Εγκατάλειψη, ένα βαρύ φορτίο…
Η λεξη εγκαταλειψη αφήνει πίσω της μικρά μικρά σπασμένα γυαλάκια που μέχρι και σημερα στην δική μου ζωη ακομα με ματώνουν!!
Ονομάζομαι Ειρηνη και σημερα ειμαι 27 χρόνων. Η ιστορία μου λοιπον αρχίζει απο το 1987 οταν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου στην Ρόδο στης 6 Αυγούστου βλέπω για πρώτη φορά τον κοσμο….. Έναν κοσμο που θα φαντάζε υπέροχος με την μαμά μου λογικά να με κρατάει αγκαλιά… Η μηπως οχι;; Ε λοιπον οχι!!!
Γεννήθηκα και την επόμενη μερα με υιοθέτησε μια γυναικα απο την Θεσσαλονίκη…. Αλλη μαμά…. Μα ποσο τυχερή μπορει να ήμουν;; Δυο μαμάδες…. Τι αλλο μπορει να θέλω…. Ομως δεν ειναι ετσι…. Η λεξη εγκαταλείπω λοιπον στοιχειώνει μέχρι και σημερα μεσα μου και για παντα θα μου αφήνει ερωτηματικά και γιατι! Αυτο που θα πω φτάνοντας σημερα σε αυτήν την ηλικία ειναι πως τελικα ήμουν πολυ τυχερή που βρέθηκε μια μητέρα να με δεχτεί σαν δικό της παιδί και να με μεγαλώσει σαν πριγκίπισσα αλλα τελικα… τι μπορει να σημαινει η λεξη εγκατάλειψη;;
Στις 22/11/2009/ φέρνω στον κοσμο και εγω την δική μου πριγκίπισσα, που σημερα ειναι 5 χρόνων και μπορω να πω φωτοτυπία μου… Και ολα αρχίζουν απο την στιγμη που μαθαίνω για την εγκυμοσύνη μου. Η πρώτη λεξη μου ξεκάθαρη με μενα να λεω»Με τιποτα δεν θέλω κατι τέτοιο, ειμαι πολυ μικρη!!!» Βέβαια αυτο άλλαξε μεσα σε κάποιες μέρες, με μενα να θέλω να ζήσω αυτο το ονειρικό ταξίδι πιστεύοντας πως θα τα καταφέρω!! Αλλα δεν ηταν ετσι, και ξερω και δεν φοβάμαι να το πω πως φταίω εγω!!!!
Οταν γεννήθηκε η μικρη μου λοιπον και ενώ εγω έπρεπε να ειμαι ευτιχισμενη, μονο αυτο δεν ήμουν. Ένιωθα τόσο φόβο, τόσο περίεργα που δεν ηξερα τι ακριβως ειχα κανει!! Και απο εκει και περα αρχίζει ενας πόλεμος μεσα μου μεταξύ μητρότητας και εγκατάλειψης… Πέρασα εκείνο το διάστημα πολυ δύσκολα με μενα να γίνομαι κάθε μερα ολο και χειρότερα με μονη διέξοδο την χρήση αλλκολ δημιουργώντας έναν κοσμο μεσα μου γύρω μου πλάι μου χωρις προβλήματα και στρες αλλα αυτο διαρκούσε κάποιες ωρες…. Μετα ηταν ολα ξανα μπροστα μου με εμένα να πρεπει να εχω την ευθύνη μιας ζωής στα χέρια μου!!! Κατι που τελικα δεν μπορουσα να φέρω εις πέρας και ετσι αποφάσισα μαζι με τον πρώην σύζυγο μου να κρατήσει το παιδί μας για ενα διάστημα και μέχρι εγω να επανέλθω η μητέρα του!!! Και ετσι εγινε και γινεται μέχρι και σημερα που η δική μου πριγκίπισσα φοράει τα γοβάκια της και πηγαίνει σχολείο!!!
Ο πρώην σύζυγος μου στάθηκε δίπλα μου βράχος σε ολο αυτο που ένιωθα και περνούσα, προσπαθώντας να καταλάβει τι ηταν αυτο που ένιωθα και γιατι αντιδρούσα ετσι…!!!! Πέρασα απο πολλούς ψυχολόγους για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να καταλάβω τι ηταν αυτο που δεν με άφηνε να ζω ολο αυτο που ονειρεύεται μια γυναικα, την μητρότητα. Το συμπέρασμα λοιπον ηταν: ενα παιδί που εγκαταλειφθηκε ίσως να μην μπορέσει ποτε να δεχτεί το δικό του παιδί και να το «εγκαταλείψει». Δεν ξερω εαν όντως αυτο ισχύει…. Αυτο που ξερω και πλεον ειναι σίγουρη μετα απο ολα αυτα που βίωσα χωρις την μικρη μου και με μονο σύντροφο το αλκοόλ ηταν πως αυτο το παιδί για μενα ειναι η ζωη μου και πως δεν ειναι σωστο ολο αυτο που εκανα!!!! Οπως ανέφερα πριν η μικρη μου πριγκίπισσα ακομα και σημερα μεγαλώνει με την πρώην πεθερά μου και τον πρων σύζυγο μου και αυτο γιατι μέχρι και πριν ενα χρόνο και μετα το διαζύγιο μου ηταν και παλι επιθυμία μου…
Σημερα βλέποντας τον εαυτο μου να εχει αλλάξει και μειώνοντας αρκετά την χρήση αλκοολ νιώθω πως τόσο καιρό ζούσα σε έναν ψεύτικο κοσμο με τις ενοχές μου να στοιχειωνουν τα όνειρα μου!!! Ξερω πως οτι εκανα ηταν λαθος, ξερω και αντιλαμβάνομαι σημερα καλύτερα τα λάθη μου και ξέροντας το ποσο «κακο» εκανα στο μικρο μου πλασματάκι με το να του στερώ την παρουσία μου!!!
Την μικρη σημερα την βλέπω μια φορά την εβδομάδα και μπορω να πω πως δεν μου αρέσει καθολου αυτο!! Βέβαια μια παροιμία λεει: ετσι οπως έστρωσες κοιμήσου και το βιώνω κάθε μερα αυτο!!!! Ηταν επιλογή μου να γίνουν τα πραγματα ετσι και μετανιωνω για αυτο! Ελπιζω κάποια στιγμη να γνωρίσω καλύτερα την κόρη μου και εαν το θελήσει φυσικά και η ιδια να ειμαστε μαζι.. Το συγνωμη για αυτο που εκανα ειναι λιγο!! Αλλα πιστεύω πως μπορούν τα πραγματα να αλλάξουν και να «ξαναγεννησω» απο την αρχή την σχεση μου με την κόρη μου!!!
Παιδί μου, σου ζήτω ενα τεραστιο συγνωμη και σε ευχαριστώ που μου έμαθες πως η λεξη εγκαταλειψη δεν σημαινει πως πρεπει απαραίτητα να εγκαταλείπω και εγω!!!!!!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ακριβώς όπως το είπες.. όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.. αυτό θα σε στοιχειώνει για μια ζωή, τα χρόνια του παιδιού δεν ξανά έρχονται πίσω.. τα παιδικά χρόνια εννοώ. Αυτά τα έχασες.. κ όχι μόνο, αντί να είσαι εκεί από τα πρώτα του βήματα τα πρώτα του λογάκια κ αλλά τόσο γλυκά .. εσυ την παρατησες, σαν το σκυλί που το παίρνεις κ μετά το αφήνεις γιατί το έχεις μετανιώσει.. Εγώ δεν θα σε συγχωρούσα πάντως με αυτή τη στάση σου, κ τώρα μη λες πως μετανιώνεις μετά από τόσο καιρό.. ασε τα σάπια.. δεν μπορεί να την έχεις στα πόδια σου μέσα δλδ στη πεθερά σου κ να μένεις σπίτι σου έτσι ήσυχα χωρίς να σ λείπει κ να πας να την αρπάξεις να την κλείσεις στην αγκαλιά σου.. αυτό όλο πάει να πει πως δεν ήθελες ποτέ να εσείς παιδί κ ένιωσες μεγάλη ανακούφιση κ ηρεμία όταν μπόρεσες κ το ξεφορτωθηκες αυτό το μικρό νινί
Όλοι μας παλεύουμε με τους δαίμονές μας...κι εγω παλεύω με τους δικούς μου,απο τοτε που έκανα την κόρη μου,και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για εκείνη,χωρίς να έχω το αλάθητο,φυσικά! Κανείς μας δε γεννιέται γνωρίζωντας τι σημαίνει γονεϊκότητα,και φυσικά δεν υπάρχει εγχειρίδιο του (καλού/σωστού) γονιού. Εφόσον αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου και εφόσον έχεις αγάπη να δώσεις στο παιδί σου,μπορείς να έρθεις σε συνεννόηση με τον σύζυγο για παραπάνω ημέρες και ώρες και να φροντίσεις να κάνετε πράγματα και οι 3 μαζί,ώστε το παιδί σας έστω και τώρα να φτιάχνει όμορφες οικογενειακές αναμνήσεις! Ποτέ δεν είναι αργά,θα σου πω εγω εφόσον υπάρχει θέληση! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!
AΦΟΥ ΣΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...ΕΣΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ...ΑΛΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΣΑΝ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ...ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΕΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ...ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΑΝΤΑΩ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΘΥΜΩΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ..ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΛΚΟΛΙΚΗ Κ ΑΤΟΜΙΣΤΡΙΑ...ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΑΥΤΗ?ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΑΝΙΚΑΝΗ?ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΑΧΡΗΣΤΗ?ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΤΕΛΕΙΩΣ..Κ ΕΣΤΩ Κ ΑΡΓΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ...Κ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥΥΥΥ..
Έμαθα ότι ειμαι υιοθετημένη σχετικά πρόσφατα ( αν και μέσα μ ήλπιζα να ειμαι χρόνια τώρα). Η σχέση μ με τους θετούς μ γονείς δεν ηταν ποτε ιδιαίτερα καλή ότι και να έκανα δεν ηταν αρκετό με κατηγορούσαν ότι δεν τα πήγαιναν καλά εξαιτίας μ με μείωναν συνεχεια αν έλεγα ότι ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελαν εκείνοι. Μπορώ να καταλάβω ότι η εγκατάλειψη μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεριφορές που υπό διαφορετικές συνθήκες μάλλον δεν θα έκανες, αλλα αξίζει να διαιωνίζεται μια κατάσταση επειδή εσυ ήσουν ασπουμε άτυχη . Από δίκη μ πείρα προσπάθησε να μιλήσεις με κάποιον για να μπορέσεις να τα βρεις με τον εαυτό σ και μετά με το παιδί σ και θα σε βοηθήσει να εχεις κάποιον που εμπιστεύεσαι κάποιο φίλο ίσως μαζί σ
Ξέρεις κάποια πράγματα σε στοιχειώνουν μια ζωή αλλά ...... εγκατάλειψη ;;; Ήσουν τόσο μικρή , βρέφος , όταν υιοθετήθηκες ....πώς γνώρισες εγκατάλειψη ;; Εσύ λες πως μεγάλωσες σαν πριγκίπισσα . Μήπως τελικά υπάρχουν μέσα μας κάποια πράγματα και απλά ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογίες για όλα αυτά ; Μπορεί να μην φταίνε για όλα τα τραύματα της παιδικής ηλικίας νομίζω ..... Τελικά μόνο τον εαυτό μας δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε δυστυχώς . Νομίζω πως η ελλάτωση του αλκοόλ δεν φτάνει ....θα πρέπει να το κόψεις τελείως . Πάντως μπράβο που κατάλαβες πως δεν θα μπορούσες να την μεγαλώσεις όπως της άξιζε και δεν κατέστρεψες μια ψυχούλα .
Αφου οπως λες εχεις μετανιωσει της οφειλεις να κοψεις το αλκοολ και να σταθεις διπλα της οπως θελεις και ξερεις πως πρεπει να της σταθεις .Εφοσον ειχες συναισθηση πως αν μεγαλωνες εσυ το παιδι σου θα του εκανες κακο νομιζω πως εχεις κανει ενα σημαντικο βημα ως προς την αναληψη των ευθυνων σου .Μου δινεις την αισθηση πωςς ξερεις και εσυ πως ηρθε η ωρα να σταματησεις να δικαιολογεις τον εαυτο σου και να γινεις αυτο που επιθυμεις και για σενα και για την κορη σου .Στο χερι σου ειναι να σπασεις τον κυκλο και να μη γινεις η αιτια να γραψει ενα αναλογο γραμμα καποτε η κορη σου
Νομιζω οτι εχεις μπερδεψει καποια πραγματα. Ναι εγκαταληφθηκες.. ομως αγγαλιαστηκες την επομενη μερα οπως ειπες απο μια ΜΗΤΕΡΑ. Το οτι σε μεγαλωσε ενας ανθρωπος με ολα τα καλουδια δε σταθηκε σημαντικη προυποθεση για να μαθεις να φερεσαι με υπευθηνοτητα; αλλα δεχεσαι την εγκαταλειψη απο τη βιολογικη σου μητερα σαν απαντηση κ δικαιολογια δικο σου θεμα. Εγινες τημωρος του παιδιου σου χωρις να εχει φταιξει. γινε ενηλικη και ωριμη και ανελαβε αυτο που ξεκινησες κ κανε το σωστα! Διορθωσε τα λαθη σου κ ετσι θα συγχωρησεις και το λαθος της μητερας σου που ομολογουμενως δε μας ειπες και την αιτια που σε αφησε. (Αν ηταν αρρωστη; αν συνεβαιναν πολλα που εν μερει ισως δικαιολογουσαν κατι απο τη συμπεριφορα της; εσυ παντως δε δικαιολογησε)
eleos, mitera einai afti pou megalonei to paidi, k ego iothetisa paidi to opoio latrevo, mallon anorimi isoun gia paidi...
Χωρίς να ειμαι ειδική σε θέματα ψυχολογίας, η κοπέλα δεν μας λέει με ποιον τρόπο και σε ποια ηλικία έμαθε για την υιοθεσία της. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα όλο αυτό να της έχει δημιουργήσει όντως κάποιο τραύμα εγκατάλειψης, πόσω μάλλον γενικά ερωτηματικά για την αλήθεια στη ζωή της, ακόμα και αν όπως λέει η ίδια μεγάλωσε "σαν πριγκίπισσα". Ξέρετε, και οι πριγκίπισσες δεν είναι πάντα ευτυχισμένες. Φυσικά δεν μπορώ κι εγώ με τη σειρά μου να αποκλείσω να έχετε δίκιο όσες παραπάνω μιλάτε για ανωριμότητα, εγωισμό και όλα τα συναφή, αλλά ας μην βιαζόμαστε να κατακρίνουμε ανθρώπους που δεν έχουμε γνωρίσει και που μας ανοίγουν την ψυχή τους έστω και διαδικτυακά...
Ειμαι μαμα απ τα 16. Και χωρισμενη απ τα 19! Σημερα η κορη μου ειναι 16 κι εγω 32! Ειμαστε μαζι σε ολα.παντα ημασταν! Ενα πραγμα ξερω εγω...μαμα και παιδι ΠΡΕΠΕΙ να ειναι μαζι!!! Κοψε το αλκοολ, παρε την κατασταση στα χερια σου.εισαι μανα και μια μανα οφειλει να κανει το καλυτερο για το παιδι της χωρις προφασεις και δικαιολογιες! Παλεψε για κεινη , εστω και αργα!
Είναι βαρύ το φορτίο, έχεις δίκαιο. Και σίγουρα για να αγαπήσεις πρέπει να έχεις αγαπηθεί. Όμως καλή μου , ο Θεός δεν εγκαταλείπει. Όλοι γεννιόμαστε γιατί Αυτός μας αγάπησε.Πριν ακόμα γεννηθείς από την μητέρα σου είχες γεννηθεί στην σκέψη Του, κατά κάποιον τρόπο. Αν έχεις κουράγιο ζήτα Του βοήθεια.
Συμφωνώ με την ολγα,οτι και να περάσαμε εμείς δε μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε κακό σε κανέναν,Ειρήνη μεγάλωσες όπως λες σαν πριγκίπισσα εχεις και σύζυγο βράχο αλλά εσύ εκει κόλλησες στο φοβερό και τρομερό σου 'προβλημα'..μάλλον ζορίστηκες που το μωρό θα σου έκλεβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή των άλλων και βιαστηκες να δημιουργήσεις ένα σωρό θεματα
Μπορει να μην εισαι ετοιμη να γινεις μανα μεχρι να σου συμβει..εκει αλλαζουν ολα..υπαρχουν κοριτσια που στα 17 εγιναν μανες και σταθηκαν υπεροχα στα μωρα τους. Θεωρω πως φερθηκες κακομαθημενα με αλοθι την υοθεσια σου , ισως η μαμα σου απο τον ποθο της για ενα παιδι εδωσε παρα πολλα.Σε ολους μας αρεσει η ηρεμια μας και η ρουτινα μας και να κανουμε οτι θελουμε οποτε θελουμε και να μην εχουμε υποχρεωσεις αλλα μολις αντικρυσουμε το μωρο μας..τα ξεχναμε.. τυρρανιομαστε , κουραζομαστε, καταρρεουμε αλλα η χαρα δν μας αφηνει να πεσουμε.Επειδη ωστωσο φαινεται να ενδιαφερεσαι για το παιδι σου γνωμη μου ειναι οχι να περιορισεις να κοψεις το αλκοολ..ο περιορισμος δεν δινει καμια ασφαλεια ανα πασα στιγμη μπορεις να ξεφυγεις..
Έχασες το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο...την μητρότητα!Και εγώ 23 χρονών απέκτησα την κόρη μου και εγώ φοβήθηκα ότι είμαι μικρή,αλλά στιγμή δεν σκέφτηκα να την αφήσω.Είναι 6 μηνών τώρα και κάθε μέρα μαζί της είναι υπέροχη!Αν πραγματικά την θες πίσω πάλεψε γι αυτή τώρα πριν την χάσεις για πάντα!Τα παιδιά πρέπει να ναι με την μαμά τους,έστω και τώρα πρέπει να παλέψεις με τους δαίμονες σου γι αυτή!και γιατί νιώθεις εγκατάλειψη εφόσον μεγάλωσες με μια μαμά που σε έκανε να νιώθεις πριγκίπισσα?επειδή δεν ήταν η βιολογική σου?ε και?μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει,όχι αυτή που γεννάει!η κόρη σου δηλαδή τι πρέπει να λέει αύριο μεθαύριο που μεγαλώνει χωρίς μαμά?με όλο το σεβασμό μήπως δεν φταίει κανένας και φταίει απλά η ανωριμότητά σου???
Διαβάζοντας την ιστορία σου έχω να πω ότι πόνεσε η ψυχή μου ειλικρινά. Νομίζω ότι για ολο αυτό που σου συμβαίνει φταίει η βιολογική σου μαμά κ η εγκαταλειψη. Προσπάθησε να βγάλεις το αλκοόλ από τη ζωή σου κ ελα πιο κοντά με την κόρη σου. Σκέψου θετικά θα τα καταφέρεις . Ειναι στο χέρι σου!
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου Εάν η Ειρήνη που μεγάλωσε σαν πριγκίπισσα και είχε την υποστήριξη της θέσης μαμάς της και ενός άντρα τα βρήκε σκούρα, σκέψου σε τι κατάσταση θα μπορούσε να βρίσκεται η δική της μαμά πριν 28 χρόνια (τέλη του '80) στη μικρή κοινωνία της Ρόδου! Μπορεί να ήταν ανηλικη, χωρίς σύντροφο, προφανώς χωρίς την βοήθεια των γονιών της!! Δεν μπορούμε να ρίχνουμε ευθύνες... πρέπει να είναι ευγνώμων σε εκείνη την γυναίκα (η' κοριτσακι) που την γέννησε και δεν την έριξε, που της χάρισε την ζωή και που ήταν δυνατή αρκετά να της χαρίσει ένα καλύτερο μέλλον! Πρέπει να είναι ευγνώμων στην θέση οικογένεια της που την μεγάλωσαν σαν πριγκίπισσα και ευγνώμων στο Θεό που την αξιώσε να έχει ένα παιδάκι! Δεν μπορούμε όμως ούτε με την Ειρήνη να είμαστε απολυτες γιατί εκτός του ότι δεν ήταν έτοιμη να γίνει μάνα έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να είχε λογχια κατάθλιψη που την οδήγησε στο ποτο; Εγώ θα συμβούλευα να βάλει τον εαυτό της στην θέση της βιολογικής της μαμάς, μετά στην θέση της θέσης της μαμάς που έκανε τα πάντα να έχει ένα παιδάκι και τώρα βλέπει το εγγονάκι της εγκατελειμενο και να βγει από το πλαστικό μικρόκοσμο που έχει πλάσει και να αναλάβει ευθύνες!!