Ονομαζομαι Ιωαννα και ειμαι 20 χρονων…
Πριν 3 χρονια ημουν με ενα παιδι 7 μηνες. Τον ερωτευτηκα. Αυτος ηταν 22 τοτε και εγω 16-17, οπως καταλαβαινετε ζουσαμε τον ερωτα μας. Ημασταν πολυ αγαπημενοι ωσπου μετα απο λιγο καιρο ηρθε το χαρτι για να παει φανταρος… Καναμε υπομονη αλλα η αγαπη μας απο την αποσταση μεγαλωνε.
Οι δικοι μου δεν τον ηθελαν καθολου ουτε σαν φιλο μου, ουτε σαν αγορι μου..
Μετα απο 7 μηνες καλοπερασης και αγαπης δυσκολεψαν τα πραγματα μεχρι που μαθαινω πως ειμαι εγκυος. Ειχα παει σε ενα νοσοκομειο της Θεσσαλονικης για τυπικες αιματολογικες μεχρι που διαπιστωνουν πως ειμαι εγκυος.. Η αντιμετωπιση που ειχα απο τους γονεις μου ηταν σχετικα ηρεμη. Ηταν καθετοι και οι δυο για διακοπη κυησης, ομως οταν πηγα στον γυναικολογο μου και ακουσα πως ειμαι 2 μηνων και ηδη αρχιζε να σχηματιζεται ενα πλασμα μεσα μου, δεν με ενοιαζε κανεις και τιποτα…
Μολις τ εμαθε το αγορι μου ηταν καθετος να το κρατησουμε. Εγω χαρηκα με την ιδεα του ωσπου μια μερα αποφασισε ο ιδιος να χωρισουμε… Το ΓΙΑΤΙ ακομη αγνοειται!
Την επομενη μερα ακριβως -με την θεληση των γονιων μου παντα βεβαια- με πηγαν στην κλινικη για την εκτρωση… Ηταν πολυ ψυχοφθορο να ακουω κλαματα μωρων και εγω να σκεφτομαι πως παω να σκοτωσω μια ψυχη… Τελικα ολο αυτο εγινε, μπηκα σε αυτη την διαδικασια, οσο και να το ηθελα, οσο και να το αγαπουσα, αλλα δεν ηταν στο χερι μου να το κρατησω μονη μου γιατι δεν μπορουσα να τα βγαλω περα μονη μου…
Περασαν 2 χρονια σχεδον και δεν υπαρχει μερα να μην το σκεφτω. Βλεπω μωρακια που κλαινε και χαμογελανε και σκεφτομαι πως θα ηταν το δικο μου μωρακι… Αλλα τελικα ειναι ενα αγγελουδι στον ουρανο..
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ρε κορίτσια συγγνώμη κιόλας,αλλά μιλάμε για 16 χρονών παιδιά που θα έπρεπε να έχουν το μυαλό στις σπουδές τους.κι εμείς περάσαμε αυτήν την ηλικία ,τι σημαίνει έτυχε,δεν τυχαίνει τίποτα και ποτέ,πόσο ανευθυνότητα πια,αμάν και μετά μιξοκλαινε.όταν κάνει κάποιος ελεύθερα λογικό να πιάσει κάποια παιδί.δεν λέω να κάνεις ένα παιδί, όταν όμως μπορείς να αντεπεξέλθεις στις συνθήκες,όχι μόνο για να κάνω παιδί και να λέω α είμαι 18 χρονών κι έχω 2 παιδιά,που ζούμε,γι αυτό κορίτσι μου γλυκό πρόληψη και όταν μπορέσεις να φέρεις στον κόσμο ένα παιδάκι,δηλαδή να μπορέσεις να το ζήσεις,τότε σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου το καλύτερο.με εκτίμηση
ντροπη στους γονεις(της κοπελας)..δεν μπορω να καταλαβω πως ειναι οι ψυχες καποιων ανθρωπων τοσο σκληρες!οταν εμεινα εγκυος το αγχος μου ηταν πως θα το πω στους γονεις μου..οταν το εμαθε ο πατερας μου γελουσε αποτην χαρα του..μου εχει πει οτι αν δεν του το ελεγα κ πηγαινα κ το σκοτωνα δεν θα με συγχωρουσε ποτε!τωρα μετα απο 7 χρονια καμαρωνει για τον εγγονο του κ εγω γι αυτον γιατι ηταν και θα ειναι παντα το στηριγμα μου!
κ.Ζωή λίγη χαλάρωση δεν βλάπτει Αν δεν είστε υπερ μην σχολιάζετε καν , δεν είμαστε δικαστήριο!! Προσωπικά είμαι μαμά ενός 3χρονου αγοριού που τον μεγαλώνω μόνη μου και δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία της άμβλωσης Αυτό τι σημαίνει πως πρέπει να καταδικάζουμε ένα 18χρονο κορίτσι που δεν καταδίκασε τη ζωη ενός ανθρώπου που δεν θα είχε την επιλογή να έρθει ή τη δική της ζωή ? Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε την επιλογή της παιδικής τους ηλικίας ούτε αν θα μεγαλωσουν σε μονογονεϊκή οικογένεια ή αν θα εξαφανιστεί ο ένας γονιός ή αν θα μεγαλώσουν ευτυχισμένα. Όσο καλά και να μεγαλώνει ένα παιδί σε μια μονογονεϊκή οικογένεια πάντα μένουν κατάλοιπα στη ψυχή του και δεν είναι επιλογή του. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος σου είναι καθημερινός αγ'ωνας , πως μπορούμε να πούμε σε κάποιον που δεν είναι έτοιμος για αυτό τον αγώνα πως θα κερδίσει??
Προσπαθησα να μην απαντησω αλλα δεν μπορω.... εγω ειχα μια παλινδρομη κυηση στο δευτερο μηνα και ακομη οταν το σκεφτομαι κλαιω.... γιατι και εκεινο ειχε καρδουλα, γιατι την ακουσα και γιατι ηταν ενα ανθρωπακι... δεν θα σου πω κατι ασχημο κοπελα μου γιατι δεν θελω να σε πληγωσω αλλο, αλλα μπορουσες να συμβουλευτεις και καποιον ειδικο και να ξερεις οτι υπαρχουν ιδρυματα οπως το αγκαλια που φροντιζει και την μαμα και το μωρακι.....αλλα τα βαζω με τους γονεις σου που απ' οτι φαινεται ειναι αμυαλοι και με τα παραπανω σχολια που εχουν και παιδια...... η αλλη λεει οτι εριξε το ενα και εκανε αλλο για να το ξεπερασει.... τι ειναι τα παιδια και οι ανθρωπινες ζωες χαρτομαντηλα????
μαλλον δεν καταλαβες καλα.ειπα οτι δεν μπορουσα να κρατησω το μωρο μου για πολλους ακομα λογους απο αυτους που γραφω και οταν πια αλλαξαν τα πραγματα και μου το επετρεπαν οι συγκυρίες εβαλα αμεσως μπροστα για αλλο χωρις να με σταματισει τιποτα γτ και στο δευτερο ειχα τα ιδια προβληματα με την διαφορα οτι ειχα στηριγμα τον αντρα μ ενω παλια κανεναν αν δεν καταλαβενεις τι διαβαζεις μην κρινεις...και η συμβουλη στην ιωαννα δεν ηταν να κανει παιδι για να σβησει την αναμνηση του προιγουμενου δεν ξεχνιετε ενα παιδι .απλα να βρει εναν ανθρωπο που θα της χαρισει την μητροτητα συντομα
Μαλλον εσυ δεν καταλαβες.... Τα μωρα δεν ειναι δικα μας για να αποφασιζουμε εμεις αν θα ζησουν ή αν θα τα στειλουμε στο σφαγειο καθε φορά που ζουμε τους ερωτες μας χωρις να γνωριζουμε τα μετρα αντισυληψης και προφυλακτικων.... Δηλ.. 16-17 ησουν ωριμη για να ζεις τον ερωτα σου αλλα μολις εσκασαν τα δυσκολα ξαφνικα γιναμε μικρα κοριτσακια που αποφασιζει ο μπαμπας και η μαμα για εμας...Ποιος σου αναθεσε δηλ το δικαιωμα να στέλνεις αγγελους στον ουρανο;; Αντε πια καθε φορα που γραφονται τετοιου ειδους ιστοριες ολοι κοιτουν να χαιδευουν αυτια με αποτελεσμα να απενεχοποιουνται και να το ξανακανουν με τη πρωτη δυσκολία.......
Είμαι κατα της εκτρωσης δεν έχω κάνει ποτέ μάλιστα έχω και ένα αγοράκι 1 χρονων κ εγώ είμαι 24.Εισαι απαράδεκτη όμως για αυτά που γράφεις και για το πως κρίνεις.Μια κοπέλα 17 χρονων ειναι αρκετά δύσκολο να μεγαλώσει ένα μωρό μόνη της χωρίς σύντροφο να την στηρίζει.Ειναι για όλες τις γυναίκες πόσο μάλλον για ένα μικρό ανήλικο κορίτσι.Αυτο δεν σημαίνει πως απαγορεύεται να έχει σεξουαλικές επαφές.Μακαρι να είχε στήριξη η κοπέλα από τον σύντροφο ή τους γονείς της εφόσον δεν είχε όμως κ ήταν μονη της δεν έχουμε δικαίωμα να την κρίνουμε.Μονο ο θεός έχει!
Exeis dikio Zwn. Mia Fili Mou emathe oti einai eguos sta 17 evw eixe xorisei apo ton filo tns. Mpikav stnv mesn oi goneis alla autos k oi goneis tou eipav na to pixei. Tote n mama tns pou eblepe oti dev upirxav alles luseis, tnv pire k pigav ameriki k to paidi dwthike se oikogeveia amesws. K malista to paidi ta xerei ola k exouv epikoinonia. Apo tnv alln egw exasa Eva mwraki 9 ebdomades eguos, k parolo pou emeina eguos Mesa se duo mnves, pavta tnv skeftomai ekeivn tnv psuxoula sav Eva allo mwro... K pavta stevaxwriemai pou efuge toso grngora apo kovta Mou.
ιωαννα θα σ πω την δικη μ ιστορια..πριν απο εναν χρονο εζησα την πιο ασχημη περιοδο της ζωης μου...ημουν 17 ετων κι πηγαινα στην τελευταια ταξη του λυκιου...εκει<> με εναν συνομηλικο μου...ειμασταν μαζι για 3 μηνες...δεν ηταν κανεναν ερωτας μεγαλος αφου και οι 2 σαν εκρηκτικοί ι χαρακτηρες τσακωνομασταν συνεχεια...να μην τα πολυλογώ χωρισαμε και αρχισα να εχω επικοινωνια με ενα αλλο παιδι 23 ετων....στο διαστημα που ειχα χωρίσει ανακάλυψα πως ειχα μεινει εγκυος..ηταν ατυχημα...δεν καταλαβα καν πως εγινε αφου δεν μου το ειχε πει καν ο ιδιος οτι <> ..οταν του το ειπα σοκαριστικε...μου ειπε οτι θα ειναι διπλα μου και συμφωνήσαμε να το ριξω , οσο και να ηθελα να το κρατησω γτ πραγματικα το ηθελα πολυ, δεν μπορουσα γτ αρχικα και οι 2 ειμασταν ανηλικοι χωρις κανενα χτισμενο μελλον και εγω ειχα εναν αυστηρο πατερα που τον φοβομουν και δεν ηξερε καν οτι ειχα σχεση...με τα πολλα την επομενη μερα απο την συμφωνία εξαφανιστηκε ..ουτε οικονομικη στηριξει ουτε εστω ψυχολογικη..τιποτα...θυμαμε την μερα στην κλινική και ερχετε ενας κομπος στον λαιμο μου ...και εκει που ολα ηταν μαυρα και για μενα ειλικρινα η ζωη ειχε σταματησει εκει το αλλο παιδι που ειχα επικοινωνια πριν μαθω για την εγκυμοσυνη μου σταθηκε σαν φυλακας αγγελος...αν δεν τον ειχα δεν ξερω τι θα εκανα..μεσα σε 6 μηνες απο την εκτρωση εμεινα εγκυος και παντρευτικα ηξερε τι πέρναγα μεσα μου και μου απέδειξε περιτρανα ποσο με αγαπαει παρολο που ηξερε το παρελθον μου και που δεν ειμασταν καιρο μαζι ...τωρα εχω μια κορακλα 35 ημερων και ειμαι πολυ ευτηχισμενη...ενα παιδι ειναι το φαρμακο για το ξεπερασεις...βρες ενα σωστο ατομο και κανε οικογενεια...παντα σκεφτομαι το χαμενο μωρακι μου και το αγαπω και ας μην το γνωρισα....ακου την συμβουλη μου σου μιλω εκ πηρας....
Αρχικα να ξερεις οτι οι τυψεις και οι ενοχες δεν φευγουν ευκολα.Ειδικα οταν συναντας ατομα και ειναι της λογικης οτι η εκτρωση ειναι φονος αν δεν συντρεχει σοβαρο ιατρικο προβλημα.Εγω δεν ανηκω σε αυτην την κατηγορια θα σου πω μοναχα το εξης,καθε ανθρωπος διαχειριζεται τον πονο του αλλιως.Δεν σημαινει οτι επειδη εκανες εκτρωση στα 18 δεν πονεσες και δεν πονας και οτι θα το ξεχασεις αυριο.Δεν σημαινει οτι δεν ηξερες για την αντισυλληψη αλλα ησουν κοκορομυαλη και ειπες δεν βαριεσαι ας γινει οτι θελει.Σημαινει οτι εισαι ανθρωπος και εισαι πολυ νεα γλυκια μου για να μπορεσεις να το περασεις ολομοναχη,γιατι οσο και να σε αγαπανε οι γονεις σου ,ο συντροφος σου στην ανατροφη ενος παιδιου χρειαζεται.Θα σου πω να ξερεις οτι δεν εισαι μονη,οτι δεν εισαι τερας,οτι ο πονος θα απαλυνει με τον καιρο και οταν υπαρχουν οι συνθηκες με τον καταλληλο ανθρωπο θα κανεις παιδακια,χωρις να θελω να υποτιμησω το μωρο που ειχες.Ολα ειναι θεμα επιλογων και δυστυχως εμεις οι γυναικες ειμαστε οι πρωτες που ξεχναμε οτι αν ειμασταν στην θεση μιας αλλης νεοτερης κοπελας τι θα καναμε μονες με ενα μωρο και εναν πατερα που δεν το θελει εκεινο η εμας.Πως θα ηταν η ζωη μας και αν θα ειχαμε την δυναμη να στηριχτουμε στα ποδια μας ολομοναχες στο ονομα της μητροτητας.Υπαρχουν και οι περιπτωσεις που ξερω οτι θα πουν ''και εγω 18 εκανα το παιδι μου και δεν επαθα τιποτα'' απλα να θυμισω οτι εδω δεν κρινεται κανεις δεν κανουμε διαγωνισμο ποια αντεξε και γεννησε μονη της στα 18 χωρις τον πατερα του μωρου,αλλα πως μπορεις να νοιωσεις καλυτερα να σταθεις στα ποδια σου μετα απο μια εκτρωση.
Λυπάμαι γι΄αυτό που περνάς.Είμαι 35, έχω 2 παιδάκια μετά από πολύ κόπο( για να γεννήσω το γιο μου έκανα 7 σπερματεγχύσεις, 2 εξωσωματικές και 1 λαπαροσκοπικό χειρουργείο, η κόρη μου ήρθε μόνη της ).Τώρα ο γιος μου είναι 5 και η κόρη μου 3,είμαι με τον άντρα μου από 17 χρόνων και ακόμα ερωτευμένη.Δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά που πέρασα, γιατί είχα πάντα τον άντρα μου να με στηρίζει και να είμαστε αγαπημένοι και ερωτευμένοι. Αν δεν είχα αυτόν δεν θα είχε νόημα να έχω τα μωρά. Όταν θα περάσουν τα χρόνια, θα κάνεις μωρά και τότε θα καταλάβεις ότι τα παιδιά θέλουν και τον μπαμπά και την μαμά για να είναι ευτυχισμένα.Κρίμα για το μωράκι αγγελάκι αλλά πίστεψε με δεν θα μπορούσες εύκολα να το μεγαλώσεις μόνη σου , ίσως και να τα κατάφερνες με τη βοήθεια του Θεού, τώρα έγινε δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω.Να εξομολογήσε, να το σκέφτεσαι σαν τον άγγελο-φύλακα σου και να προσεύχεσαι ο Θεός να σου χαρίσει μία ευτυχισμένη οικογένεια και τότε θα αισθανθείς πολύ καλύτερα.Σου το εύχομαι κορίτσι μου.
Ο Θεός γιατρεύει τις πληγές μας καλή μου. Ο Θεός μαζί σου λοιπόν και Αυτός ας αναπαύσει και το μωράκι σου που έφυγε τόσο πρόωρα.