Ο Αρχέλαος έγινε 28 μηνών!

Αγοράκι μου, κούκλε μου και αστέρι μου, σούπερμαν και σπάιντερμαν της ζωής μου, πώς γίνεται και έχεις μεταλλαχτεί σε έναν τόσο μεγάλο… μαμάκια;; Τι φταίει το χεράκι της μανούλας σου το αριστερό να έχει νεκρωθεί επειδή θέλεις όλη την ώρα «αγκαλίτσα, μαμά! Αγκαλίτσα!»; Γιατί το έπαθες αυτό, καμάρι μου υπέροχο;

Και έπειτα… Τι γκρίνια είναι αυτή, ηλιαχτίδα μου; Πώς γίνεται τη μισή μέρα να είσαι μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα και την υπόλοιπη να γκρινιάζεις και να κλαψουρίζεις; Θα μου πεις «Δίχρονο είμαι, μαμά! Τώρα δοκιμάζω τα όριά μου, τώρα μαθαίνω τον κόσμο!»

Και το ξέρω, καλέ μου, για αυτό και δεν παραπονιέμαι… Άλλωστε με έναν τόσο υπέροχο, τρυφερό και πολυμήχανο γιο πώς να παραπονεθεί κανείς;

Είσαι αστέρι λαμπρό… Το ότι φουσκώνω από καμάρι για σένα και για την αδερφούλα σου είναι γεγονός και δεν κρύβεται με τίποτα…

Μεγαλώνεις, καρδιά μου… Μεγαλώνεις!

Και εδώ μερικές από τις καθημερινές ταρζανιές σου: