Tandem nursing: θηλάζοντας ταυτόχρονα τα δυο παιδάκια μου!

Ειμαι η Ποπη και εχω την ευτυχία και την ευλογία να εχω ενα αγορακι δυόμισι ετών και ενα κοριτσακι εξι μηνων που θηλαζουν, ευχομαι για οσο έχουν ανάγκη  το καθένα τους!

Γεννησα με πρόκληση στις 40 εβδομαδες με καισαρικη λόγω μικρής λεκάνης, 3640, τον γιο μου. Ήμουν τυχερη ομολογώ γιατι ειχα δίπλα μου τη μαμά μου που ειχε θηλασει τα τρία της παιδια γυρω στους 6 μηνες το καθένα και αυτο γιατι εργαζόταν σε μαιευτήριο με ιστορία στην υποστήριξη του μητρικου θηλασμου και ειχε θετικά ερεθίσματα σε μια δύσκολη για τον θηλασμο εποχή. Ειχα επισης την αδερφη μου που ειχε θηλασει εξι μηνες την κόρη της. Και οι δυο ηταν πολυ ενθαρρυντικές και γέννησα σε ενα κλίμα «εννοείται πως εχεις γαλα» και «δεν υπαρχει περίπτωση να μη θηλασω (εξι μηνες)» Το ηθελα πολυ, το ονειρευομουν, ήμουν προετοιμασμένη νόμιζα, απλα δε σκεφτόμουν κατι αλλο, ηταν φυσική συνεχεια της γέννας για το μωρο μου. Οπως λεω συχνά, υπομονη δεν εχω, αλλα εχω πείσμα! Μου χρησιμεψε! Ετσι ξεκίνησα το μαγικό ταξίδι μου στο θηλασμο παρα το διαφημιστικό έντυπο για γαλα που μου εδωσε ο παιδίατρος της κλινικής που γέννησα επειδη ειχε χάσει βαρος το μωρο τις πρώτες μερες και οπως μου ειπε για την ακρίβεια «Το γαλα σας δε φτάνει» Πολυ βαριά κουβέντα…

Πέρασαν οι πρώτες 40 μερες με ακαταπαυστο θηλασμο μερα νυχτα. Κρίσιμη στιγμη μια νυχτα που δεν άντεχα αλλο ο άντρας μου μου ειπε «Κοιμησου κοιμησου!» Κράτησε εκεινος το στηθος με το ενα χερι και το κεφάλι του μωρου οπως ηταν στο πλάι και το «θηλασε» εκεινος! Ακομα το σκεφτομαι με συγκίνηση, ηταν το πιο ακριβό δώρο που μου εκανε ποτε! Ξένο γαλα δεν εδωσα παρα μονο φρέσκο μετα τον χρονο οσο ηθελε ο μικρος. Μάλλον τελικα το γαλα μου εφτασε! Μπιμπερο δεν πηρε ποτε, ουτε για νερό. Αντιμετώπισα κάποιες δυσκολιες που ξεπέρασα γιατι ειχα εμπιστοσύνη στο μωρο μου και άφηνα το ένστικτο το δικο του και το δικο μου να μας οδηγούν. Στη πορεία γεννιοταν συνεχεια απορίες, έκανα λάθη αλλα με πολυ ψάξιμο οσο ο μικρος μου κοιμοταν στην αγκαλια μου ειχα την ευκαιρία να ανακαλύπτω αλήθειες που μου άνοιγαν μονοπάτια! Ήμουν ακομα τυχερη γιατι ειχα αρκετη αδεια απο τη δουλεια μου, πηρα το εξάμηνο του ΟΑΕΔ. Και βεβαια αυτο το σάιτ ηταν μεγαλη συντροφιά και βοήθεια στις αναζητήσεις μου αυτες & γι’ αυτο ειμαι ευγνωμων!

Ετσι ο καιρος περνούσε και ο μικρος μου μεγάλωνε δυνατός έξυπνος και χαρούμενος! Δεν ηταν εύκολο μωρο, ειχα πλήγωμενες θηλες στην αρχη, τον ταλαιπώρησαν κολικοι, παλινδρομηση, κάποιες υπερπαραγωγές αλλα ολα πέρασαν και έκανα το καλύτερο μου γι’ αυτον! Κοιμομασταν μαζι, θηλαζε αρκετα τις νύχτες, οταν ξεκίνησα δουλεια ακομα πιο πολυ…

Οταν πλησιαζε εξι μηνων ειχα ακομα τέσσερις μηνες αδεια… Μια μερα ο άντρας μου μου πεταει την ιδεα!

– Να σε ρωτησω κατι αφου εχεις ακομα αδεια, γιατι δε συνεχίζεις να θηλαζεις μεχρι να πας στη δουλεια; Γιατι να σταματηςεις; Θελεις να το σκεφτείς;

Ετσι ξαφνικα σαν να γκρέμισε ενα τοίχο στο μυαλο μου που ειχαν δημιουργήσει οι εμπειρίες των δικων μου και οι γνώσεις και αντιλήψεις που ως τοτε με ειχαν τοσο βοηθησει αλλα εκει με φρέναραν. Ειναι λοιπον ο ηθικός αυτουργός του θαύματος που ζω και του χρωστάω ολη την ευτυχία της ζωης μου! Μετα βεβαια το έψαξα και αλλο, ρώτησα, έμαθα και μάλλον όσα έμαθα μου άρεσαν πολυ!

Οταν έμεινα εγκυος δευτερη φορα -ηταν κατι που το επιθυμούσαμε να ειναι κοντα τα αδελφάκια- συνέχισα να θηλαζω αφου ενημερώθηκα οτι δεν υπαρχει προβλημα. Ο μικρος μου θηλαζε τωρα λιγότερο σταδιακα στους 19 μηνες άρχισε να κοιμαται καλυτερα, έμενε στο κρεβατακι του και αν ξυπνουσε κάποιες φορες ανέλαβε δράση ο μπαμπας μας, πολυ υποστηρικτικος παντα, δε θα  μπορούσαμε χωρις αυτον! Ειναι ο αφανης ήρωας της ιστορίας μας! Άπτοητος ο μικρος απο τη μείωση του γαλακτος δεν παραιτούνταν, γυρω στον εβδομο ειδα το πρωτογαλα και χαρηκα. Το μονο δυσκολο ηταν ο πονος στις θηλες αλλα κρατούσε πολυ λιγο στην αρχη του θηλασμου και είπαμε… εχω πεισμα…

Οταν γεννηθηκε η μπεμπα ο «μεγάλος» θηλαζε μεςημερι και βραδυ πριν τον υπνο, μαμ και νανι οπως λεει ακομα. Βεβαια με το καινούριο μωρο στο σπίτι οι θηλασμοι αυξήθηκαν λιγο στην αρχη αλλα με πολυ βοήθεια απο τους προθυμους παντα και ανεκτίμητους παππου και γιαγια που τον απασχολούσαν, βρήκαμε ρυθμο σύντομα ξανα.

Με τη μπεμπα τα πραγματα ηταν διαφορετικά, ήμουν πιο έμπειρη νομιζα… Παρόλα αυτα στην κλινική εμφάνισε ικτερο αν και αυτη τη φορα σα διαβασμενη ζητησα αποκλειστικό θηλασμο και rooming in αλλα δεν ειχε κανενα νόημα! Τη γεννησα 3570 στις 2:00 τα ξημερώματα με καισαρικη στις 41 εβδομαδες μετα απο κανονικούς πονους και προσπάθεια για vbac 27 ωρών. Την πρώτη μερα και ενώ ζητούσα να θηλασω την πρώτη ωρα αυτο δεν έγινε ποτε, θυμαμαι οταν εφτασα στο δωματιο ηταν 6:00 το πρωι, 7:00 μου την πήραν για αλλαγη βάρδιας μου την έφεραν μετα απο μια ωρα, την ξαναπήραν για τους παιδίατρους κανενα δίωρο, τη ξαναπήραν για τον διευθυντή Παιδιατρο μια ωρα μετα, παλι αλλαγη βάρδιας στις 3:00 εντομεταξυ για καθαριότητα παλι οποτε πως να θηλαζει αρκετα; Η ετυμηγορία -τραγική ειρωνία- ηταν ο ίδιος παιδίατρος που ηταν και στην αλλη κλινική την πρωτη φορα «Το γαλα σας δε φτανει» (Ειναι απίστευτο να ειναι διευθυντής παιδίατρος και να δίνει συμβουλες οπως αν το μωρο πεινάσει πριν τις δυομιση ωρεςνα του δίνετε τσαι Lipton, οχι στηθος! Ενώ ο θηλασμος πρεπει να ειναι απεριοριστος και ανεμποδιστος, αυτο ειναι το πρώτο πράγμα που πρεπει να ξερει μια μαμά που θελει να θηλασει. Τωρα πια το λεμε και γελάμε, οταν πειναει η μικρη φωνάζω «Ενα Lipton ice tea  παρακαλω!» στον άντρα μου!)

Την πήραν για τη λάμπα, πήγα να τρελλαθω, ειχα διαβάσει τοσα… Ζητησα να μου φέρουν τη λάμπα, προσπαθούσα να εξηγήσω οτι αν δε τη θηλαζω πιο πολυ πως θα πέσει ο ικτερος, μου έλεγαν με ξενο. Τελικα σκέφτηκα και ζητησα νοςοκομειακο θηλαστρο. Με βοηθησε πολυ η τηλεφωνική επικοινωνία που ειχα με τη σύμβουλο θηλασμου και Παιδιατρο την Κα Μαρια Χολη. Ολη εκεινη τη κρίσιμη νυχτα που ηταν στη λάμπα μου την έφερναν καθε δυο ωρες να θηλασω και στην ενδιάμεση ωρα εβγαζα με θηλαστρο για να το στειλω μεσα να το δώσουν σαν συμπληρωμα. Πρότεινα τη συριγγα αντι μπουκαλιού για να αποφύγω συγχιση θηλων, θεωρούνταν απαράδεκτο. Ως εκ θαύματος το πρωι ενώ μου ειχαν πει οτι αποκλειεται να πέσει αρκετα ο ικτερος για να βγούμε, ο ικτερος έπεσε και μας άφησαν ελεύθερους! Ηταν μεγαλη νικη! Και ας μου ειπαν απλα «Είδατε ποσο βοηθησε η λάμπα;»

Τελικα το γαλα μου εφτασε και παλι και  για τα δυο παιδια μου. Δεν εχω καταλήξει ακομα ποιο απο τα δυο μεγαλα γνωστά ιδιωτικά μαιευτήρια της Αθήνας ειχε την χειρότερη αντιμετώπιση των βρεφών. Γιατι και στο πρώτο ειχα ζητήσει αποκλειστικό θηλασμο αλλα πως ειναι δυνατόν αφου μου το φέρνανε καθε τρεις ωρες περιπου και ενώ αλλες φορες ηταν τρομερά πεινασμένο αλλες πολυ χαλαρό δεν ηθελε κοιμοταν. Και την ίδια μερα που βγήκαμε θηλαζε ασταμάτητα. Ομως Τουλαχιστον δεν έπαθε ικτερο. Στο δευτερο που δε δίνανε ξενο γαλα σίγουρα, τι νόημα ειχε παλι αφου δε μου το αφήνανε ουτε να το θηλασω και εκανε ικτερο; Ειμαι απογοητευμένη, αν έκανα τριτο παιδι δε θα ήξερα τι να κανω…

Δεν ειχα καμια ενόχληση στο στηθος αυτη τη φορα. Η μπεμπα εμφανισε ομως παλινδρομηση και αυτη και έκανα αποχή απο ίχνη γαλακτος και μοσχάρι με τη καθοδήγηση της Μαριας καιμετα απο δυο εβδομάδες περιπου το θεμα εξαφανίστηκε. Βεβαια ακομα δεν τρώω τα αγαπημένα μου γαλακτοκομικα αλλα για λιγο ακομα ελπίζω…

Θελω να ευχαριστήσω τα παιδακια μου που κάνανε το γαλα μου απο δώρο για εκείνα δώρο για εμενα και με διδαξανε οτι η αγαπη οπως το γάλα της μαμας δε μοιράζεται, αλλα πολλαπλασιάζεται και  φτάνει παντα για ολους! Καπου το εχω διαβάσει αυτο αλλα τωρα το εχω ζήσει και το εχω μάθει!

Ο γιος μου εχει υπέροχη συμπεριφορά προς τη μικρη, όλο χάδια και αγκαλιές, να με βοηθάει, να της φέρνει παιχνιδια! Και εκεινη μόλις τον βλέπει κανει σαν τρελλη απο χαρα! Η ατάκα που μου εχει μεινει ειναι οταν τις πρώτες μερες τη ρώτησε γλυκα «Ειναι ωραίο το γαλα μπεμπα;» την ωρα που θηλαζε.

Μακαρι ολες οι μαμαδες να έχουν τη τύχη και το πεισμα μου να ζήσουν τις μοναδικές στιγμες θηλασμου των μωρων τους και να τους δώσουν αυτο το πολύτιμο πρώτο εφόδιο για τη ζωή τους! Δεν ειναι οτι θα τις κανει καλύτερες μαμαδες αλλα ειναι μια ασυγκριτη εμπειρία, δείτε το ετσι! Ειναι οπως τα extreme sports, προσφέρουν συγκίνηση και περιπέτεια! Αλλα το έπαθλο ειναι το καλο του μωρου σας!

Και μια συμβουλή: αν αποφασίσετε οτι αυτο θέλετε, δηλαδη να θηλασετε, μην  ακούτε κανέναν έμπειρο γνωστό η ειδικό που παρουσιαζεται φιλικός προς τον θηλασμο, Παιδιατρο, μαια κλπ! Να εχετε ετοιμο το τηλέφωνο του διεθνούς συνδέσμου θηλασμου και να απευθύνεστε μονο σε πιστοποιημένους συμβούλους θηλασμου! Και κυρίως αφιερώστε λιγο χρονο απο πριν διαβάζοντας ενα βιβλιο, πηγαίνοντας σε ενα σεμινάριο, ψάχνοντας στο Ίντερνετ απο έγκυρες πηγες. Νομίζουμε οτι ξέρουμε αλλα δε ξέρουμε τιποτα για τη χαμένη τέχνη του θηλασμου και ειναι κριμα… Ας γνωρίζουμε για να μην ειναι οι επιλογές μας τελικα τυχαίες, να ειναι συνειδητές, αυτο μονο!

Ενα μεγάλο ευχαριστω στη γιατρό μας, στους παππουδες, στις γιαγιάδες, στην αδερφη μου, στα παιδια μου και στον άντρα μου!!! Ουτε που ειχα ονειρευτεί το θαύμα που χάρη σ’ εσας ολους ζω!

Δεν ειναι εύκολο, ειναι καθημερινός αγώνας αλλα καθε στιγμη αξίζει και δε θα την άλλαζα με τιποτα!

Απο την καρδια μου…

Η μαμά Ποπη

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com