεις μας είναι καλές κι όσο μεγαλώνουν γίνονται και καλύτερες, αλλά φοβάμαι ότι κρατάνε μέσα τους πολύ απόρριψη, λύπη και θυμό. Εσύ πως το διαχειρίστηκες αυτό? Εκ των προτέρων σου λέω ότι δεν κακολογώ τον πατέρα στα παιδιά, αλλά το βλέπουν ότι δεν τις αγαπά, ούτε τις νοιάζετε. Σ΄ευχαριστώ και πάλι. Μου έδωσες πολύ πολύ κουράγιο.
τα σέβη μου!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ.
Πολύ μεγάλο μπράβο για πολλούς λόγους. Πολύ μικρή, πολύ μόνη και πολύ δίδυμα??????? :)Μπράβο και σε σενα και στην οικογένειά σου. Μερικοί οι άντρες ρε γαμώτο!!!Ήμαρτον!!! σκατά έχουν μέσα τους???
Μπράβοοοοοο! μόνο αυτό........
δεν εχω λογια!στην αρχη στεναχωρηθηκα αλλα στο τελος χαμογελασα!εισαι πολυ ΑΞΙΑ και μπραβο σου!εισαι ΜΗΤΕΡΑ με ολα τα γραμματα κεφαλαια!να εισαι παντα καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου!
εννοείται ότι δεν άξιζε αυτός ως άνθρωπος για σένα και για καμία.... πάνω στην ατυχία σου ήσουν ΠΟΛΥ τυχερή γιατί όχι μόνο καμαρώνεις τις υπέροχες κορούλες σου και τώρα πια το γιο σου, αλλά ξεφορτώθηκες νωρίς ένα μεγάλο άχρηστο βρόμικο σκουπίδι.... Μα έλεος!!!!!!!! "να πας αλλού να φορτώσεις το παιδί"?????
Συγχαρητήρια για την δυναμικότητα και τη γενναιότητά σου!! Συγχαρητήρια και για τους υπέροχους γονείς σου που στήριξαν την απόφασή σου!! Σου αξίζουν τα καλύτερα...!!!
Eisai katakliktiki...ferthikes kai eksakoloutheis na leitourgeis...opws liges tha ekanan sti thesi sou!!!SOU EKSIZOUN XILIA MPRABO...ki euxomai i apozimiwsi sou na einai autos o deuteros anthrwpos pou gnwrises!!! Na einai kala ola sou ta paidakia!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ και ποσα ακομα που θα ηθελα να σου πω και να σε ρωτησω.Μολις μου εδωσες δυναμη να συνεχισω για καμποσα χρονια ακομα(ο αντρας μου πεθανε πριν 3,5χρ και τα διδυμακια μου ειναι τωρα 5,5χρ) Να ειστε παντα καλα,γερες δυνατες και ευτυχισμενες και να χαιρεσαι ολα τα παιδακια σου μικρα και μεγαλα.Και ευχομαι να ειναι καλα ολες οι μανουλες(ειδικα αυτες που ειναι μαμα και μπαμπας μαζι) γτ αν ειναι αυτες καλα θα ειναι και τα παιδακια τους...........
Δεν έχω λόγια .......ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ σου αξίζει και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απο όλες έμας τις μαμάδες για να βλέπουμε το κατόρθωμά σου και να παίρνουμε δύναμη και κουράγιο.....Να είσαι πάντα γερή και δυνατή και να έχεις ότι επιθυμείς στη ζωή σου!! ότι καλύτερο!!
γλυκια μου μπραβο σου για το κουραγιο να κρατησεις τα μωρακια σου κ να τα μεγαλωσεις μονη σου κ ενα μεγαλο μπραβο για την οικογενεια σου που σε στιριξε σ' αυτην σου την αποφαση. Ο θεος να εχει καλα εσενα κ την οικογενεια σου κ να εισαι παντα ευτυχισμενοι να καμαρωνεις τα αγγελουδια σου κ να μπορεσεις να χαρεις επιτελους κ εσυ με τον συντροφο σου γιατι πραγματικα το αξιζεις!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕς ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ Κ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ!!!!
συγχαρητηρια! δεν ξερω τι να πω, πως να ξεκινησω και πως να τελειωσω! εισαι μια ΜΑΝΑ με μια ΨΥΧΗ που δεν υπαρχει...γιαυτο και ο Θεουλης σε ανταμειψε με αυτες τις δυο γυναικαρες! τους ευχομαι να ειναι ευτυχισμενες, καλη προοδο και ολα να τους πανε παραμυθενια στη ζωωουλα τους. σε σενα ευχομαι να συνεχισεις να αποτελεις παραδειγμα για τοσα πολλα.. εισαι προτυπο ζωης ,το καλυτερο προτυπο για τα παιδια σου και για εμας. Για τον Τ ,θα μεινει απλως ενα γραμμα της αλφαβητου .. ευχομαι να μπορεσει να γινει κατι παραπανω μεσα του απο ενα γραμμα
αχ κορίτσι μου! αχ! με συγκίνησες απίστευτα!
Είσαι ΜΑΝΑ! Μπράβο σου...
τέλεια, μπράβο να τα χαίρεσαι
:) Να τα χαίρεσαι τα κορίτσια σου!!! Μπράβο!
Είσαι άξια συγχαρητηρίων!!!! Σε μια πολύ τρυφερή και ¨παράξενη" ηλικία, επέδειξες μια φοβερή ωριμότητα και σοβαρότητα και πήρες 3 ζωές στα δικά σου χέρια...και τα κατάφερες περίφημα...οι κόρες σου πρέπει να είναι περήφανες για σένα...κι εσύ για τους γονείς σου που στάθηκαν πλάι σου σε μια δύσκολη απόφαση, αγνοώντας τι θα μπορούσαν να ακούσουν από τον περίεργο περίγυρο... Η ζωή σε αντάμειψε όπως όφειλε...να είσαι πάντα καλά και να απολαμβάνεις τα κορίτσια σου και τον άνθρωπό σου...η αγάπη ήρθε για να μείνει...γιατί κάποια "άλλη" προφανώς δεν υπήρξε ποτέ...μην μετανιώνεις...κοίτα μπροστά και δες ατέλειωτες στιγμές ευτυχίας να σε περιμένουν με την οικογένειά σου!!! Είσαι ανώτερος άνθρωπος Έφη...φωτεινό παράδειγμα...μπράβο και πάλι μπράβο!!!
ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ!! ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ!!!!
ΠΑΡΑ ΤΟ ΝΕΑΡΟ ΤΗΣ ΗΛΗΚΙΑΣ ΣΟΥ ΤΟΤΕ ΣΤΑΘΗΚΕΣ ΥΠΕΡΑΞΙΑ!!!! ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ!! ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ Τ ΤΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!! ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ!! ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ!
ενα μεγαλο μπραβο!
Μπράβο!
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ,ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΠΕΔΕΙΞΕΣ.ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙ ΑΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ!!!Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ!!!
Είσαι άξια συγχαρητηρίων!!!! Μπράβο σου!!! Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου!!!
Μπραβο σου Εφη μου!!! Να σαι παντα καλα κι εσυ καιτα παιδακια σου!!!!!
Χιλια μπραβο κοπελα μου,να τα καμαρωσεις και τα 4 οπως επιθυμεις και να εισαι παντα δυνατη κι ευτυχισμενη.
ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΥΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!ΦαιΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΣΕ ΔΙΚΑΙΩΣΑΝ!οσον αφορα αν επρεπε η οχι να αφησεισ των πατερα των παιδιων σου να εχε3ι επαφεσ με τα κοριτσιααυτο αφορα μονο κ μονο την αναγκη των κοριτσιων σου να τον εχουν στη ζωη τουσ!
Μάθημα ζωής! Να τις χαίρεσαι και συγχαρητήρια που πέρασαν!
μπραβο ευχομαι να εισαι παντα καλα εσυ και τα παιδακια σου να ειστε πολυ πολυ ευτυχισμενεσ γιατι το αξιζεισ πραγματικα....εισαι πολυ σπανιοσ ανθρωποσ με συγκινησεσ πολυ
bravo sou ti na po!!!!!!!!!
AΞΙΑ ΜΑΝΑ!!!ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ "ΜΩΡΑ¨ΣΟΥ!!!!
Ηθελε δυναμη και τολμη η αποφαση που πηρες πριν 20 χρονια! Αυτο που μου εκανε εντυπωση διαβαζοντας την ιστορια σου, ειναι πως παρα το γεγονος οτι ο Τ σε αμφισβητησε και σε αφησε μονη, δε μιλας καθολου ασχημα γι' αυτον. Αυτο δειχνει ανωτεροτητα και οτι εισαι ενας δυνατος ανθρωπος που ξερει που βρισκεται και τι αξιζει! Να εισαι ευτυχισμενη με τις κορες σου και τον ανθρωπο που αγαπας!
Με συγκίνησες!Μπράβο!
Συγχαρητήρια!εισαι αξία κοπέλα μου!αξιος ως άνθρωπος και αξία ως μητερα γι αυτο και ο καλός θεός σου χρωστούσε κατι που σου στέρησε τοτε και στο έδωσε τωρα!να εισαι παντα καλα και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!!!
Μα τι ωραία ιστορία είναι αυτή; Οι κόρες σου πρέπει να είναι πολύ περήφανες για σένα. Τι καλά που βρήκες εναν άνθρωπο δίπλα σου κ ήρθαν στη ζωή κ άλλα δυο κοριτσάκια; Οι μεγάλες φοιτητριούλες θα έχουν τρελαθεί με τα δυο νεότερα μέλη. Η πιο ωραία ιστορία που έχω διαβάσει. Να χαιρεσαι την πολύτεκνη οικογένειά σου.
ΑΠΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Καταρχην μπραβο σου για ολα!!Εισαι πολυ αξια.Εγω ομως στη θεση σου δεν θα τον αφηνα να δει τα παιδια.δεν εχει λογο στην ζωη σας μετα απο την αποφαση που πηρε...Να εισαι παντα ευτυχισμενη κ εσυ κ η οικογενεια σου!!
Μπράβο σου ,μόνο αυτό μπορώ να πω!!!!Να είσαι πάντα γερή και να χαίρεσαι τα παιδιά σου..
Μπράβο σου που δεν το βαλες κάτω και πάλεψες γιαυτές τις δύο ψυχούλες!Οι κόρες σου θα είναι πολυ περήφανες για τη μανούλα τους,είμαι σίγουρη!Μπράβο και στους γονείς σου που δεν ήταν κολημένοι μιας κ μιλάμε για 20 χρόνια πριν και στάθηκαν στο πλάι σου!
Μ Π Ρ Α Β Ο! Είσαι καταπληκτική! Αλλά το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει! Είχες εξαιρετικούς γονείς κι έγινες κι εσύ το ίδιο !
Η Ιστορία σου είναι πολύ συγκηνητική...μπράβο για ολα όσα κατάφερες στην ζωή σου....σίγουρα άξιζες την ευτυχία και την βρήκες....κουράστηκες αλλά δικαιώθηκες....να χαιρεσε την πανεμορφη οικογενειά σου.
Μπράβο σου κ χίλια μπράβο. Κ συγχαρητήρια στους γονείς σου. Τα λόγια ειναι λίγα.. Είστε πανάξιοι άνθρωποι. Να σας έχει ο Θεούλης πάντα καλά :-) Και να απολαμβάνετε το κάθε σας δευτερόλεπτο με Υγεία :-)
eisai poli tixeri!!!!meta apo afta poy perases o theos se adamipse na eisai pada aftixismenh!!!!!!
oxi kopela mou den pianetai h patrikh agaph den einai etsi.sto leo ego poy mia zoh mpenobgienai sth zoh moy.pateras me doseis?mprabo k stis 3 gia tin anoterothta poy diksate
Συγχαρητήρια και σε σένα και στους γονείς σου! Να είσαι γερή και να χαίρεσαι όλα τα μπουμπούκια σου!!
Τί να πω βρέ κορίτσι, πολύ δύσκολα πέρασες στη ζωή σου αλλά είσαι η ζωντανή απόδειξη οτι τελικά όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε όταν το αποφασίσουμε και δεν αφήσουμε τίποτα να σταθεί εμπόδιο στις επιλογές μας. Φαντάζομαι η χαρά και η υπερηφάνια σου τώρα έχοντας 2 κόρες 20 ετών που είναι αποκλειστικά και μόνο δημιούργημά σου, δε θα ανταλάσονται με κανένα άλλο συναίσθημα. Και πάλι μπράβο σου.
Έφη, αισθάνομαι την ανάγκη να σε συγχαρώ!! Είσαι μία άξια μανούλα! Δικαιώθηκες για την επιλογή σου να κρατήσεις τα μωράκια σου και τώρα τις καμαρώνεις ολόκληρες κοπέλες (φαντάζομαι ότι θα σας περνάνε για φιλενάδες!) Θυμώνω τόσο πολύ όταν ακούω για κάτι τέτοιους "άνδρες"... Νομίζω δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ανακοινώνεις στον άνθρωπο που αγαπάς ότι περιμένεις το παιδί του και η αντίδραση του ,αντί να χοροπηδάει από χαρά , να είναι χλιαρή ή ακόμη χειρότερα, να αμφισβητεί ότι είναι δικό του ή να σου ζητάει να το ρίξεις! Το θεωρώ έγκλημα! Τι κατάλαβε λοιπόν αυτός ο "Τ"?? Κύλησε όλη η ζωή , έφυγαν όλες οι στιγμές και αυτός ήταν απών. Τι να αναπληρώσει τώρα με λίγα χρήματα? Κάτι τέτοιο μπαμπάδες είναι που πηγαίνουν στο "Πάμε πακέτο" και ζητούν 30 χρόνια μετά να γνωρίσουν τα παιδιά τους και έχουν και την απαίτηση να τους συγχωρήσουν και να τους αγαπήσουν. Ε όχι ρε φίλε, δεν γίνεται! Η αγάπη δεν είναι διακοπτάκι που το πατάς και σου ρχεται επειδή εσύ θέλεις να εξιλεωθείς για τα χρόνια που έχασες! Χάρηκα πάααααρα πολύ που ξαναέφτιαξες τη ζωή σου (νομοτελειακά, έτσι έπρεπε να γίνει, σου το χρωστούσε η ζωή!) και ακόμη περισσότερο που έφερες στον κόσμο άλλα δύο αγγελούδια! Να τα χαίρεσαι τα κορίτσια σου και να είσαι πολύ πολύ ευτυχισμένη με τον άνδρα σου!!! Και πάλι ένα μεγάλο μπράβο για όλα όσα κατάφερες!!!
....δυνατή;;;;.....Αυτό που καταφέρατε, κα. Έφη είναι ηρωικό!!!...Συγχαρητήρια κ πολλά - πολλά μπράβο σε εσάς, στους γονείς σας, στην αδερφή σας, στο σύντροφό σας, στα 4 κορίτσια της ζωής σας! Πραγματικά, προσωπικά σας θαύμασα μέσα από τις σελίδες της ιστορίας σας!
ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΑ!!!!!!!!!!!!!!RESPECT
an stin proigoumeni istoria dakrusa....edw eklapsa kanonika!!!
Να σου ζήσουν τα παιδάκια ου, να τα καμαρώνεις πάντα, να είναι ευτυχισμένα! Αποζημιώθηκες με μια υπέροχη, μεγάλη οικογένεια, με τα δύο επόμενα παιδάκια και με την αγάπη του νέου σου συντρόφου για τον πόνο και την κούραση που πέρασες! Μπράβο, είσαι δυνατή! χχχ
ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ... ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ!!!! ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ...ΕΞΑΛΟΥ ΚΙΕΓΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΙΜΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΗΡΙΞΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ...ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΝΟΥΛΑ ...ΑΧ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ!!!!
Every cloud has a silver lining, λένε οι Άγγλοι. Μπορεί μια κατάσταση να φαίνεται στην αρχή δύσκολη και δυσοίωνη,αλλά με λίγη τύχη και με την κατάλληλη υποστήριξη από το περιβάλλον μπορεί να έχει τελικά την καλύτερη εξέλιξη. Χάρηκα πολύ διαβάζοντας την ιστορία σου. Και πσιτεύω ότι μια μάνα με τέσσερα κορίτσια δεν μπορεί παρά να είναι πολύ ευτυχισμένη!
Συγχαρητήρια, κοπέλα μου!!! Στα 19 σου, στην πιο τρυφερή ηλικία, πήρες μία δύσκολη απόφαση, η οποία αποδείχτηκε και η πιο σωστή!! Να σου ζήσουν και τα τέσσερα παιδάκια σου!! Πολύ χάρηκα που βρήκες στο τέλος τη σωστή αγάπη, γιατί πραγματικά ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ!!!