Ήταν τα λάθη μου μεγάλα…
Εχω γραψει και σβησει πολλες φορες την ιστορια μου… Αυτή τη φορα νομιζω αποφασισα να την ολοκληρωσω…
Όλα ξεκινησαν λοιπον το Φεβρουαριο του 2010… Ένα κοριτσι 20 χρονων τοτε γνωρισε μεσω FB έναν αντρα αρκετα μεγαλυτερο της, κατά εντεκα χρονια για την ακριβεια, που ηταν γνωστος σε πολλους από τους φιλους της αλλα αυτη μεχρι και εκεινη τη στιγμη αγνοουσε εντελως την υπαρξη του… Η πρωτη της εντυπωση που μοιραστηκε με την κουμπαρα της και φιλη του ηταν «Πως είναι ετσι αυτος ρε συ;» για να παρει την απαντηση «Ελα μωρε μηπως θα τον παντρευτεις; Ειναι καλο παιδι και εχει πολύ χιουμορ…»
Αρχισαν λοιπον να μιλανε περι ανεμων και υδατων… Σε σχεση εκεινη… Συζουσε εκεινος… Την πρωτη φορα που βρεθηκαν από κοντα ηταν κατι μηνες μετα… Ε…. εκει αλλαξαν όλα… Ερωτας όχι απλα κεραυνοβολος… κατακουτελος… για εκεινη παντα.. Εκεινος ενταξει, ωραια κοπελα αλλα ΜΠΟΓΑΚΙ… Και πώς να τον αδικησεις… Η κοπελα ηταν περιπου 100 κιλα… Αλλα το ειχε αποφασισει… Ειχε αρχισει ηδη τα χαζα της ηλικιας της, να σκεφτεται τα ονοματα των παιδιων τους και να δοκιμαζει αν πηγαινε το ονομα της με το επιθετο του…
Ξεκινησε διαιτα και εχασε συνολικα 40 κιλα για να τον κανει δικο της… Και για να μην τα πολυλογω και σας κουραζω… Στις 14/4/2011 (μια ημερομηνια που πλεον κοσμει με τατουαζ το πισω μερος του λαιμου της) τη φιλησε για πρωτη φορα… Και περασαν πολλες ασχημες μερες μεχρι να δεχτουν οι γυρω τους ότι είναι μαζι… αλλα αυτό που τους εδεσε περισσοτερο ηταν ότι και οι δυο δεν εδιναν δεκαρα για οσα ελεγαν οι αλλοι και ηταν τρελοι ο ενας για τον αλλον…
Εμειναν μαζι από την πρωτη μερα της σχεσης τους.. Και ισως αυτό να μην ηταν πολύ καλο για την ανωριμη και μικρη τοτε κοπελα της ιστοριας… Μπλεχτηκε κουραστηκε βαρεθηκε να είναι κλεισμενη σε ένα σπιτι με χλωρινες κουρτινες και κουζινικα…. Και εκανε τη βλακεια που ακομα και τωρα μετανοιωνει… απατησε τον αντρα της ζωης της… Όταν μαθευτηκε, όλα καταστραφηκαν… Εκεινος όμως που την ειχε αγαπησει παρα πολύ…Εκανε πισω και την δεχτηκε ετσι όπως ακριβως ηταν και αποφασισε να το ξεπερασουν… Σε αντιθεση με οσα του ελεγαν φιλοι και συγγενεις…. Αυτος την αγαπουσε και του αρκουσε για να τη συγχωρησει…. Και εκεινη επιτελους καταλαβε ότι αυτος ο ανθρωπος και την σεβαστηκε και την αγαπησε περισσοτερο από οσο η ιδια τον εαυτο της… Και τον λατρευει για αυτό…
Το μονο που εχει μεινει ως υπολειμμα του μελανου σημειου στην κοινη τους πορεια είναι ότι εκεινος μη μπορωντας να ξεπερασει το γεγονος στην πολη που εμεναν, μετακομισε στην αρχη μονος του στην επαρχια και μετα θα επαιρνε και την κοπελα του μαζι… Ε… Εκει αρχισαν όλοι να τον συμβουλευουν ότι θα ηταν καλυτερα αφου εκανε μια καινουρια αρχη να την αφηνε πισω του… Αλλα εκεινος δεν μπορουσε…. Την αγαπουσε πολύ….
Τον Αυγουστο που μας περασε εμαθαν ότι η κοπελα είναι εγκυος… Φοβηθηκε πολύ γιατι δεν ειχε περασει πολυς καιρος από τοτε που ειχε μετακομισει εκεινος, μηπως και την αφησει τελικα… Αλλα εκεινος γυρισε τον κοσμο αναποδα για ακομα μια φορα για χαρη εκεινης και αυτου που αποκαλει ακομα και σημερα Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ… Αν και δεν ξερουν ακομα τι φυλο θα είναι τελικα το μικρο θαυμα τους… Εκεινος επιμενει ότι είναι αγορι… Εκεινη χαμογελαει και από μεσα της ευχεται να του κανει ο Θεος το χατηρι …
Η κοπελα λοιπον αυτή τη στιγμη εκμυστηρευεται την ιστορια της βυθισμενη σε κουτες μετακομισης, με την κοιλιτσα να εχει αρχισει ηδη να ξεπροβαλλει και με δακρυα ενοχης για το το ποσο πληγωσε τον ερωτα της ζωης της αλλα και χαρας γιατι σε λιγους μηνες θα κρατησει στα χερια της ένα παιδι που ελπιζει να εχει τα ματια που ερωτευτηκε στον μπαμπα του…
Ελπιζω να μην σας κουρασα…. Αυτο που θελω να πω… είναι ότι ο ερωτας και η αγαπη μπορει να εχουν διακυμανσεις και πολλα πολλα πολλα λαθη αλλα στο τελος αν οντως κατι δενει δυο καρδιες… δεν μπορει να τους χωρισει τιποτα… Ουτε καν ο τριτος ανθρωπος…. Ποσο μαλλον μια πεθερα… η μια κουνιαδα…. η ενας κολλητος…. που λιγο η πολύ ολες μας εχουμε συναντησει…
MAMA TO BE Αγγελικη…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Την δικη σου ιστορια δεν μας λες? γιατι το τριτο προσωπο?
Ετσι ακριβως οπως το λες "χωρις ονομα". Πλεον και εγω τις ιδιες συμβουλες θα εδινα στην κορη μου!! Τωρα καταλαβαινω την δικη μου μητερα οταν καποτε μου εδινε αντιστοιχες ισως συμβουλες αλλα τις περισσοτερες φορες δεν την ακουγα! ;-) Μινα, οχι απλα εχω διαβασει προσεκτικα το κειμενο, αλλα το εχω αναλυσει ισως και λιγο παραπανω απο οτι χρειαζοταν! Εν κατακλειδι, το συμπερασμ ειναι αυτο που γραφει η χωρις ονομα! Οποιος εχει "ζησει" την ζωη και εχει μαθει μεσα απο αυτην, ειναι πολυ πιο προσεκτικος στις επιλογες/ συμβουλες του. Ωστοσο ρε κοριτσια... επιτρεψτε μου να εχω διαφορετικη αποψη απο εσας... γιατι εξακολουθω να βλεπω τη ζωη σαν παραμυθι... Δεν λεω οτι ειναι ευκολη, δεν ξερω καν αν θα εχει αισιο τελος... αλλα οταν αγκαλιαζω τον γιο μου και την κορη μου, τοτε το παραμυθι μου αποκτα σαρκα και οστα...
Δεν θα διαφωνησω "χωρις ονομα". Οι αποφασεις μας ειναι τελικα αυτες που καθοριζουν τη ζωη μας.. Ομως με μια διαφορα. Οτι αυτο το λεω και το πιστευω πλεον ΤΩΡΑ που σχεδον σαρανταριζω... και οχι τοτε που κοιτουσα την ζωη μεσα απο την ματια ενος εικοσαχρονου! Τοτε ολα φανταζαν πιο ευκολα, πιο ομορφα, πιο ρομαντικα. Ωστοσο, εξακολουθω, μετα απο εικοσι επιπλεον χρονια και παρολο που σηκωνω τα βαρη των επιλογων μου καλων ή κακων... να ονειρευομαι, να ελπιζω και να πιστευω ακομη οτι η τελικα ναι, η ζωη ειναι ενα παραμυθι που το τελος του το καθοριζουμε εμεις και μονο εμεις... Μινα, πως ειναι δυνατον να μπορουσε να " αποφασισει" το φυλο του μωρου;; Με ποιον τροπο θα μπορουσε αλλωστε να κανει κατι τετοιο; "Ευχομαι" λεει ο Θεος να κανει το χατηρι του αντρα μου! Απλες σκεψεις παραθετει η κοπελα. Τελοσπαντων, εν ολιγοις για να κλεισω, ειναι ενα ομορφο κειμενο, "παιδικο" γιατι μεσα απο τα γραφομενα προκυπτει το νεαρο της ηλικιας, με θαρρος και ρισκο για την ζωη. Και εννοειται οτι η κοπελα, οπως και ο καθενας μας, μπορει εκ των υστερων να δει οτι εχει κανει λαθος επιλογες. Μεσα απο τα λαθη μας ομως δεν ωριμαζουμε;;
Όλγα, έχω την εντυπωση ότι δεν έχεις διαβάσει το κείμενο της κοπέλας προσεκτικά. Εν πάσει περιπτώσει, όπως προείπα, μακάρι να κάνω λάθος στα συμπεράσματά μου. Αυτά. Υ.Γ. Όχι, δυστυχώς η ζωή δεν είναι ένα παραμύθι.
Το πιθανοτερο ειναι πως και οι δυο σκεφτομαστε και λεμε το ιδιο πραγμα με διαφορετικα λογια .Το σιγουρο ομως ειναι πως και οι δυο βλεπουμε με συμπαθεια ενα νεαρο κοριτσι που ανοιγει τα φτερα του και δημιουργει την οικογενεια του .Εχεις δικιο τα οσα λεω ειναι λογια μιας γυναικας που εχει ζησει και εχει καταασταλαξει για καποια ζητηματα και οχι λογια μιας γυναικας με νεανικη ματια.Με τα γραφομενα μου εξεφραζα την αγωνια που θα εξεφραζα αν κατι αναλογο το περνουσε η κορη μου πχ οποτε καλα εκανες και ανελυσες περαιτερω την αποψη σου.Μακαρι να βοηθησαμε λιγο τη συγκεκριμενη κοπελα
Το ξαναγράφω γιατί δεν δημοσιεύτηκε: Δεν διαφωνώ.. Αλλο όμως κάνω μια σκέψη και άλλο έχω ήδη αποφασίσει το φύλο του μωρού! «Κοιτατε το δεντρο και χανετε το δασος ρε κοριτσια…». Αυτό λέω κι εγώ.
Κοιτατε το δεντρο και χανετε το δασος ρε κοριτσια... Μινα, προφανως και δεν εχει σημασια το φυλο του μωρου! Οι περισσοτερες ομως πριν αποκτησουμε τα παιδακια μας, καναμε μια σκεψη και ισως... εκφρασαμε και μια επιθυμια σχετικα με το φυλο! Κουβεντα να γινεται! Η κοπελα μεσα απο αυτο (ο Θεος να του κανει το χατηρι) θελει να τονισει το ποσο αγαπαει τον συντροφο της! Εννοειται οτι πρωτευει ενα υγιες μωρο και μια τελειομηνη εγκυμοσυνη. Αυτο ειναι αυτονοητο. Εγω παντως σου ευχομαι μεσα απι την ψυχη μου να ειστε παντα ευτυχισμενοι και παντα ερωτευμενοι! Α! Και μου αρεσε πολυ ο τροπος γραφης σου σε τριτο προσωπο, σαν την αφηγηση ενος παραμυθιου... Αλλωστε και η ζωη ενα παραμυθι δεν ειναι;;
Δεν διαφωνώ.. Αλλο όμως κάνω μια σκέψη και άλλο έχω ήδη αποφασίσει το φύλο του μωρού! "Κοιτατε το δεντρο και χανετε το δασος ρε κοριτσια...". Αυτό λέω κι εγώ.
Οχι η ζωη δεν ειναι παραμυθι ειναι μια απολυτα σοβαρη υποθεση οπου ολες μας οι αποφασεις μικρες η μεγαλες επιφερουν επιπτωσεις θετικες η αρνητικες .Κανενα βασιλοπουλο δεν ερχεται να σωσει την πριγκιπισσα η την σταχτοπουτα απο τη μιζερη ζωη της.Μια γυναικα και ιδιως μια μητερα οφειλει καταρχην να σεβεται και να πιστευει στις δυναμεις της και στην αξια της και μετα να εκφραζει την απολυτη λατρεια της σε ενα αντρα γιατι αλλιως γινεται υποχειριο των οποιων διαθεσεων του.Ελπιζω η συγκεκριμενη κοπελα να μην ξυπνησει ενα πρωι και ο πριγκιπας της εχει μετατραπει σε βατραχο γιατι εχει επενδυσει πολλα σε αυτην τη σχεση.Και συγγνωμη που θα αναφερθω προσωπικα αλλα μικρη μου εγκυουλα καταλογιζεις πολλα σε σενα και δικαιολογεις απολυτα τον συντροφο σου.Μια κοπελα 20 ετων ειναι φυσικο να βαριεται την κλεισουρα τις χλωρινες και τα χαμομηλια εδω τα βαριεμαι εγω που τα20 τα βλεπω πια με κυαλι.Οποιος θελει να εχει διπλα του μια 20αρα πρεπει να μπορει να τις προσφερει και την αναλογη ζωη και οχι να την εχει κλεισμενη στο σπιτι γιατι τοτε ασ καθοταν στο πατρικο της. Ηθελες να ζησεις την ορμη της νιοτης σου τι πιο λογικο απο αυτο.Προσεχε μηπως η σχεση βασιστει ολοκληρη σε αυτο το αισθημα ενοχης που νιωθεις γιατι τοτε δυστυχως δε θα μπορεσεις να σταθεις δυνατη για να μεγαλωσεις οπως εσυ κρινεις καλυτερα το μωρο σου.Εκανες κατι το μετανιωσες σε συγχωρεσε τελος.Πηγαινε πηγαινετε για αλλα ...Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου τα καλυτερα γιατι εχω τηναισθηση πως πραγματικα το αξιζεις εστω και αν εσυ μαλλον δε το πιστευεις.
Έτσι ακριβώς.
Πολύ κακό για το τίποτα ...
Αγγελική, διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου. Αρχικά θέλω να σου πω ότι χαίρομαι για την ευτυχία που νιώθεις και εύχομαι να κρατήσει, και να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη με ένα γερό μωράκι. Χωρίς να θέλω να κάνω την έξυπνη, μου δίνεις την εντύπωση, από τον τρόπο που γράφεις, αλλά και από όλο το "στόρυ" γενικότερα, ότι είστε και οι 2 κάπως ανώριμοι και επιπόλαιοι. Θα συμφωνήσω λίγο-πολύ με τις παρατηρήσεις και τα σημεία από το κείμενό σου, που έχει σταθεί η Αναστασία λίγο παραπάνω. Επίσης, να προσθέσω το εξής: "Αν και δεν ξερουν ακομα τι φυλο θα είναι τελικα το μικρο θαυμα τους… Εκεινος επιμενει ότι είναι αγορι… Εκεινη χαμογελαει και από μεσα της ευχεται να του κανει ο Θεος το χατηρι …" Δηλαδή αν είναι κοριτσάκι τί έγινε; Δεν είμαι μάντισσα φυσικά, αλλά μου φαίνεται ότι κάπου έχετε χάσει και την ουσία.. Συγγνώμη αν κάνω λάθος, και μακάρι να κάνω λάθος. Θα σας συμβούλευα πρωτίστως, να εύχεστε για ένα γερό μωράκι. Εύχομαι όλα να σας πάνε καλά! Φιλικά.
Γιατί γράφεις σε τρίτο πρόσωπο την ιστορία σου?
"Εκεινος ενταξει, ωραια κοπελα αλλα ΜΠΟΓΑΚΙ… Και πώς να τον αδικησεις… Η κοπελα ηταν περιπου 100 κιλα… Αλλα το ειχε αποφασισει…" "Ξεκινησε διαιτα και εχασε συνολικα 40 κιλα για να τον κανει δικο της… Και για να μην τα πολυλογω και σας κουραζω… " "Εκανε πισω και την δεχτηκε ετσι όπως ακριβως ηταν και αποφασισε να το ξεπερασουν…" "εκεινος μη μπορωντας να ξεπερασει το γεγονος στην πολη που εμεναν, μετακομισε στην αρχη μονος του στην επαρχια και μετα θα επαιρνε και την κοπελα του μαζι…" Ανησυχώ πάρα πολύ για το πως σε βλέπει ο έρωτας της ζωής σου και για το πως βλέπεις εσύ τον εαυτό σου. Ελπίζω και εύχομαι να σας πάνε όλα καλά αλλά θα σε συμβούλευα να φροντίσεις να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη (Ψαξε για δουλειά μόλις γεννήσεις) και εφ όσων ο άντρας σου αποφάσισε να το ξεπεράσετε πρόσεξε αν θα το χρησιμοποιήσει εναντίον σου για να εκβιάσει την συναίνεσή σου σε όλα. Ηδη τον ακολουθείς στην επαρχία έγκυος σε απρογραμμάτιστη εγκυμοσυνη από ότι καταλαβαίνω και έχεις ήδη αλλάξει τον εαυτό σου ΔΡΑΣΤΙΚΑ και με επικύνδυνο τρόπο (εχασες 40 κιλα σε συντομο χρονικο διάστημα). Όλα να σου πάνε καλά αλλά πρόσεχε.