Χωρίς οικογένεια…
Αυτη τη στιγμη ο μικρουλης μου κοιμαται στην κουνια του και βρηκα λιγο χρονο να σας γραψω!! Τολμω να πω πως εχω διαβασει ολες τις ιστοριες και πολλες φορες συγκινουμαι πολυ..
Η δικη μου ιστορια τωρα ειναι λιγακι στεναχωρη..
Γνωρισα τον πρωην αντρα μου πριν 3 χρονια και τον ερωτευτηκα πολυ, εκεινος οπως τωρα πια ξερω πως μαλλον καθολου.
Μειναμε μαζι στον 1,5 χρονο σχεσης, εγω ημουν τοτε 23,5 χρονων και δεν εδινα σημασια σε ασχημες συνηθειες του, ποτο, αντιληψεις. Δεν εδειχνε αυτο που λεμε μαμακιας, ομως στην πραγματικοτητα ηταν ενα πιονι της μανας του.. η οποια δεν με σεβοταν μου μιλουσε πολυ ασχημα και οταν εκεινος ηταν παρων πολυ τρυφερα και γλυκα..
Η πρωην πεθερα μου παιρνει αγωγη ψυχιατρικη και ο πεθερος μου πινει πολυ ειναι αλκοολικος. Θα μου πειτε… που πηγαινα;;
Επειδη οι σχεσεις των γονιων μου ποτε δεν ηταν οι καλυτερες και επειδη ως παιδι δεν ειχα βιωσει τα καλυτερα, οχι οτι δεν αγαπουσαν εμενα και τα αδερφια μου, αλλα δεν υπηρχε αλληλοεκτιμηση..
Επεστρεψα λοιπον απο τις σπουδες μου δεν ηθελα να μεινω σπιτι και αρραβωναστικα για να συζησω.. κι ετσι σημερα εχω ενα γιο 7,5 μηνων σκετο κουκλι.. αλλα χωρις οικογενεια..
Ο πρωην μου ηθελε να πηγαινει το παιδι στη μαμα του χωρις εμενα και εγω δεν το επετρεπα, σε εναν απ τους καβγαδες μου με χτυπησε ενω ειχα αγκαλια το μικρο μου.. και καλεσα την αστυνομια.
Η καθε μερα ηταν αφορητη πριν γινει αυτο.. με το μωρο μας δεν ειχε καμια επαφη και συνεχως πηγαινε στη μαμα του. Το ειχε μετανιωσει, δεν μ’ αγαπουσε..
Επισκεφθηκα ψυχολογο και με βοηθησε αρκετα να σταθω στα ποδια μου..
Βλεπει το παιδι 3 φορες την εβδομαδα, ερχεται στο σπιτι αλλα δεν με βοηθαει οικονομικα καθολου.. δινει 140 το μηνα και το βαρος πεφτει στον μπαμπα μου και ντρεπομαι πολυ για αυτο.
Μανουλες και μελλουσες μανουλες, τα παιδακια μας εχουν αναγκη ουσιαστικες σχεσεις και δεμενες οικογενειες, μην κανετε το λαθος μου..
Ειμαι μολις 25 χρονων και βασανιζομαι με δικαστηρια και αντιδικιες και ξερω πως μια μερα θα θελουν να πληγωσουν το αστερι μου και θα με κατηγορησουν γιατι ειναι ανθρωποι δολιοι. Οσο για την ελληνικη δικαιοσυνη βασιζεται σε μαρτυρες οι οποιοι στη δικη μου περιπτωση φοβουνται!
Αν καποια μανουλα εχει περασει τα ιδια, ας μου πει τι αποφασισε το δικαστηριο για την επικοινωνια;
Φιλια σε ολες κι ευχαριστω που με διαβασετε, να ‘στε παντα καλα!
Μαμα Ν.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πόσο κρίμα να φτάνουν νεοι ανθρώποι σε τέτοιες καταστάσεις.. Κι εγω εχω χωρίσει 2,5 χρόνια τώρα και περιμένουμε να βγει το συναινετικό διαζύγιο. Εχουμε ενα κοριτσάκι 3,5 χρόνων και δεν μπήκαμε καν στην διαδικασία δικαστηρίων για την επιμέλεια, θεωρήσαμε και οι δυο αυτονόητο οτι Το παιδί πρέπει να μεινει μαζι μου και οτι εκείνος μπορεί να το βλέπει όποτε θέλει χωρίς περιορισμούς αρκεί να μην χαλάει το βασικο πρόγραμμα του παιδιού, ούτε και για το οικονομικό ασχολήθηκαν δικαστές κτλ. Μου ειπε μεχρι 250 μπορω να δίνω και τέλος. Ουτε τσακωμοί ούτε φασαρίες ουτε τίποτα..! Αν θέλεις το παιδι σου να ειναι καλα βάζεις εγωισμούς στην άκρη.. Και οχι δεν ειναι απαραίτητο να στρέψουν το παιδί σου εναντίων σου οι άλλοι με λόγια αλλα ειναι σίγουρο οτι το παιδι σου θα στραφεί μονο του εναντίων σου μεγαλώνοντας οταν καταλάβει οτι εσυ απο τον εγωισμό σου του στερησες τον βιολογικο του πατέρα.. Και λεω το βιολογικό γιατί ειναι λογικο να ξαναφτιάξεις τη ζωη σου και αν μιλάμε για ένα μικρο παιδακι, τον μελλοντικό σου σύζυγο θα τον εχει σαν πατέρα. Οπως εχει εμενα η κόρη μου τον 2ο άντρα Μου, τους φωνάζει και τους 2 μπαμπα. Δεν εχουμε δικαίωμα να χαλάμε τη ζωη των παιδιων μας για δικα μας καπρίτσια..!!!
Το οτι την χτύπησε, έπινε και ήταν γενικώς απών, σου φαίνονται λίγοι λόγοι για να χωρίσει; Ποια είναι τα καπρίτσια της, ότι θέλει να είναι ασφαλης και να ζει με αξιοπρέπεια; Συγνώμη εάν κατάλαβα λάθος το κείμενο σου αλλά αυτό μου άφησε η τελευταία σου παράγραφος. Και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να το λες όταν κι εσυ ίδια είσαι χωρισμένη.
Σαν να εγραψα εγω την ιστορια αυτη!!! Η μονη διαφορα οτι ο αλκοολικος πεθερος πεθανε πριν τον γνωρισω.ολα τα αλλα ακριβως τα ιδια! Ακριβως!! Ποτο μαμακιας ξυλο κτλ! 25 χρονων κ η κορουλα μου πριν 7 μερες εγινε ενος χρονου!!! Ειναι παρα πολυ δυσκολα τα πραγματα! Αλλα αξιζει καθε λεπτο για το σπλαχνο σου! Δυστυχως ακομα κ τα λεφτα παιζουν μεγαλο ρολο στο θεμα δικαστηριου κτλ.((δικια μου εμπειρια δεν ειναι παντα ετσι)) !!!! Προσεχε το μωρακι σου κ τον εαυτο σου! Για μα ειναι καλα το παιδι πρεπει μα εισαι εσυ πρωτα καλα!!! Κ μετα προσεχε πολυ την απεναντι μερια! Μη δεχτεις ουτε νερο! Εγω δεχτεικα κ το μονο που θυμαμαι οτι ξυπνησα στο καναπε την επομενη μερα με το μωρο στη κουνια! Σου ευχομαι τα καλυτερα και καλη δυναμη!!!
κοπελια βαστα γερα....ειναι μακρυσ ο δρομοσ αυτο ειναι μονο η αρχη.και εμενα ο πρωην μου ηταν ποοοοολυ μαμακιας και την ακουγε πολυ χωρισαμε πολυ νωρις(ημερων ηταν ο μικρος μου)δεν ηθελε ουτε λεφτα να δινει αλλα ουτε κ το παιδι και βεβαια κανενας απο την οικογενεια του κ ετσι επεσε το βαρος στον πατερα μου(οπως γινεται τλκ)κ θα σου πω οτι ντρεπομαι κ εγω πολυ....το παιδι μου δεν τον εμαθε ποτε κ δεν τον ηξερε....απαιτησε καποια στιγμη να τον παιρνει κατι το οποιο πετυχε με δικαστικη αποφαση 1ο κ 3ο σ/κ κ βεβαια με τσαμπουκα κ τραμπουκισμο απο τον αλκοολικο μπαμπα του κ τη μεγαιρα τη μανα του που γι'αυτην ημουν ανικανη για το παιδι(ενω ο γιος της ηταν)αλλα βεβαια δεν καταφεραν τπτ παρα μονο να τρομαξουν το παιδι κ να μν τους θελει(λεσ κ τους ηθελε)...Αυτη τη στιγμη λοιπον τραβιεμαι κ εγω με δικαστηρια για να μου παρει το παιδι κ με παρουσιαζει μια μανα τερας αντι να σεβαστει το γεγονος οτι το μεγαλωνα μονη(τι λεω τωρα)...απλα ευελπιστω σε μια επιεικια της εδρας λογω της αρρωστιας που εχει ο μπαμπας του μικρου μ καταλαβαινεις...Βασικα κανε γερο στομαχι γιατι θα ακουσεις κ θα δεις πολλα..πολλοι θα σε κρινουν..ποτε κανενας τους δε μενει σε ενα δικαστηριο κ ποτε κανενας δεν αποδεχετε οτι φταιει..και βεβαια μν περιμενεις κοινωνια κ κρατος να σε στηριξουν...μπουρδες τπτ δεν μπορουν να κανουν.θα σε αντιμετωπισουν απλα σαν αλλη μια δικη..στηριξου σε σενα κ μονο σε εσενα κ στην οικογενεια σου κ αστους...ενα πραγμα θα σου πω οποιος σκαβει το λακο του αλλου πεφτει μεσα...και η δικαιωσυνη θα ερθει καποια στιγμη και για σενα απλα τοτε δεν θα σε νοιαζει.ΕΙΠΑΜΕ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ...Σου ευχομαι υπομονη κ ολα να σου πανε καλα και οπως τα θες....
το μωρό έχει οικογένεια! Εσένα.....τα παιδιά ορφανεύουν απο μανα οχι απο πατέρα....και με αυτή τη συμπεριφορά του ( να σε χτυπήσει ενω είχες το μωρό αγκαλιά ? να σε χτυπήσει γενικά?) θεωρώ οτι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και επικύνδυνος ! καλά κάνεις και προσπαθείς να ξεφύγεις...και θα τα καταφέρεις! σου εύχομαι καλή επιτυχία και καλή ζωή απο εδω και πέρα !λάθη κάνουνε όλοι εσυ όμως έχεις τη δύναμη και να το διορθώσεις..και ήδη ξεκίνησες! τώρα απο εδω και πέρα θα είναι όλα καλύτερα!! να είσαι σίγουρη γι'αυτό !
τα παιδια εχουν 2 γονεις.
Όμως υπάρχουν κ γονείς που αποποιούνται τον ρόλο τους δυστυχώς...Σαφώς κ πιστεύω πως έχουν ίσους ρόλους κ οι δυο γονείς, αλλά πρέπει κ να το θέλουν. Δεν θεωρώ ικανο πατέρα έναν άντρα βίαιο.
Συγχαρητήρια σε όσους υιοθετούν άκριτα τις δηλώσεις της καθεμίας. Αυτό έχει καταστρέψει όσους πατεράδες θέλουν να έχουν επαφή με τα παιδιά τους μετά το διαζύγιο. Μας πετάτε όλους μέσα σε ένα στερεότυπο αδιάφορου, βίαιου, κ.λπ. και πρέπει ο καθένας να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Δείτε μελέτες που υπάρχουν για το πόσα ψέματα λένε οι διαζευγμένες μητέρες προκειμένου να στερήσουν από τον πατέρα την επαφή με τα παιδιά του. Επιστημονικά πράγματα Βάσω μου.
Βασούλα, τα παιδιά ορφανεύουν από μάνα; Μόνο; Έχεις ακούσει τον όρο "σεξιστικός"¨ή "ρατσιστικός";
To μωράκι σου και εσύ είστε μία όμορφη οικογένεια και έτσι πρέπει να το βλέπεις γιατί έτσι είναι! Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!
εισαι πολυ θυμωμενη και ειναι φυσιολογικο. εισαι και μικρουλα, οποτε λογικα θα ζουσες σε ενα ροζ συννεφο. Θα σου πω μερικα πραγματα και εαν θες τα αξιολογεις. 1) το μωρο σας εχει οικογενεια. Εσενα για μαμα του, και τον πρωην συντροφο για μπαμπα του. Εαν το δεις ετσι θετικα (οπως ειναι αλλωστε) τοτε ισως ξαλαφρωσεις απο πολλα. Και ισως συννενοηθείτε για το καλο του παιδιου. ειστε πολυ νεοι και πρεπει να στε ανοιχτομυαλοι. 2) Απο το 1) απορρεει το δικαιωμα του πατερα και της πατρικης του οικογενειας για επικοινωνια με το μικρο παιδί. Οποτε κοιτα να μη του το στερησεις. Γιατι να πας σε αντιδικια για κατι τοσο αυτονοητο? Αν δεν συντρεχουν σοβαροι λογοι οι οποιοι αποδυκνειονται στο δικαστηριο, η αντιδικια για κατι τετοιο μονο ενταση, πικρια, μισος και καχυποψια προσθετει. Εσυ θες ηρεμια. 3) Το παιδι μακροπροθεσμα ωφελειται απο τη παρουσια και των δυο γονιων ειτε αυτοι μενουν στο ιδιο σπιτι ειτε χωρια. Μονο στην ελλαδα υπαρχει αυτη η απαρχαιωμενη αντιληψη για τα παιδια των χωρισμενων η οποια αντιληψη τρεφεται και απο το δικαστικο κυκλωμα (ξερεις ποσοι ζουν απο ολες αυτες τις αντιδικιες??) 3) απο τα λεγομενα σου προκυπτει οτι βλέπει το παιδι του και δινει λεφτα. 140 ευρώ. Το θεμα της διατροφης βεβαια εφοσον δεν συμφωνειτε, ειναι κατι που μπορουν να το λυσουν τα δικαστηρια. Αλλά φαινεται εμπρακτως οτι θελει να εχει επαφη με το παιδι του και το στηριζει οικονομικα (εστω και αυτα που δινει, τι εισοδημα εχει) 4) Η αντιδικια θα σου στοιχισει στη καλυτερη πανω απο 5.000 ευρώ και αρκετα χρονια ψυχικης ηρεμιας. Κατσε και σκεψου γιατι μπαινεις σε αυτη τη διαδικασια. Τι κερδιζεις εσυ και το μωρο (το οποιο μεχρι να ηρεμησετε θα πηγαινει σχολειο) και τι χανετε? 5) Το τι θα γινει στο μελλον γιατι το προεξοφλεις? Πως εισαι τοσο σιγουρη? Σου θυμιζω πως εκανες μια λαθος κριση ήδη μια φορα. Επειδη πληγωθηκες δε σημαινει πως το παιδι θα πληγωθει. Μαλλον για να μαστε ακριβεις, θα πληγωθει εφοσον δεν παραμενετε γονεις για το παιδι σας. Εχεις φοβους και αντιληψεις που προερχονται απο το συναισθηματικο τραυμα σου. Και ειναι πολυ φυσικο. Ομως αρχισε σιγα σιγα να βλεπεις και θετικα πραγματα. Θα θελες να ναι καποιος μαζι σου γιατι ετσι? μονο για το παιδι? εισαι νεα, εχεις στηριξη, εχεις ενα κουκλακι, το κουκλακι εχει 2 γονεις και δεν ειναι ορφανο. Κοιτα μη το "ορφανεψεις" αθελα σου. Υπαρχει χρονος να διορθωσετε τα πραγματα. Οχι να μεινετε παλι μαζι (που και αυτο μπορει να γινει εφοσον δειξετε χαρακτηρα στο διαζυγιο και εχετε ομαλες σχεσεις), αλλά να προσαρμοσετε τη σχεση σας στο ρολο του γονιου. Συναινεση κουκλα μου. Μην μεταφερετε τα προβληματα της σχεση σας σε οτι αφορα το παιδι. Ειναι εγωισμος. Και μην αφηνεις τριτους να μπουν αναμεσα σας. στηριξη απο γονεις οκ αλλά πολλες φορες οι γονεις δυναμιτιζουν τις οποιες προθεσεις για καλες σχεσεις. Λες οτι δεν σαγαπαει. Εγω θα σου πω οτι σε αγαπαει γιατι εχετε ενα παιδι μαζι. Και αγαπαει και το παιδι του. Ειναι στο χερι σου σε μεγαλο βαθμο αυτή να μη χαθει. Να μεινει η αγαπη του γονιου προς το παιδι του αλλά και η αγαπη και ο σεβασμος προς τον πρωην συντροφο.
Κ. Antoin Διαβάζω παντα τα σχόλια σας, που τα θεωρώ πολυ εύστοχα, και σας εκτιμώ.νομιζω οτι ειςτε ενα πολυ θετικό άτομο ( άνδρας; Γυναίκα;) Μια φράση σας όμως στο σχόλιο αυτο με ξένισε. Αναφέρεστε σε "δικαστικό κύκλωμα " που ζει απο τις αντιδικίες των πρώην ζευγαριών. Τι κύκλωμα ειναι αυτο; Απο ο, τι ξερω οι δικαστές παίρνουν μηνιαίο μισθό, και δεν αμοιβονται με το κομμάτι. Η αλήθεια ειναι οτι θα επιθυμούσαν οι υποθέσεις να ειναι λιγότερες, οχι περισσότερες. Αν διαβάσετε το σχόλιο μου αυτο, που γράφτηκε καθυστερημένα γιατι τωρα διάβασα το δικό σας, και αν έχετε χρόνο, θα ήθελα να μου διευκρινίσετε περιςςοτερο τα περί "δικαστικού κυκλώματος" Τωρα σε σχέση με την κυρία που έγραψε το κείμενο. Αγαπητή κυρία, οπως και για ιατρικά θέματα, έτσι και για νομικά, δεν ειναι φρόνιμο να ζητά κανείς λύσεις στο internet. Και να σας απαντήσει κάποια κυρία τι έγινε στην περίπτωση της τι θα κερδίσετε; Μήπως ξέρετε αν οι περιπτώσεις σας ειναι ίδιες ( που αποκλείεται να ειναι και τελείως ίδιες), ή μήπως θα καταλάβετε πώς θα κρίνει το Δικαστήριο; Κουράγιο και ψυχραιμία, αγαπητή νεαρή κυρία. Για να μην επαναλαμβάνω, συμφωνώ σε γενικές γραμμές με όσα σας είπε ο/η Antoin. Εκτός απο το οτι εγώ δεν θα ξαναγύριζα σε άνθρωπο που σήκωσε χέρι.
θα σας πω τι εννοω με τον ορο δικαστικο κυκλωμα. Καταρχας ειναι οι δικηγοροι. Μια αντιδικια τους αποφερει μερικες χιλιαδες ευρω παραπανω σε βαθος χρονου. Ασφαλιστικα, τακτικες αγωγες, εφεσεις, εξωδικα, ενορκες μαρτυριες κτλ. Οσο πιο πολυ μισιουνται οι πρωην συντροφοι τοσο πιο πολλα λεφτα πληρωνουν σε δικηγορους. Επεται το κρατος που εισπρατει παραβολα κτλ. Οι δικαστικοι επιμελητες που επιδιδουν τις αποφασεις. Οι δικαστες εχουν οντως το μισθο τους, ο οποιος εμμεσα θα μπορουσαμε να πουμε οτι χρηματοδοτειται απο τις υποθεσεις οικογενειακου δικαιου. Αλλά σιγουρα κανουν τη λαντζα διοτι καλουνται να δικασουν ακριβοδικαια τα συντριμια ενος γαμου. Και εκει βλεπουν τα ευτραπελα. ψεματα, ψεματα και ολιγον απο ψεματα. Στην ελλαδα δεν εχουμε μαθει να συνεργαζομαστε σε ολα τα επιπεδα. Η συνεργασια σε γλιτωνει ψυχικο και οικονομικο κοστος. Καποια στιγμη πρεπει να αλλαξει.
Συγνώμη....το οτι την χτύπησε δεν μετράει καθολου; Δεν το έχετε σχολιάσει καθολου. Αξίζει να ζει το παιδι τέτοιες καταστάσεις; Εχει έναν πατέρα που το βλέπει σαν τρόπαιο για να το πηγαίνει σε μια γιαγιά με ψυχολογικά προβλήματα κι έναν παππού με προβλήματα εθισμού. Απο μόνος του ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί το καλο το παιδιού του και να μην το τραβήξει στα άκρα...
Κι εσύ το πίστεψες; Η πρώην σύζυγός μου, για πάρει την προσωρινή επιμέλεια με παρουσίασε ως καταθλιπτικό αλκοολικό, που "ανοίγει το μπουκάλι από το πρωί και ξεχνάει να το κλείσει". Βέβαια στη συζήτηση για τη διατροφή, με παρουσίασε ως πολύ εργατικό άνθρωπο που κάνει 2 δουλειές για να με παρουσιάσει με 2πλάσιο εισόδημα από το πραγματικό και να με αφαιμάξει (όλα αυτά είναι γραπτά και άμεσα διαθέσιμα), το οποίο και πέτυχε. Πλέον κάνω αγώνα για να α) βλέπω τα παιδιά μου β) επιβιώσω οικονομικά. Υ.Γ. Τα πήρε και έφυγε από το σπίτι όταν ανακάλυψα ότι είχε εξωσυζυγική σχέση.
Λυπάμαι για όσα πέρασες, που πίστεψες και αγάπησες αλλά δεν αγαπήθηκες όπως ήθελες. Να θυμάσαι όμως κάτι. Το παιδί αυτό δεν είναι μόνο δικό σου παιδί. Είναι και παιδί του άντρα σου, και εγγόνι και πιθανώς ανίψι κτλ. Μην του φερθείς ποτέ σαν αντικείμενο, αποκόβοντας το από την φυσική του οικογένεια με το έτσι θέλω. Ο πατέρας του μπορεί να μη σου φέρεται σωστά αλλά αυτό δεν τον κάνει κακό πατέρα. Οι συμπεριφορές των άλλων είναι συχνά αποτέλεσμα των δικών μας συμπεριφορών. Και στα λίγα που λες, ευτυχώς παραδέχεσαι πως έχεις κάνει και εσύ λάθη. Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα . Νίνα
Επιτέλους νηφάλια σκέψη.
Οικογένεια το μωράκι σου έχει...εσένα!!όσο το αγαπάς και το στηρίζεις και είσαι δίπλα του δεν θα μπορεί να το πληγώσει κανένας!!
Και νόμιζα πως ήμουν η μόνη....Πόσο σε καταλαβαίνω όμως...Είναι πολύ μικρό το παιδάκι σου, γι' αυτό θα πρέπει να κινήσεις τη γη και τον ουρανό...στην κυριολεξία. Βιώνω παρόμοια κατάσταση, έχω έναν πολύ καλό δικηγόρο, αλλά θα σου πω ότι αυτό από μόνο του δεν φθάνει. Τι διαδικασίες έχεις κινήσει νομικά; Προσωπικά έχω ήδη κάνει ασφαλιστικά μέτρα και προχωράμε, με αντιδικία εννοείται. Προς το παρόν το δικαστήριο του επιτρέπει να βλέπει το παιδάκι μας (10 μηνών) δύο φορές την εβδομάδα, στο δικό μου σπίτι. Ο κύριος ζήτησε να το παίρνει για διανυκτέρευση αλλά ευτυχώς για τώρα τα καταφέραμε και το δικαστήριο δεν του το έδωσε. Για τα επόμενα βήματα έχω ψάξει και έχω τρέξει πολύ, έτσι ώστε να διασφαλίσω ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί μου, κοντά μου, κοντά σε ανθρώπους με αγάπη, κοντά στην οικογένειά μου. Και απ' ότι συζητάμε με τον δικηγόρο μου, είμαστε σε καλό, πολύ καλό δρόμο. Αν θέλεις μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να τα πούμε, να σου πω τις δικές μου κινήσεις... Οπλίσου με υπομονή και δούλεψε επάνω στο παιδί σου πάνω απ' όλα. Τους χαιρετισμούς μου!
δεν εισαι μονη ερρη μου. τα δικαστηρια ειναι γεματα απο διαζυγια που πανε σε αντιδικιες γιατι οι πολιτισμενοι γονεις δεν μπορουν να τα βρουν μεταξυ τους. Και εν τω μεταξυ οι δικηγοροι τριβουν τα χερια τους για τη πελατεια.