«Διάβασε με» – Ένα γράμμα που μας υπενθυμίζει πως όλοι αξίζουμε την ευτυχία

Το παρακάτω γράμμα βρέθηκε σε ένα άδειο κάθισμα στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου του Σαν Φρανσίσκο. Το αφιερώνουμε σε όλες τις γυναίκες, για να γνωρίζουν πως δεν είναι μόνες και μπορούν μέσα από κάθε αντιξοότητα να βρουν την ευτυχία.

Έφυγα πρόσφατα από μία συναισθηματικά καταχρηστική σχέση. Μετά από μήνες προσβολών που δεν μπορώ να επαναλάβω, μετά από ψευδείς κατηγορίες, ψέματα, αυταπάτες, σπασμένους καθρέφτες και νυχτερινές διαμάχες… έφυγα. Ξέρω πως αυτή η σχέση με δηλητηρίαζε κάθε μέρα. Με βαριά καρδιά λοιπόν άφησαν τον έρωτά μου με τον οποίο ήμουν μαζί τρία χρόνια, γνωρίζοντας πως το είχα ήδη αναβάλει πολύ. Στην αρχή με ικέτευσε, έπειτα με καταράστηκε, μα στη συνέχεια μάζεψε τις βαλίτσες του και έφυγε από τη ζωή μου σαν ένα κακό όνειρο.

Τις πρώτες εβδομάδες, το σώμα μου φάνηκε να αντιδρά σε αυτή την απόφαση. Επί τρία χρόνια έβλεπα τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και ήταν όλα ρόδινα. Δεν ήξερα ποια ήμουν χωρίς αυτόν. Παρά την καλοσύνη που λάμβανα από φίλους, ακόμη και αγνώστους, ένιωθα εντελώς μόνη.

Αυτή η αίσθηση της μοναξιάς όμως ήταν που με απελευθέρωσε. Κάπου στην πορεία, το άφησα να γίνει παρελθόν. Άφησα ελεύθερες όλες τις οδυνηρές αναμνήσεις, τις βρισιές που μου έλεγε, τα κομμάτια του που είχαν τρυπώσει βαθιά μέσα στο μυαλό μου. Σταμάτησα να πιστεύω τα όσα με έκανε να πιστεύω για τον εαυτό μου. Άρχισα να βλέπω πόσο απίθανη, πόσο ασύλληπτα όμορφη είναι η ζωή. Διαλογίστηκα, ήπια πολύ καφέ, μίλησα με αγνώστους, γέλασα με το παραμικρό, έγραψα ποίηση και σταμάτησα για να μυρίσω και να φωτογραφίσω κάθε λουλούδι. Μόλις συνειδητοποίησα πως η ευτυχία μου βασιζόταν μονάχα στον εαυτό μου, τίποτα δεν μπορούσε πια να με πληγώσει.

Βρήκα τη γαλήνη. Κάθε μέρα την πλησιάζω όλο και περισσότερο. Έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου αλλά είμαι γεμάτη ευγνωμοσύνη και ευτυχία.

Κι έτσι, έχοντας ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου, αποφάσισα να συμφιλιωθώ με την ιδέα και να αποχωριστώ τα περιεχόμενα του προηγούμενου κεφαλαίου. Το τέλος της σχέσης μου έγινε ο καταλύτης για έναν πλούτο θετικών αλλαγών στη ζωή μου. Ήταν ένα ορόσημο. Μα πιο σημαντικά, ήταν μία πράξη αγάπης για τον εαυτό μου. […] Εγκαταλείπω λοιπόν ένα κατάλοιπο από το οδυνηρό παρελθόν μου.

Φορούσα αυτό το κολιέ – ένα δώρο που εκείνος μου χάρισε – κάθε μέρα για περισσότερα από δύο χρόνια. Καθώς το αποχωρίζομαι, δηλώνω με χαρά πως προχωράω στη ζωή μου με δύναμη και χάρη και μια βαθιά, διαρκή γαλήνη.

Σε παρακαλώ δέξου αυτό το δώρο για να σου θυμίζει πως όλοι μας αξίζουμε την ευτυχία. Όποιος και αν είσαι, ό,τι πόνο και αν αντιμετωπίζεις, ελπίζω να βρεις τη γαλήνη.

Namaste,

Jamie.

πηγή: elephantjournal.com