Μένω έγκυος και το μαθαίνω στις 17/12/2014 , την επόμενη μέρα έμπαινα στον 2ο μήνα. Όλα άλλαξαν γύρω μου, αν και ήμασταν αγχωμένοι, όλα με τον καιρό έφτιαξαν. Η εγκυμοσύνη μου; Απλά καταπληκτική!!! Σε όλες τις γυναίκες ευχόμουν πάντα τέτοια εγκυμοσύνη.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Να σου ζήσει το αγοράκι σου κ με το καλό να καλώς ορίσετε κ το αδερφάκι του!!! Με αφορμή το κείμενο σου, ήθελα να γράψω μια ανησυχία μου. Είμαι κ εγώ έγκυος τώρα, στα τέλη του 4ου μήνα, έχω όπως έγραψες κ εσύ μια καταπληκτική εγκυμοσύνη!!! Από την πρώτη στιγμή κ μέχρι τώρα δεν έχω νιώσει τίποτα, δεν έχω κανένα σύμπτωμα εγκυμοσύνης (πχ ναυτία, εμετοί, κλπ), όλα μια χαρά! Είναι σαν να μην είμαι έγκυος κ επειδή δεν νιώθω τίποτα δεν νιώθω κ έγκυος. Το μόνο που επιβεβαιώνει την εγκυμοσύνη είναι η φωτογραφία του υπέρηχου. Την έχω στην βιβλιοθήκη κ όποτε περνάω από εκεί την βλέπω κ λέω στο εαυτό μου "οκ ναι υπάρχει ένα μωράκι εκεί μέσα"!! Κ τώρα θα σκέφτεστε εσείς κ που είναι η ανησυχία σου κοπέλα μου, αντί να χαίρεσαι που είσαι καλά κ δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Κ έχετε δίκιο, απόλυτο δίκιο! Είμαι πολύ τυχερή που έχω μια καλή εγκυμοσύνη (προς το παρόν). Αλλά όμως το μυαλό το ανθρώπου, ειδικά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις (είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη), μπορεί να παίξει περίεργα παιχνίδια. Ώρες ώρες σκέφτομαι επειδή δεν νιώθω κάτι, δεν νιώθω έγκυος, ότι μήπως συμβαίνει κάτι στο μωρό, μήπως κάτι δεν πάει καλά. Όταν λέω τις ανησυχίες μου στον άντρα μου, μου λέει "τι ανησυχείς βρε καρδούλα μου αφού στον υπέρηχο όλα έδειξαν μια χαρά, είδες κ το μωρό κ τις προάλλες όταν πήγες στην μαία άκουσες κ την καρδιά του" κ εγώ μετά ηρεμώ. (να πω εδώ ότι ζω στην Αγγλία κ εδώ οι μαίες μας παρακολουθούν) Να' ναι καλά κ ο άντρας μου που τα πάντα τα αντιμετωπίζει με ηρεμία, ειδικά τις δικές μου ανησυχίες. Όπως επίσης κ το άλλο που σκέφτομαι είναι αν όλα θα παν καλά μέχρι το τέλος; Θα είμαι τόση τυχερή ή τελευταία στιγμή, στο τέλος κάτι θα συμβεί; Είναι λογικές ανησυχίες; Είχατε κ εσείς τέτοιες ανησυχίες κ πως τις αντιμετωπίζατε; Τώρα με ανυπομονησία περιμένω να περάσουν οι επόμενες 5 εβδομάδες για να πάω στο νοσοκομείο για να κάνω τον μεγάλο υπέρηχο όπου θα μου πουν κ το φύλο του μωρού κ μετά από 4 βδομάδες από τον υπέρηχο θα ξανά πάω στην μαία. Βλέπετε εδώ αν έχεις καλή εγκυμοσύνη κ ανήκεις στην κατηγορία low risk (δηλαδή οι κίνδυνοι ή το ρίσκο να μην έχεις μια καλή εγκυμοσύνη είναι μικρό) δεν βλέπεις πολλές φορές την μαία κ οι υπέρηχοι είναι λίγοι. Με αγωνία μετράω τον καιρό να περάσει για τον υπέρηχο. Ελπίζω ότι μέχρι τότε επειδή θα είμαι στον 5 μήνα θα νιώσω κάποια στιγμή κ το μωρό κ τότε ίσως κ να ηρεμίσω λιγάκι.
Μην ανησυχεις, κι εγω ακριβως ετσι ημουν, Διδυμη κυηση , μετα απο μια αποβολη στον 2ο μηνα, η μητερα μου στο χωριο, ο αντρας μου τις περισσοτερες ωρες στην δουλεια κ εγω σπιτι μονη , μιλουσα με την μαμα μου 4-5φορες τη μερα κ τις πιο πολλες με περναν τα κλαματα, ελεγα: μαμα παλι αποβολη θα κανω δεν εχω συμπτωματα τιποτα καθολου. ειχα συνεχως τετοιες ανησυχιες πολλες φορες δεν κοιμομουν απο το αγχος και τις ξεπερασα οταν αρχισαν να κινουνται κ να κλωτσαν μετα δεν μπορουσα να κοιμηθω απ'τις κλωτσιες κ την κυστη που πιεζεται. Ολα θα πανε καλα, σου ευχομαι τα καλυτερα. Προσπαθησε να απολαυσεις την εγκυμοσυνη σου, οσο μπορεις, ειναι πολυ ωραια περιοδος στη ζωη μας.