Γονείς φωτογραφίζονται με τα μωρά τους λίγο προτού αυτά φύγουν από τη ζωή
Ένα δύσκολο θέμα απεικονίζεται σε μία σειρά φωτογραφιών της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Now I Lay Me Down To Sleep, που ιδρύθηκε από τη Cheryl Haggard και τη φωτογράφο Sandy Puc. Παιδάκια που στάθηκαν άτυχα και ζουν τις τελευταίες τους μέρες στον κόσμο μας, φωτογραφίζονται στην αγκαλιά των γονιών τους, λίγο προτού τους εγκαταλείψουν.
Η συγκλονιστική (όπως και να το πάρει κανείς) ιδέα -και αποστολή του οργανισμού- βασίζεται σε ένα δίκτυο φωτογράφων σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι επιθυμούν να χαρίσουν στις συντετριμμένες αυτές οικογένειες ένα τελευταίο ενθύμιο.
Εδώ και 10 χρόνια, οι φωτογράφοι έχουν απαθανατίσει 30.000 οικογένειες, με έκδηλο τον πόνο και τη θλίψη τους στην κάμερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του οργανισμού, οι φωτογράφοι φτάνουν τους 1650 και είναι όλοι τους εθελοντές, από κάθε πολιτεία των ΗΠΑ και 40 χώρες του κόσμου.
Η πρώτη φωτογράφιση ήταν αυτή του Maddux Achilles Haggard, ο οποίος γεννήθηκε πάσχοντας από μυοσωληνοειδή μυοπάθεια και του οποίου η μητέρα και ιδρυτής της οργάνωσης χρειάστηκε να διακόψει τη μηχανική υποστήριξη.
Το να θελουν οι γονεις να φωτογραφηθουν ναι το καταλαβαινω...το να μπουν οι φωτογραφιες "παιδιων" σε εκθεση, ποσο μαλλον ετοιμοθανατων παιδιων με βρισκει αρνητικοτατη. Σπαραξε η ψυχη μου....
Καλημέρα όσο και να προσπαθώ πάντα να κατανοήσω τον λόγο που κάποιος προβαίνει σε ορισμένες κινήσεις, ορισμένες συμπεριφορές , αποφάσεις, να είμαι όσο πιο ανοιχτόμυαλη μπορώ , υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορώ να δώσω εξήγηση, δικαιολογία... Δεν καταλάβα το νόημα της φωτογράφησης. Τι προσφέρει και σε ποιόν. Γίνεται διότι οι γονείς με δυσαρεστες εμπειρίες το ζήτησαν? χρησιμοποιούνται οι φωτογραφίες για καποιου είδους "έκθεση"? ..... είναι προσβάσιμες απο οποιονδήποτε?
Το ζητάνε οι ίδιοι οι γονείς για να έχουν φωτογραφίες των παιδιών τους και να τα θυμούνται οπως ακριβως θα έκαναν/κάνουν και με τα υγιή παιδιά τους. Οι φωτογράφοι το κάνουν αφιλοκερδώς και οι φωτογραφίες είναι προσωπικές εκτός και αν επιλέξουν οι ίδιοι οι γονείς να την βγάλουν στο Ίντερνετ (πχ Facebook). Στην Αμερική είναι πολύ διαδεδομένο να βγάζουν φωτός τα νεογέννητα στο νοσοκομείο και τις πρώτες μέρες ζωής τους για να απαθανατίσουν την μοναδική αυτή ηλικία του νεογέννητου. Ακούγεται μακάβριο ίσως σε πολλούς αλλά αν το σκεφτείς λογικά δεν θα ήθελες να είχες μια φωτογραφία μαζί του έστω και αν έφυγε από τη ζωή για να το βλέπεις και να το θυμάσαι; Ολόκληρο παιδάκι το διαγράφουμε έτσι δηλαδή; Σαν να μην υπήρξε ποτέ για να νιώθουμε εμείς καλύτερα; Οι γονείς που έχουν περάσει κάτι τέτοιο πάντως λένε ότι τους βοήθησε πολύ να έχουν μια φωτό του παιδιού τους για να το θυμούνται!