Πόσα παιδάκια έχει η μαμά; Δύο!
«Αγάπη μου θες να κάνουμε ενα μωρό;»
Ετσι ξεκίνησαν ολα, τον Δεκέμβρη του 2012! Μια εγκυμοσυνη όνειρο, καμιά ενόχληση, αν εξαιρέσεις την κοιλιά, κανένα αλλο σύμπτωμα! Όλο το αγχος μου αν θα καταφέρουμε να του προσφέρουμε αυτά που χρειάζεται…
ΠΗΤ 30 Ιουλίου… Απο της 30/6 είχα αγχος και φόβο ότι θα γεννησω και δεν θα το καταλάβω!!! 2 Ιουλίου ραντεβου να δω ποτε θα γεννησουμε μόλις είχα μπει στην 36 βδομαδα! Και Κει σταματάνε ολαααα, στο δωματιο σε ενα μόνιτορ χωρίς ήχους τελείωσαν ολα!!! Δεν υπάρχει καρδιακή λειτουργία!
Σε λίγα λεπτα βρέθηκα στο μαιευτήριο να ετοιμαζόμαι για μια γέννα και να πρεπει να υπογράψω δυο χαρτιά αν θελω να το δω και αν θα το στείλω για νεκροψία!! Μπερδεμένοι και οι δυο ακούσαμε τους άλλους, καλυτερα να μην το δείτε, ποσο λαθος μέχρι και σήμερα και για το υπόλοιπο της ζωής μας θα το μετανιωνουμε που δεν αποχαιρετησαμε, αγκαλιάσαμε, φιλησαμε τον μονάκριβο μας! Αρνηθήκαμε να το στείλουμε για νεκροψία, θέλαμε να φύγει κατευθείαν και ανέπαφος, ετσι κι αλλιώς ήταν σαν να κοιμόταν!!!
Η επόμενη μερα μετα απο καισαρικη να ρωτάω ποτε θα μπορώ να ξανα μείνω έγκυος, η απάντηση σε 6 μήνες …
Πως περνάει ο καιρός, το εβαλα σκοπό, θα ξανα εμένα, θα το πάλευα, θα το αντιμετωπιζα…
Θα ακουστεί κάπως, αλλα το να χω την επιλογή να μπορώ να πηγαίνω στο νεκροταφείο ήταν βάλσαμο!!!
Εξετάσεις μετα τους 3 μήνες, κανένα όμως αποτέλεσμα!!!
2 Ιανουαρίου 2014 ειμαι έγκυος ξανα ακριβώς σε 6 μήνες.. Κρατάω την γιατρο που είχα μέχρι την αυχενικη διαφάνεια, όπου πριν κάν την κανω μου προτεινει αμνιοπαρακεντηση. Αλλάζω γιατρο, βρίσκω έναν να ειδικεύεται στα έμβρυα! Η αυχενικη μια χαρα, μας ρωτάει αν θελουμε να κάνουμε αμνιοπαρακεντηση και του λεμε «Οχι, αυτο το μωρό θα το κρατήσουμε ότι κι αν εχει…»
Ολα προχωράνε τελεια, φτάνουμε στην β επίπεδου, ολα κι εκει μια χαρα. Τελειώνοντας την εξέταση μου λέει ο Γιατρος «Και τώρα ξεκινάει η εκπαίδευση για το πως ακούμε το μωρό και κάθε ποτε!»
Χαρη σε αυτόν τον άνθρωπο στις 6 Σεπτέμβριου με πολυ αγχος, με φόβο ήρθε στον κόσμο ο γιος μας ο δεύτερος!!
Η ζωή ενός μωρού ξεκινάει απο όταν ήταν έμβρυο και το μονο που χρειάζεται ειναι αγάπη! Το μάθαμε με δύσκολο τροπο!!!
Μην το βάζετε κάτω
Η μαμά Α!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σκληρό ότι ποιο σκληρό μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος την απώλεια του παιδιού του ποσό μάλλον όταν πρέπει να πάρεις ΕΣΥ την απόφαση να δώσεις τέλος στην προχωρημένη εγκυμοσηνη αφού το β επιπέδου μας έδειξε πρόβλημα στην λειτουργία της καρδούλας του!αυτη ειναι η δίκη μου ιστορία και όσο ζω θα μετανιώνω όπως και ΕΣΥ!!!! Τώρα έχω και εγώ ένα αγοράκι αλλά...... Το μυαλό η καρδιά και όλο μου το ειναι ειναι κάπου εκεί ψηλά με ένα μεγάλο παράπονο και ένα συγνώμη!!!
Να σου ζήσει ο γιόκας σου !!!
λυπαμαι για την απωλεια σου,και χαιρομαι με την ευτυχια σου,να κρατας ενα μωρακι αγκαλια. περασα ακριβως τα ιδια....36 εβδομαδες....εσυ 2 Ιουλιου,εγω 18 Αυγουστου της ιδιας χρονιας....πηγα στο μαιευτηριο επειδη ειδα λιγες σταγονες αιμα....ειχα παθει και μερικη ρηξη μητρας....σ'ενα δωματιο,χωρις ηχο....δεν τον ειδα ουτε εγω....δεν μπορω να το συγχωρησω στον εαυτο μου.....εμενα βρηκαν την ωρα της γεννας οτι ο λωρος ειχε κανει κομπο σε καποιο σημειο με αποτελεσμα να κοπει και το οξυγονο καποια στιγμη.το ιδιο αισθανομαι για το νεκροταφειο,απλα στα 3 χρονια πρεπει να γινει εκταφη....και τρεμω. το διαφορετικο στην ολη ιστορια μου,ειναι οτι ειχα ηδη ενα κοριτσακι στο σπιτι,20μηνων......αλλα λογω σοβαρου προβληματος υγειας δεν ξερω αν θα δοκιμασω ξανα,για 3ο παιδακι.και αυτα τα δυο τα εκανα με πολυ κοπο,και πολλες θυσιες.παντως στο μαιευτηριο και γω το ιδιο σκεφτομου και ρωτησα...ποτε μπορω να ξαναμεινω εγκυος,μου ειπαν και μενα σε 6 μηνες αλλα τελικα προτιμησα να ξαναρχισω τη θεραπεια της παθησης μου και θα δουμε....γιατι αλλαξες γιατρο τελικα,δεν καταλαβα,αφου και ο αλλος σου προτινε αμνιοπαρακεντηση?ασε που με εχεις βαλει σε σκεψεις....λες να εχουμε την ιδια γιατρο?εισαι απο Αθηνα?τα αρχικα της δικης μου ειναι Α.... ΝΤ...... εδω ειναι οι ιστοριες μου..http://www.eimaimama.gr/2013/09/9-mines-meta-xoris-moro.html πολλες ευχες και για επομενο μωρακι....γρηγορα.
Συλβια μου ποσο ιδιες σκεψεις 10 λεπτα ηθελα μονο να συννηδοτοποιησω τι εγινε... Μιλαω συνεχεια στον γιο μου για το αφερφακι του που χει στον ουρανο κ τσακωνομαι με οσους μου λενε ε ενα παιδακι εχεις... Θα ηθελα να ευχηθω να μην το ξανα ζησει καμμια μητερα, αλλα θα ειναι ψεμα θα ευχηθω μονο να μην το βαζουμε κατω και να μην σταματαματαμε τις προσπαθειες... Το ιδιο αγχος εχω κι εγω με την εκταφη ευχομαι να το καθυστερησω.....