Φοβάμαι μήπως κάνω ότι μου έκαναν…
Eιμαι 22 χρονων και εχω σχεση εδω και ενα χρονο με ενα παιδι και το παμε για σοβαρα, πρωτα ο Θεος… Αγαπαω πολυ την ιδεα να κανω οικογενεια… Απο μικρη αγαπουσα πολυ τα παιδια! Καθε φορα που εβλεπα να μου χαμογελαει καποιο ή να με αγκαλιαζει, ανατριχιαζα ολοκληρη… Εβρισκα αγαπη και παρηγορια στα παιδια, αυτη που δεν ενιωθα απο αλλους… Για τους γονεις μου ημουν το ατακτο παιδι, καθοτι μελος πολυτεκνης οικογενειας… Βλεπω βιντεο απο την παιδικη μου ηλικια και μονιμως καθομαι στην ακρη και δεν μιλαω για να μην ενοχλω κανεναν και καθε φορα που ανακατευομαι ακουω συνηθως φωνες και μου τις βρεχουν…
Εχω φαει πολυ ξυλο στη ζωη μου απο τους γονεις μου, ακομα και για τον πιο απλο λογο… Ακομα και στην εφηβεια για τις αταξιες μου, λογω ηλικιας, θυμαμαι ακομα και τωρα και ανατριχιαζω ποσο ξυλο ειχα φαει, με την υπολοιπη οικογενεια να καθεται θεατης στο δραμα μου και τον πατερα μου να λεει οτι θελει να με σκοτωσει… Η μανα μου παντα ανταγωνιστικη απεναντι μου, εχθρικη και προστατευτικη απεναντι στις αδερφες μου σε σημειο να μου πει «Αν παθεις κατι εσυ, δεν με νοιαζει οσο θα με νοιαξει για την Ψ…»
Οι αδερφες μου στα γενεθλια μου εχουν ευχηθει να μην ειχα γεννηθει! Εχω περασει βραδια ατελειωτα να σκεφτομαι να αυτοκτονησω για να απαλλαγουν απο μενα, ακομα και οταν πηγαινα γυμνασιο… Οι βρισιες που εβγαιναν απο το στομα της μανας μου ηχουν ακομα στα αυτια μου και με εχουν στοιχειωσει. Ημουν ενα μικρο αθωο κοριτσι δευτερας γυμνασιου οταν ακουσα πρωτη φορα τους αισχρους χαρακτηρισμους της για μενα… Ουλες στο σωμα μου και στην ψυχη μου εχω ακομα και δεν ξερω αν θα σβησουν…
Εχω απομακρυνθει πλεον απο αυτους και δεν εχω πολλες επαφες. Θελω να κανω δικη μου οικογενεια γιατι εχω πολλη αγαπη να δωσω και γιατι τα λατρευω αυτα τα μικρα πλασματακια που μας αλλαζουν τη ζωη αλλα τωρα τελευταια σκεφτομαι πως το ονειρο ζωης μου ισως δεν επιτευχθει… Ακουω ολους αυτους που λενε πως οποιος εχει φαει ξυλο, θα δωσει ξυλο και φοβαμαι… Φοβαμαι μηπως εγω η ιδια που στην ιδεα να βλεπω απεναντι μου το παιδι μου ανατριχιαζω, σηκωσω χερι επανω του και του στοιχιωσω τη ζωη… Θελω πολυ να το κανω αλλα δεν θελω να καταστρεψω και εγω τη ζωη καποιου με τη συμπεριφορα μου..
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Koritsaki m akou na deis na kaneis tin oikogeneia sou xoris na fovase den tha kaneis k si ta idia t antitheto ta agapas polli ta padia sou gt den tha theleis na pathou t idio me sena k tha ta prostateueis gia ola ftai oi goneis pou einai etsi aderfes gt kanoun diakrisi oloi kati perase me stin zoi mas tr tha eisai pio dinati na kaneis oikogeneia me ayton pou agapas oti pername mas kanoun pio dinatous kane koritsaki m osa mora theleis me kanena fovo k mena I mitera epathe epiloxeia kata8lipsi k tr pinei farmaka gia na einai iremi fovithika oti tha to patho k ego oxi ekana ena prigkipa k eimai dinati gia auton ton aggelo sou euxomai ta kalitera giati pisteuo to axizeis k gia na s po kai kati allo k o antras mou oi goneis tou einai xorismeni mia mitera pou kanei diakriseis kai ena patera pou toaa xronia tora ton thimithike k einai enas uperoxos pateras pou agapa pollivton gio tou kai aplos girise tous tin pkatiplati
Συμφωνω πως αφου το εχεις καταλαβει οτι αυτη η συμπεριφορα ειναι λαθος,μαλλον δεν θα την εχεις εσυ στα παιδια σου,αλλα μπορεις οντως να συμβουλευτεις και ειδικο για να σε βοηθησει να γινεις ακομα καλυτερη.δεν ειναι κακο και δεν ειναι ντροπη.κατα τα αλλα και γω θα ελεγα να μην βιαστεις,ποσο καιρο ειστε μαζι με το παιδι αυτο?και γω θα προτεινα να μεινετε μαζι,να ζησετε την κοινη ζωη και 2 και 3 χρονια,να ταξιδεψετε,να βγειτε,να ξενυχτησετε.....ειναι πραγματα που θα σου λειψουν και αυτο μπορει να γινει λογος για να κακομεταχειριστεις το παιδι σου-ανεξαρτητα απο την παιδικη σου ηλικια,αυτο ισχυει για ολους,χωρις να ειναι κανονας-,δημιουργησε με τον ανθρωπο σου πολλες και ωραιες αναμνησεις με εσας ως ζευγαρι,και θα ερθει και το παιδι......οπως και να το κανουμε ο ερχομος ενος παιδιου φερνει ενταση στο ζευγαρι,λογω του οτι οι ρολοι αλλαζουν,υπαρχει κουραση και αυτη προκαλει καποιες φορες νευρα και εκνευρισμο,ειδικα οταν δεν υπαρχει και βοηθεια π.χ απο καποια γιαγια.....γι'αυτο πρεπει το ζευγαρι να εχει γερες βασεις απο πριν,για να ειναι ετοιμο να μπορεσει να αντιληφθει τους πραγματικους λογους εντασεις και να τους λυσει. Μην βιαστεις,αλλα κανε παιδακια και θα εισαι μια υπεροχη μαμα......
Προβληματίστηκα με όσα διάβασα... Η μαμα μου σε ολη της την παιδική ηλικία έτρωγε ξύλο και Ακουγε τη γιαγιά μου να τη βρίζει.. Εκτός το οτι την παράτησε μετα σε ορφανότροφειο.. Μεγαλώνοντας εκανα κ γω τις μαλακιες μου σα παιδι κ Εφαγα τρομερό ξύλο κ άκουγα τη μανα μου να με βρίζει συνέχεια.. Μετα απο αυτο το άρθρο εχω αρχισει ξ τρομάζω.. Εχω μια κορούλα 6 μηνών και φοβάμαι μην κανω και γω τα ιδια...
Συμφωνώ με ό,τι είπαν τα κορίτσια παραπάνω! Το μόνο που θα ήθελα να σε συμβουλεύσω είναι να μην βιαστείς να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά! Καταλαβαίνω ότι μπορεί να βρήκες τον άντρα της ζωής σου και δεν σου λέω να τον αφήσεις, αλλά γιατί δεν περιμένετε λίγο ακόμα; Να κάνετε τις βόλτες σας, τα ταξίδια σας, τις μπαρότσαρκές σας χωρίς την ευθύνη ενός παιδιού! Φοβάμαι ότι μπαίνεις σε αυτές τις διαδικαδίες (της οικογένειας δηλ.) επειδή στερήθηκες την αγάπη που σου άξιζε, επειδή έχεις την ανάγκη μιας οικογένειας και πολλές φορές αυτή η ανάγκη μας κάνει να μην βλέπουμε καθαρά και να παντρευόμαστε λάθος ανθρώπους! Μην με παρεξηγείς, μπορεί να σου φαίνονται υπερβολικά αυτα που λέω, αλλά είσαι πολύ μικρή για μένα, έχεις όλη σου την ζωή μπροστά σου για τόσο σημαντικές αποφάσεις!
πολυ σωστες παρατηρησεις. Συμφωνω, να ζησετε τη ζωουλα σας. να βγειτε να διασκεδασετε, να πατε ταξιδακια, να μεινετε μαζι σε δικο σας σπιτι μακρια απο εξαρτησεις (γονεις πεθερικα). Να δοκιμαστει η σχεση σας σε ολα τα επιπεδα. Και ολα θα πανε πολυ καλα. Μη φοβασαι, θα σαι καλη μανουλα. Αλλα εχεις καιρο γιαυτο. Μη βιαζεστε
Κ μονο που σε προβληματιζει σημαινει οτι το δουλευεις μεσα σου και δν θα επιτρεψεις ποτε στον εαυτο σου να ξεφυγει..ποιο πιθανον να πιασεις το αντιθετο ακρο και να εισαι πολυ ανεκτικη μανουλα..ακομα και οταν θα πρεπει να μαλωσεις ή να δωσεις καμια στον πωπο δεν θα το κανεις...και εγω δεν περασα τα τα ιδανικα χρονια στο σπιτι και καθε μερα ξορκιζω τα χρονια αυτα με το να ειμαι μια διαφορετικη τυπου μαμα απο την δικη μου.Θα γινεις μια υπεροχη μανουλα οταν ερθει η ωρα....στο υπογραφω!επειδη εισαι σχετικα νεα δωσε λιγο χρονο να βεβαιωθεις για τον καταλληλο συντροφο και ολα καλα θα πανε.
Το πρώτο βήμα ήταν να συνειδητοποιήσεις ότι δε θες να κάνεις τα ίδια πράγματα... και το πρώτο βήμα έγινε. Αν δεις ότι χρειάζεσαι περισσότερη υποστήριξη, μη διστάσεις ν' απευθυνθείς σε ειδικό. Σου εύχομαι τα καλύτερα!
Τα είπες όλα σε τόσες λίγες σειρές. Τα άτομα τα οποία επαναλαμβανουν ότι έχουν πάθει, πολλές φορές όχι μόνο δεν έχουν καταλάβει, αλλά σου λένε και το πετυχημένο...."και εγώ έφαγα πολύ ξύλο....τι επαθα;;;;"Έχει πλήρη συναίσθηση του λάθους και έχει κάνει το πιο σημαντικό βήμα! !
Koritsaki mou na min fovase giati kanenas apo ton fovous de tha gini. kai mena o pateras mou itan alkolikos kai ktipouse ti mana mou kai fovomoun mia zwi pos i tha gino san ton patera mou, i san tin mitera mou na min dixno ta sinesthimata mou. megalose mesa se agapi apo tin mana mou alla xoris xadia xoris filia xoris agkalies. epidi kai afti etsi eixei megalosei. kai nomiza pos sto pedi mou den tha mporousa na ekfrasto. k omos apo tin mera pou genithike olo xadia tis dino kai agkalies. kai esi me to kalo eime sigora tha ginis i kaliteri mana tou kosmou. Kalo tha tan omos na pas se ena psixologo gia na se voithisei na kseperaseis afta pou niotheis. den perases kai liga. exeis pligomeni autopepithisi . egw piga kai pragmatika me voithise poli.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΓΩ ΕΦΑΓΑ ΠΟΛΥ ΞΥΛΟ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΣΟ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΡΙΞΕ.ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕ ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 3 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΜΑ ΑΠ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ ΑΠ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΣΟΥ.ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ ΤΟ ΕΝΣΙΚΤΟ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ...
Είναι η πρώτη φορά που αφήνω κάποιο σχόλιο αν και διαβάζω τις ιστορίες και τους προβληματισμούς που δημοσιεύονται πάνω από 1.5 χρόνο. Ήθελα όμως να σου δώσω κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία. Καταλαβαίνω γιατί φοβάσαι. Όντως υπάρχει αυτή η άποψη. Ότι το παιδί αυτό που έχει πάρει, αυτό θα δώσει, γιατί έτσι έχει μάθει. Και δε θα σου πω ψέματα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Όμως... υπάρχει και μια άλλη άποψη. Συγνώμη για την έκφραση... Πολλές φορές λοιπόν από τα σ%@#α βγαίνουν διαμάντια. Ο άντρας μου είχε έναν πατέρα αδιάφορο και παρτάκια. Όταν τον γνώρισα εγώ δεν είχαν επαφές. Επειδή όμως ο άντρας μου είναι ευαίσθητος και ήξερα πως αν πάθαινε κάτι ο πατέρας του και είχε να του μιλήσει χρόνια, θα γινόταν χάλια, τον έπεισα να πάει να τον δει. Ξέρεις τι του είπε μετά από τόσα χρόνια; Αφού έμαθε ότι ο άντρας μου δούλευε, του είπε να πάει να μείνει μζί του στο χωριό για να φτιάξουν το σπίτι. Εννοούσε να παίρνει αυτός το μισθό του(του το είχε πει και πριν τσακωθούν για όταν θα παντρευόταν!!!) Και να κάνει κουμάντο ώστε να βάλει χρήματα για να φτιάξουν τα καλοριφέρ. Είχε να δει το παιδί του πάνω από 6 χρόνια!!! Άλλο ένα για να μη σε κουράζω για να καταλάβεις ήταν που σε συζήτηση μου είχε πει "Τι τα κάνουμε τα παιδιά; Για μόστρα; Για να μας προσέχουν όταν έχουμε ανάγκη." Εκεί πραγματικά δεν άντεξα άλλο. Ως τότε ηρεμούσα τον άντρα μου και πρπσπαθούσα να τον κάνω να πηγαίνει. Τότε τα παράτησα. Όλα αυτά στα λέω για να καταλάβεις τι είδους πατέρα είχε. Άρα με τη λογική που λένε, θα έκανε τα ίδια στα παιδιά μας. Δε φοβήθηκα ποτέ όμως. Ήξερα ότι θα γίνει υπέροχος πατέρας. Θυμάμαι που ήμασταν στην Αθήνα όπου σπούδαζα και ήθελα να φάω κάτι "βρώμικο" καθώς ήμουν αδιάθετη. Δεν είχαμε πολλά χρήματα και πήραμε μία μερίδα. Του πρόσφερα και ξέρεις τι μου είπε; "Δεν πειράζει. Τρως εσύ και χορταίνω εγώ." Πώς λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να μη γινόταν καταπληκτικός πατέρας αν και πιτσιρίκι ανεβαίνοντας τις σκάλες του σπιτιού άκουγε τον πατέρα του να λέει "Κρύψε τις μπανάνες. Έρχεται το παιδί." Γι' αυτό να μη φοβάσαι. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν πλάθεται μόνο από το οικογενειακό περιβάλλον. Ο άντρας μου έγινε όντως ένας υπέροχος πατέρας. Έχουμε ένα γιο 8 μηνών και θέλει να του προσφέρει τα πάντα, συγκινείται με ό,τι κάνει, τον λατρεύει, του δίνει όσα δεν πήρε από τον δικό του πατέρα. Τέλος, να σου πω ότι οισ κέψεις του τύπου "Θα είμαι καλή μαμά; Μήπως του φωνάζω; Μήπως το χτυπήσω; Αν έχω νεύρα τι θα γίνει; Κουράστηκα." κτλ περνάνε από το μυαλό όλων μας. Ανθρώπινο είναι! Κι εγώ φοβάμαι ακόμα μην τον μαλώσω αργότερα αν κάποια στιγμή έχω νεύρα αν καο είχα τέλεια παιδική ηλικία και είμαι πάρα πολύ ήρεμος άνθρωπος. Για μένα οι φόβοι σημαίνουν ότι νοιαζόμαστε τόσο πολύ για αυτά τα πλασματάκια, για το μέλλον τους που μας τρομάζει και μόνο η σκέψη μήπως τραυματίσουμε την αθώα τους ψυχούλα. Αυτά. Συγνώμη για το σεντόνι και αν σε κούρασα. Ελπίζω να βοήθησα λίγο.
Καλή μου μη κάνεις τέτοιες σκέψεις. όλα καλά θα πάνε!