Μαμά… στη στιγμή!

Τι ακολουθεί έναν γάμο… αλά Ελληνικά; Τις περισσότερες φορές, ένα παιδί.

Αυτό περίμενε και η Νία Βαρντάλος, η Ελληνοκαναδέζα σεναριογράφος και πρωταγωνίστρια της επιτυχημένης ταινίας My Big Fat Greek Wedding. Παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Ίαν Γκόμεζ, οι δυο τους επιθυμούσαν πολύ να γίνουν γονείς – κάτι που τους πήρε 10 χρόνια και 13 αποτυχημένες θεραπείες εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Η Νία είχε δοκιμάσει τα πάντα. Έπινε πράσινο τσάι με τα λίτρα, έκανε βελονισμό, συζήτησε την επιλογή της παρένθετης μητέρας. Δεν το έβαζε κάτω. Ήθελε τόσο να ζήσει τη μαγεία της μητρότητας και να δώσει την αγάπη της σε ένα παιδί που απευθύνθηκε σε ιδιωτικές εταιρίες υιοθεσίας, σε Αμερική, Ελλάδα και Κίνα. Είχαν μπει σε λίστα αναμονής και απλά περίμεναν. Καμία απάντηση. Ώσπου εκείνη και ο άντρας της αποφάσισαν να στραφούν στην κρατική πρόνοια της Αμερικής και να υιοθετήσουν ένα παιδί που πραγματικά το είχε ανάγκη. Ανακάλυψαν πως πάνω από 550.000 παιδιά μεγαλώνουν σε σπίτια της πρόνοιας ή προσωρινές ανάδοχες οικογένειες στη Βόρεια Αμερική.

Στην επίσκεψη της κοινωνικού λειτουργού, οι δυο τους απάντησαν πως δεν είχαν καμία προτίμηση σε φύλο, ηλικία, εθνικότητα. Ήθελαν απλά να γίνουν γονείς. «Ξέρουμε πως υπάρχει ένα παιδί εκεί έξω για το οποίο θα είμαστε καλοί γονείς. Απλά βρείτε μας ένα ταίρι», ήθελαν να φωνάξουν.

Πράγματι, μετά από λίγο καιρό -κατά σύμπτωση 9 μήνες μετά την αρχική απόφασή τους να υιοθετήσουν- η πρόνοια επικοινώνησε μαζί τους και είπαν πως είχαν βρει το ιδανικό τους «ταίρι». 14 μόλις ώρες αργότερα, έτσι, αναπάντεχα, από το πουθενά, ένα μικρό τρίχρονο κορίτσι θα έφτανε στην πόρτα της και η Νία θα γινόταν μητέρα. Η ίδια λέει πως έτσι ακριβώς είχε φανταστεί την κόρη της.

Η μικρή ήταν πολύ διστακτική στην αρχή. Οι κοινωνικοί λειτουργοί που την έφεραν ενημέρωσαν τους νέους γονείς πως δε μιλούσε, ούτε και απαντούσε στο όνομά της, πράγμα που τους έδινε τη δυνατότητα να επιλέξουν εκείνοι ένα όνομα για την κόρη τους. «Τους ακούω αλλά δεν δίνω ιδιαίτερη προσοχή. Παρατηρώ αυτό το περίεργο, γλυκό κοριτσάκι. Κοιτάζω τον Ίαν – την παρατηρεί κι αυτός. Αισθάνομαι πως έχω ξαναδεί αυτή τη σκηνή. Είναι άραγε επειδή θέλαμε τόσο πολύ να το ζήσουμε όλο αυτό ή γιατί μοιάζει να είναι τόσο φυσιολογικό;» γράφει η Βαρντάλος για την πρώτη επαφή τους με τη μικρή που ονόμασαν Ιλάρια.

Η Βαρντάλος υπερασπίζεται με πάθος την υιοθεσία, τόσο που ορισμένοι την κατακρίνουν πως ωραιοποιεί κατά πολύ την όλη διαδικασία. Η ίδια υπογραμμίζει πως δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα. «Το βράδυ εκείνο δεν κοιμήθηκε, φυσικά, καθόλου. Ήταν ένα κορίτσι σχεδόν 3 ετών κι όμως έκλαιγε όλη νύχτα. Το κακόμοιρο παιδάκι αυτό ήθελε να μας δείξει πως ήταν πολύ θυμωμένη. Δεν είχε καταλάβει ποια ήταν η κατάσταση, δεν ήξερε πού βρισκόταν , δεν ήξερε ποιοι ήμασταν και πάλευε, κλωτσούσε και έριχνε μπουνιές τη μέρα, για βδομάδες. Ήταν απίστευτο να το βλέπεις αυτό, επειδή προσπαθούσε να προστατέψει τον εαυτό της… Μέσα σε ενάμιση χρόνο, οι εξετάσεις της έδειξαν πως ήταν έτοιμη να ξεκινήσει το νηπιαγωγείο ένα χρόνο νωρίτερα από όσο ήταν υπολογισμένο».

Υπάρχει η -λανθασμένη- αντίληψη πως τα παιδιά που καταλήγουν στο σύστημα της πρόνοιας, έχουν κάνει κάτι κακό για να βρεθούν εκεί και λίγοι θα τα έβαζαν σπίτι τους. Άλλοι θεωρούν πως τα παιδιά είναι πολύ μεγάλα, πολύ πληγωμένα, πολύ επικίνδυνα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ξεκαθαρίζει η Νία Βαρντάλος. Υπάρχει μία μεταβατική περίοδος συνήθως στην οποία προσαρμόζονται αυτά τα υιοθετημένα παιδιά. Η κόρη της είχε αυτή την «επιθετική» συμπεριφορά στην αρχή γιατί ήθελε να τους δοκιμάσει. Να δει αν θα την απορρίψουν. «Γι’ αυτό και την αφήναμε να κάνει απλά ό,τι θέλει».

Όλα αυτά και πολλά περισσότερα κατέγραψε η Νία Βαρντάλος στο βιβλίο της Instant Mom που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο μήνα και εξιστορεί την περιπέτειά της και τις δυσκολίες μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να γίνει μαμά και πώς το αντιμετώπισε έπειτα. Στα 50 της πλέον, αισθάνεται πολύ τυχερή που ζει επιτέλους τη μητρότητα μεγαλώνοντας την 8χρονη σήμερα Ιλάρια. Δεν δέχεται τον όρο «θετή μητέρα» – «μόλις σκουπίσεις το παιδί σου μετά την τουαλέτα για πρώτη φορά, είσαι μαμά». Κι αν ακόμη κάποιοι ανησυχούν πως θα χάσουν σημαντικές στιγμές στη ζωή του παιδιού τους αν αυτό δεν είναι νεογέννητο, η Νία είναι καθησυχαστική. «Υπάρχουν πολλές πρώτες φορές να ζήσετε. Η πρώτη φορά που θα πάτε το 16χρονο παιδί σας για μάθημα οδήγησης, ορίστε μια πρώτη φορά».

—

Αν θέλετε να διαβάσετε το Instant Mom είναι φυσικά διαθέσιμο στο Amazon.