Μια μικρή μικρή κόκκινη γραμμούλα.

Με λένε Νέλη, είμαι 35 χρονών, ζω στην Αγγλία και είμαι καλά και… έγκυος!!

Όλα άρχισαν τον Νοέμβρη του 2014! Είχα μια βδομάδα καθυστέρηση και από την πρώτη μέρα ένιωθα ότι αυτήν την φορά κάτι διαφορετικό συμβαίνει, ότι δεν ήταν μια απλή καθυστέρηση όπου πάντα είχα. Το ένιωθα γιατί κάναμε προσπάθειες και έτσι φυσικά ήλπιζα. Με το ζόρι περίμενα να περάσουν λίγο οι ημέρες ώστε να πάω στο φαρμακείο να αγοράσω το τεστ. Στον άντρα μου δεν είχα πει τίποτα. Ήθελα πρώτα να μάθω αν ήμουν ή όχι και μετά να του το έλεγα. Εν τω μεταξύ το Σαββατοκύριακο εκείνο ο άντρας μου θα έφευγε με ανδροπαρέα για τριήμερο στο Άμστερνταμ. Τριήμερο μπατσελοράκι στην χώρα της τουλίπας ο αντρούλης μου!!! Οπότε είχα αποφασίσει ότι το τεστ θα το κάνω την Παρασκεύη το απόγευμα, μετά την δουλειά και αφού θα έχει φύγει ο άντρας μου για το Άμστερνταμ και όποιο ήταν το αποτέλεσμα θα του το έλεγα όταν θα γυρνούσε από την εκδρομή του. Δεν ήθελα να του το πω πριν φύγει γιατί ο άντρας μου αγχώνεται αρκετά εύκολα και ενώ ήταν, η απόκτηση παιδιου, κάτι που το θέλαμε πάρα πολύ, παρ’ όλα αυτά πάλι θα αγχωνόταν και εγώ ήθελα να πάει στην εκδρομή του χαλαρός, να περάσει καλά με τα φιλαράκια του και να μην σκέφτεται τίποτα άλλο.

Εν τω μεταξύ, όσο ο άντρας μου πετούσε, εγώ ήμουν στο σπίτι και έκανα το τέστ. Το άφησα κάτω και πήγα στο δωμάτιο μου να περιμένω να περάσουν τα λεπτά. Όταν έφτασε η στιγμή πήγα σιγά σιγά, με κομμένη την ανάσα και ακροπατώντας στα δάχτυλα των ποδιών μου, στο μπάνιο και όταν το τέστ ήταν μέσα στο οπτικό μου πεδίο ανασηκώθηκα και από μακρία είδα μόνο μια μικρή μικρή κόκκινη κάθετη γραμμούλα. “Είμαι έγκυος!”. Το πήρα στα χέρια μου και δεν το πίστευα! Το κοιτούσα και το ξανά κοιτούσα… Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, φυσικά, μακάρι να ήταν εδώ ο άντρας μου να του το έλεγα αμέσως και ότι τελικά ίσως ήταν λάθος που περίμενα να φύγει για να κάνω το τεστ γιατί τώρα θα πρέπε να περιμένω μέχρι την Κυριακή. Τέτοια νέα δεν λέγονται από το τηλέφωνο.

Τις επόμενες ώρες κυκλοφορούσα στο σπίτι μόνη μου με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Ήθελα κάπου να το πω, έπρεπε κάπου να το πω, έπρεπε με κάποιον να μοιραστώ την χαρά μου. Έτσι απόφασισα να το πω στην καλύτερη μου φίλη και στην κουμπάρα μας. Οπότε της έκανα βιντεοκλήση και μόλις απάντησε και άνοιξαν οι κάμερες έβαλα το τέστ ακριβώς μπροστά στην κάμερα για να είναι το πρώτο πράμα που θα βλέπε. Στην αρχή αναρωτήθηκε αλλά στο δευτερόλεπτο το κατάλαβε και αμέσως ενθουσιάστηκε και χάρηκε πολύ για εμένα, για εμάς!!

Το Σαββατοκύριακο πέρασε. Επειδή ήμουν μόνη μου και επειδή θα κατεβαίναμε Ελλάδα για τα Χριστούγεννα είχα αποφασίσει ότι εκείνο το Σαββατοκύριακο θα στόλιζα χριστουγεννιάτικα το σπίτι. Κυριακή πρωί, το απόγευμα θα γυρνούσε ο άντρας μου, σκεφτόμουν πως θα του ανακοινώσω το νέο. Απλά θα του το λέγα ή θα του έκανα κάποια έκπληξη. Τελικά απόφασισα να το δέσω με ένα σχοινί και να το κρεμάσω στο δέντρο, από την πίσω μεριά ώστε να μην είναι ολοφάνερο, για να χρειαστεί να ψάξει. Το απόγευμα έφτασε όπως και άντρας μου. Μπήκαμε στο σπίτι, τακτοποιηθήκαμε, τον ρώτησα πως του φάνηκε ο στολισμός και πάνω εκεί του λέω ότι έχω βάλει ένα καινούριο στολίδι στο δέντρο. Με ρώτησε τι είναι αλλά του είπα ότι πρέπει αυτός να το βρει, οπότε άρχισε να ψάχνει. Στην αρχή έβλεπε αυτά που είναι μπροστά και με ρώτησε κίολας αν είναι μπροστά του και εγώ του απάντησα να ψάξει πάντου. Και εκεί που έψαχνε ξαφνικά το βλέμμα του σταματάει και κολλάει σε ένα σημείο, τα μάτια του αμέσως γυάλισαν από χαρά, στα χείλη του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο και ένα επιφώνημα ενθουσιασμό βγήκε από το στόμα του! Αμέσως γύρισε και με κοίταξε για να επιβεβαιωθεί. Του χαμογέλασα θετικά και από τότε έχουμε μπει σε νέα τροχιά!!

Ξέρω ότι ήδη έχω γράψει πολλά, αλλά θα θέλα την εμπειρία σας. Λοιπόν στην Αγγλία όπου ζω σε παρακολουθούν οι μαίες. Γιατρό θα δεις, Γενικό γιατρό και όχι γυναικολόγο, για να σε κάνει κάποιες τυπικές ερωτήσεις και μετέπειτα μόνο αν κάτι δεν πάει καλά με την εγκυμοσύνη σου. Επίσης στο πρώτο ραντεβού με την μαία δεν σου κάνουν κανένα τέστ για να επιβεβαιώσουν και αυτές την εγκυμοσύνη. Οπότε μπορεί να είσαι μια τρελή που νομίζεις ότι είσαι έγκυος ή το τέστ έκανε λάθος και εσύ νομίζεις ότι είσαι έγκυος και απλός έχεις καθυστέρηση. Εγώ τότε, όταν πήγα στην μαία, πάνω κάτω ήμουν 6 βδομάδων. Από την αρχή της εγκυμοσύνης και μέχρι τώρα δεν έχω κανένα σύμπτωμα, τίποτα, μηδέν!! Ούτε ναυτίες, ούτε εμετούς, κλπ κλπ. Είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν μην είμαι έγκυος, σαν να μην υπάρχει κάτι στην κοιλιά μου. Υπέρηχο, στην Αγγλία, θα έκανα στην 12η βδομάδα. Λίγες ημέρες μετά το πρώτο ραντεβού με την μαία με πιάνουν ανησυχίες του τύπου “γιατί δεν νιώθω κάτι”, “γιατί δεν έχω κάποιο σύμπτωμα”, “μήπως δεν είμαι έγκυος”, “μπορεί το τέστ να βγήκε λάθος” (να σημειώσω εδώ ότι είχα κάνει 2 τέστ και τα 2 θετικά!), και γκρίνιαζα και γκρίνιαζα στον άντρα μου μέχρι που ντύθηκε, πήγε στο φαρμακείο και μου έφερε ένα ακόμα τέστ και μου λέει “τράβα και κάντο να δούμε”. Το έκανα… και αυτό θετικό! Οπότε κάπως λίγο ηρέμησα. Ευτυχώς τα Χριστούγεννα που πήγαμε στην Ελλάδα, πήγα στον γυναικόλογο μου και κάναμε τον υπέρηχο! Δεν μπορείτε (ή μάλλον μπορείτε) να φανταστείτε πόσο ανακουφίστηκα όταν το είδα και περισσότερο (γιατί τι να δεις στην 8η με 9η βδομάδα που ήμουν;) όταν άκουσα την καρδούλα του!!! Τότε ηρέμησα και έφυγαν από το μυαλό μου όλες οι αρνητικές σκέψεις και με τον άντρα μου αμέσως πήγαμε και αγόρασαμε το πρώτο του παιχνιδάκι!!

Τώρα είμαι στα τέλη του 4ου μήνα και ακομά δεν έχω κανένα σύμπτωμα. Και θα γυρίσετε εσείς και θα μου πείτε και φυσικά θα έχετε ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο, “κοπέλα μου είσαι πολύ τυχερή που έχεις μια καλή εγκυμοσύνη”!! Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας. Απλός αγχώνομαι απλά και μόνο γιατί δεν νιώθω κάτι που να μου επιβεβαιώνει την εγκυμοσύνη. Το μόνο που με επιβεβαιώνει την εγκυμοσύνη είναι η φωτογραφία του μωρού από τον υπέρηχο. Την κοιτάω και λέω στον εαυτό μου “ΟΚ, εντάξει υπάρχει μωρό εκεί μέσα”. Αυτό που με αγχώνει επίσης είναι αν όλα θα πάνε καλά μέχρι το τέλος; Θα είμαι τόσο τυχερή ή θα στο τέλος κάτι θα στραβώσει; Είναι δυνατόν να είναι όλα τόσο τέλεια; Μακάρι και το εύχομαι να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος. Όταν σκέφτομαι έτσι κουνιέμαι από την θέση μου και φτύνω τον κόρφο μου και λέω στον εαυτό μου “Νέλη πάψε! Θα ματιάξεις τον εαυτό σου και μετά θα βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο και θα φταις εσύ και η γρουσουζιά σου”. Ναι, αυτά. Αυτά είναι τα άγχη μου, δικαιολογημένα ή μη. Οι σκέψεις μου. Τι έχω πάθει;

Πείτε μου νιώθατε και εσείς έτσι; Πως ξεπεράσατε τα δικά σας άγχη; Και απευθύνομαι κυρίως στις μητέρες που είχαν καλές εγκυμοσύνες όπως και εγώ, αλλά ολονών σας οι συμβουλές είναι δεκτές και χρήσιμες!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και συγνώμη για το ΤΟΣΟ μεγάλο κείμενο!!

Οι ήδη μανούλες να χαίρεστε τα παιδάκια σας και εμείς οι έγκυες με το καλό να τα καλώς ορίσουμε και με έναν πόνο!!!

Φιλικά,
Νέλη

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com