Το μόνο που ξέχασα να ευχηθώ ήταν να είναι υγιής!
Θέλω κι εγω να πω την δικη μου ιστορία, πράγματα που δεν μοιράστηκα με κανέναν. Εχω κι εγω ενα αγγελούδι 19 μηνών, είχα μια πολυ όμορφη εγκυμοσύνη, που την έζησα με τα ολα της, πολυ φαΐ, πολλές βόλτες, ατέλειωτες ώρες στον καναπέ να μιλάω με το μωρο μου, τιποτα δεν μου έδειχνε κάτι άσχημο. Συνέχεια συζητούσαμε για το πόσο όμορφο θα ειναι το παιδι μας, τι να παρει απο μένα τι να παρει απο αυτόν, να μην μοιάσει απο δω να μην μοιάσει απο κει και γελούσαμε, το να βγει υγιές δεν το πολυ λέγαμε μάλλον γιατί το είχαμε δεδομένο, δεν πιστεύαμε κάτι αλλο. Επίσης συνέχεια έλεγα ποτε θα έρθει θέλω να τον δω, δεν μπορώ να περιμένω, ο άντρας μου μου έλεγε «Περίμενε, δεν ειναι η ωρα ακομη».
Νομίζω οτι ο Θεός με τιμώρησε! Μου τον έφερε απρόσμενα 20 μέρες νωρίτερα!
Έχανα αμνιακό υγρό σιγά σιγά για μια βδομάδα περίπου χωρίς να το καταλαβαίνω, τα δυο τελευταία βραδια είχα για λιγο κάποια πονάκια αλλα ήμουν τόσο χαζή που έλεγα στο μηνα μου ειναι λογικό. Πήγα στο προγραμματισμένο μου ραντεβου και με έβαλαν να δουμε τους σφυγμούς, όπως και την προηγούμενη φορά που πήγα. Μεγάλο λάθος του γιατρού που δεν μου έκανε υπέρηχο, αν είχα κάνει θα βλέπαμε τι συμβαίνει, φταίω κι εγω που δεν του το ζήτησα, δεν ήξερα και περίμενα αυτόν να μου πει οτι έπρεπε…
Όταν πήγα λοιπόν δεν ακουγόταν καλα το παιδι, οι σφυγμοί πολυ χαμηλοί. Μου είπαν να φάω σοκολάτα, είχα πάντα μαζί μου (γι’ αυτο είχα φτάσει 72 κιλα απο 48 που ξεκίνησα) αλλα τιποτα. Ο γιατρός ειπε το παιδι στρεσαρεται πολυ δεν ξέρω γιατί μπαίνουμε αμέσως για καισαρική. Ο γιατρός με κοίταξε και ειπε οτι δεν χάνω υγρά (τόσο βλάκας), με ετοίμασαν και περιμέναμε να φέρει την βαλίτσα ο άντρας μου για να του πει τι συμβαίνει, άλλη βλακεία, χάναμε χρόνο, για να μην του πούμε τιποτα που θα παρει περισσότερα λεφτά για την καισαρική.
Στο χειρουργείο ήταν και ένας συγγενης γιατρός για να βλέπει. Μην σας κουράζω αλλο. Κοιμήθηκα και όταν άνοιξα λιγο τα μάτια μου είδα να ντύνουν ενα μικρό μωρο σαν γατάκι, χαμογέλασα και έκλεισα πάλι τα μάτια μου. Με ανέβασαν στο δωμάτιο και είδα 15 άτομα φίλους και συγγενείς να περιμένουν. Με έβαλαν στο κρεβάτι και μου έφεραν το παιδι μου. Μου είπαν «Φίλα, το να φύγουμε» εγω δεν ήξερα, τον φίλησα, μας έβγαλαν φωτογραφία και μου τον πηραν. Θα τον πήγαιναν σε άλλη πόλη -γιατί είμαστε σε επαρχία- για να μπει σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Τραγικό… το παιδι γεννήθηκε και δεν έκλαψε, δεν έπαιρνε οξυγόνο μέχρι να γεννηθεί και όταν τον έβαλαν στην εντατική είχε μάσκα και παντού καλώδια, και αυτοί οι άνθρωποι μου έφεραν μεσα στο δωμάτιο αυτό το παιδι με τόσα αναπνευστικά προβλήματα μεσα σε 15 άτομα απλα για να το φιλήσω. Κι αν μου πέθαινε εκεί; Τι θα γινόταν;
Παιρναμε 2 φορές την μέρα τηλεφωνο στην μονάδα, δεν καταλαβαίναμε, το πρωί μας έλεγαν παμε καλα, το απόγευμα δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει. Ο άντρας μου εχει προβλημα με τα ρευματικα του και με το αγχος εχει προβλήματα και ήταν στην κλινική δίπλα απο μένα, δεν μπορούσε να κουνηθεί. Κλαίγαμε μαζί. Ερχόταν οι φίλοι μας και τον πήραν αγκαλιά να παει στην Πάτρα να μιλήσει με τους γιατρούς και να δει το παιδι.
Μετα απο 3 μέρες βγήκα και εγω. Έφυγα κατευθείαν και πήγα στο μωρο μου εμένα εκεί σε συγγενείς. Να ειμαι κοντα του…
Τέλος πάντων έμεινε με πολλα παρατράγουδα 20 μέρες στην κλινική. Τον πήραμε σπιτι και νομίζαμε οτι ολα τελείωσαν, ολα ήταν ενα κακό όνειρο. Πολυ ταλαιπωρία τις πρώτες μέρες γιατί ήταν 2200 και δεν έπινε πολυ γάλα. Γεννήθηκε μικρότερος απο οτι θα ήταν φυσιολογικό.
Ήταν ένας πανέμορφος Άγγελος με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια, δεν άλλαξε έτσι ακριβώς ειναι και τωρα με άσπρο δερματακι. Ένας κούκλος.
Επανέρχομαι σε αυτό που είπα πριν οτι με τιμώρησε ο Θεος, ζητούσα ενα όμορφο παιδι και μου το έδωσε αλλα δεν έλεγα τιποτα για την υγεία του και μου τον έδωσε με πολλα προβλήματα, ζητούσα να έρθει γιατί δεν μπορούσα να περιμένω και μου τον έφερε πρόωρα αλλα σε μονάδα εντατικής και τον πήρα σπιτι ακριβώς την μέρα που θα γεννούσα φυσιολογικά.
Τον πήραμε λοιπόν σπιτι, πηγαίναμε σε όσους γιατρούς μας είχαν υποδείξει απο την μονάδα και αφού ολοι μας έλεγαν ολα εντάξει το μόνο που είχε μείνει ήταν κάθε 3 μήνες να μας βλέπει ένας νεογνολογος για να βλέπει αν ολα ειναι εντάξει.
Έβλεπα οτι το παιδι μεγαλώνοντας δεν μπορούσε να πιάσει καλα πραγματακια, προσπαθούσε αλλα δεν μπορούσε. Και όλο ήθελε να ειναι όρθιος και εμεις χαιρόμασταν για το πόσο δυνατό μωρο έχουμε και πόσο γρήγορα θα περπατήσει. 6 μηνών μας είδε ο νεογνολογος, του είπα την ανησυχία μου και ειπε «δώστε του χρόνο, ειναι πρόωρος και ταλαιπωρημένος». Του είχαμε πολυ εμπιστοσύνη και αυτό μας έφαγε.
9 μηνών που ξαναπηγαμε λεει «Αμέσως φυσικοθεραπεια και να τον δει παιδονευρολόγος» Πέσαμε απο τα σύννεφα. Γύρισαμε στην πόλη, ούτε εγω ξέρω πως έψαξα βρήκα που ειδικεύονται στα μωρά για φυσικοθεραπείες και πήγα, τυχαίνει και την επόμενη μέρα έρχεται ένας παιδονευρολόγος πολυ καλός απο Αθήνα εκεί που έκλεισα φυσικοθεραπεια και μας βλέπει.
«Το παιδι εχει μια σπαστικοτητα και υπερτονια άνω κατω άκρων (εγκεφαλική παράλυση) αυτό θα φανεί και σε μια μαγνητικη εγκεφάλου αλλα δεν υπάρχει λόγος να μπει το μωρο σε αυτή την διαδικασία γιατί αυτό ειναι σίγουρα και το μονο που χρειάζεται ειναι φυσικοθεραπεια, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι αλλο«
Μετα απο μια βδομάδα πήγαμε στην Πάτρα σε άλλον που μας υπέδειξε ο νεογνολογος, αυτός βρήκε την ιδια πάθηση αλλα και νοητική υστέρηση.
Μας έδωσε να καταλάβουμε οτι δεν μπορούμε να κανουμε τιποτα για το παιδι μας, γενικά ήταν απαράδεκτος.
Ξεκινήσαμε φυσικοθεραπεια και εργοθεραπεία, μας στείλανε σε οφθαλμίατρο και μας βρήκαν υπερμετρωπία και στραβισμό και φορέσαμε γυαλάκια. Ειναι ένας κούκλος. Ένας Άγγελος. Γαλάζια γυαλάκια σε γαλάζια μάτια και άσπρο δέρμα με ξανθά μαλλάκια.
Πήγαμε και σε 3ο παιδονευρολόγο και μας ειπε τα ιδια. Μας σύστησε να κανουμε πρώιμη παρέμβαση μια βδομάδα το μηνα στην Αθήνα. Το κάναμε και αυτό και παμε καθε μηνα. Αυτή την στιγμη που στέλνω είμαστε καθ οδον για εκεί. Όντως κάνουν παρά πολυ καλή δουλεια στην πρώιμη για τα μωρά στο ΕλεπΑπ. Κάναμε και την Μαγνητικη και ήταν έτσι όπως μας τα έλεγαν. Περιμένουμε και ξαναπεριμενουμε. Δεν καθεται ακομη στον ποπο του, δεν μπορεί να πιάσει καλα πράγματα, αλλα ειναι ενα τέλειο μωρο που σου χαμογελάει απλα γιατί εισαι κοντα του, ήρεμος οτι κι αν περνάει, δεν γκρινιάζει (και περνάει κάθε μέρα πολλα), α ξεκινήσαμε και λογοθεραπεία. Ελπίζουμε να περπατήσει γιατί κανεις δεν στο λεει με σιγουριά. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο και δεν ξεκινήσαμε θεραπείες νωρις 2 ή 3 μηνών που ξεκινάνε αλλα παιδιά. Αλλα το παλεύουμε, παμε και τωρα τον χειμώνα σε θερμαινόμενη πισίνα και του κανω ασκήσεις, εγω φτιάχνω σώμα και αυτός χέρια πόδια.
Αυτή ειναι η ιστορία μου, να ψάχνετε κορίτσια και μανούλες, μην επαναπαυεστε σε κάποιον γιατρό αν κάτι δεν σας παει καλα. Ψάξτε και θα ειναι ολα καλύτερα κι ας ειναι και περιττό. Εγω εχω πολλές ευθύνες και δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου γιατί πάντα ήμουν «Σιγα, δεν ειναι τιποτα».
Τα πρόωρα ειναι πολλα και έχουν παρά πολλα προβλήματα αργοτερα. Όχι ολα, αλλα τα περισσότερα. Και για αυτά ο χρόνος ειναι πολύτιμος.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
και γιατί δεν εκανες μήνυση στο γιατρό; εγώ θα το έκανα! τουλάχιστο να μην το ξαναπάθουν και άλλα παιδάκια...
Μην το βάζεις κάτω!...ξέρω είναι δύσκολο..αλλά πρέπει να έχεις δύναμη.. Κάνε τις θεραπείες και έχει ο Θεός! και εμένα μου λέγανε δεν θα περπατήσει κλπ..κλπ... η μαγνητική όντως ''πειραγμένη'' αλλά τα έκανε τελικά..και ενώ η μαγνητική συνεχίζει να είναι ίδια.. το παιδί που βλέπεις δεν έχει καμία σχέση με αυτήν! (σαν να είναι αλλου η μαγνητική) Για την νοημοσύνη δεν μπορούν να σου πουν από τόσο μικρή ηλικία..μην ακούς κανέναν.. μετα τα 6-7 βγάζουν τέτοια συμπεράσματα..και πάλι..καθένας έχει το ρυθμό του! Και να ξέρεις πως γίνονται και θαύματα...και όλα τα πρόωρα παιδιά πάνε καλά όταν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αυτά! Αν καποιος γιατρός η θεραπευτής δείχνει να μην ελπίζει για μωρό σου..άλλαξέ τον! αυτα από την προσωπική μου πείρα... καλή τύχη !!
apo to 7o mhna k meta ths egymosinis moy to mono poy skeftomoyn htan na exw ena gero mwro.ola ta alla den me endieferan elega as xipnisw apo tin kaisariki na moy poyn oti ola einai kala k den thelw tipota allo
Mama kalo kouragio, to paidi mou diagnwstike me ydrokefalia Kai tha xeirourgithei se Mia ebdomada! Mporeis na mou dieukriniseis se parakalw ean einai kalo I kako simadi na thelei na steketai? I Diki mou I koroula tis aresei na steketai sta podia tis Kai mou edine elpides oti einai gera ta podarakia tis!
Ξεφορτώςου αυτές τις ενοχές που δεν ειναι καθόλου δίκαιες,,,γιατι όλες οι μανούλες τα ίδια καλα ευχήθηκαμε για τα παιδιά μας,,,σου ευχομαι κουράγιο κ δύναμη....θα δεις πως η ζωη ειναι πολυ ομορφη κ θα σου συστήσω να δεις μαρτυρίες άλλων γονιών που ξεπέρασαν τον πόνο κ βρήκαν αληθινή ζωη,,,,,μη χάνεις ούτε μια μέρα αγάπης κ χαράς,,,υπαρχει μέσα μας,,,,καλες γιορτές κορίτσι μου....
Κοριτσακι μου δεν φταις εσυ! Καντε οτι κσλυτερο για τον Αγγελο σας κ μη χανεις την πιστη σου!! Σας ευχομαι οτι καλυτερο!
κουραγιο και ευχες για το καλυτερο κοριτσι μου.να ειστε καλα να δωσετε πολυ αγαπη σε αυτο το παιδακι...εσυ δεν φταις σε κατι,κανεις δε σε τιμωρησε επειδη βιαζοσουν να γινεις μαμα,μη το βλεπεις ετσι.χαιρομαι πολυ που στη βαφτιση της κορης μου,ζητησαμε απο τους καλεσμενους να κανουν αντι για δωρα δωρεες στο ΕΛΕΠΑΠ. Τωρα βλεπω στη πραξη τη χρησιμοτητα του ιδρυματος-που την ηξερα γι'αυτο και το επελεξα-.ειμαι ενας ανθρωπος με 67% αναπηρια λογω πολλων χειρουργειων στις αρθρωσεις-ολικες αντικαταστασεις,θα τα ξερεις απο τον αντρα σου- και γ'αυτο εχω μια αδυναμια στα παιδια που δεν τα καταφερνουν με τις κινησεις τους....ουτε και γω τα καταφερνω καλα.αλλα παλευω.διδαξε στο παιδακι σου να ειναι μαχητης και φυσικα νικητης. ολη μου η αγαπη για σας.
Δεν φταις εσυ. Υποτιθεται οι γιατροι που εμπιστευεσαι θα πρεπει να σε καθοδηγουν σωστα. Ουτε φταις γιατι ευχοσουν το μωρο σου να ειναι ομορφο και ειχες την ανυπομονησια να το δεις. Ολες οι μανουλες την ιδια προσμονη εχουν. Παντα σε μια εγκυμοσυνη η σε μια γεννα μπορει να προκυψουν προβληματα το θεμα ειναι πως αντιμετωπιζονται απο τους ειδικους. Προσπαθησε να εισαι διπλα στον αγγελο σου και να του δωσεις οσα εφοδια μπορεις που θα τον βοηθησουν να σταθει στα ποδια του σε αυτη την ζωη. Καλη δυναμη και ειμαι σιγουρη μεσα απο αυτο τον δυσκολο δρομο θα παρεις και πολλες χαρες και καθε μερα θα εισαι περηφανη για αυτο το πλασματακι.
Καλή δύναμη σας εύχομαι κοπέλα μου... Αλλά μη σκέφτεσαι ότι ο Θεός σε τιμώρησε επειδή δεν ευχόσουν να βγει το παιδί γερό. Ένα παιδί με προβήματα υγείας δεν είναι "τιμωρία από το Θεό"...
Το παιδί σου είναι υγιές. Ακόμη κι αν δεν μπορούσε ποτέ να περπατήσει θα ήταν ανάπηρο, όχι άρρωστο. Προσέξτε τις λέξεις που χρησιμοποιείται γιατί κάνουν τεράστια διαφορά!
Σε ολο το κειμενο αντιλαμβανομαι οτι κατηγορεις τον εαυτο σου...Βγαλε απο το μυαλο σου οτι φταις που ευχηθηκες να δεις το μωρο σου γρηγορα , ευχηθηκες ενα ομορφο μωρο..ο Θεος δεν ειναι τιμωρος .Ολες μας ευχηθηκαμε το μωρο μας να ειναι ομορφο και οταν βαρυναμε ειπαμε" Αντε να βγει" μην γεμιζεις ενοχες...και σαφως οταν ολες οι εξετασεις και οι επισκεψεις στον γιατρο ειναι καλες πιστευεις οτι ειναι καλα στην υγεια του και το θεωρεις δεδομενο..δεν βλεπω πουθενα να εκανες κατι κακο κατι που δεν θα εκανε ή σκεφτοταν μια υποψηφια μανουλα. Οι συγκυριες ηρθαν ετσι και βιωσες μια ιδιαιτερη κατασταση και μην χασεις την πιστη σου γιατι απο αυτη θα αντλεις δυναμη.
Κουραγιο, ειναι το μονο που μπορω να σκεφτω και δυναμη σε αυτον τον αγωνα που εχεις μπροστα σου,αλλη μια φορα βλεπω μεσα απο την ιστορια σου ποσο ισχυει το "προσεχε τι ευχεσαι"και ποσο μας εχει επηρεασει ολους μας και μας βορβαδιζουν καθημερινα με αυτο το ωραιο εξωτερικο περιβλημα σε ολα......αυτο που θα μπορουσα να σου πω κανε μια νεα ευχη με σοφια πια,εχε αγαπη ελπιδα και πιστη...
Κουράγιο σε σένα κ στον άντρα σου για τον αγώνα που έχετε, μπορεί να φανεί χαζό αυτό που θα σε πω όμως το μωρό στο φέρανε να το φιλήσεις γιατί μπορεί απλά να μην του έδιναν ελπίδες και ήθελαν να έχεις μια στιγμή μαζί του.....